Onder heiligen der laatste dagen

De serene vrede was het wonder

Karen Baxter, Virginia (VS)

Na mijn diagnose hielden we ons oog op de Heer gericht zodat we onze zegeningen konden zien.

Illustratie, Michael J. Bingham

Toen mijn man, David, en ik erachter kwamen dat we geen kinderen konden krijgen, moest ik huilen. In 2016 moest ik na een medisch onderzoek en mammogram terugkomen bij mijn arts. Na verder onderzoek was iets wat een klein probleem had geleken een groot probleem geworden: ik had kanker.

Daar schrokken we enorm van en we hadden het een paar dagen heel erg moeilijk. Voordat we wisten hoe alles zou aflopen, zei ik tegen mijn hemelse Vader: ‘Als dit het einde is, zorg dan goed voor David.’

Overdag kon ik me groothouden, maar in de nachtelijke stilte kwamen de tranen. Tegelijkertijd liet de Heilige Geest mij weten dat alles goed zou komen – niet per se omdat ik niet zou komen te overlijden, maar omdat mijn hemelse Vader er was. Dus zetten we tijdens mijn behandeling één stap tegelijk.

Bepaalde lofzangen en Schriftteksten kregen meer betekenis. Leer en Verbonden 122:8 raakte mij enorm: ‘De Zoon des Mensen is onder dat alles neergedaald. Bent u groter dan Hij?’

Ik besefte dat ik niet groter was dan Hij. Als ik door onvruchtbaarheid en kanker meer waardering zou krijgen voor de Heiland en zijn zoenoffer, dan was ik daartoe bereid.

We hielden ons oog op de Heer gericht zodat we onze zegeningen konden zien, zoals een geweldig ondersteunend netwerk. Mijn ZHV-presidente was geweldig. Mijn collega’s van school deden mee aan een sponsorloop tegen kanker. Ik kreeg een roze pen van een collega om te laten zien dat ze met me meeleefde. Op zulke momenten zeg je: ‘Jij bent vandaag mijn engel geweest. Jij was voor mij het bewijs dat God wist dat ik een knuffel of een roze pen nodig had.’

Mensen kijken naar ons, kerkleden. Ze willen weten hoe het kan dat we ondanks heftige tegenspoed toch de moed erin houden.

‘Waarom zijn jullie nog niet ingestort?’ werd ons vaak gevraagd. We legden uit dat we zielskracht putten uit ons geloof, onze liefde voor onze hemelse Vader en ons vertrouwen in zijn wil voor ons. Ons geloof uitdragen heeft ons geloof versterkt.

Toen ik de diagnose kreeg, voelde ik mij niet vredig, maar later wel. De serene vrede was het wonder.