“Κεφάλαιο 61: Το Τάγμα των Μορμόνων: Ιούνιος 1846–Ιούλιος 1847,” Ιστορίες από το Διδαχή και Διαθήκες (2002), 218–22
“Κεφάλαιο 61,” Ιστορίες από το Διδαχή και Διαθήκες, 218–22
Κεφάλαιο 61
Το Τάγμα των Μορμόνων
(Ιούνιος 1846–Ιούλιος 1847)
Οι Άγιοι βρίσκονταν στο Κανσιλ Μπλαφς. Ένας λοχαγος του στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών ήρθε να δει τον Μπρίγκαμ Γιανγκ. Ονομαζόταν Λοχαγός Άλεν.
Ο Λοχαγός Άλεν είπε ότι ο πρόεδρός των Ηνωμένων Πολιτειών ήθελε να καταταγούν στο στρατό 500 άντρες. Ο Μπρίγκαμ Γιανγκ είπε ότι οι Άγιοι θα έκαναν αυτό που ήθελε ο πρόεδρος.
Ο Λογαχός Άλεν μίλησε στους άντρες και 500 από αυτούς κατατάχτηκαν στο στρατό. Ονομάστηκαν το Τάγμα των Μορμόνων. Μερικές φορές τα μέλη της Εκκλησίας ονομάζονται Μορμόνοι επειδή πιστεύουν στο Βιβλίο του Μόρμον.
Ο Μπρίγκαμ Γιανγκ είπε στους άντρες να γίνουν οι καλύτεροι στρατιώτες του στρατού. Μαζί τους έπρεπε να πάρουν τη Βίβλο και το Βιβλίο του Μόρμον. Έπρεπε να είναι συγυρισμένοι, καθαροί και ευγενικοί. Δεν έπρεπε να βλαστημούν και να παίζουν χαρτιά. Ο Μπρίγκαμ Γιανγκ είπε στους άντρες να υπακούνε στις εντολές του Θεού. Τότε δε θα ήταν αναγκασμένοι να σκοτώσουν κανένα.
Το Τάγμα των Μορμόνων έφυγε μαζί με το Λοχαγό ‘Αλεν. Οι Άγιοι ήταν λυπημένοι που τους έβλεπαν να φεύγουν. Οι Άγιοι χρειάζονταν όλους τους άντρες για να τους βοηθήσουν να πάνε δυτικά. Δεν ήθελαν τους άντρες να φύγουν, να πάνε να πολεμήσουν. Όμως ήξεραν ότι οι στρατιώτες θα πληρώνονταν. Τα λεφτά εκείνα θα βοηθούσαν τους Αγίους.
Το Τάγμα των Μορμόνων ταξίδεψε προς το Νότο. Οι οικογένειες μερικών από τους στρατιώτες ήταν μαζί με το Τάγμα των Μορμόνων. Ήταν πολύ δύσκολο το ταξίδι για τον κόσμο. Ήταν αναγκασμένοι να κάνουν όλο το δρόμο περπατώντας.
Οι δρόμοι ήταν πολύ άσχημοι. Μερικές φορές οι άμαξες κόλλαγαν έτσι όπως χώνονταν βαθιά στην άμμο. Δεν είχαν νερό να πιουν. Δεν υπήρχαν δέντρα όπου να μπορούν οι άντρες να ξεκουραστούν στη σκιά. Μερικοί αρρώστησαν. Μόνο οι άρρωστοι μπορούσαν να ταξιδέψουν με τις άμαξες.
Ο Λοχαγός ‘Αλεν είπε ότι οι άρρωστοι στρατιώτες, οι γυναίκες και τα παιδιά έπρεπε να μείνουν στο Κολοράντο. Έμειναν σε μια πόλη που λεγόταν Πουέμπλο. Οι στρατιώτες πληρώνονταν που ήταν στο στρατό. Μερικοί από τους άρρωστους στρατιώτες έστειλαν λεφτά στις οικογένειές τους στο Κάνσιλ Μπλαφς. Έστειλαν λεφτά για τους φτωχούς στο Ναβού και για τους ιεραπόστολους.
Οι στατιώτες στο Τάγμα συνέχιζαν να προχωρούν. Μερικές φορές δεν ήξεραν πού πήγαιναν. Αναγκάζονταν να σκάψουν στην άμμο για να βρουν νερό. Το νερό είχε άσχημη γεύση. Οι στρατιώτες δεν είχαν αρκετή τροφή. Δεν υπήρχαν ξύλα για ν’ ανάψουν φωτιές. Οι άντρες αναγκάζονταν να καίνε αγριόχορτα.
Οι στρατιώτες συνάντησαν Ινδιάνους και άλλους ανθρώπους που είχαν τρόφιμα. Οι στρατιώτες δεν είχαν λεφτά για ν’ αγοράσουν τρόφιμα. Έδωσαν στους Ινδιάνους μερικά από τα ρούχα τους. Οι Ινδιάνοι έδωσαν στους στρατιώτες λίγα τρόφιμα.
Το Τάγμα των Μορμόνων ταξίδεψε δυτικά. Έφτασαν σε κάτι πολύ απόκρημνα βουνά. Οι άντρες ανάγκαστηκαν να δέσουν σκοινιά στις άμαξες και να τις τραβήξουν επάνω στα βουνά. Μετά άφησαν τις άμαξες να κατηφορίσουν από την άλλη μεριά.
Μια μέρα οι στρατιώτες είδαν μερικούς ταύρους. Οι ταύροι επιτέθηκαν στους στρατιώτες. Οι στρατιώτες αντιστάθηκαν και πάλαιψαν με τους ταύρους. Τελικά έδιωξαν τους ταύρους μακριά. Ένας άντρας είχε πληγωθεί. Για πολύ καιρό δεν μπορούσε να περπατήσει.
Τελικά το Τάγμα των Μορμόνων έφτασε στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ήταν 29 Ιανουαριου του 1847. Οι άντρες ήταν πολύ κουρασμένοι. Τα ρούχα τους ήταν κουρελιασμένα. Χαίρονταν που η μακριά πορεία τους είχε τελειώσει.
Οι στρατιώτες πληρώθηκαν για τις υπηρεσίες τους στο στρατό. Τώρα πια δε χρειαζόταν να είναι άλλο στο στρατό. Μπορούσαν να γυρίσουν στα σπίτια τους, στις οικογένειές τους.
Μερικοί απ’ τους άντρες έμειναν στην Καλιφόρνια. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς πήγαν στα Βραχώδη Όρη για να είναι μαζί με τους άλλους Αγίους που είχαν φτάσει εκεί από το Κάνσιλ Μπλαφς.