« ជំពូកទី ៦ ៖ ស្វែងរកគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទ » ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ៖ មគ្គុទេសន៍ចែកចាយដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( ឆ្នាំ ២០២៣ ) ។

« ជំពូកទី ៦ » ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង

ជំពូកទី ៦

ស្វែងរកគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទ

សូមពិចារណាការណ៍នេះ

តើការស្វែងរកគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទជួយខ្ញុំឲ្យសម្រេចគោលបំណងរបស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដោយរបៀបណា ?
តើខ្ញុំអាចទាំង ស្វែងរក និង ទទួល គុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទដោយរបៀបណា ?
តើគុណលក្ខណៈមួយណាដែលខ្ញុំគួរផ្តោតលើឥឡូវនេះ ?

សេចក្ដីណែនាំ

នៅពេលចាប់ផ្ដើមការងារបម្រើក្នុងព្រះជន្មរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវបានយាងតាមច្រាំងសមុទ្រកាលីឡេ ហើយហៅពួកអ្នកនេសាទពីរនាក់ គឺពេត្រុស និងអនទ្រេ ។ ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលថា « ចូរមកតាមខ្ញុំ » និង « ខ្ញុំនឹងតាំងឲ្យអ្នកនេសាទមនុស្សវិញ » ( ម៉ាថាយ ៤:១៩; សូមមើលផងដែរ ម៉ាកុស ១:១៧ ) ។

ព្រះអម្ចាស់ក៏បានហៅអ្នកឲ្យធ្វើការរបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់ក៏អញ្ជើញអ្នកឲ្យដើរតាមទ្រង់ដែរ ។ « តើអ្នករាល់គ្នាគួរធ្វើជាមនុស្សបែបណាទៅ ? » ទ្រង់បានសួរ ។ « យើងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ត្រូវឲ្យបានដូចជាយើង » ( នីហ្វៃទី៣ ២៧:២៧ ) ។

ជំពូកមួយចំនួននៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ផ្តោតលើអ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើក្នុងនាមជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ដូចជា របៀបសិក្សា របៀបបង្រៀន និងរបៀបដាក់គោលដៅ ។ ថាតើអ្នកជានរណា និង ថាតើអ្នកនឹងប្រែក្លាយជានរណា គឺសំខាន់ដូចជាអ្វីដែលអ្នកធ្វើដែរ ។ នោះគឺជាការផ្ដោតក្នុងជំពូកនេះ ។

ព្រះគម្ពីរពិពណ៌នាអំពីគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ដែលចាំបាច់សម្រាប់អ្នកក្នុងការស្វែងរកក្នុងនាមជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា និងពេញមួយជីវិតរបស់អ្នក ។ គុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទគឺជាគុណសម្បតិ្ត ឬចរិតនៃនិស្ស័យ និងបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ។ ជំពូកនេះពិពណ៌នាអំពីគុណលក្ខណៈមួយចំនួន ។ សូមសិក្សាបទគម្ពីរទាំងនេះ និងបទគម្ពីរដែលទាក់ទងនឹងវា ។ សូមរកមើលគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទផ្សេងទៀត នៅពេលអ្នកសិក្សាវគ្គបទគម្ពីរផ្សេងៗ ។

ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

សូមសិក្សា គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៤ ។ តើគុណលក្ខណៈអ្វីខ្លះដែលព្រះអម្ចាស់កំណត់ថាមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ? តើការស្វែងរកគុណលក្ខណៈទាំងនេះជួយអ្នកសម្រេចគោលបំណងជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់អ្នកដោយរបៀបណា ?

« ស្វែងរកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ »

ព្យាការីមរ៉ូណៃបានអញ្ជើញយើងថា « ខ្ញុំចង់ទូន្មានអ្នករាល់គ្នាឲ្យស្វែងរកព្រះយេស៊ូវ ដែលពួកព្យាការី និងពួកសាវកបានសរសេរមកនេះ » ( អេធើរ ១២:៤១ ) ។ មធ្យោបាយដ៏សំខាន់មួយដើម្បីស្វែងរកព្រះយេស៊ូវ គឺការខិតខំប្រឹងប្រែងដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាមដើម្បីរៀនអំពីទ្រង់ ហើយប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ។ បេសកកម្មរបស់អ្នកគឺជាពេលវេលាដ៏ប្រសើរបំផុតដើម្បីផ្តោតលើរឿងនេះ ។

នៅពេលអ្នកខិតខំប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះគ្រីស្ទ នោះអ្នកនឹងសម្រេចគោលបំណងរបស់អ្នកក្នុងនាមអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាកាន់តែខ្លាំងឡើង ។ អ្នកនឹងទទួលបានបទពិសោធន៍នៃអំណរ សេចក្តីសុខសាន្ត និងការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ នៅពេលគុណលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ក្លាយជាផ្នែកនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់អ្នក ។ អ្នកក៏នឹងបង្កើតគ្រឹះសម្រាប់បន្តដើរតាមទ្រង់ពេញមួយជីវិតរបស់អ្នកផងដែរ ។

អំណោយទានមកពីព្រះ

គុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទគឺជាអំណោយទានមកពីព្រះ ។ ដូចជាការណ៍ល្អគ្រប់យ៉ាងដែរ អំណោយទានទាំងនេះបានមកតាមរយៈ « ព្រះគុណនៃព្រះវរបិតា និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( អេធើរ ១២:៤១ ) ។

ផ្ដោតលើព្រះគ្រីស្ទ ពេលអ្នកខិតខំដើម្បីបណ្ដុះគុណលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៦:៣៦ ) ។ គុណលក្ខណៈទាំងនេះមិនមែនជារបស់ដែលនៅក្នុងបញ្ជីត្រួតពិនិត្យនោះទេ ។ វាមិនមែនជាបច្ចេកទេសដែលអ្នកបង្កើតនៅក្នុងកម្មវិធីការអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួននោះទេ ។ វាមិនមែនទទួលបានតែតាមរយៈការប្តេជ្ញាចិត្តផ្ទាល់ខ្លួននោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកអាចទទួលវា នៅពេលអ្នកខិតខំដើម្បីប្រែក្លាយជាសិស្សដ៏លះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

សូមអធិស្ឋានទូលសុំឲ្យព្រះប្រទានគុណលក្ខណៈទាំងនេះដល់អ្នក ។ សូមស្គាល់ភាពទន់ខ្សោយរបស់អ្នកដោយរាបទាប និងតម្រូវការរបស់អ្នកដើម្បីទទួលបានព្រះចេស្តារបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។ នៅពេលអ្នកធ្វើដូច្នោះ ទ្រង់នឹង « ធ្វើឲ្យអ្វីដែលទន់ខ្សោយក្លាយទៅជាខ្លាំងពូកែចំពោះ [ អ្នក ] វិញ » ( អេធើរ ១២:២៧ ) ។

ដំណើរការសន្សឹមៗ

ការប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាដំណើរការធ្វើដោយសន្សឹមៗពេញមួយជីវិត ។ ដោយមានបំណងប្រាថ្នាចង់ផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ សូមអភិវឌ្ឍការសម្រេចចិត្តមួយក្នុងពេលតែមួយ ។

ចូរអត់ធ្មត់ជាមួយខ្លួនឯង ។ ព្រះជ្រាបដឹងថាការផ្លាស់ប្តូរ និងការរីកចម្រើនត្រូវការពេលវេលា ។ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងបំណងប្រាថ្នាដ៏ស្មោះសររបស់អ្នក ហើយនឹងប្រទានពរដល់អ្នកចំពោះរាល់ការខិតខំប្រឹងប្រែងដែលអ្នកធ្វើ ។

នៅពេលអ្នកខិតខំដើម្បីប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះគ្រីស្ទ នោះបំណងប្រាថ្នា គំនិត និងសកម្មភាពរបស់អ្នកនឹងផ្លាស់ប្តូរ ។ តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះរាល់និស្ស័យរបស់អ្នកនឹងត្រូវបានកែលម្អ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ៣:១៩ ) ។

ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពង្រីក និងពង្រឹងសមត្ថភាពរបស់យើង ។ ទ្រង់ « បំផុសឲ្យមានគុណធម៌ សប្បុរសធម៌ សេចក្ដីល្អ ភាពទន់ភ្លន់ ភាពផ្អែមល្ហែម និងសេចក្ដីសប្បុរស ។… សរុបសេចក្ដីទៅ ព្រះវិញ្ញាណជាខួរឆ្អឹង ជាអំណរដល់ដួងចិត្ត ជាពន្លឺដល់កែវភ្នែក តន្ត្រីដល់ត្រចៀក និងជីវិតដល់រាងកាយទាំងមូល » ( ប៉ាលី ភី ប្រាត្ត Key to the Science of Theology [ ឆ្នាំ ១៨៥៥ ] ទំព័រ ៩៨–៩៩ ) ។

ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

តើបទគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីការធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?

តើអ្នកអាចរៀនអ្វីខ្លះពីបទគម្ពីរខាងក្រោមអំពីការស្វែងរកគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ?

សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

សម្រាប់សេចក្តីជំនឿដែលនាំទៅរកសេចក្តីសង្គ្រោះ អ្នកផ្ដោតវាសំខាន់នៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល កិច្ចការ ៤:១០–១២; ម៉ូសាយ ៣:១៧; មរ៉ូណៃ ៧:២៤–២៦ ) ។ នៅពេលអ្នកមានជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ អ្នកទុកចិត្តលើទ្រង់ជាព្រះរាជបុត្រាតែមួយនៃព្រះ ។ អ្នកមានទំនុកចិត្តថា នៅពេលអ្នកប្រែចិត្ត អ្នកនឹងត្រូវបានអត់ទោសពីអំពើបាបរបស់អ្នកតាមរយៈការពលិកម្មធួនរបស់ទ្រង់ ហើយត្រូវបានញែកជាបរិសុទ្ធដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ( សូមមើល នីហ្វៃទី៣ ២៧:១៦, ២០ ) ។

សេចក្ដីជំនឿគឺមិនមែនជាចំណេះដឹងដ៏ឥតខ្ចោះនោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាគឺជាការធានាមកពីព្រះវិញ្ញាណនៃអ្វីដែលអ្នកមើលមិនឃើញ ប៉ុន្តែវាជាការពិត ។ ( សូមមើល អាលម៉ា ៣២:២១ ) ។

អ្នកបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកតាមរយៈទង្វើ ។ ទង្វើទាំងនេះរួមមានការធ្វើតាមការបង្រៀន និងគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ វារួមទាំងការបម្រើអ្នកដទៃ និងជួយពួកគេជ្រើសរើសធ្វើតាមព្រះគ្រីស្ទ ។ អ្នកក៏បង្ហាញសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកតាមរយៈការឧស្សាហ៍ព្យាយាម ការប្រែចិត្ត និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។

សេចក្តីជំនឿគឺជាគោលការណ៍នៃអំណាច ។ នៅពេលអ្នកអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អ្នកនឹងទទួលបានពរដោយព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ដែលស័ក្តិសមនឹងកាលៈទេសៈរបស់អ្នក ។ អ្នកនឹងអាចដកពិសោធន៍អព្ភូតហេតុតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ( សូមមើល យ៉ាកុប ៤:៤–៧; មរ៉ូណៃ ៧:៣៣; ១០:៧ ) ។

សេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងរីកចម្រើន នៅពេលអ្នកកាន់តែទំនាក់ទំនងជាមួយទ្រង់ និងការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ។ វានឹងកើនឡើង នៅពេលអ្នកស្រាវជ្រាវបទព្រះគម្ពីរ អធិស្ឋានដោយស្មោះសរ ហើយគោរពតាមបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ។ ការសង្ស័យ និងអំពើបាបបំផ្លាញជំនឿ ។

« សេចក្ដីជំនឿពុំគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍នោះទេ វាគឺជាការសម្រេចចិត្ត ។ ដោយមានការអធិស្ឋាន ការសិក្សា ការគោរពប្រតិបត្តិ និងសេចក្តីសញ្ញាទាំងឡាយ យើងស្ថាបនា និងពង្រឹងជំនឿរបស់យើង ។ ការជឿរបស់យើងចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងកិច្ចការរបស់ទ្រង់នៅថ្ងៃចុងក្រោយ ក្លាយជាកញ្ចក់ដ៏មានអានុភាព ដែលតាមរយៈនោះយើងវិនិច្ឆ័យអ្វីៗផ្សេងទៀត ។ បន្ទាប់មក នៅពេលយើងឃើញថាខ្លួនយើងស្ថិតក្នុងជីវិតដ៏លំបាកនោះ… យើងមានកម្លាំងដើម្បីដើរផ្លូវត្រូវ » ( នែល អិល អាន់ឌើរសិន « It’s True, Isn’t It? Then What Else Matters? » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៧៤ ) ។

ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

តើសេចក្ដីជំនឿជាអ្វី ?

អាលម៉ា ៣២:២១
អេធើរ ១២:៦
ហេព្រើរ ១១:១; សូមមើល footnote b
Bible Dictionary ៖ « Faith »
Topical Guide ៖ « Faith »

តើអ្នកទទួលបានសេចក្ដីជំនឿដោយរបៀបណា ហើយតើតាមរយៈសេចក្ដីជំនឿអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ?

តើពរជ័យអ្វីខ្លះកើតឡើងតាមរយៈសេចក្តីជំនឿ ?

សេចក្តីសង្ឃឹម

ក្តីសង្ឃឹមមិនមែនគ្រាន់តែជាការគិតប្រកបដោយក្តីប្រាថ្នានោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាគឺជាទំនុកចិត្តដែលមានមូលដ្ឋាននៅក្នុងសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះគ្រីស្ទថា ព្រះនឹងបំពេញតាមការសន្យារបស់ទ្រង់ចំពោះអ្នក ( សូមមើល មរ៉ូណៃ ៧:៤២ ) ។ វាគឺជាការរំពឹងទុក « សេចក្តីល្អដែលត្រូវមក » តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ ( ហេព្រើរ ៩:១១ ) ។

ប្រភពនៃក្តីសង្ឃឹមខ្លាំងក្លារបស់អ្នកគឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ព្យាការីមរមនបានសួរថា ៖ « តើអ្វីទៅដែលអ្នករាល់គ្នាសង្ឃឹមចង់បាន ? » បន្ទាប់មកលោកបានឆ្លើយថា « អ្នករាល់គ្នានឹងមានសេចក្តីសង្ឃឹមតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ និងអំណាចនៃដំណើររស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យបានប្រោសឲ្យមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយនេះក៏មកពីសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកដល់ទ្រង់ ស្របតាមពាក្យសន្យា » ( មរ៉ូណៃ ៧:៤១; សូមមើល ខទី ៤០–៤៣ ) ។

នៅពេលអ្នកផ្តោតសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់អ្នកលើព្រះគ្រីស្ទ នោះអ្នកមានការធានាថាអ្វីៗទាំងអស់នឹងដំណើរការជាមួយគ្នាដើម្បីសេចក្តីល្អរបស់អ្នក ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៩០:២៤ ) ។ ការធានានេះជួយអ្នកឲ្យតស៊ូដោយសេចក្ដីជំនឿ ពេលអ្នកប្រឈមមុខនឹងការសាកល្បង ។ វាក៏អាចជួយអ្នកឲ្យរីកចម្រើនពីការសាកល្បង និងអភិវឌ្ឍភាពធន់ និងកម្លាំងខាងវិញ្ញាណផងដែរ ។ សេចក្តីសង្ឃឹមលើព្រះគ្រីស្ទផ្តល់ជាយុថ្កាមួយសម្រាប់ព្រលឹងរបស់អ្នក ( សូមមើល អេធើរ ១២:៤ ) ។

សេចក្តីសង្ឃឹមផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវទំនុកចិត្តថា ព្រះនឹងលើកតម្កើងការប្រឹងប្រែងសុចរិតដ៏ឧស្សាហ៍ព្យាយាមរបស់អ្នក ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១២៣:១៧ ) ។

វិធីមួយដើម្បីបង្កើនសេចក្តីសង្ឃឹមគឺតាមរយៈការប្រែចិត្ត ។ ការក្លាយទៅជាស្អាតស្អំ និងការទទួលបានការអត់ទោសតាមរយៈការពលិកម្មធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បង្កើត និងធ្វើឲ្យមានសេចក្តីសង្ឃឹមឡើងវិញ ( សូមមើល អាលម៉ា ២២:១៦ ) ។

នីហ្វៃបានទូន្មានថា « ឈានទៅមុខដោយខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដោយមានការភ្លឺថ្លានៃសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ឥតខ្ចោះ ហើយដោយមានចិត្តស្រឡាញ់ព្រះ និងមនុស្សគ្រប់រូប។ » ( នីហ្វៃទី២ ៣១:២០ ) ។ ពេលអ្នករស់នៅតាមដំណឹងល្អ អ្នកនឹងរីកចម្រើននៅក្នុងសមត្ថភាពរបស់អ្នកដើម្បី« ឲ្យបានសេចក្ដីសង្ឃឹមជាបរិបូរ » ( រ៉ូម ១៥:១៣ ) ។

« នៅពេលមានទុក្ខលំបាក យើងអាចកាន់ខ្ជាប់នូវសេចក្ដីសង្ឃឹមថាអ្វីៗនឹង ‹ ផ្សំគ្នាសម្រាប់សេចក្ដីល្អដល់ [ យើង ] › នៅពេលយើងធ្វើតាមការទូន្មានរបស់ព្យាការីរបស់ព្រះ ។ សេចក្តីសង្ឃឹមបែបនេះទៅលើព្រះ សេចក្ដីល្អរបស់ទ្រង់ និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ធ្វើឲ្យយើងមានភាពក្លាហានក្នុងអំឡុងការប្រឈមដ៏លំបាក ហើយផ្តល់កម្លាំងដល់អ្នកដែលមានអារម្មណ៍ថាមានការគំរាមកំហែងដោយសារតែការភ័យខ្លាច ការសង្ស័យ និងការអស់សង្ឃឹម » ( ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ « The Infinite Power of Hope » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ២៣ ) ។

ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

តើសេចក្តីសង្ឃឹមគឺជាអ្វី ហើយតើយើងសង្ឃឹមចង់បានអ្វី ?

សេចក្ដីសប្បុរស និងសេចក្ដីស្រឡាញ់

នៅគ្រាមួយមានបុរសម្នាក់បានទូលសួរព្រះយេស៊ូវថា « ក្នុងបណ្តាក្រឹត្យវិន័យ តើបញ្ញត្តណាដែលយ៉ាងសំខាន់បំផុត ? » ព្រះយេស៊ូវបានតបថា « ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះនៃឯងឲ្យអស់អំពីចិត្ត អស់ពីព្រលឹង ហើយអស់អំពីគំនិតឯង ។ នេះជាបញ្ញត្តយ៉ាងសំខាន់ទី១ ។ ហើយបញ្ញត្តិទី ២ ក៏បែបដូចគ្នាគឺថា ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង » ( ម៉ាថាយ ២២:៣៦–៣៩ ) ។

សេចក្តីសប្បុរសគឺជា« សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធនៃព្រះគ្រីស្ទ » ( មរ៉ូណៃ ៧:៤៧ ) ។ វារាប់បញ្ចូលនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះចំពោះបុត្រាបុត្រីទាំងអស់របស់ទ្រង់ផងដែរ ។

ព្យាការីមរមនបានបង្រៀនថា« ចូរអធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតា ដោយអស់ពីកម្លាំងចិត្ត ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានពោរពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នេះ » ( មរ៉ូណៃ ៧:៤៨ ) ។ ពេលអ្នកអធិស្ឋានដើម្បីឲ្យមានសេចក្ដីសប្បុរសបំពេញដួងចិត្តរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងភ្លក់រសជាតិនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះមនុស្សទូទៅនឹងកើនឡើង ហើយអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ព្រួយបារម្ភយ៉ាងស្មោះស្ម័គ្រចំពោះសុភមង្គលដ៏អស់កល្បរបស់ពួកគេ ។ អ្នកនឹងឃើញពួកគេជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះដែលមានសក្ដានុពលនៃការក្លាយដូចជាទ្រង់ ហើយអ្នកនឹងធ្វើការជំនួសពួកគេ ។

នៅពេលអ្នកអធិស្ឋានសម្រាប់អំណោយទាននៃសេចក្ដីសប្បុរស អ្នកនឹងមិនសូវមានទំនោរក្នុងការរស់នៅក្នុងអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន ដូចជាកំហឹង ឬការច្រណែននោះទេ ។ អ្នកនឹងក្លាយជាអ្នកមិនសូវចេះវិនិច្ឆ័យ ឬរិះគន់អ្នកដទៃ ។ អ្នកនឹងមានបំណងប្រាថ្នាកាន់តែច្រើនដើម្បីព្យាយាមយល់ពីពួកគេ និងទស្សនៈរបស់ពួកគេ ។ អ្នកនឹងកាន់តែមានភាពអត់ធ្មត់ ហើយព្យាយាមជួយមនុស្សទូទៅ នៅពេលពួកគេជួបការលំបាក ឬបាក់ទឹកចិត្ត ។ ( សូមមើល មរ៉ូណៃ ៧:៤៥ ) ។

ដូចជាសេចក្តីជំនឿដែរ សេចក្តីសប្បុរសនាំទៅរកសកម្មភាព ។ អ្នកពង្រឹងវា នៅពេលអ្នកបម្រើមនុស្សដទៃ ហើយលះបង់ដោយគ្មានចង់បានការតបស្នងមកវិញ ។

សេចក្ដីសប្បុរសគឺជាការផ្លាស់ប្តូរ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌ប្រទានសេចក្ដីសប្បុរស « ដល់អស់អ្នកណាដែលជាអ្នកដើរតាមដ៏ពិត នៃព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ… ដើម្បីកាលណាទ្រង់នឹងលេចមក នោះយើងរាល់គ្នានឹងបានដូចជាទ្រង់…ដើម្បីឲ្យយើងអាចបានបរិសុទ្ធដូចជា ទ្រង់បរិសុទ្ធ » ( មរ៉ូណៃ ៧:៤៨ ) ។

ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

តើសេចក្ដីសប្បុរសគឺជាអ្វី ?

តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសយ៉ាងដូចម្ដេច ?

តើអ្នកអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីសេចក្ដីសប្បុរសចេញពីបទគម្ពីរខាងក្រោមនេះ ?

គុណធម៌

មាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ( ១:១៣ )ចែងថា« យើងខ្ញុំជឿលើការប្រព្រឹត្ត…ដោយគុណធម៌ » ។ គុណធម៌គឺជាគន្លងមួយនៃគំនិត និងអាកប្បកិរិយាដែលផ្អែកទៅលើបទដ្ឋានសីលធម៌ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ ។ វាគឺជាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ និងមនុស្សដទៃ ។ ផ្នែកសំខាន់មួយនៃគុណធម៌គឺការខិតខំដើម្បីមានភាពស្អាតស្អំ និងបរិសុទ្ធខាងវិញ្ញាណ និងខាងរូបកាយ ។

គុណធម៌មានប្រភពចេញពីគំនិត និងបំណងប្រាថ្នារបស់អ្នក ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា« ហើយសូមឲ្យគុណធម៌តុបតែងគំនិតអ្នក ដោយឥតឈប់ឈរឡើយ » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៤៥ ) ។ ផ្ដោតលើគំនិតដ៏សុចរិត និងលើកស្ទួយ ។ យកគំនិតដែលមិនស័ក្តិសមចេញពីគំនិតរបស់អ្នក ជាជាងរស់នៅជាមួយគំនិតនោះ ។

គំនិតរបស់អ្នកប្រៀបដូចជាឆាកក្នុងរោងកុន ។ ប្រសិនបើអ្នកបណ្តោយឲ្យគំនិតមិនល្អបន្តលើឆាកនៃគំនិតរបស់អ្នក នោះអ្នកទំនងជានឹងធ្វើបាប ។ ប្រសិនបើអ្នកបំពេញគំនិតរបស់អ្នកដោយអ្វីដែលល្អយ៉ាងសកម្ម អ្នកទំនងជានឹងទទួលយកអ្វីដែលមានគុណធម៌ ហើយចៀសវាងពីអ្វីដែលអាក្រក់ ។ ត្រូវមានប្រាជ្ញាចំពោះអ្វីដែលអ្នកអនុញ្ញាតឲ្យចូល និងបន្តនៅដំណាក់កាលនិវត្តន៍នៃគំនិតរបស់អ្នក ។

នៅពេលអ្នកព្យាយាមរស់នៅប្រកបដោយគុណធម៌ នោះអ្នក[ នឹង ] « មានចិត្តក្លាហានឡើងនៅចំពោះវត្តមាននៃព្រះ ហើយ… ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងទៅជាគូកនអ្នកជានិច្ច » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៤៥–៤៦ ) ។

ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

តើការមានគុណធម៌មានន័យដូចម្ដេច ?

គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ២៥:២; ៤៦:៣៣; ១២១:៤៥–៤៦
ពេត្រុស ទី២ ១:៣–៨
សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « គុណធម៌ »
Topical Guide ៖ « Virtue, Virtuous »

សេចក្ដីទៀងត្រង់

សេចក្ដីទៀងត្រង់កើតចេញពីបញ្ញត្តិដ៏ធំទីមួយឲ្យស្រឡាញ់ព្រះ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២២:៣៧ ) ។ ដោយសារអ្នកស្រឡាញ់ព្រះ អ្នកពិតជាស្មោះនឹងទ្រង់គ្រប់ពេល ។ ដូចជាពួកកូនប្រុសរបស់ហេលេមិនដែរ អ្នក « ដើរដោយស្មោះត្រង់នៅចំពោះទ្រង់ » ( អាលម៉ា ៥៣:២១ ) ។

ពេលអ្នកមានសេចក្ដីទៀងត្រង់ អ្នកយល់ថាមានរឿងត្រូវ និងខុស ហើយថាមានសេចក្ដីពិតទាំងស្រុង—គឺសេចក្ដីពិតរបស់ព្រះ ។ អ្នកប្រើសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់អ្នកដើម្បីជ្រើសរើសស្របតាមសេចក្ដីពិតរបស់ព្រះ ហើយអ្នកប្រែចិត្តភ្លាមៗនៅពេលអ្នកមិនបានធ្វើដូច្នោះ ។ អ្វីដែលអ្នកជ្រើសរើសគិត—និងអ្វីដែលអ្នកធ្វើនៅពេលដែលអ្នកជឿថាគ្មានអ្នកណាកំពុងមើល—គឺជារង្វាស់ដ៏រឹងមាំនៃសេចក្ដីទៀងត្រង់របស់អ្នក ។

ដានីយ៉ែលនៅក្នុងរូងសិង្ហ ក្លាក ខេលលី ផ្រាយ

សេចក្ដីទៀងត្រង់មានន័យថា អ្នកមិនបន្ទាបបទដ្ឋាន ឬអាកប្បកិរិយារបស់អ្នក ដើម្បីអ្នកអាចទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ ឬទទួលយកដោយអ្នកដទៃនោះទេ ។ អ្នកធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ទោះជាពេលអ្នកដទៃសើចចំអកចំពោះបំណងប្រាថ្នារបស់អ្នកក្នុងការស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះក៏ដោយ ( សូមមើល នីហ្វៃទី១ ៨:២៤–២៨ ) ។ អ្នករស់នៅដោយកិត្តិយសក្នុងគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន រួមទាំងរបៀបដែលអ្នកតំណាងឲ្យខ្លួនឯងនៅលើអនឡាញផងដែរ ។

ពេលអ្នកមានសេចក្ដីទៀតត្រង់ អ្នកគោរពតាមសេចក្ដីសញ្ញារបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះ ព្រមទាំងការតាំងចិត្តដ៏សុចរិតរបស់អ្នកចំពោះអ្នកដទៃ ។

សេចក្ដីទៀងត្រង់រួមបញ្ចូលការស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ ខ្លួនឯង ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់អ្នក និងអ្នកដទៃ ។ អ្នកមិនកុហក លួច បន្លំ ឬបោកបញ្ឆោតឡើយ ។ នៅពេលអ្នកធ្វើអ្វីមួយខុស អ្នកទទួលខុសត្រូវ ហើយប្រែចិត្ត ជាជាងព្យាយាមបង្ហាញអំពីភាពត្រឹមត្រូវ ឬធ្វើឲ្យវាសមហេតុផល ។

នៅពេលអ្នករស់នៅដោយសេចក្ដីទៀងត្រង់ នោះអ្នកនឹងមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្ត និងការគោរពចំពោះខ្លួនឯង ។ ព្រះអម្ចាស់ និងមនុស្សដទៃនឹងទុកចិត្តអ្នក ។

ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

តើព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញសេចក្ដីទៀងត្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច សូម្បីតែក្នុងគ្រាដែលងាយរងគ្រោះបំផុតរបស់ទ្រង់ ?

ម៉ាថាយ ៤:១–១១

តើកងទ័ពកម្លោះនៅក្នុងកងទ័ពរបស់ហេលេមិន បានបង្ហាញសេចក្តីថ្លៃថ្នូរយ៉ាងដូចម្ដេច ?

អាលម៉ា ៥៣:១៩–២១

តើដានីយ៉ែល បង្ហាញសេចក្តីថ្លៃថ្នូរយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើព្រះបានប្រទានពរដល់ដានីយ៉ែលដោយរបៀបណា ?

ដានីយ៉ែល ៦

ហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់បងប្រុសរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ឈ្មោះ ហៃរុម ?

គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១២៤:១៥

ចំណេះដឹង

ព្រះអម្ចាស់បានប្រឹក្សាថា « ចូរស្វែងរកការរៀនសូត្រ គឺដោយសារការសិក្សា និងដោយសារសេចក្ដីជំនឿផង » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៨៨:១១៨ ) ។ ក្នុងអំឡុងពេលបេសកកម្មរបស់អ្នក និងពេញមួយជីវិតរបស់អ្នក ចូរស្វែងរកចំណេះដឹង ជាពិសេសចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ ។

សូមសិក្សាព្រះគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ ព្រមទាំងប្រសាសន៍របស់ព្យាការីដែលមានជីវិតផងដែរ ។ តាមរយៈការសិក្សា និងការអធិស្ឋាន ស្វែងរកជំនួយសម្រាប់សំណួរជាក់លាក់ បញ្ហាប្រឈម និងឱកាសនានា ។ រកមើលវគ្គបទគម្ពីរដែលអ្នកអាចប្រើក្នុងការបង្រៀន និងក្នុងការឆ្លើយសំណួរអំពីដំណឹងល្អ ។

នៅពេលអ្នកសិក្សាដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម និងពោរពេញដោយការអធិស្ឋាន នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបំភ្លឺគំនិតរបស់អ្នក ។ ទ្រង់នឹងបង្រៀនអ្នក និងប្រទានដល់អ្នកនូវការយល់ដឹង ។ ទ្រង់នឹងជួយអ្នកអនុវត្តការបង្រៀនពីព្រះគម្ពីរ និងព្យាការីថ្ងៃចុងក្រោយនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។ ដូចនីហ្វៃដែរ អ្នកអាចនិយាយថា ៖

« ព្រលឹងខ្ញុំត្រេកអរចំពោះបទគម្ពីរទាំងឡាយ ឯចិត្តខ្ញុំរំពឹងគិតពីបទគម្ពីរទាំងនោះ ។… មើលចុះ ព្រលឹងខ្ញុំត្រេកអរចំពោះការណ៍ទាំងឡាយនៃព្រះអម្ចាស់ ឯចិត្តខ្ញុំរំពឹងគិតជារៀងរហូតអំពីការណ៍ទាំងឡាយដែលខ្ញុំបានឃើញ ហើយបានឮមក » ( នីហ្វៃទី២ ៤:១៥–១៦ ) ។

ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

តើចំណោះដឹងអាចជួយអ្នកធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់យ៉ាងដូចម្ដេច ?

តើអ្នកអាចទទួលបានចំណេះដឹងដោយរបៀបណា ?

នីហ្វៃទី២ ៣២:១–៥
មរ៉ូណៃ ១០:៥
គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៤២:៦១; ៧៦:៥–១០; ៨៨:១១៨
Bible Dictionary ៖ « Knowledge »
Topical Guide ៖ « Knowledge »

ការអត់ធ្មត់

ការអត់ធ្មត់គឺជាសមត្ថភាពដើម្បីទុកចិត្ដលើព្រះ នៅពេលអ្នកប្រឈមមុខនឹងការពន្យារពេល ការប្រឆាំង ឬការរងទុក្ខ ។ តាមរយៈសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នក អ្នកទុកចិត្តលើពេលវេលារបស់ព្រះថា ពរជ័យដែលបានសន្យារបស់ទ្រង់នឹងត្រូវបានបំពេញ ។

ពេលអ្នកអត់ធ្មត់ អ្នកមើលទៅជីវិតចេញពីទស្សនៈដ៏អស់កល្ប ។ អ្នកមិនរំពឹងថានឹងទទួលបានពរជ័យ ឬលទ្ធផលភ្លាមៗនោះទេ ។ សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដ៏សុចរិតរបស់អ្នកជាធម្មតានឹងត្រូវបានដឹង « មួយបន្ទាត់ម្ដងៗ…ឯណេះបន្តិច ឯណោះបន្តិច » ( នីហ្វៃទី២ ២៨:៣០ ) ។ បំណងប្រាថ្នាសុចរិតមួយចំនួនប្រហែលជាមិនអាចដឹងបានរហូតដល់ក្រោយពីជីវិតនេះ ។

ការអត់ធ្មត់មិនមែនជាការខ្ជិល ឬការបោះបង់ដោយអកម្មឡើយ ។ វាគឺជា « [ ការប្រព្រឹត្ត ]ការណ៍ទាំងនេះ ដែលនៅក្នុងអំណាច [ របស់អ្នក ] » នៅពេលអ្នកបម្រើព្រះ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១២៣:១៧ ) ។ អ្នកដាំ ស្រោចទឹក និងបំប៉នគ្រាប់ពូជ ហើយព្រះនឹងបង្កើនផល « មិនយូរមិនឆាប់ » ( អាលម៉ា ៣២:៤២; សូមមើលផងដែរ កូរិនថូស ទី១ ៣:៦–៨ ) ។ អ្នកធ្វើការក្នុងភាពជាដៃគូជាមួយព្រះ ដោយទុកចិត្តថា ពេលអ្នកបានបំពេញចំណែករបស់អ្នក ទ្រង់នឹងសម្រេចកិច្ចការរបស់ទ្រង់តាមពេលវេលារបស់ទ្រង់ និងស្របតាមសិទ្ធិជ្រើសរើសជាបុគ្គល ។

ការអត់ធ្មត់ក៏មានន័យថានៅពេលដែលអ្វីមួយមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបាន អ្នកមកទទួលយកវាដោយភាពក្លាហាន ព្រះគុណ និងជំនឿ ។

សូមអភិវឌ្ឍភាពអត់ធ្មត់ជាមួយអ្នកដទៃ រួមទាំងដៃគូរបស់អ្នក និងមនុស្សដែលអ្នកបម្រើផងដែរ ។ សូមមានចិត្តអត់ធ្មត់ចំពោះខ្លួនឯងផងដែរ ។ សូមខិតខំឲ្យអស់ពីលទ្ធភាព ខណៈពេលដែលដឹងថា អ្នកនឹងរីកចម្រើនមួយជំហានម្តងៗ ។

ដូចនឹងលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទផ្សេងទៀត ការចម្រើនឡើងក្នុងការអត់ធ្មត់គឺជាដំណើរការពេញមួយជីវិត ។ ការអនុវត្តការអត់ធ្មត់អាចមានឥទ្ធិពលព្យាបាលលើព្រលឹងអ្នក និងមនុស្សដែលនៅជុំវិញអ្នក ។

« ការអត់ធ្មត់មានន័យថាជាការរង់ចាំ និងការកាន់ខ្ជាប់យ៉ាងសកម្ម ។ វាមានន័យថា ទ្រាំទ្រនឹងអ្វីមួយ ហើយធ្វើឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព—ដោយខិតខំ សង្ឃឹម ហើយអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ ទទួលបន្ទុកដោយអត់ធន់ ទោះជាបំណងក្នុងចិត្តយើងត្រូវបានពន្យារពេលក៏ដោយ ។ សេចក្ដីខ្ជាប់ខ្ជួនពុំគ្រាន់តែជាការកាន់ខ្ជាប់ធម្មតានោះទេ វាគឺជាការកាន់ខ្ជាប់បានយ៉ាងល្អ ! » ( ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ « Continue in Patience » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ៥៧ ) ។

ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

សូមសិក្សា ម៉ូសាយ ២៨:១–៩ ។

តើអ្វីជាបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកបុត្រារបស់ម៉ូសាយ ?
តើអ្វីទៅជាដំបូន្មានរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាទាំងនោះ ? ( សូមមើល អាលម៉ា ១៧:១០–១១; ២៦:២៧ ) ។
តើអ្វីខ្លះជាលទ្ធផលនៃការអត់ធ្មត់ និងការឧស្សាហ៍ព្យាយាមរបស់ពួកគេ ? ( សូមមើល អាលម៉ា ២៦ ) ។

សូមសរសេរចម្លើយរបស់អ្នកនៅក្នុងកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ។

ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

ហេតុអ្វីភាពអត់ធ្មត់មានសារៈសំខាន់ ? តើភាពអត់ធ្មត់ និងសេចក្តីជំនឿទាក់ទងគ្នាដោយរបៀបណា ?

ការបន្ទាបខ្លួន

ការបន្ទាបខ្លួនគឺជាការមានឆន្ទៈក្នុងការចុះចូលនឹងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ វាគឺជាការមានឆន្ទៈក្នុងការថ្វាយការគោរពដល់ទ្រង់សម្រាប់អ្វីដែលបានសម្រេច ។ វាគឺជាការងាយបង្រៀន ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៣៦:៣២ ) ។ ការបន្ទាបខ្លួនរួមទាំងការដឹងគុណចំពោះពរជ័យរបស់ព្រះ និងការស្គាល់នូវតម្រូវការឥតឈប់ឈររបស់អ្នកដើម្បីទទួលជំនួយរបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់ជួយអ្នកដែលមានចិត្តរាបសា ។

ការបន្ទាបខ្លួនគឺជាសញ្ញាមួយនៃភាពរឹងមាំខាងវិញ្ញាណ ពុំមែនជាសញ្ញានៃភាពទន់ខ្សោយឡើយ ។ ការបន្ទាបខ្លួនគឺជាកត្តាជំរុញដ៏សំខាន់សម្រាប់ការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ ( សូមមើល អេធើរ ១២:២៧ ) ។

នៅពេលអ្នកទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់ដោយបន្ទាបខ្លួន អ្នកអាចមានការធានាថាបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់គឺសម្រាប់ជាប្រយោជន៍របស់អ្នក ។ អ្នកមានទំនុកចិត្តថា អ្នកអាចធ្វើអ្វីដែលទ្រង់តម្រូវពីអ្នក បើអ្នកពឹងផ្អែកលើទ្រង់ ។ អ្នកក៏ស្ម័គ្រចិត្តទុកចិត្តពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ ហើយធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ពួកលោកផងដែរ ។ ការបន្ទាបខ្លួននឹងជួយអ្នកឲ្យគោរពប្រតិបត្តិ ខិតខំ និងបម្រើ ។

ពាក្យផ្ទុយនឹងការបន្ទាបខ្លួននោះគឺសេចក្តីឆ្មើងឆ្មៃ ។ ការមានសេចក្តីឆ្មើងឆ្មៃមានន័យថាដាក់ការទុកចិត្តលើខ្លួនឯងខ្លាំងជាងលើព្រះ ។ វាក៏មានន័យថារាប់ថាកិច្ចការខាងលោកិយសំខាន់ជាងកិច្ចការរបស់ព្រះដែរ ។ សេចក្តីឆ្មើងឆ្មៃគឺជាការប្រកួតប្រជែង មនុស្សដែលមានសេចក្តីឆ្មើងឆ្មៃមានចិត្តចង់បានច្រើន ហើយសន្មតថាពួកគេល្អជាងអ្នកដទៃ ។ សេចក្តីឆ្មើងឆ្មៃ គឺជាឧបសគ្គដ៏ធំ ។

ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

តើការបន្ទាបខ្លួនមានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច ?

តើពរជ័យអ្វីខ្លះដែលអ្នកទទួលបាន ពេលអ្នកបន្ទាបខ្លួន ?

តើអ្នកអាចស្គាល់សេចក្តីឆ្មើងឆ្មៃនៅក្នុងខ្លួនរបស់អ្នកដោយរបៀបណា ?

ការឧស្សាហ៍ព្យាយាម

សេចក្តីឧស្សាហ៍ព្យាយាម គឺជាការខិតខំដ៏ជាប់លាប់ និងពិតប្រាកដ ។ នៅក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា ការឧស្សាហ៍ព្យាយាមគឺជាការបង្ហាញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។ នៅពេលអ្នកឧស្សាហ៍ព្យាយាម នោះអ្នកនឹងឃើញនូវអំណរ និងការពេញចិត្តក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ( សូមមើល អាលម៉ា ២៦:១៦ ) ។

ការឧស្សាហ៍ព្យាយាមរួមមានការធ្វើរឿងល្អៗជាច្រើនតាមឆន្ទៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ជំនួសឲ្យការរង់ចាំថ្នាក់ដឹកនាំប្រាប់អ្នកពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៥៨:២៧–២៩ ) ។

សូមបន្តធ្វើល្អ ទោះលំបាក ឬហត់នឿយក៏ដោយ ។ ប៉ុន្តែស្គាល់ពីតម្រូវការក្នុងការមានតុល្យភាព និងការសម្រាក ដើម្បីអ្នកមិន « រត់លឿនជាងកម្លាំង ដែល [ អ្នក ] មាននោះឡើយ » ( ម៉ូសាយ ៤:២៧ ) ។

សូមផ្ដោតចិត្ត និងចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកទៅលើព្រះអម្ចាស់ និងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ។ សូមចៀសវាងអ្វីដែលរំខានអ្នកពីអាទិភាពរបស់អ្នក ។ សូមផ្តោតលើពេលវេលា និងការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់អ្នកលើសកម្មភាពដែលនឹងមានប្រសិទ្ធភាពបំផុតនៅតំបន់របស់អ្នក និងមានប្រយោជន៍បំផុតចំពោះមនុស្សដែលអ្នកកំពុងបង្រៀន ។

« នេះគឺជាសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ទ្រង់បានហៅយើង ហើយទុកចិត្តយើង សូម្បីតែទ្រង់ជ្រាបដឹងថាយើងមានភាពទន់ខ្សោយក្តី ។ ទ្រង់ជ្រាបដឹងពីឧបសគ្គដែលយើងប្រឈមមុខ ។ តាមរយៈការបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ និងតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ នោះយើងអាចប្រាថ្នាចង់បានអ្វីដែលគាប់ព្រះទ័យទ្រង់ ហើយប្រែក្លាយជាមនុស្សបែបណា ដើម្បីផ្ដល់ពរដល់អស់អ្នកដែលយើងបម្រើជំនួសទ្រង់ ។ កាលយើងបម្រើទ្រង់យូរគ្រប់គ្រាន់ល្មម ហើយដោយសេចក្តីឧស្សាហ៍ព្យាយាម នោះយើងនឹងផ្លាស់ប្តូរ ។ យើងអាចប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាទ្រង់ ( ហិនរី ប៊ី អាវរិង « Act in All Diligence » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ៦២–៦៣ ) ។

ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

តើការឧស្សាហ៍ព្យាយាមមានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច ?

មរ៉ូណៃ ៩:៦
គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១០:៤; ១០៧:៩៩–១០០
Topical Guide ៖ « Diligence, Diligent, Diligently »

ហេតុអ្វីព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យចង់ឲ្យអ្នកឧស្សាហ៍ព្យាយាម ?

តើការឧស្សាហ៍ព្យាយាមទាក់ទងនឹងសិទ្ធិជ្រើសរើសដោយរបៀបណា ?

គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៥៨:២៦–២៩

ការគោរពប្រតិបត្តិ

ការបម្រើរបស់អ្នកក្នុងនាមជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាគឺជាការបន្ថែមនៃសេចក្ដីសញ្ញាដែលអ្នកបានធ្វើជាមួយព្រះនៅឯពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ នៅពេលអ្នកបានទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងអំណោយទានពិសិដ្ឋ នោះអ្នកបានធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាថា អ្នកនឹងរក្សាបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ។

ស្ដេចបេនយ៉ាមីនមានបន្ទូលថា « ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាគិតពិចារណាអំពីស្ថានភាពដ៏មានពរ និងរីករាយនៃអស់អ្នកណាដែលកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយនៃព្រះ ។ ដ្បិតមើលចុះ ពួកគេបានពរគ្រប់យ៉ាង ទាំងខាងសាច់ឈាម និង ខាងវិញ្ញាណផង ហើយបើសិនជាពួកគេរក្សាការស្មោះត្រង់ដរាបដល់ចុងបំផុត នោះពួកគេនឹងត្រូវបានទទួលនៅស្ថានសួគ៌ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចរស់នៅជាមួយនឹងព្រះក្នុងស្ថានភាពសុភមង្គលដ៏មិនចេះចប់មិនចេះហើយ » ( ម៉ូសាយ ២:៤១ ) ។

ការគោរពប្រតិបត្តិតាមបទបញ្ញត្តិគឺជាការបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល យ៉ូហាន ១៤:១៥ ) ។ ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលថា « បើអ្នករាល់គ្នាកាន់តាមបញ្ញត្តិខ្ញុំ នោះនឹងនៅជាប់ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ដូចជាខ្ញុំបានកាន់តាមបញ្ញត្តនៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ ហើយក៏នៅជាប់ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ដែរ » ( យ៉ូហាន ១៥:១០ ) ។

សូមធ្វើតាមគោលការណ៍ណែនាំនៅក្នុង បទដ្ឋានអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាសម្រាប់សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមធ្វើតាមការទូន្មានរបស់ប្រធានបេសកកម្មរបស់អ្នក និងភរិយារបស់គាត់ផងដែរ នៅពេលពួកគាត់ទូន្មានអ្នកដោយសេចក្តីសុចរិត ។

« ការគោរពប្រតិបត្តិគឺជាជម្រើសរបស់យើង ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ពីរឿងនេះ ។ ដូចដែលបានថ្លែងនៅក្នុងការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៃ លូកា ១៤:២៨ ព្រះយេស៊ូវបានណែនាំថា ‹ តាំងវានៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក ដើម្បីអ្នកនឹងធ្វើនូវរឿងទាំងឡាយ ដែលយើងនឹងបង្រៀន ហើយបញ្ជាដល់អ្នក › ។ វាគឺសាមញ្ញណាស់ ។… នៅពេលយើងធ្វើដូច្នេះ ស្ថេរភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើងនឹងត្រូវបានពង្រឹងយ៉ាងខ្លាំង ។ យើងនឹងចៀសវាងការខ្ជះខ្ជាយធនធានដែលព្រះបានប្រទានមក ហើយចៀសវាងការគ្មានផលិតភាព និងការផ្លិចបំផ្លាញក្នុងជីវិតរបស់យើង » ( ឌែល ជី រិនឡាន់ « Constructing Spiritual Stability » [ ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាននៅសាកលវិទ្យាល័យព្រិកហាំ យ៉ង់ នាថ្ងៃទី ១៦ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ២ speeches.byu.edu ) ។

ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

តើអ្នកអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីការគោរពប្រតិបត្តិមកពីការធ្វើតាមបទគម្ពីរ ?

គំរូសម្រាប់ការប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះគ្រីស្ទ

គំរូខាងក្រោមនេះអាចជួយអ្នកឲ្យអភិវឌ្ឍ និងទទួលបានគុណលក្ខណៈដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងជំពូកនេះ និងគុណលក្ខណៈផ្សេងទៀតដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងបទគម្ពីរនេះ ៖

កំណត់គុណលក្ខណៈដែលអ្នកចង់ស្វែងរក ។
សរសេរការពិពណ៌នាអំពីគុណលក្ខណៈនេះ ។
រាយបញ្ជី និងសិក្សាវគ្គបទគម្ពីរដែលបង្ហាញឧទាហរណ៍នៃគុណលក្ខណៈ ឬដែលបង្រៀនអំពីវា ។
សូមកត់ត្រាគំនិត និងចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក ។
ដាក់គោលដៅ និងរៀបចំផែនការដើម្បីរីកចម្រើននៅក្នុងគុណលក្ខណៈនេះ ។
សូមអធិស្ឋានឲ្យព្រះជួយអ្នកក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ និងទទួលបានគុណលក្ខណៈនេះ ។
សូមវាយតម្លៃការរីកចម្រើនរបស់អ្នកតាមកាលកំណត់ ។

« ព្រះអម្ចាស់ប្រទានពរដល់អ្នកទាំងឡាយណាដែល ចង់ កែលម្អ ដែលទទួលស្គាល់ថា គេត្រូវការបទបញ្ញត្តិហើយ ព្យាយាម រក្សាវា ដែលរីករាយនឹងគុណធម៌ដូចព្រះគ្រីស្ទ ហើយ ខិតខំ អស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីទទួលបានវា ។ ប្រសិនបើអ្នកជំពប់ដួលពេលកំពុងព្យាយាមនោះ កាលមនុស្សគ្រប់រូបជំពប់ដួលដែរ នោះព្រះអង្គសង្គ្រោះគង់នៅចាំជួយអ្នកឲ្យបន្ដដើរទៅមុខទៀត ។… មិនយូរប៉ុន្មានអ្នកនឹងទទួលបានជ័យជំនះដែលអ្នកស្វែងរកនោះ » ( ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « Tomorrow the Lord Will Do Wonders among You » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ១២៦ ) ។

ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

ស្វែងរកគុណលក្ខណៈពីជំពូកនេះ ឬពីព្រះគម្ពីរ ។ សូមធ្វើតាមគំរូដែលបានពិពណ៌នា ដើម្បីយល់ និងស្វែងរកគុណលក្ខណៈនោះ ។

សូមក្រឡេកមើលស្លាកឈ្មោះជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់អ្នក ។ តើវាខុសប្លែកពីស្លាកឈ្មោះដែលបុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនពាក់ដោយរបៀបណា ? សូមចំណាំថា ផ្នែកដែលលេចធ្លោបំផុតពីរគឺឈ្មោះរបស់អ្នក និងព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

តើអ្នកអាចតំណាងឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រសើរជាងក្នុងនាមជាសិស្សម្នាក់របស់ទ្រង់ដោយរបៀបណា ?
ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់សម្រាប់មនុស្សក្នុងការភ្ជាប់ឈ្មោះរបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរបៀបវិជ្ជមាន ?

សូមកត់ត្រាគំនិតរបស់អ្នកនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ។

ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

សូមពិនិត្យមើលគុណលក្ខណៈដែលបានរាយក្នុងបទគម្ពីរខាងក្រោម ។ សូមកត់ត្រារាល់ចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ។

ចងចាំការណ៍នេះ

សូមខិតខំធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដូចជាព្រះគ្រីស្ទ មិនមែនគ្រាន់តែធ្វើតាមទម្លាប់របស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាប៉ុណ្ណោះទេ ។
ការរៀនធ្វើតាមគំរូព្រះគ្រីស្ទគឺជាការធ្វើពេញមួយជីវិត ។
អ្នកធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ហើយទទួលនូវគុណលក្ខណៈរបស់ទ្រង់នូវសកម្មភាព និងការសម្រេចចិត្តមួយក្នុងពេលតែមួយ ។
ការប្រែក្លាយជាដូចព្រះគ្រីស្ទ តម្រូវឲ្យមានការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ ការប្រែចិត្ត ការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញា ការទទួលបានជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងការស៊ូទ្រាំដរាបដល់ចុងបំផុត ។

គំនិតសម្រាប់ការសិក្សា និងការអនុវត្ត

ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

សូមបំពេញតាមការកំណត់ « សកម្មភាពអំពីគុណលក្ខណៈ » នៅចុងបញ្ចប់នៃជំពូកនេះ ។
ស្វែងរកគុណលក្ខណៈមួយនៅក្នុងជំពូកនេះ ។ ចូរសួរខ្លួនឯង ៖
- តើខ្ញុំអាចរៀនបន្ថែមទៀតអំពីគុណលក្ខណៈនេះដោយរបៀបណា ?
- តើការស្វែងរកគុណលក្ខណៈនេះនឹងជួយខ្ញុំឲ្យផ្ដល់ការងារបម្រើដ៏ប្រសើរនៃដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយរបៀបណា ?
សូមស្វែងរកគំរូនៃគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងជីវិតរបស់បុរស និងស្ត្រីនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។ សូមកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ។
សូមស្វែងរកឧទាហរណ៍នៃគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងតន្ត្រីដ៏ពិសិដ្ឋនៃសាសនាចក្រ ។ នៅពេលអ្នកស្វែងរកគុណលក្ខណៈមួយ សូមទន្ទេញពាក្យនៃទំនុកតម្កើង ឬចម្រៀង ដើម្បីស្វែងរកកម្លាំង និងអំណាច ។ សូមច្រៀងឡើងវិញ ឬច្រៀងពាក្យឲ្យខ្លួនឯងស្ដាប់ដើម្បីទទួលការបំផុសគំនិត និងដើម្បីយាងឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណ ។

ការសិក្សាជាមួយដៃគូ និងការផ្លាស់ប្តូរដៃគូ

ការសិក្សាសេចក្តីយោងពីគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងបណ្ណាល័យដំណឹងល្អ ឬធនធានដែលបានអនុម័តផ្សេងទៀត ។ ពិភាក្សាពីរបៀបអនុវត្តអ្វីដែលអ្នករៀន ។ អ្នកក៏អាចពិភាក្សាអ្វីដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុងកិច្ចខិតខំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកដើម្បីប្រែក្លាយដូចជាព្រះគ្រីស្ទផងដែរ ។

ក្រុមប្រឹក្សាមណ្ឌល សន្និសីទហ្សូន និងក្រុមប្រឹក្សាថ្នាក់ដឹកនាំបេសកកម្ម

ពីរបីថ្ងៃមុនការប្រជុំក្រុមប្រឹក្សា ឬសន្និសីទ សូមសុំឲ្យអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាម្នាក់ៗរៀបចំសុន្ទរកថារយៈពេលប្រាំនាទីអំពីគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។ សូមទុកពេលនៅក្នុងការប្រជុំសម្រាប់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពីរបីនាក់ដើម្បីចែកចាយការពិភាក្សារបស់ពួកគេ ។
សូមបែងចែកពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាបួនក្រុម ហើយផ្ដល់ឲ្យពួកគេនូវកិច្ចការដូចខាងក្រោម ៖

ក្រុមទី ១ ៖ អាន នីហ្វៃទី១ ១៧:៧–១៦ ហើយឆ្លើយសំណួរខាងក្រោម ៖
- តើនីហ្វៃបានអនុវត្តសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់តាមរបៀបណា ?
- តើនីហ្វៃបានធ្វើអ្វីខ្លះដែលមានដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ?
- តើមានសេចក្ដីសន្យាអ្វីខ្លះដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើជាមួយនីហ្វៃ ?
- តើដំណើររឿងនេះអនុវត្តចំពោះកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនាយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ក្រុមទី ២ ៖ អាន ម៉ាកុស ៥:២៤–៣៤ ហើយឆ្លើយសំណួរខាងក្រោម ៖
- តើស្រ្តីនេះបានអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយរបៀបណា ?
- ហេតុអ្វីបានជានាងបានជាសះស្បើយ ?
- តើយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់នាងនៅក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់យើងដោយរបៀបណា ?
ក្រុមទី ៣ ៖ អាន យ៉ាកុប ៧:១–១៥ ហើយឆ្លើយសំណួរខាងក្រោម ៖
- ហេតុអ្វីបានជាជំនឿរបស់យ៉ាកុបរឹងមាំល្មមនឹងទប់ទល់នឹងការវាយប្រហាររបស់ សេរេម ?
- តើយ៉ាកុបអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿយ៉ាងណា ពេលគាត់និយាយជាមួយសេរេម ?
- តើការប្រព្រឹត្តរបស់យ៉ាកុប មានលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទដោយរបៀបណា ?
ក្រុមទី ៤ ៖ អាន យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៨–១៨ និងឆ្លើយសំណួរដូចតទៅនេះ ៖
- តើយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរបៀបណាខ្លះ ?
- តើសេចក្តីជំនឿរបស់លោកត្រូវបានសាកល្បងដោយរបៀបណា ?
- តើលោកបានធ្វើអ្វីដែលមានលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ?
- តើយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធដោយរបៀបណា ?
បន្ទាប់ពីក្រុមទាំងអស់បានបញ្ចប់រួចរាល់ហើយ សូមឲ្យពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាមកជុំគ្នា ហើយសុំឲ្យពួកគេចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានពិភាក្សា ។

ថ្នាក់ដឹកនាំបេសកកម្ម និងទីប្រឹក្សាបេសកកម្ម

សូមឲ្យពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាអានដំណឹងល្អមួយក្នុងចំណោមគម្ពីរទាំងបួនក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឬ នីហ្វៃទី៣ ១១–២៨ ។ សូមឲ្យពួកគេគូសចំណាំអំពីអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើ ដែលពួកគេក៏អាចធ្វើបានផងដែរ ។
សូមប្រើការដាក់គោលដៅ និងផែនការដើម្បីបង្រៀនពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាអំពីភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម ។ បង្ហាញពីរបៀបដែលការឧស្សាហ៍ព្យាយាមផ្តោតលើអ្នករៀន គឺជាការបង្ហាញពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ។
អំឡុងពេលសម្ភាសន៍ ឬក្នុងការសន្ទនា សូមឲ្យពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានិយាយអំពីគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទដែលពួកគេកំពុងស្វែងរក ។

សកម្មភាពអំពីគុណលក្ខណៈ

គោលបំណងនៃសកម្មភាពនេះគឺដើម្បីជួយអ្នកស្វែងរកឱកាសសម្រាប់ការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ ។ សូមអានចំណុចនីមួយៗខាងក្រោម ។ សូមសម្រេចចិត្តថាតើសេចក្តីថ្លែងការណ៍នោះពិតប៉ុនណាអំពីអ្នក ហើយជ្រើសរើសការឆ្លើយតបដែលត្រឹមត្រូវ ។ សូមកត់ត្រាការឆ្លើយតបរបស់អ្នកនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ។

គ្មាននរណាម្នាក់ អាចឆ្លើយតបទៅនឹងរាល់សេចក្តីថ្លែងការណ៍ « ជានិច្ច » នោះទេ ។ ការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណគឺជាដំណើរការពេញមួយជីវិត ។ នោះគឺជាហេតុផលមួយដែលវាគួរឲ្យរំភើប និងគួរផ្តល់រង្វាន់ ពីព្រោះវាមានឱកាសរាប់មិនអស់ដើម្បីរីកចម្រើន និងទទួលបានពរជ័យនៃការរីកចម្រើន ។

សូមមានទំនុកចិត្តចំពោះការចាប់ផ្តើមពីចំណុចរបស់អ្នក ។ សូមតាំងចិត្តខ្លួនឯងដើម្បីធ្វើកិច្ចការខាងវិញ្ញាណដែលត្រូវការ ជាចាំបាច់ចំពោះការរីកចម្រើន ។ សូមស្វែងរកជំនួយរបស់ព្រះ ។ ពេលអ្នកមានការលំបាក សូមមានទំនុកចិត្តថាទ្រង់នឹងជួយអ្នក ។ នៅពេលអ្នកអធិស្ឋាន សូមស្វែងរកការណែនាំអំពីគុណលក្ខណៈដែលត្រូវផ្តោតលើពេលផ្សេងៗក្នុងអំឡុងពេលបេសកកម្មរបស់អ្នក ។

គន្លឹះចម្លើយ

១ = មិនដែលសោះ
២ = ពេលខ្លះ
៣ = ញឹកញាប់
៤ = ស្ទើរតែជានិច្ចកាល
៥ = ជានិច្ចកាល

សេចក្តីជំនឿ

ខ្ញុំជឿលើព្រះគ្រីស្ទ ហើយព្រមទទួលថាទ្រង់ជា ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ ។ ( នីហ្វៃទី២ ២៥:២៩ )
ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តថាព្រះស្រឡាញ់ខ្ញុំ ។ ( នីហ្វៃទី១ ១១:១៧ )
ខ្ញុំទុកចិត្តលើព្រះអង្គសង្គ្រោះល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលយកព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ ហើយធ្វើអ្វីដែលទ្រង់បង្គាប់ ។ ( នីហ្វៃទី១ ៣:៧ )
ខ្ញុំជឿថា តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ខ្ញុំអាចទទួលការអភ័យទោសពីអំពើបាបរបស់ខ្ញុំ ហើយញែកជាបរិសុទ្ធ នៅពេលខ្ញុំប្រែចិត្ត ។ ( អេណុស ១:២–៨ )
ខ្ញុំជឿថា ព្រះទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់ ហើយឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ។ ( ម៉ូសាយ ២៧:១៤ )
ខ្ញុំគិតអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅពេលថ្ងៃ ហើយចងចាំពីអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់ខ្ញុំ ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ២០:៧៧, ៧៩ )
ខ្ញុំមានជំនឿថា ព្រះនឹងនាំមកនូវរឿងល្អៗក្នុងជីវិតខ្ញុំ និងជីវិតអ្នកដទៃ ពេលយើងលះបង់ខ្លួនយើងចំពោះទ្រង់ និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ។ ( អេធើរ ១២:១២ )
ខ្ញុំដឹងដោយព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថា ព្រះគម្ពីរមរមនពិត ។ ( មរ៉ូណៃ ១០:៣–៥ )
ខ្ញុំមានជំនឿដើម្បីសម្រេចនូវអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើ ។ ( មរ៉ូណៃ ៧:៣៣ )

សេចក្តីសង្ឃឹម

បំណងប្រាថ្នាដ៏ធំបំផុតមួយរបស់ខ្ញុំ គឺទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ។ ( មរ៉ូណៃ ៧:៤១ )
ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តថាខ្ញុំនឹងមានបេសកកម្មដ៏រីករាយ និងជោគជ័យ ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៣១:៣–៥ )
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សុខសាន្ដ និងសុទិដ្ឋិនិយម អំពីអនាគត ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៥៩:២៣ )
ខ្ញុំជឿថា ថ្ងៃណាមួយ ខ្ញុំនឹងរស់នៅជាមួយព្រះ ហើយប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ។ ( អេធើរ ១២:៤ )

សេចក្ដីសប្បុរស និងសេចក្ដីស្រឡាញ់

ខ្ញុំមានបំណងដ៏ស្មោះសរដើម្បីទទួលបានសុខុមាលភាពដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច និងសុភមង្គលនៃអ្នកដទៃ ។ ( ម៉ូសាយ ២៨:៣ )
នៅពេលខ្ញុំអធិស្ឋាន ខ្ញុំបានទូលសូមសេចក្ដីសប្បុរស—ដែលជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធនៃព្រះគ្រីស្ទ ។ ( មរ៉ូណៃ ៧:៤៥–៤៨ )
ខ្ញុំព្យាយាមយល់ពីអារម្មណ៍អ្នកដទៃ និងមើលឃើញពីទស្សនៈរបស់ពួកគេ ។ ( ពួកចៅហ្វាយ ១:២២ )
ខ្ញុំអត់ទោសឲ្យអ្នកផ្សេងដែលបានធ្វើឲ្យខ្ញុំអាក់អន់ចិត្ត និងបង្ខូចខ្ញុំ ។ ( អេភេសូរ ៤:៣២ )
ខ្ញុំឈោងទៅជួយដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដើម្បីជួយអ្នកដែលឯកោ ពុះពារ ឬបាក់ទឹកចិត្ត ។ ( ម៉ូសាយ ១៨:៩ )
នៅពេលសមស្រប ខ្ញុំបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកដទៃ ដោយផ្ដល់ការងារបម្រើដល់ពួកគេតាមរយៈពាក្យសម្តី និងទង្វើ ។ ( លូកា ៧:១២–១៥ )
ខ្ញុំរកមើលឱកាសដើម្បីបម្រើអ្នកដទៃ ។ ( ម៉ូសាយ ២:១៧ )
ខ្ញុំនិយាយរឿងវិជ្ជមានអំពីអ្នកដទៃ ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៤២:២៧ )
ខ្ញុំមានចិត្តសប្បុរស និងអត់ធ្មត់ជាមួយអ្នកដទៃ ទោះបីជាពួកគេពិបាកចុះសម្រុងជាមួយក៏ដោយ ។ ( មរ៉ូណៃ ៧:៤៥ )
ខ្ញុំរីករាយនឹងជោគជ័យរបស់អ្នកដទៃ ។ ( អាលម៉ា ១៧:២–៤ )

គុណធម៌

ខ្ញុំមានដួងចិត្តស្អាតស្អំ និងបរិសុទ្ធ ។ ( ទំនុកដំកើង ២៤:៣–៤ )
ខ្ញុំមានបំណងប្រាថ្នាធ្វើល្អ ។ ( ម៉ូសាយ ៥:២ )
ខ្ញុំផ្ដោតលើគំនិតសុចរិត លើកតម្កើង ហើយដកគំនិតដែលមិនល្អចេញពីចិត្តរបស់ខ្ញុំ ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៤៥ )
ខ្ញុំប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់ខ្ញុំ ហើយព្យាយាមដើម្បីយកឈ្នះលើភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្ញុំ ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៤៩:២៦–២៨; អេធើរ ១២:២៧ )
ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍នៃអានុភាពរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១១:១២–១៣ )

សេចក្ដីទៀងត្រង់

ខ្ញុំពិតចំពោះព្រះគ្រប់ពេលវេលា ។ ( ម៉ូសាយ ១៨:៩ )
ខ្ញុំមិនបន្ទាបបទដ្ឋាន ឬអាកប្បកិរិយារបស់ខ្ញុំទេ ដើម្បីខ្ញុំអាចចាប់អារម្មណ៍ ឬឲ្យអ្នកដទៃទទួលយកខ្ញុំទេ ។ ( នីហ្វៃទី១ ៨:២៤–២៨ )
ខ្ញុំស្មោះត្រង់ជាមួយព្រះ ខ្លួនខ្ញុំ ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់ខ្ញុំ និងអ្នកដទៃ ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៥១:៩ )
ខ្ញុំជាមនុស្សអាចពឹងអាស្រ័យបាន ។ ( អាលម៉ា ៥៣:២០ )

ចំណេះដឹង

ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តនៅក្នុងការយល់ដឹងរបស់ខ្ញុំអំពីគោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍នៃដំណឹងល្អ ។ ( អាលម៉ា ១៧:២–៣ )
ខ្ញុំសិក្សាព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ ។ ( ធីម៉ូថេ ទី២ ៣:១៦–១៧ )
ខ្ញុំខិតខំស្វែងយល់សេចក្តីពិត និងស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួរខ្ញុំ ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៦:៧ )
ខ្ញុំស្វែងរកចំណេះដឹង និងការណែនាំតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណ ។ ( នីហ្វៃទី១ ៤:៦ )
ខ្ញុំស្រឡាញ់គោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ ។ ( នីហ្វៃទី២ ៤:១៥ )

ការអត់ធ្មត់

ខ្ញុំរង់ចាំដោយអត់ធ្មត់នូវពរជ័យ និង ការសន្យាទាំងឡាយរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលនឹងបំពេញ ។ ( នីហ្វៃទី២ ១០:១៧ )
ខ្ញុំអាចរង់ចាំបានដោយគ្មានការអាក់អន់ចិត្ត ឬស្មុគស្មាញឡើយ ។ ( រ៉ូម ៨:២៥ )
ខ្ញុំអត់ធ្មត់ជាមួយនឹងឧបសគ្គទាំងឡាយនៃការធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ ( អាលម៉ា ១៧:១១ )
ខ្ញុំអត់ធ្មត់ជាមួយអ្នកដទៃ ។ ( រ៉ូម ១៥:១ )
ខ្ញុំអត់ធ្មត់នឹងខ្លួនឯង ហើយពឹងផ្អែកទៅលើព្រះអម្ចាស់ នៅពេលខ្ញុំខិតខំយកឈ្នះលើភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្ញុំ ។ ( អេធើរ ១២:២៧ )
ខ្ញុំអាចប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាកដោយភាពអត់ធ្មត់ និងសេចក្តីជំនឿ ។ ( អាលម៉ា ៣៤:៤០–៤១ )

ការបន្ទាបខ្លួន

ខ្ញុំស្លូត ហើយមានចិត្តសុភាពក្នុងចិត្ត ។ ( ម៉ាថាយ ១១:២៩ )
ខ្ញុំពឹងផ្អែកលើជំនួយរបស់ព្រះ ។ ( អាលម៉ា ២៦:១២ )
ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះពរជ័យដែលខ្ញុំបានទទួលមកពីព្រះ ។ ( អាលម៉ា ៧:២៣ )
ការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំគឺទៀងត្រង់ និងស្មោះត្រង់ ។ ( អេណុស ១:៤ )
ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះការណែនាំមកពីថ្នាក់ដឹកនាំ ឬគ្រូបង្រៀនរបស់ខ្ញុំ ។ ( នីហ្វៃទី៣ ៩:២៨–២៩ )
ខ្ញុំខិតខំចុះចូលតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះ ។ ( ម៉ូសាយ ២៤:១៥ )

ការឧស្សាហ៍ព្យាយាម

ខ្ញុំធ្វើការប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ទោះបីគ្មានការគ្រប់គ្រងជិតដិតក៏ដោយ ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៥៨:២៦–២៧ )
ខ្ញុំផ្ដោតកិច្ចខិតខំរបស់ខ្ញុំទៅលើរឿងដែលសំខាន់បំផុត ។ ( ម៉ាថាយ ២៣:២៣ )
ខ្ញុំមានការអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនយ៉ាងហោចណាស់ពីរដងក្នុងមួយថ្ងៃ ។ ( អាលម៉ា ៣៤:១៧–២៧ )
ខ្ញុំផ្ដោតគំនិតរបស់ខ្ញុំលើការហៅបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៤:២, ៥ )
ខ្ញុំដាក់គោលដៅ និងផែនការជាប្រចាំ ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៨៨:១១៩ )
ខ្ញុំខិតខំធ្វើការរហូតដល់ការងារខ្ញុំបញ្ចប់ ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១០:៤ )
ខ្ញុំរកឃើញអំណរ និងការពេញចិត្តនៅក្នុងការងាររបស់ខ្ញុំ ។ ( អាលម៉ា ៣៦:២៤–២៥ )

ការគោរពប្រតិបត្តិ

នៅពេលខ្ញុំអធិស្ឋាន ខ្ញុំទូលសូមកម្លាំងដើម្បីតទល់នឹងការល្បួង និងដើម្បីធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ។ ( នីហ្វៃទី៣ ១៨:១៥ )
ខ្ញុំមានភាពស័ក្ដិសមដើម្បីមានប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៩៧:៨ )
ខ្ញុំស្ម័គ្រចិត្តគោរពតាមច្បាប់របស់បេសកកម្ម និងធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំទាំងឡាយ ។ ( ហេព្រើរ ១៣:១៧ )
ខ្ញុំខិតខំដើម្បីរស់នៅស្របតាមក្រឹត្យវិន័យ និងគោលការណ៍នៃដំណឹងល្អ ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៤១:៥ )