Kapitulo 6

Ang Pag-ula ug Pagkabanhaw ni Jesukristo

“Mobangon kita gikan sa mortal nga kamatayon aron makabaton og kinabuhing walay katapusan, tungod sa maulaong sakripisyo ug pagkabanhaw sa Manluluwas.”

Gikan sa Kinabuhi ni Howard W. Hunter

Niadtong Marso 20, 1934, ang unang anak nila ni Howard ug Claire Hunter natawo, usa ka anak nga lalaki nga ilang ginganlan og Howard William Hunter Jr. ug gitawag og Billy. Atol sa summer ilang nabantayan nga daw nagluya si Billy. Ang mga doktor mi-diagnose niya nga dunay anemia, ug kaduha mihatag og dugo si Howard aron i-abuno, apan ang kondisyon ni Billy wala moarang-arang. Dugang mga eksamin nagpakita nga grabe nga problema sa tinai ang hinungdan sa pagkawala sa dugo ni Billy. Ang mga doktor mipahigayon sa operasyon, uban ni Howard nga naghigda tupad sa iyang anak aron mohatag og dugo, apan ang mga resulta dili makapadasig. Tulo ka adlaw human niana, pagka-Oktubre 11, 1934, ang batang gamay nga si Billy namatay sa hilum samtang ang iyang mga ginikanan naglingkod tupad sa iyang higdaanan. “Grabe ang among kaguol ug truma samtang mibiya kami sa ospital sa lawom nga kagabhion,” misulat si Howard.¹

Tungod sa mga kasinatian sa kamatayon ni Billy ug sa mga kamatayon sa ubang minahal, si Presidente Hunter nakasustenir tungod sa iyang pagpamatuod bahin sa Pag-ula ug Pagkabanhaw sa Manluluwas. “Kini ang atong lig-ong pagtuo nga [ang Pag-ula] usa ka reyalidad,” siya mipamatuod, “ug walay laing mas importante diha sa tibuok balaang plano sa kaluwasan kay sa maulaong sakripisyo ni Jesukristo. Kita nagtuo nga ang kaluwasan moabut tungod sa pag-ula. Kon wala pa kini ang tibuok plano sa paglalang makawang. … Kon wala kining maulaong sakripisyo, ang temporal nga kamatayon mao ang katapusan, ug walay pagkabanhaw ug walay katuyoan sa atong espirituhanong mga kinabuhi. Walay paglaum sa kinabuhing dayon.”²

Atol sa mga kinatibuk-ang komperensya sa Abril, nga ipahigayon sa panahon sa Pasko sa Pagkabanhaw [Easter], si Presidente Hunter kasagaran mamulong bahin sa Pagkabanhaw ni Jesukristo. Niadtong Abril 1983 nga kinatibuk-ang komperensya siya miingon:

“Niining panahon sa Pasko sa Pagkabanhaw, kusganon nakong gibati ang kaimportante sa gisangun nako nga mopamatuod bahin sa reyalidad sa pagkabanhaw sa Manluluwas. Akong mga kaigsoonan, dunay Dios sa kalangitan nga nahigugma ug nagpakabana kaninyo ug kanako. Kita adunay Amahan sa Langit, nga mipadala sa iyang Unang Natawo sa espiritu nga mga anak, ang iyang Bugtong Anak sa unod, nga mahimong ehemplo alang kanato dinhi sa yuta, nga modala diha sa iyang kaugalingon sa mga sala sa kalibutan, ug sa katapusan ilansang sa krus alang sa mga sala sa kalibutan ug mabanhaw. …

“Kini maoy tinuod gayud nga usa ka matahum nga mensahe—adunay kinabuhi human sa kamatayon; makabalik kita aron magpuyo pag-usab uban sa atong Amahan sa Langit, tungod sa sakripisyo nga gihimo sa Manluluwas alang kanato, ug tungod sa atong kaugalingong paghinulsol ug pagkamasulundon sa mga sugo.

“Sa mahimayaong banag-banag sa buntag sa Pasko sa Pagkabanhaw, sa dihang ang mga hunahuna sa Kristohanong kalibutan nabaling ngadto sa pagkabanhaw ni Jesus sulod sa pipila ka lumalabay nga gutlo, atong ipahayag ang pasalamat ngadto sa atong Langitnong Amahan alang sa mahinungdanon nga plano sa kaluwasan nga gihatag kanato.”³

tanaman nga lubnganan — Ang walay sulod nga lubnganan sa Manluluwas “nagsangyaw sa tibuok kalibutan, ‘Wala siya dinhi, kondili nabanhaw’” (Lucas 24:6).

Mga Pagtulun-an ni Howard W. Hunter

Ang Pag-ula mao ang kinatas-ang buhat sa gugma sa atong Langitnong Amahan ug sa Iyang Hinigugmang Anak, nga si Jesukristo.

Ang Pag-ula ni Jesukristo usa ka gi-orden nang daan nga buluhaton sa atong Langitnong Amahan aron motubos sa iyang mga anak human sa ilang napukan nga kahimtang. Usa kadto ka buhat sa gugma sa atong Langitnong Amahan aron tugutan ang Iyang Bugtong Anak nga mohimo og maulaong sakripisyo. Ug usa kadto ka kinatas-ang buhat sa gugma sa iyang hinigugmang Anak aron matuman ang Pag-ula.

Nakabarug na ko didto sa tanaman sa Getsemani sa daghang higayon. Akong gipamalandong sa akong hunahuna ang pag-antus, ang paghingutas sa Manluluwas—kanang paghingutas nga nasinati sa dihang ang atong Langitnong Amahan mitugot kaniya, sa paagi nga dili masabut sa atong mga hunahuna, sa pagdala diha sa iyang kaugalingon sa kasakit ug sa mga sala sa tanang katawhan. Ang akong kalag napuno sa kasubo samtang naghunahuna ko sa iyang dako nga sakripisyo alang sa katawhan.

Nakabarug na ko sa ilawom sa Golgota, ang dapit sa kalabera, ug namalandong sa kaulawan sa pagkalansang sa krus nga miresulta sa mortal nga kamatayon sa atong Manluluwas, apan mipahinabo sa pagka-imortal niya ug sa tanang katawhan. Ug usab ang akong kalag naguol sa hilabihan.

Ug nakabarug na ko sa atubangan sa tanaman nga lubnganan ug nakahunahuna nianang mahimayaong adlaw sa pagkabanhaw sa dihang ang Manluluwas migawas gikan sa lubnganan nga buhi, nabanhaw, imortal. Niana nga pagpamalandong ang akong kasingkasing napuno sa hingpit nga kalipay.

Gumikan niini nga mga kasinatian akong ipadayag sa hilabihan ang akong gibati sa pagpasalamat ug pagdayeg sa atong Langitnong Amahan alang sa gugma nga gihatag niya ug sa iyang Anak ngari kanato pinaagi sa mahimayaon nga maulaong sakripisyo. Sa mga pulong ni Charles Gabriel, “Ako nahingangha, nahibulong sa gugma, dako nga grasya kanako gitanyag niya. Ako mikurog nga siya nag-antus sa krus, nga kanako siya namatay ug nag-antus. O, katalagsaon niini nga gugma gipakamatyan niya. Kini kanako nakapatingala.” …

Ako mohatag kaninyo sa akong pagpamatuod, akong mga kaigsoonan, nga ang atong Langitnong Amahan mipdala sa iyang hinigugmang Anak, nga si Jesukristo, nganhi sa kalibutan aron tumanon ang mga kondisyon diin ang plano sa kaluwasan gipalihok. Ang Pag-ula nagrepresentar sa iyang dakong gugma alang kanato.⁴

Ang Manluluwas midala diha sa Iyang kaugalingon sa tanan natong mga sala, mga kahuyang, kasubo, ug kasakit.

Sa ilang paghimamat aron magsaulog sa Pagpalabay, si Jesus ug ang iyang mga Apostoles miambit sa sakrament nga iyang gipasiugdahan niining katapusang panihapon nga manag-uban, ug dayon milakaw ngadto sa Bukid sa Oliba.

Kanunay nga nahimong magtutudlo hangtud gayud sa katapusan, iyang gipadayon ang iyang pakigpulong diha sa tema bahin sa igsasakripisyo nga kordero. Iya silang gisultihan nga siya patyon, ug nga sila magkatibulaag sama sa mga karnero nga walay magbalantay (tan-awa sa Mateo 26:31). “Apan tapus ako mabanhaw,” siya miingon, “mouna ako kaninyo sa pag-adto sa Galilea” (Mateo 26:32).

Sa misunod nga mga oras, gisingot siya og dugo, gisilutan sa mismong mga lider nga miangkon nga mga magbalantay sa iyang balaod, ug gilansang sa krus kauban sa mga tulisan. Mao kadto ang gipanagna ni Haring Benjamin sa Basahon ni Mormon: “Siya moantus sa mga pagsulay, ug sakit sa lawas, kagutom, kauhaw, ug kakapoy, gani labaw nga ang tawo makaantus, gawas kini ngadto sa kamatayon; kay tan-awa, dugo manggawas gikan sa matag lungag sa iyang mga panit, hilabihan ka dako sa iyang kasubo tungod sa mga pagkadautan ug sa mga pagkasalawayon sa iyang mga katawhan. …

“Siya mianhi nganhi sa iyang kaugalingon nga mga katawhan, nga ang kaluwasan unta modangat ngadto sa mga katawhan … ug bisan human ang tanan niini sila mohunahuna kaniya nga usa ka tawo, ug moingon nga siya adunay usa ka yawa, ug mosilot kaniya, ug molansang kaniya sa krus” (Mosiah 3:7, 9).

Utang nato kang propeta Alma ang atong kahibalo bahin sa hingpit nga kahimtang sa iyang pag-antus: “Siya magpadayon, mag-antus sa mga sakit ug mga kasakit ug mga pagtintal sa matag matang; ug kini aron ang pulong matuman nga nag-ingon nga siya modala diha kaniya sa mga sakit ug mga balatian sa iyang mga katawhan.

“Ug siya modala diha kaniya sa kamatayon, nga siya mahimo nga mobadbad sa mga higot sa kamatayon diin naghigot sa iyang mga katawhan; ug siya modala diha kaniya sa ilang mga kahuyang, nga ang iyang kasingkasing mahimo nga mapuno uban sa kalooy, sumala sa unod, nga siya mahimo nga masayud sumala sa unod unsaon pagtabang ang iyang mga katawhan sumala sa ilang mga kahuyang” (Alma 7:11–12).

Hunahunaa kini! Sa dihang ang iyang lawas gikuha gikan sa krus ug daling gipahimutang sa hinulaman nga lubnganan, siya, ang walay sala nga Anak sa Dios, midala diha kaniya dili lamang sa mga sala ug mga pagtintal sa matag tawo nga maghinulsol, apan sa tanan natong balatian ug kasub-anan ug kasakit sa tanang matang. Siya nag-antus niining mga kalisdanan sama sa atong pag-antus niini, sumala sa unod. Siya miantus niining tanan. Iya kining gibuhat aron mahingpit ang iyang kalooy ug ang iyang abilidad sa pagbayaw kanato ibabaw sa matag yutan-ong pagsulay.⁵

Gani, kita, makahimo og sayop nga mga pagpili, bati nga mga pagpili, makapasakit nga mga pagpili. Ug usahay ato gayud kanang mabuhat, apan diha mosulod ang misyon ug kalooy ni Jesukristo nga may hingpit nga epekto ug himaya. … Siya mihatag og mapataliwad-ong pag-ula alang sa sayop nga mga pagpili nga atong mahimo. Siya ang atong manlalaban ngadto sa Amahan ug mibayad, og una, alang sa mga sayop ug kabuang nga kasagaran natong makita diha sa paggamit sa atong kagawasan. Kinahanglan natong dawaton ang iyang gasa, maghinulsol niadtong mga sayop, ug mosunod sa iyang mga sugo aron hingpit nga makapahimulos niini nga pagtubos. Kini nga tanyag anaa kanunay; ang dalan abli kanunay. Kita sa kanunay, gani sa atong labing lisud nga panahon ug labing makadaut nga mga sayop, makatan-aw ngadto sa Anak sa Dios ug mabuhi.⁶

Si Jesukristo mibangon gikan sa lubnganan ug mao ang nahauna sa Pagkabanhaw.

Uban nako sa panahon niadtong katapusang mga talan-awon didto sa Balaan nga Yuta. Ang katapusan sa mortal nga kinabuhi sa atong Ginoo nagkaduol na. Iyang giayo ang masakiton, mibanhaw sa mga patay, ug mipasabut sa mga kasulatan, lakip na niadtong mga panagna bahin sa iyang kaugalingong kamatayon ug pagkabanhaw. Miingon siya sa iyang mga disipulo:

“Tan-awa, nagatungas kita padulong sa Jerusalem; ug ang Anak sa Tawo igatugyan ngadto sa mga sacerdote nga punoan ug sa mga escriba, ug ilang pagahukman siya sa kamatayon,

“Ug igatugyan ngadto sa mga Gentil aron pagabugalbugalan, ug pagahampakon, ug ilansang sa krus, apan sa ikatulo ka adlaw pagabanhawon siya” (Mateo 20:18–19). …

Samtang ang kaadlawon sa ikatulong adlaw nagsugod na, si Maria Magdalena ug “ang laing Maria” miadto sa lubnganan diin ang iyang walay kinabuhi nga lawas gipahimutang [Mateo 28:1; tan-awa usab sa Marcos 16:1; Lucas 24:10]. Sa sayo pa, ang mga sacerdote nga punoan ug ang mga Pariseo miadto kang Pilato ug miagni kaniya sa pagbutang og gwardiya sa may pultahan sa lubnganan, “kay tingali unyag adtoon ug kawaton siya sa iyang mga tinun-an, ug unya manugilon sila sa mga tawo nga manag-ingon, Nabanhaw siya gikan sa mga patay.” (Mateo 27:64). Apan giligid sa duha ka bantugang anghel ang bato gikan sa pultahan sa lubnganan, ug ang mga gwardiya nanagan sa kalisang sa ilang nakita.

Sa dihang ang mga babaye miabut sa lubnganan, nakita nila nga abli na kini ug wala nay sulod. Ang mga anghel nagpabilin aron sultihan sila sa labing mahinungdanong balita nga madunggan sa mga tawo sukad, “Wala na siya dinhi: kay siya nabanhaw, sumala sa iyang giingon” (Mateo 28:6).⁷

Walay doktrina sa Kristohanong kasulatan nga mas importante sa tanang katawhan kay sa doktrina bahin sa pagkabanhaw sa Anak sa Dios. Pinaagi kaniya miabut ang pagkabanhaw sa tanang mga lalaki, mga babaye, ug mga bata nga natawo sukad—o matawo pa—sa kalibutan.

Bisan pa sa dakong importansya nga atong gibutang sa pagkabanhaw diha sa atong doktrina, tingali daghan kanato wala pa makasabut sa hingpit sa espirituhanong kamahinungdanon ug mahangturong katalagsaon niini. Kon ato pang nasabtan, matingala unta kita sa katahum niini sama ni Jacob, ang igsoon ni Nephi, ug mangurog kita sa unsa unta ang sagubangon nato kon wala pa kita modawat niining balaanon nga gasa. Si Jacob misulat:

“O ang kaalam sa Dios, ang iyang kalooy ug grasya! Kay tan-awa, kon ang lawas dili na mabanhaw ang atong mga espiritu mahimo nga mangalagad niadto nga anghel kinsa napukan gikan sa atubangan sa Dios sa Kahangturan, ug nahimo nga yawa, sa wala nay pagkabanhaw” (2 Nephi 9:8).

Sigurado nga ang pagkabanhaw mao ang sentro sa pagtuo sa matag Kristiyano; kini ang labing mahinungdanon sa tanang mga milagro nga gipahigayon sa Manluuwas sa kalibutan. Kon wala kini, sa pagkatinuod kita magpabilin nga walay paglaum. Akong gamiton ang mga pulong ni Pablo: “Kon wala may pagkabanhaw ang mga nangamatay, … nan, kawang lamang ang among pagwali, … ug kami usab pagahimatud-an nga nanagbakak diay mahitungod sa Dios; kay kami nagapahayag man mahitungod sa Dios nga siya nagbanhaw kang Kristo. … Kon si Kristo wala banhawa, nan, ang inyong pagtuo wala lamay kapuslanan ug kamo anaa pa gihapon sa inyong mga kasal-anan” (1 Mga Taga-Corinto 15:13–15, 17).⁸

Kon wala ang Pagkabanhaw, ang ebanghelyo ni Jesukristo mahimong usa ka listahan sa maalamong mga panultihon ug daw dili mapasabut nga mga milagro—apan mga panultihon ug mga milagro nga walay hingpit nga kadaugan. Dili, ang hingpit nga kadaugan mao ang hingpit nga milagro: sa unang higayon sa kasaysayan sa katawhan, ang tawo nga namatay mibanhaw sa iyang kaugalingon ngadto sa pagkabuhi sa pagka-imortal. Siya mao ang Anak sa Dios, ang Anak sa atong imortal nga Amahan sa Langit, ug ang iyang kadaugan batok sa pisikal ug espiritwal nga kamatayon mao ang maayong balita nga angayang ipamulong sa matag Kristiyano.

Ang mahangturong kamatuoran mao nga si Jesuristo nabanhaw gikan sa lubnganan ug mao ang nahauna sa Pagkabanhaw. (Tan-awa sa 1 Cor. 15:23.) Ang mga saksi niining talagsaong panghitabo dili mahimong maduha-duhaon.

Lakip sa pinili nga mga saksi mao ang mga Apostoles sa Ginoo. Sa pagkatinuod, ang tawag sa pagka-apostol mao ang pagsaksi ngadto sa kalibutan bahin sa kabalaan ni Ginoong Jesukristo. Si Joseph Smith miingon, “Ang sukaranan nga mga baruganan sa atong relihiyon mao ang pagpamatuod sa mga Apostoles ug mga Propeta, mahitungod ni Jesukristo, nga Siya namatay, gilubong, ug mibangon sa ikatulong adlaw, ug mikayab ngadto sa langit; ug ang ubang mga butang nga may kalabutan sa atong relihiyon mga sumpay lamang niini.” (History of the Church, 3:30.) …

Sa pagtudlo sa iyang mga Apostoles, gipahibalo kanila ni Kristo “nga ang Anak sa Tawo kinahanglan magaantus sa daghang mga butang, ug nga igasalikway siya sa mga anciano, ug sa mga sacerdote nga punoan, ug sa mga escriba, ug nga pagapatyon siya, ug nga tapus sa tulo ka adlaw mabanhaw siya.” (Marcos 8:31.) Mao kadto ang nahitabo. Siya gilansang sa krus ug gipahimutang sa lubnganan. Sa ikatulong adlaw, mibangon siya aron mabuhi pag-usab—ang Manluluwas sa tanang katawhan ug ang nahauna sa Pagkabanhaw. Pinaagi sa iyang maulaong sakripisyo, tanang tawo maluwas gikan sa lubnganan ug mabuhi pag-usab. Mao kini kanunay ang pagpamatuod sa mga Apostoles, diin ako modugang sa akong pagsaksi.⁹

Si Kristo ug si Maria Magdalena — Si Jesukristo mipakita kang Maria Magdalena wala madugay human Siya nabanhaw (tan-awa sa Juan 20:1–18).

Si Jesus mipakita sa daghan human sa Iyang Pagkabanhaw.

Sa mga adlaw nga misunod human sa iyang pagkabanhaw, ang Ginoo mipakita sa kadaghanan. Iyang gipakita ang iyang lima ka espesyal nga mga samad ngadto kanila. Siya nakiglakaw ug nakig-istorya uban kanila, ingon og pagpamatuod nga walay pagduha-duha nga ang nabanhaw nga lawas sa pagkatinuod usa ka pisikal nga lawas nga dunay unod ug mga bukog. Sa wala madugay nangalagad siya sa mga Nephite, nga iyang gimandoan nga “tindog ug duol kamo ngari kanako, aron kamo mohikap pinaagi sa inyong kamot sa akong kilid, ug usab kamo mobati sa mga agi sa lansang sa akong mga kamot ug sa mga tiil, nga kamo masayud nga Ako mao ang Dios sa Israel, ug ang Dios sa tibuok yuta, nga gipatay tungod sa mga sala sa kalibutan.

Ug … ang pundok sa mga katawhan miduol ngadto kaniya, ug mihikap pinaagi sa ilang mga kamot ngadto sa iyang kilid, ug mibati sa mga agi sa mga lansang sa iyang mga kamot ug sa iyang mga tiil; ug kini sila mihimo, miduol tagsa-tagsa hangtud silang tanan nakaduol, ug nakakita uban sa ilang mga mata ug mibati uban sa ilang mga kamot, ug nasayud sa pagkatinuod ug nagpamatuod, nga kini mao siya, kinsa mao ang gikasulat sa mga propeta, nga moabut” (3 Nephi 11:14–15).

Kini responsibilidad ug kalipay sa tanang mga lalaki ug mga babaye bisan asa sa “pagpangita niini nga Jesus diin ang mga propeta ug mga apostoles [mipamatuod]” (Ether 12:41) ug makabaton og espirituhanong pagsaksi bahin sa iyang kabalaan. Kini katungod ug panalangin sa tanan nga mapainubsanong magtinguha, sa pagpaminaw sa tingog sa Balaang Espiritu, mosaksi bahin sa Amahan ug sa iyang nabanhaw nga Anak.¹⁰

Ang pagpamatuod niadtong nakakita ni [Jesus] isip buhi nga tawo human sa iyang kamatayon wala gayud masupak. Mipakita siya dili mominus sa napulo o onse ka mga higayon: ngadto ni Maria Magdalena ug sa ubang mga babaye didto sa tanaman, ngadto sa duha ka mga disipulo didto sa dalan padulong sa Emmaus, ngadto ni Pedro didto sa Jerusalem, ngadto sa mga apostoles sa dihang wala si Tomas ug pag-usab sa dihang anaa na siya, ngadto sa mga apostoles didto sa Dagat sa Galilea, ug didto sa bukid ngadto sa sobra sa 500 ka mga kaigsoonan sa samang higayon, ngadto ni Santiago ang igsoon sa Ginoo, ug ngadto sa mga apostoles atol sa pagkayab.¹¹

Isip gitawag ug gi-orden nga mosaksi sa ngalan ni Jesukristo ngadto sa tibuok kalibutan, ako mopamatuod atol niining panahon sa Pasko sa Pagkabanhaw nga siya buhi. Siya adunay mahimayaon, imortal nga lawas sa unod ug mga bukog. Siya ang Bugtong Anak sa Amahan diha sa unod. Siya ang Manluluwas, ang Kahayag ug Kinabuhi sa kalibutan. Human sa iyang pagkalansang sa krus ug kamatayon, mipakita siya isip nabanhaw nga binuhat ngadto ni Maria, ngadto ni Pedro, ngadto ni Pablo, ug ngadto sa daghan pa. Mipakita siya ngadto sa mga Nephite. Mipakita siya ngadto ni Joseph Smith, ang batang propeta, ug ngadto sa uban pa sa atong dispensasyon.¹²

Mabanhaw kita gikan sa kamatayon ug makabaton og kinabuhing walay katapusan.

Ang Pasko sa Pagkabanhaw mao ang kasaulogan sa libre nga gasa sa pagka-imortal nga gihatag sa tanang tawo, nagpahiuli sa kinabuhi ug nag-ayo sa tanang mga samad. Bisan kon ang tanan mamatay isip kabahin sa mahangturong plano sa pag-uswag ug paglambo, sa gihapon makakaplag kitang tanan og kahupayan diha sa pamahayag sa Salmista, “Ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabut sa kabuntagon.” (Sal. 30:5.)

Si Job ang nangutana sa unsay matawag nga labing importante nga pangutana sa kasaysayan sa kalibutan: “Kon ang tawo mamatay, mabuhi ba siya pag-usab?” (Job 14:14.) Ang tubag ni Kristo madungog sukad sa una hangtud niini gayung orasa: “Tungod kay ako buhi, kamo usab mabuhi.” (Juan 14:19.)¹³

Adunay panagbulag sa espiritu ug lawas atol sa oras sa kamatayon. Ang pagkabanhaw mohiusa pag-usab sa espiritu uban sa lawas, ug ang lawas mahimong usa ka espirituhanong lawas, nga adunay unod ug mga bukog apan gipabuhi pinaagi sa espiritu imbis sa dugo. Sa ingon, ang atong mga lawas human sa pagkabanhaw, nga gipabuhi pinaagi sa espiritu, mahimong imortal ug dili na gayud mamatay. Mao kini ang kahulugan sa pamahayag ni Pablo nga “aduna may lawas nga lawasnon, aduna man usab ing lawas nga espirituhanon” ug “nga ang unod ug dugo dili magapanunod sa gingharian sa Dios” [tan-awa sa 1 Mga Taga-Corinto 15:44, 50]. Ang lawas nga lawasnon naglangkob sa unod ug dugo, apan ang gipabuhi sa espiritu imbis sa dugo, kini makahimo ug makasulod sa gingharian. …

Ako adunay lig-on nga pagtuo nga ang Dios buhi ug nga si Jesus mao ang Kristo. Sama sa gipamatuod ni Pablo ngadto sa mga santos sa Corinto pinaagi sa iyang sulat atol nianang panahon sa Pasko sa Pagkabanhaw daghang katuigan na ang milabay, ako modugang sa akong pagsaksi nga mobangon kita gikan sa mortal nga kamatayon aron makabaton og kinabuhing walay katapusan, tungod sa maulaong sakripisyo ug pagkabanhaw sa Manluluwas. Sa akong hunahuna ako siyang nakita nga ang mga bukton gituyhad ngadto sa tanan nga maminaw:

“… Ako mao ang pagkabanhaw ug ang kinabuhi: ang mosalig kanako bisan siya mamatay, mabuhi siya:

“Ug ang tanan nga buhi ug nagasalig kanako dili na gayud mamatay.” (Juan 11:25–26.)¹⁴

Ang pagkabanhaw ni Kristo nagpasiugda sa panalangin sa pagka-imortal ug sa posibilidad sa kinabuhing dayon. Ang iyang walay sulod nga lubnganan nagsangyaw sa tibuok kalibutan, “Wala siya dinhi, kondili nabanhaw.” (Lucas 24:6.) Kini nga mga pulong naglangkob sa tanan nga paglaum, kasiguroan, ug pagtuo nga gikinahanglan aron mapatunhay kita diha sa atong mahagiton ug usahay puno sa kasub-anan nga kinabuhi.¹⁵

Mga Sugyot alang sa Pagtuon ug Pagtudlo

Mga Pangutana

Sa unsang paagi nga napakita sa Pag-ula ang gugma sa Langitnong Amahan ug ni Jesukristo alang kanato? (Tan-awa sa seksyon 1.) Sa unsang paagi nga atong mapakita ang pasalamat ngadto niining gasa sa gugma? (Tan-awa sa D&P 42:29.)
Sa inyong pagribyu sa seksyon 2, pangitaa ang daghang mga paagi nga ang Pag-ula nakapanalangin kanato. Sa unsang paagi nga ang mga pagtulun-an ni Presidente Hunter ug ang paggamit sa mga kasulatan makapalambo sa inyong panabut bahin sa Pag-ula? Unsa nga mga kasinatian ang nakapalig-on sa inyong pagpamatuod bahin sa Pag-ula? Sa unsang paagi nga ang gahum sa Pag-ula makapalig-on kaninyo sa panahon sa inyong mga pagsulay?
Unsa ang inyong mga impresyon samtang nagtuon kamo sa mga pagtulun-an ni Presidente Hunter kalabut sa Pagkabanhaw? (Tan-awa sa seksyon 3.) Sa unsang paagi nga kita mas makapasalamat sa kamahinungdanon sa Pagkabanhaw?
Ribyuha ang seksyon 4, diin si Presidente Hunter midetalye sa daghang mga saksi sa Pagkabanhaw ni Jesukristo. Nganong ang pagpamatuod niining mga saksi mahinungdanon man?
Hunahunaa ang pagtulun-an ni Presidente Hunter nga ang Pagkabanhaw mihatag sa “tanan nga paglaum, kasiguroan, ug pagtuo nga gikinahanglan aron mapatunhay kita diha sa atong mahagiton ug usahay puno sa kasub-anan nga kinabuhi” (seksyon 5). Sa unsang paagi nga ang Pagkabanhaw nahimong usa ka tinubdan sa paglaum ug kahupayan alang kaninyo? Sa unsang paagi nga ang pagpamatuod bahin sa Pagkabanhaw nakapalambo sa inyong kinabuhi?

May Kalabutan nga mga Kasulatan

Juan 10:17–18; 2 Nephi 2:6–9, 22–27; 9:19–25; 3 Nephi 27:13–16; D&P 18:10–16; 19:15–20; Moises 6:59–60

Tabang sa Pagtuon

“Pagplano og mga kalihokan sa pagtuon nga kanang makapahugot sa imong pagtuo sa Manluluwas” (Isangyaw ang Akong Ebanghelyo [2004], 25). Sama pananglit, samtang kamo nagtuon tingali makapangutana mo sa inyong kaugalingon sama sa mosunod: “Sa unsang paagi kining mga pagtulun-an mas makadugang sa akong pagsabut sa Pag-ula ni Jesukristo? Sa unsang paagi kining mga pagtulun-an makatabang nako nga mas mahisama sa Manluluwas?