« ព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាអព្ភូតហេតុរបស់ ជីមេណា » ប្រិយមិត្ត ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២៣ ទំព័រ ៣៦–៣៧ ។
ព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាអព្ភូតហេតុរបស់ ជីមេណា
ជីមេណា មានការព្រួយបារម្ភ ។ ប៉ុន្តែនាងបានដឹងថា ព្រះអម្ចាស់នឹងជួយនាង ។
រឿងនេះបានកើតឡើងនៅក្នុងប្រទស ហ្គូតេម៉ាឡា ។
ជីមេណា បានឡើងលើឡាន ហើយបានពាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់របស់នាង ។ នាង និងឪពុកម្តាយរបស់នាងកំពុងធ្វើដំណើរទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ នេះគឺជាលើកដំបូងរបស់នាងដែលធ្វើពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ Papi នឹងធ្វើពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យនាងសម្រាប់បុព្វការីជនរបស់ពួកគេ ។ ជីមេណា មិនអាចរង់ចាំបានទេ !
ប៉ុន្តែបន្ទាប់មក ជីមេណា បានគិតអំពីអ្វីមួយដែលធ្វើឲ្យនាងមានអារម្មណ៍ ភ័យស្លន់ស្លោក្នុងចិត្ត ។ នាងបាននិយាយថា « Papi ចុះចំណែក ប្រដាប់គ្រប់គ្រងជាតិស្កររបស់ខ្ញុំ ? »
ជីមេណា មានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ១ ។ ដើម្បីរក្សាសុខភាព នាងតែងតែពាក់ឧបករណ៍តូចមួយដែលហៅថា ប្រដាប់គ្រប់គ្រងជាតិស្ករ អាំងសុយលីន ដើម្បីជួយគ្រប់គ្រងកម្រិតជាតិស្ករនៅក្នុងឈាមរបស់នាង ។ បើនាងទៅឆ្ងាយមិនបានពាក់វា នាងមានអារម្មណ៍មិនស្រួលខ្លួនទេ ។
« តើគេនឹងឲ្យខ្ញុំពាក់វានៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែរឬទេ ? » ជីមេណា បានសួរ ។ បេះដូងគាត់លោតញាប់ខុសចង្វាក់ ។ « ចុះពេលខ្ញុំចុះក្នុងទឹក ? »
Papi បាននិយាយថា « វាមិនអីទេ » ។ « កូនអាចពាក់ឧបករណ៍របស់កូនបានរហូតដល់កូនត្រូវចុះក្នុងទឹក ។ បន្ទាប់មក Mamá អាចជួយកូនពាក់វាវិញភ្លាមៗកាលដែលកូនចេញពីក្នុងទឹក » ។
ម៉ាក់បានងក់ក្បាល ។ « ហើយប្រសិនបើកូនមានអារម្មណ៍មិនស្រួលខ្លួនកាលដែលកូនកំពុងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក គ្រាន់តែប្រាប់ ប៉ា មកហើយកូនអាចឈប់បាន » ។ Mamá បានចាប់ដៃរបស់នាងយ៉ាងណែន ។ « មិនអីទេ ពួកយើងនឹងនៅជាមួយកូនរហូត » ។
ជីមេណា បាននិយាយថា « កូនយល់ហើយ » ។ នាងមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ។ ប៉ុន្តែ Mamá និង Papi បានជួយនាងមានអារម្មណ៍ប្រសើរឡើងបន្តិច ។
នៅពេលពួកគេទៅដល់ ជីមេណា បានចាប់ដៃរបស់ Mamá និង Papi កាលដែលពួកគេបានដើរឆ្ពោះទៅទ្វារនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ នៅពេលនាងបោះជំហានចូលដល់ខាងក្នុងភ្លាម ជីមេណា មានអារម្មណ៍ កក់ក្តៅ ដែលជាអារម្មណ៍លួងលោម ។ នាងបានដឹងថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកំពុងប្រាប់នាងថា ព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងជួយនាង ទោះជានាងមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចក៏ដោយ ។ អ្វីៗនឹងមិនថ្វីទេ គឺដូចជា Papi បានមានប្រសាសន៍ដូច្នោះ ។
ជីមេណា បានផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់ពណ៌ស ។ បន្ទាប់មក Mamá បានជួយយកម៉ាស៊ីនចេញពីនាង ។ Mamá បាននិយាយថា « វាតែពីរបីនាទីប៉ុណ្ណោះ » ។ ម៉ាក់បានឱប ជីមេណា ។
ជីមេណា បានចុះទៅក្នុងទឹក ។ Papi កំពុងរង់ចាំនាង ។ គាត់បានហ៊ុចដៃរបស់គាត់ ហើយបានជួយនាងចុះជណ្តើរ ។
Papi បានពោលពាក្យអធិស្ឋាន ហើយបានជ្រមុជជីមេណា ចូលទៅក្នុងទឹក ។ នៅពេលនាងងើបឡើងវិញ ជីមេណា បានញញឹម ។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកពីរបីទៀត ។
« តើកូនមិនអីទេឬ ? » Papi បានខ្សឹបសួរនាង ។
ជីមេណា បានឆ្លើយថា « ចាស ! »
Papi បានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យនាងសម្រាប់មនុស្សពីរបីនាក់ទៀត ។ គាត់បានសួរនាងម្តងទៀតថា « តើកូនអាចធ្វើទៀតបានទេ ? »
ជីមេណា បានឆ្លើយថា « ចាស ! »
បន្ទាប់ពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកចុងក្រោយ Mamá បានជួយជីមេណា ពាក់ប្រដាប់គ្រប់គ្រងជាតិស្កររបស់នាងវិញ ហើយបានពិនិត្យមើលជាតិស្ករក្នុងឈាមរបស់នាង ។ Mamá បានញញឹម ។ វាធម្មតាទេ ! វាដូចជា ជីមេណា មិនបានដោះប្រដាប់គ្រប់គ្រងជាតិស្ករចេញទាល់តែសោះ ។
បន្ទាប់មក ពួកគេបានចូលទៅបន្ទប់តូចមួយ ។ Papi បានដាក់ដៃនៅលើក្បាលរបស់ ជីមេណា ។ គាត់បានធ្វើពិធីបញ្ជាក់ឲ្យនាងជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយសម្រាប់បុគ្គលដែលបានស្លាប់ទៅ ដែលនាងបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យ ។ ឥឡូវនេះ បុព្វការីជនរបស់នាងអាចជ្រើសរើសដើម្បីចូលរួមនៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទហើយ !
នៅឯរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារនៅថ្ងៃបន្ទាប់ ជីមេណា និងឪពុកម្តាយរបស់នាងបាននិយាយពីការធ្វើដំណើរទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ពួកគេ ។ Papi បាននិយាយថា « ព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជាដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់ » ។ « នៅពេលយើងទៅ យើងអាចមានអព្ភូតហេតុនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង » ។
ប៉ាបឡូ ប្អូនប្រុសរបស់នាង ជីមេណា បានសួរថា « តើជាអព្ភូតហេតុបែបណាទៅ ? »
ជីមេណា បាននិយាយថា « បងបានព្រួយបារម្ភចំពោះការដោះប្រដាប់គ្រប់គ្រងជាតិស្កររបស់បងចេញដើម្បីចូលទៅក្នុងទឹក » ។ « ប៉ុន្តែខណៈដែលបងកំពុងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក បងមិនបានមានអារម្មណ៍មិនស្រួលខ្លួនទាល់តែសោះ ។ វាពិតជាអព្ភូតហេតុណាស់ ! ជីមេណាបានញញឹម ។ « ហើយទោះបីជាបងភ័យក៏ដោយ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានជួយបងឲ្យមានអារម្មណ៍ស្ងប់ ។ នោះក៏ជាអព្ភូតហេតុដែរ » ។
រចនារូបភាពដោយ អាលីហ្សា ភីធើរសិន