“Aduna Ka Bay Hugot nga Pagtuo?”, Alang sa Kalig-on sa mga Kabatan-onan, Dis. 2023.
“Aduna Ka Bay Hugot nga Pagtuo?”
Didto sa kabungtoran nianang adlaw nga tinglarag, akong nahibaloan nga ang pagkapari makahimo og mga milagro.
Mga litrato pinaagi ni Leslie Nilsson, Michael R. Morris, Luis Oviedoiedo, ug Hector Reyes
Ang kataposan nga butang nga akong nahinumdoman sa wala pa mobalintong ang sakyanan mao ang labihang kahadlok nga dili gani ako makasinggit. Gipiyong nako ang akong mga mata ug mibati nga nabagnos ang akong lawas tabok sa yuta. Dihang nadat-ogan ko sa sakyanan, nakalimot na ako sa tanan. Apan ang akong higala nga si Kurt, nga naangol usab, mialsa niini aron mahaw-as ko.
Dihang nakamata ko, nakatilaw ko og dugo ug lapok sa akong baba. Nalipong ko ug nalup-og sa kilid sa kanal. Sa sinugdanan wala ko mobati og bisan unsang sakit, apan sa wala madugay nagsugod ko nga mibati og kasakit sa matag higayon nga moginhawa ko. Human nga gitabangan ko ni Kurt nga matangtang ang akong helmet, ang akong nabawog nga bukton, misugod usab sa pagsakit. Duna koy dako nga bukol sa akong ulo, ug dihang mitan-aw sa akong wala nga paa, nakakita ko og dako nga samad. Nagdugo ang akong paa, ug wala madugay mihubag sa doble sa normal nga gidak-on niini.
Dayon nalisang ko—dili tungod sa kamatayon apan sa paghunahuna nga basin dili na ko makahimo sa pagdula og soccer.
Ang akong mga ginikanan mga taga-Argentina. Tanan sa among pamilya kahibalong mo-soccer. Nagtubo ko nga modula niini ug motan-aw niini, ilabi na kauban sa akong papa. Dihang nakadaog ang Argentina sa 2022 nga World Cup, kadto ang kinanindotang adlaw sukad!
Ang pagdula og soccer nakatudlo nako nga kon mohimo ko sa akong labing maayo, mahimo nako ang mga butang nga abi nako og dili nako mahimo. Nahitabo usab kana sa eskwelahan, sama sa mga pasulit [tests]. Ang mga pasulit posibling lisod, apan kon magtuon ko ug maningkamot, nasayod ko nga OK ra ko.
Nakakat-on sab ko nga mas masagmuyo kon bati kaayo ang akong pagdula kaysa kon mapildi ang akong team. Bisan mapildi mi, malipayon gihapon ko kon gitinuod nako sa pagdula.
Usa ka Pagsulay sa Hugot nga Pagtuo
Human dayon sa aksidente, miadto ang akong igsoong babaye nga si Nicole kauban sa iyang higala sakay sa lain nga sakyanan, ug ang duha ka batang lalaki nga nakakita sa among pagkatumba daling mipadagan sa ilang sakyanan.
“Nurse ang akong papa!” miingon ang usa ka batang lalaki. Samtang gitawag niya ang iyang papa alang sa tabang, si Nicole ug ang iyang higala nagdali nga mibalik sa among kampo sa pagkuha sa akong papa.
Nianang buntaga, ang nurse nga si Mike Staheli nagplano nga mopauli gikan sa kataposang semana nga pagkamping kauban ang pipila ka higala. Apan may pag-aghat sila nga magpabilin og usa pa ka adlaw. Nagpasalamat ko nga ila kadtong nahimo.
Samtang gidapatan ko ni Mike sa first aid ug gisusi ang akong mga vital sign, dunay usa nga nagtawag og ambulansiya. Nabalaka si Mike nga nabalian ko sa kamot ug bukog sa akong paa, nabalian og pipila ka gusok, ug nagdugo ko sa sulod sa akong lawas.
Miingon si Mike nga basin mag-una sa pag-abot ang ambulansiya gikan sa duol nga lungsod, apan grabe ang akong kondisyon nga kinahanglan kong isakay og helicopter padulong sa Primary Children’s Hospital sa Siyudad sa Salt Lake, Utah. Gitawagan usab ang usa ka medevac nga helicopter.
Dihang nakit-an ko ni Papa ug sa iyang higala nga si Hector, nasayod sila nga nagkinahanglan ko og panalangin sa pagkapari. Gipangutana ko ni Papa, “Aduna ka bay hugot nga pagtuo sa gahom sa pagkapari? Aduna ka bay hugot nga pagtuo nga ang Ginoo makatabang nimo ug moayo kanimo?”
“Oo Papa, aduna koy hugot nga pagtuo,” giingnan nako siya. Apan sa samang higayon, naghunahuna ko, “Unsa kaha kon wala koy igong hugot nga pagtuo?”
Gidihogan ko sa akong papa, ug si Hector ang mipanalangin nako. Dihang gisugdan ang panalangin, mihinay ang akong pagginhawa, mikalma ko, ug mibati sa kainit bisan og tugnaw sa gawas. Nahibalo ko nga duna gayod akoy igo nga pagtuo ug maayo ra ang tanan kanako.
Dihang miabot ang ambulansya, gigisi-gisi sa mga paramedic ang akong paboritong pang-soccer nga sinina ug gisusi ang akong mga vital sign. Kalma na kini. Miabot ang helicopter paglabay sa pipila ka minutos.
Dihang nakatugpa na ang helicopter sa ospital, gidali ako sa pagpagawas. Ang mga nurse ug mga doktor nagsugod sa pag-eksamin nako ug mihimo og daghang mga pag-test, lakip ang MRI. Ang akong papa ug ako nagdahom sa kinagrabehan, ug mao usab sila.
Apan wala silay nakit-an! Walay mga bali nga bukog, walay pagdugo sa sulod sa akong lawas, walay timailhan sa angol. Bisan pa, sakit gihapon kaayo ang akong paa.
“Milagro kini!” giingnan ko sa nurse. Wala madugay, ang usa ka doktor miingon, “OK, Alan, morag pwede na kang makauli karong gabii.”
Nakaingon ko, “Tinuod?”
Kay maglisod gihapon ko og lakaw, didto ra ko sa ospital usa ka gabii. Mibiya ko pagkabuntag nga ang akong wala nga pulso mao lamang ang gilaki-lakian. Pipila ka semana ang milabay, nagbansay na usab ako sa soccer.
Pagkapari, Hugot nga Pagtuo, ug Pamilya
Naghunahuna ko kon unsa kaha ang nahitabo kon wala pa maghupot sa pagkapari ang akong papa ug si Hector. Grabe gyod kaha kaayo unta ko. Nianang adlawa akong nahibaloan kon unsa ka importante ang pagkapari. Akong nahibaloan nga ang hugot nga pagtuo diha kang Jesukristo ug ang gahom sa pagkapari makahimo og milagrosong mga butang.
Nahibaloan usab nako nga ang mga naghupot sa pagkapari kinahanglan nga maayong mga ehemplo. Kon kita adunay pagkapari apan mopili sa mga butang nga sayop, gipakita nato nga wala kita morespeto o motahod sa gahom sa Dios. Apan kon mopakita kita og maayong mga ehemplo, mapakita nato sa uban nga kita nagtahod sa pagkapari ug nasayod nga ang Ginoo makahimo og mga milagro pinaagi kanato.
Mapasalamaton ko sa akong pamilya ug sa Simbahan. Kanunay nakong mahunahuna ang mahitungod sa mga sakripisyo nga gihimo sa akong mga ginikanan kanako ug sa akong mga igsoon nga lalaki ug mga igsoon nga babaye. Giuna nila kami sa paghunahuna. Ang akong papa bag-o lang nasakitan ang iyang tuhod sa pagdula og soccer ug dili makatrabaho. Daghang tawo, labi na gikan sa Simbahan, mipanalangin kanamo og pagkaon ug ubang mga butang nga among gikinahanglan. Aron padayong lig-on ang among pagtuo, mag-ampo ko matag buntag, moadto sa seminary, ug magbasa sa mga kasulatan matag gabii kauban sa akong pamilya. Kana nakatabang kaayo kanako.
Si Alan nga naglakaw kauban sa iyang pamilya pipila ka bulan human sa iyang aksidente.
Sukad sa akong pagkaaksidente, kanunay kong maghunahuna mahitungod kon unsa kadako ang panalangin sa Dios kanako. Matag higayon nga duna koy problema karon, ang una nakong buhaton mao ang pag-adto direkta Kaniya. Mibati ko nga kon nahigugma man Siya kanako igo sa pagpanalangin ug pagtabang nga makasugakod ko sa aksidente, Siya makatabang nako sa paglatas sa bisan unsang butang.
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.