« ទ្រាំគ្រប់ទាំងអស់ » ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ២០២៤ ។
ទ្រាំគ្រប់ទាំងអស់
សេចក្ដីលំបាកគឺជាផ្នែកមួយនៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ប៉ុន្ដែតើប្អូនធ្វើអ្វីខ្លះនៅពេលសេចក្តីលំបាកលបចូលក្នុងជីវិតរបស់ប្អូនដោយមិនឲ្យដឹងជាមុននោះ ?
រចនារូបភាពដោយ ប៉ូលីណា វើត
នៅពេលព្រឹកព្រលឹមមួយដែលខ្ញុំប្រាកដណាស់ថាខ្ញុំនឹងស្លាប់ជាច្រើនដង ។ ការគួបផ្សំនឹងការឃើញឈាមទាំងនោះ—ឈាមរបស់ខ្ញុំ ដែលជោគជាំនៅលើផ្លូវលំ ហើយការដឹងពីភាពសាហាវព្រៃផ្សៃរបស់សត្វខ្លាឃ្មុំដែលកំពុងវាយប្រហារមកលើខ្ញុំគ្រប់ទិសដោយធ្មេញ និងក្រញ៉ាំរបស់វា ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍លើសលប់ និងអស់សង្ឃឹម ។
ព្រឹកដ៏ល្អឥតខ្ចោះ
ភាពខុសគ្នាយ៉ាងខ្លាំងទៅនឹងពីរម៉ោងមុននេះ ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមចេញដំណើររត់យ៉ាងរីករាយតាមផ្លូវជនបទនៅថ្ងៃដ៏ស្រស់ស្អាតបំផុតមួយ ដែលខ្ញុំបានឃើញនារដូវក្តៅនោះនៅក្នុងខ្ពង់រាបនៃទីក្រុងវីយ៉ូមីង ភាគខាងលិចនៃសហរដ្ឋអាមេរិក ។ ផ្ទៃមេឃពណ៌ខៀវខ្ចី ផ្កាព្រៃគ្របដណ្តប់នៅតាមជើងភ្នំ ហើយខ្យល់នាពេលព្រឹកព្រលឹមគឺគួរឲ្យស្រស់ស្រាយណាស់ ។ វាជាថ្ងៃដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយសម្រាប់ការរត់ចម្ងាយ ១៥ ម៉ាយ ( ២៤ គីឡូម៉ែត្រ ) នៅលើភ្នំ ។
នេះគឺជាការរត់ហ្វឹកហ្វឺនបែបបុរាណមួយ ។ ខ្ញុំបានព្យាយាមដើម្បីប្រមូលកម្លាំង និងការស៊ូទ្រាំរបស់ខ្ញុំសម្រាប់ការប្រកួតម៉ារ៉ាតុនដែលនៅតែពីរខែទៀតប៉ុណ្ណោះ ។ អ្នករត់ប្រណាំងបង្កើនកម្លាំងដោយធ្វើការរត់ចម្ងាយខ្លីដដែលៗ ។ ការណ៍នេះបង្កើតនូវការស៊ូទ្រាំដែលជួយពង្រឹងដល់ភាពអត់ធន់ ។
ខ្ញុំមិនបានដឹងថាក្នុងពេលឆាប់ៗនេះខ្ញុំនឹងត្រូវការរាល់ភាពអត់ធន់ និងកម្លាំងដែលខ្ញុំមាន ដោយសារខ្ញុំនឹងចូលរួមក្នុងការប្រកួតក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។
ការវាយប្រហារភ្លាមៗមួយ
ក្រឡេកមើលក្រោយវិញ ខ្ញុំគួរតែបានមើលឃើញសញ្ញាខ្លះៗ ។ ទោះជាយ៉ាងណា ព្រះអម្ចាស់ប្រាប់យើងថា ទ្រង់នឹង « សម្តែងឲ្យ [ យើង ] ដឹងការដែលត្រូវមក » តាមរយៈអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ( យ៉ូហាន ១៦:១៣ ) ។ ដូចដែលអែលឌើរ ហ្គែរី អ៊ី ស្ទីវ៉ែនសុន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកទាំងដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា « ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចជួយបងប្អូនបានដោយការព្រមានបងប្អូនជាមុនអំពីគ្រោះថ្នាក់ខាងរាងកាយ និងខាងវិញ្ញាណ » ។ ហើយទ្រង់ពិតជាបានជួយយើងមែន ។
ខ្ញុំគ្រាន់តែរត់បានពីរបីនាទី ខ្ញុំបានសម្លឹងមើលចុះក្រោម ហើយបានឃើញអ្វីមួយ ។ បេះដូងខ្ញុំលោតយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលខ្ញុំបានឃើញយ៉ាងច្បាស់នូវស្នាមដានជើងសត្វខ្លាឃ្មុំនៅលើដីនៅខាងមុខខ្ញុំ ។ វាគឺជាការព្រមានមួយយ៉ាងច្បាស់ ។ ដោយល្ងង់ខ្លៅ ខ្ញុំបានគិតថាសត្វខ្លាឃ្មុំពិតជាបានឆ្លងកាត់ផ្លូវនេះ ប៉ុន្តែនៅពេលឥឡូវនេះខ្ញុំនឹងមានសុវត្ថិភាពហើយ ។ មិនចាំបាច់បារម្ភទេមែនទេ ? ដូច្នេះខ្ញុំក៏បានបន្តរត់ទៅមុខទៀត ។
មិនដល់មួយម៉ោងផង ខ្ញុំបានរត់ឡើងលើទួលតូចមួយ ហើយបានរត់ចុះទួលមួយចូលទៅក្នុងព្រៃដែលគេបានឈូសឆាយមួយកន្លែង ។ នៅពេលដែលខ្ញុំរត់ជុំវិញទួលខាងក្រោមនោះ ខ្ញុំបានឮសំឡេងឈើបាក់យ៉ាងខ្លាំង ដែលវាធ្វើឲ្យសក់នៅខាងក្រោយករបស់ខ្ញុំបះឡើង ។ រំពេចនោះខ្ញុំឈប់ ហើយសម្លឹងមើលទៅខាងឆ្វេងដៃរបស់ខ្ញុំយឺតៗ ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានភាំងដោយភាពភិតភ័យខ្លាច ។ សំឡេងដែលខ្ញុំបានដឹងយ៉ាងលឿនថាជាការបាក់មែកឈើនោះកំពុងរត់មករកខ្ញុំដោយមានល្បឿនយ៉ាងលឿន ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំមើលឃើញរូបភាពមួយដែលខ្ញុំនឹងមិនអាចបំភ្លេចបានឡើយ—សត្វខ្លាឃ្មុំធំដ៏កាចសាហាវមួយកំពុងបោលមករកខ្ញុំ !
ការវាយប្រហារដ៏គួរឲ្យរន្ធត់ដែលបានកើតឡើងបន្ទាប់មកគួរតែបានធ្វើឲ្យខ្ញុំស្លាប់ ។ ជាក់ស្តែងនោះគឺជាសត្វខ្លាឃ្មុំដែលកាចខ្លាំងមួយ ដែលខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលនៅពេលខ្ញុំបានរត់ចុះទៅទីវាលយ៉ាងលឿន ។ ប៉ុន្តែនៅគ្រានោះពេលខ្ញុំគិតថាសេចក្ដីស្លាប់គឺពិតជាមកដល់ ពេលនោះក៏មានការអធិស្ឋានដ៏ស្មោះបំផុតក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ បន្ទាប់មកសេចក្តីមេត្តាករុណានៃស្ថានសួគ៌បានមកដល់ ។
ដោយមិនដឹងមូលហេតុអ្វី សត្វខ្លាឃ្មុំនោះបានបញ្ឈប់ការវាយប្រហារយ៉ាងខ្លាំងរបស់វា ហើយបានរត់ចូលទៅក្នុងព្រៃបាត់ ។ នោះគឺជាដំណឹងដ៏ល្អ ! ដំណឹងអាក្រក់នោះគឺថាខ្ញុំមានរបួសធ្ងន់ ១៦ កន្លែងមកពីធ្មេញ និងក្រញាំសត្វខ្លាឃ្មុំ ហើយនៅម្នាក់ឯងនៅក្នុងព្រៃដោយមានឈាមជោគជាំ និងនៅ ១១ម៉ៃល ( ១៨គីឡូម៉ែត្រ ) ពីផ្លូវដែលនៅជិតសួនច្បារដែលជិតបំផុតដោយមិនឃើញមានជំនួយឡើយ ។
ពេលវេលានៃការសម្រេចចិត្ត
ភ្លាមនោះខ្ញុំបានដឹងថាខ្លួនឯងនៅចំណុចមួយនៃការធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់មួយក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ប្រសិនបើប្អូនមិនទាន់មានពេលបែបនេះទេ សូមធានាថាប្អូននឹងជួបពេលបែបនោះ ។ សេចក្ដីលំបាកគឺជាផ្នែកមួយនៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ សំណាងល្អការវាយប្រហារដោយសត្វខ្លាឃ្មុំមិនមែន—យ៉ាងហោចណាស់សម្រាប់ពួកយើងភាគច្រើននោះទេ ! ប៉ុន្តែនៅពេលណាមួយ ប្អូនប្រហែលជាមានអារម្មណ៍លើសលប់ដោយទុក្ខលំបាកអ្វីក៏ដោយដែលប្អូនកំពុងប្រឈមមុខ ។ វាជាអារម្មណ៍មួយដែលគ្មានសង្ឃឹម ដែលព្រះអម្ចាស់ធ្លាប់បានពិពណ៌នាយ៉ាងច្បាស់ថាជា « ចង្កាមាត់នៃស្ថាននរក » នឹង « ហារត្របាក់អ្នក » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១២២:៧ ) ។
នៅក្នុងវិបត្តិទាំងនេះនៃផ្លូវជីវិតរបស់ប្អូន នោះប្អូនមានការសម្រេចចិត្តមួយដើម្បីធ្វើ ។ ប្អូនអាចបោះបង់ចោល ដេកចុះ ហើយស្លាប់ ឬប្អូនអាចប្រមូលនូវភាពក្លាហាន និងកម្លាំងរបស់ប្អូនទាំងអស់ ហើយប្រយុទ្ធយ៉ាងក្លាហានដោយទុកចិត្តថា ប្រសិនបើប្អូននឹងធ្វើចំណែករបស់ប្អូន នោះព្រះអម្ចាស់នឹងធ្វើចំណែករបស់ទ្រង់ ។ ព្រះអម្ចាស់បានពន្យល់អំពីគោលបំណងនៃការឈឺចាប់នៃជីវិតទៅកាន់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ខណៈពេលដែលលោកត្រូវបានគេដាក់គុកនៅឯគុកលិបើធី ៖ « គ្រប់ការណ៍ទាំងនេះ នឹងផ្ដល់ការពិសោធន៍ដល់អ្នក ហើយនឹងទៅជាការល្អដល់អ្នកទៅវិញ » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១២២:៧ ) ។
ហើយការណ៍ទាំងនោះផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់ប្អូន ។ ការណ៍ទាំងនោះរៀបចំ និងកែលម្អប្អូននៅពេលដែលប្អូនកាន់តែរីកចម្រើនខ្លាំងឡើង និងស្ថាបនានូវភាពអត់ធន់ ។ នេះជាមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលប្រាប់ យ៉ូសែប—ហើយប្រាប់ប្អូនថា ៖ « កាន់ផ្លូវឲ្យខ្ជាប់ » នៅក្នុងការប្រឈមមុខនឹងការសាកល្បង និងសេចក្តីលំបាក ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១២២:៩ ) ។ ពេលប្អូនកាន់ផ្លូវឲ្យខ្ជាប់នៅក្នុងជីវិត—ទោះជាកាន់ដោយក្រចកដៃរបស់ប្អូនក៏ដោយ—ប្អូនក៏រកឃើញសូម្បីតែកម្លាំងតិចតួចរបស់ប្អូនក្តី ក៏ខ្លាំងជាងដែរបើប្រៀបទៅនឹងកម្លាំងរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ដូចដែលបានសន្យា ទ្រង់គឺមាន « ឥទ្ធិឫទ្ធិដើម្បីសង្គ្រោះ »( នីហ្វៃទី២ ៣១:១៩ ) ។
ចូរកាន់ឲ្យខ្ជាប់
មែនហើយនោះគឺជាអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ ។ ជំនួសឲ្យការបោះបង់ចោល ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្ត ក្រោក ឡើង ។ ខ្ញុំបានតាំងចិត្តដើម្បីរស់ ដែលមានន័យថាខ្ញុំត្រូវទៅស្វែងរកជំនួយ ។ ដោយជំពប់ដួលចុះតាមផ្លូវអស់រយៈពេលជាងមួយម៉ាយល៍ នៅទីបំផុតខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ផ្លូវជាមួយមនុស្សតែម្នាក់គត់នៅក្នុងព្រៃនៅថ្ងៃនោះអស់ជាច្រើនម៉ាយល៍ ។ នៅទីបំផុតការជួបដ៏អស្ចារ្យនោះបាននាំឲ្យមានការជួយសង្គ្រោះដោយឧទ្ធម្ភាគចក្រ ការវះកាត់សង្គ្រោះជីវិតបីដង និងការយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់អំពីពរជ័យនៃការប្តេជ្ញាចិត្តក្នុងការ « កាន់ផ្លូវឲ្យខ្ជាប់ » ។
អែលឌើរ ដុន បានរកឃើញជំនួយ ត្រូវបានជួយសង្គ្រោះ និងមានការវះកាត់សង្គ្រោះជីវិតបីដង ។
បទពិសោធន៍នេះបានបង្កើននូវឥទ្ធិពលរបស់ខ្ញុំ ការតាំងចិត្ត និងសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្ញុំ ។ វាក៏បានពង្រឹង និងរៀបចំខ្ញុំដើម្បីដោះស្រាយឧបសគ្គផ្សេងទៀតនៅក្នុងជីវិតផងដែរ ។ ខ្ញុំប្រាកដថានៅពេលប្អូន « [ ទ្រាំ ] គ្រប់ ទាំងអស់ [ ជឿ ] ទាំងអស់ [ សង្ឃឹម ] ទាំងអស់ [ ទ្រាំទ្រ ] ទាំងអស់ » ( កូរិនថូស ទី១ ១៣:៧ ), នោះប្អូននឹងស្ថាបនាភាពធន់ និងកម្លាំងដែលប្អូនត្រូវការដើម្បីប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គនានា ។ ប្អូននឹងមើលឃើញព្រះហស្តរបស់ព្រះអម្ចាស់ធ្វើឲ្យប្អូនស្មើនឹងអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះប្អូន—ទោះបីជាវាជា « ចង្ការមាត់នៃស្ថាននរក » ក៏ដោយ ។