លំនាំសម្រាប់ភាពសុខសាន្ដ
ភាពសុខសាន្តដែលយើងគ្រប់គ្នាស្វែងរកតម្រូវឲ្យយើងធ្វើសកម្មភាព—តាមរយៈការរៀនពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ការស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលទ្រង់ និងការដើរជាមួយទ្រង់ ។
ប៉ុន្មានឆ្នាំមុន កូនស្រី និងកូនប្រសាខ្ញុំត្រូវបានសុំឲ្យបង្រៀនរួមគ្នាក្នុងថ្នាក់កុមារមួយដែលមានក្មេងប្រុសតូចៗដ៏រពឹសអាយុបួនឆ្នាំចំនួនប្រាំនាក់ ។ កូនស្រីខ្ញុំជាអ្នកបង្រៀន ហើយកូនប្រសាខ្ញុំជាអ្នកមើលក្មេង ដោយខិតខំធ្វើចិត្តឲ្យស្ងប់នៅក្នុងគ្រាដ៏វឹកវរ ដើម្បីបង្រៀគោលការណ៍ទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អដល់កុមារទាំងនោះ ។
នៅក្នុងថ្នាក់រៀនដ៏រញ៉េរញ៉ៃមួយ បន្ទាប់ពីបានប្រាប់ក្មេងប្រុសដ៏រពឹសម្នាក់ជាច្រើនដងមក កូនប្រសាខ្ញុំបានយកគាត់ចេញទៅក្រៅថ្នាក់ ។ កាលកូនប្រសាខ្ញុំរៀបនឹងនិយាយទៅក្មេងប្រុសនោះពីឥរិយាបថរបស់គាត់ និងសួររកឪពុកម្ដាយគាត់ កាលពួកគេនៅខាងក្រៅថ្នាក់នោះ ស្រាប់តែក្មេងប្រុសនោះលើកដៃឡើង ហើយពោលថា « ពេលខ្លះ—ពេលខ្លះ— ខ្ញុំពិបាកយល់អំពីព្រះយេស៊ូវណាស់ ! »
នៅក្នុងដំណើរជីវិតយើងនេះ ទោះជាជោគវាសនាដែលយើងចង់បានរុងរឿងប៉ុណ្ណាក្តី ហើយទោះជាដំណើរដែលយើងដើរមានភាពរំភើបប៉ុណ្ណាក្ដី យើងនឹងរងនូវការសាកល្បង និងទុក្ខសោកនៅក្នុងជីវិតនេះ ។ អែលឌើរ យ៉ូសែប ប៊ី វ៉ឺតលីន បានបង្រៀនថា ៖ « ទ្រនិចលើរង្វង់កង់នៃទុក្ខសោកនឹងចង្អុលចំយើងម្នាក់ៗនៅថ្ងៃណាមួយ ។ នៅពេលណាមួយ មនុស្សគ្រប់រូបត្រូវតែជួបនឹងទុក្ខសោក ។ គ្មាននរណាម្នាក់ចៀសផុតឡើយ » ។ នៅក្នុងព្រះប្រាជ្ញាញាណទ្រង់ ព្រះអម្ចាស់នឹងមិនការពារនរណាម្នាក់ពីការដកពិសោធន៍ការឈឺចាប់ ឬភាពសោកសៅទេ ។ »ប៉ុន្តែ លទ្ធភាពរបស់យើងដើម្បីទទួលបានភាពសុខសាន្តនៅក្នុងជីវិតនេះ ភាគច្រើនវាអាស្រ័យថា តើយើងមានពេលគិតពីព្រះយេស៊ូវដែរឬអត់ ។
ភាពសុខសាន្តនៅក្នុងគំនិត ក្នុងសតិសម្បជញ្ញៈ និងក្នុងចិត្តមិនបានកំណត់តាមរយៈលទ្ធភាពដែលយើងអាចគេចពីការសាកល្បង ទុក្ខសោក ឬការខូចចិត្តឡើយ ។ ទោះជាយើងបានទូលអង្វរដ៏ស្មោះត្រង់ក្ដី ក៏មិនមានន័យថារាល់ទុក្ខសោកទាំងអស់នឹងប្ដូរទិសដៅ រាល់ជំងឺដង្កាត់ក៏ជាសះស្បើយនោះដែរ ហើយយើងក៏ប្រហែលជាមិនយល់នៅរាល់គោលលទ្ធិ គោលការណ៍ ឬការអនុវត្តដែលបង្រៀនដោយពួកព្យាការី ពួកអ្នកមើលឆុត និងពួកអ្នកទទួលវិវរណៈឡើយ ។ ប៉ុន្តែយើងមាននូវភាពសុខសាន្តដែលបានសន្យា—ជាមួយនឹងលក្ខខណ្ឌមួយផង ។
នៅក្នុងដំណឹងល្អរបស់យ៉ូហាន ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនថា ទោះជាជីវិតនេះមានទុក្ខវេទនាក្ដី ក៏យើងអាចសង្ឃឹម ហើយយើងមិនត្រូវខ្លាចឡើយ ដោយសារទ្រង់បានប្រកាសថា « អ្នករាល់គ្នា បានសេចក្តីសុខសាន្ត ដោយសារខ្ញុំ » ។ សេចក្ដីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ និងពលិកម្មធួនរបស់ទ្រង់គឺជាគោលការណ៍ទីមួយនៃដំណឹងល្អ និងជាគ្រឹះដែលសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងចំពោះ « សេចក្ដីសុខសាន្តនៅនាលោកិយនេះ និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៅបរលោក » ត្រូវសង់លើជារៀងរហូតតទៅ ។
នៅក្នុងការស្វែងរកភាពសុខសាន្តរបស់យើងនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃដ៏ស្មុគស្មាញនេះ យើងត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យនូវលំនាំដ៏សាមញ្ញមួយដើម្បីរក្សាគំនិតយើងឲ្យផ្ដោតលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ជាអង្គដែលមានបន្ទូល ៖ « ចូររៀនអំពីយើង ហើយស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលទាំងឡាយរបស់យើងចុះ ចូរដើរក្នុងភាពស្លូតបូតនៃព្រះវិញ្ញាណរបស់យើង នោះអ្នកនឹងបានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងយើង ។ យើងជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។
រៀន ស្ដាប់ ហើយដើរ—ជាជំហានទាំងបីដែលមានការសន្យាមួយ ។
ជំហានទីមួយ ៖ « រៀនអំពីយើង »
យើងអាននៅក្នុងអេសាយថា « ឯប្រជាជាតិជាច្រើន គេនឹងទៅដោយពោលថា ចូរយើងឡើងទៅឯភ្នំនៃព្រះយេហូវ៉ា ដល់ព្រះវិហារនៃព្រះរបស់ពួកយ៉ាកុបចុះ ទ្រង់នឹងបង្រៀនយើងពីផ្លូវរបស់ទ្រង់ »។
នៅក្នុងការកើនឡើងនៃចំនួនព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅលើផែនដីដែលពុំធ្លាប់មានពីមុនមក យើងរៀនពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងតួនាទីទ្រង់នៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះវរបិតាថាជាព្រះដ៏បង្កបង្កើតនៃពិភពលោកនេះ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះយើង និងជាប្រភពនៃភាពសុខសាន្តយើង ។
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានបង្រៀនថា ៖ « ពិភពលោកនេះអាចជាកន្លែងមួយដែលគួរឲ្យខ្លាចនឹងរស់នៅ ។ … នៅពេលបងប្អូន និងខ្ញុំទៅដំណាក់បរិសុទ្ធនៃព្រះ នៅពេលយើងចងចាំពីសេចក្ដីសញ្ញាដែលយើងធ្វើនៅក្នុងនោះ នោះយើងនឹងអាចទ្រាំទ្រនូវរាល់ការសាកល្បង ហើយយកឈ្នះរាល់សេចក្ដីល្បួងបាន ។ នៅក្នុងទីដ៏ពិសិដ្ឋនេះយើងនឹងរកឃើញភាពសុខសាន្ត » ។
ប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងទៅ នៅក្នុងសន្និសីទស្តេកមួយ កាលខ្ញុំកំពុងបម្រើនៅតំបន់អាមេរិកខាងត្បូង ខ្ញុំបានជួបនឹងស្វាមីភរិយាមួយគូដែលកំពុងឈឺចាប់ដោយសារកូនប្រុសតូចរបស់ពួកគេទើបស្លាប់ថ្មីៗ ។
ខ្ញុំបានជួបបងប្រុស ទូមិរីជាលើកដំបូង ហើយដឹងពីការស្លាប់របស់កូនគាត់នៅក្នុងការសម្ភាសមួយសម្រាប់សន្និសីទនោះ ។ នៅពេលជជែកគ្នា គាត់បានប្រាប់ថា ការស្លាប់របស់កូនគាត់ធ្វើឲ្យគាត់ឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង ហើយប៉ុន្តែការគិតថាគាត់មិនអាចឃើញកូនគាត់ម្ដងទៀតរឹតតែធ្វើឲ្យគាត់ខ្ទេចខ្ទាំក្នុងចិត្តកាន់តែខ្លាំងផងដែរ ។ គាត់បានពន្យល់ថា កាលទើបក្លាយជាសមាជិកសាសនាចក្រថ្មីៗ ពួកគាត់បានសន្សំប្រាក់ល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាលើកដំបូងពីមុនកំណើតកូនប្រុសគាត់ ដើម្បីពួកគេផ្សារភ្ជាប់ជាគូស្វាមីភរិយា ហើយកូនស្រីពីរនាក់បានផ្សារភ្ជាប់នឹងពួកគាត់ ។ បន្ទាប់មកគាត់បានរៀបរាប់ពីរបៀបដែលពួកគាត់សន្សំប្រាក់ដើម្បីទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធម្ដងទៀត ដើម្បីយកកូនប្រុសតូចនោះទៅផ្សារភ្ជាប់នឹងពួកគាត់ ។
ដោយឃើញពីការយល់ខុសនេះ ខ្ញុំបានពន្យល់ថា គាត់ពិតជាអាចជួបនឹងកូនប្រុសគាត់ម្ដងទៀតបាន បើគាត់នៅតែស្មោះត្រង់ ដោយសារពិធីបរិសុទ្ធនៃការផ្សារភ្ជាប់ដែលបានចងភ្ជាប់គាត់ និងភរិយាព្រមទាំងកូនស្រីរបស់គាត់គឺគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីចងភ្ជាប់គាត់ទៅនឹងកូនប្រុសគាត់ដែលបានកើតនៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញានោះដែរ ។
ដោយអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត គាត់បានសួរថា តើរឿងនេះពិតមែនទេ ហើយពេលខ្ញុំបានបញ្ជាក់ថា វាពិតមែន នោះគាត់បានសុំឲ្យខ្ញុំនិយាយនឹងភរិយាគាត់ដែលឈឺចាប់រីងរៃអស់ពីរសប្ដាហ៍តាំងពីកូនប្រុសគាត់បានស្លាប់ទៅនោះ ។
នៅរសៀលថ្ងៃអាទិត្យ បន្ទាប់ពីសន្និសីទ ខ្ញុំបានជួបនឹងបងស្រី ទូមិរី ហើយបានពន្យល់ពីគោលលទ្ធិដ៏រុងរឿងនេះដល់គាត់ផងដែរ ។ ដោយមានការឈឺចាប់នៃការបាត់បង់កូនថ្មីៗ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះជាមួយនឹងក្តីសង្ឃឹមតិចតួច នោះគាត់បានសួរទាំងទឹកភ្នែកថា « តើខ្ញុំនឹងអាចបីត្រកងកូនប្រុសតូចរបស់ខ្ញុំជាថ្មីម្ដងទៀតបានទេ ? តើគាត់នឹងក្លាយជាកូនខ្ញុំជារៀងរហូតមែនទេ ? ខ្ញុំបានអះអាងនឹងគាត់ថា នៅពេលគាត់រក្សាសេចក្ដីសញ្ញាគាត់ នោះអំណាចនៃការផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលជាសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នឹងអនុញ្ញាតឲ្យគាត់នៅជាមួយនឹងកូនប្រុសគាត់ហើយបីត្រកងកូនគាត់ម្ដងទៀតបាន ។
ទោះជាខូចចិត្តដោយសារកូនប្រុសគាត់ស្លាប់ក្ដី ក៏បងស្រី ទូមិរីបានចេញពីការប្រជុំទាំងទឹកភ្នែកនៃការដឹងគុណ ហើយពោរពេញដោយភាពសុខសាន្ត ដោយសារពិធីបរិសុទ្ធនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដែលវាកើតឡើងបានតាមរយៈព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះនៃយើង ។
គ្រប់ពេលដែលយើងចូលរួមក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ—គ្រប់រឿងដែលយើងឮ ធ្វើ ហើយនិយាយ នៅគ្រប់ពិធីបរិសុទ្ធដែលយើងចូលរួម និងនៅគ្រប់សេចក្ដីសញ្ញាដែលយើងធ្វើ—យើងត្រូវបានដឹកនាំទៅរកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ យើងមានភាព សុខសាន្តនៅពេលយើងស្ដាប់ឮបន្ទូលទ្រង់ ហើយរៀនពីគំរូរបស់ទ្រង់ ។ ប្រធាន ហិនរី ប៊ី ហ៊ិងគ្លីបានបង្រៀនថា « សូមទៅដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់នៅ ទីនោះ ហើយទូលនឹងទ្រង់ ហើយបងប្អូននឹងស្គាល់ពីភាពសុខសាន្តមួយដែលបងប្អូនមិនអាចរកបាននៅកន្លែងផ្សេងទៀតឡើយ » ។
ជំហានទីពីរ ៖ « ស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលទាំងឡាយរបស់យើង »
នៅក្នុងគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញាយើងអានថា « ទោះជាដោយសំឡេងរបស់យើងផ្ទាល់ ឬក៏ដោយសំឡេងនៃពួកអ្នកបម្រើរបស់យើងក្ដី គឺដូចតែគ្នា » ។ ចាប់តាំងពីជំនាន់អ័ដាមរហូតមកដល់ជំនាន់នៃព្យាការីបច្ចុប្បន្នរបស់យើង ថូម៉ាស ស្ពែនស៊ើរ ម៉នសុន ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលតាមរយៈពួកអ្នកតំណាងដែលមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ ។ អស់អ្នកដែលជ្រើសរើសស្ដាប់ ហើយគោរពតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ តាមរយៈពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់នឹងរកឃើញទីសុវត្ថិភាព និងភាពសុខសាន្ត ។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនយើងរកឃើញគំរូជាច្រើនអំពីសារៈសំខាន់នៃការធ្វើតាមពាក្យទូន្មានរបស់ព្យាការី និងការរួបរួមនឹងព្យាការី រួមទាំងមេរៀនមួយដែលបានរៀននៅក្នុងការនិមិត្តរបស់លីហៃអំពីដើមឈើជីវិតដែលមាននៅក្នុង នីហ្វៃទី ១ ជំពូក ៨។ នៅអគារដ៏ធំ ហើយទូលាយនោះពុំធ្លាប់មានមនុស្សដ៏ច្រើនកុះករ ឬមានសំឡេងរំខានចេញពីបង្អូចវាដែលបើកចំហរដែលមានការដឹកនាំខុស ការចំអក និងបំភ័ន្តយ៉ាងច្រើនដូចជាជំនាន់យើងឡើយ ។ នៅក្នុងបទគម្ពីរនេះយើងអានពីមនុស្សពីរក្រុម ការឆ្លើយតបរបស់ពួកគេចំពោះការស្រែកមកពីអគារនោះ ។
ចាប់ផ្ដើមនៅក្នុង ខទី ២៦ យើងអានថា ៖
« ហើយឪពុកក៏សម្លឹងមើលជុំវិញដែរ ហើយបានឃើញថា នៅឯត្រើយម្ខាងទន្លេនោះមានអគារដ៏ធំ ហើយទូលាយមួយ ហើយអគារនោះ ។ …
« ហើយអគារនោះពេញទៅដោយមនុស្ស … ហើយពួកគេកំពុងតែនៅក្នុងអាកប្បកិរិយាចំអកឡកឡឺយ ហើយចង្អុលដៃទៅរកពួកអ្នកដែលបានទៅដល់ ហើយកំពុងតែទទួលទានផ្លែឈើនោះ ។
« ហើយបន្ទាប់ពីពួកគេបាន ភ្លក់ ផ្លែឈើនោះហើយ នោះពួកគេមានការខ្មាសអៀន ពីព្រោះតែពួកអ្នកដែលចំអកដាក់គេ ហើយពួកគេបានធ្លាក់តាមផ្លូវហាមឃាត់ទាំងឡាយ ហើយវង្វេងបាត់អស់ទៅ » ។
នៅក្នុង ខទី ៣៣ យើងអានពីក្រុមផ្សេងទៀតដែលមានការឆ្លើយតបផ្សេងទៅនឹងការមើលងាយ និងការចំអកមកពីអគារនោះ ។ ព្យាការីលីហ្វៃបានពន្យល់ថា មនុស្សនៅក្នុងអគារនោះបាន « ចង្អុលមើលងាយដល់ខ្ញុំ និងពួកអ្នកដែល បរិភោគ ផ្លែឈើផងនោះ ប៉ុន្តែពួកយើងឥតយកចិត្តទុកដាក់ដល់គេឡើយ » ។
ភាពខុសគ្នាដ៏សំខាន់មួយរវាងអ្នកដែលខ្មាស់អៀន គេចខ្លួនចេញ ហើយបានវង្វេង និងអ្នកដែលមិនស្ដាប់ការចំអកមកពីអគារនោះ ហើយបានឈរនឹងព្យាការីដូចដែលបង្ហាញនៅក្នុងពាក្យពីរឃ្លា ៖ ទីមួយ « បន្ទាប់ពីពួកគេបានភ្លក់ » និងទីពីរ « ពួកអ្នកដែលបរិភោគ » ។
ក្រុមទីមួយបានទៅដល់ដើមឈើនោះ បានឈរនឹងព្យាការីបានមួយរយៈ ប៉ុន្តែគ្រាន់តែភ្លក់ផ្លែឈើនោះប៉ុណ្ណោះ ។ ដោយមិនបានបន្តបរិភោគ ពួកគេបានអនុញ្ញាតឲ្យពាក្យឡកឡឺយចេញពីអគារនោះជះឥទ្ធិពលដល់ពួកគេ ដោយនាំពួកគេឲ្យឃ្លាតចេញពីព្យាការី ហើយចូលទៅក្នុងផ្លូវហាមឃាត់ជាទីដែលពួកគេបានវង្វេង ។
ផ្ទុយពីអ្នកដែលបានភ្លក់ ហើយបានវង្វេងគឺអ្នកដែលបានឃើញថា បានបន្តបរិភោគផ្លែឈើនោះ ។ បុគ្គលទាំងនេះពុំបានអើពើរចំពោះការរំខានមកពីអគារនោះ ដោយឈរនៅជាមួយព្យាការី ហើយរីករាយនឹងសុវត្ថិភាព និងភាពសុខសាន្ត ។ ការតាំងចិត្តរបស់យើងចំពោះព្រះអម្ចាស់ និងពួកអ្នកបម្រើទ្រង់មិនអាចជាការតាំងចិត្តតែមួយរយៈពេលនោះឡើយ ។ បើដូច្នេះមែន នោះយើងបើកឱកាសដល់ជនដែលខិតខំបំផ្លាញភាពសុខសាន្តរបស់យើងហើយ ។ នៅពេលយើងស្ដាប់តាមព្រះអម្ចាស់តាមរយៈពួកអ្នកបម្រើដែលមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ នោះយើងឈរនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធ ហើយមិនរង្គោះរង្គើឡើយ ។
មារសត្រូវផ្ដល់នូវដំណោះស្រាយក្លែងក្លាយដែលមើលទៅហាក់ជាផ្ដល់នូវចម្លើយនានា ប៉ុន្តែវារឹតតែ នាំយើងឲ្យឃ្លាតចេញពីភាពសុខសាន្តដែលយើងស្វែងរក ។ វាផ្ដល់ឲ្យជារូបភាពបំភ័ន្តភ្នែកដែលមើលទៅថាហាក់ដូចជាស្របតាមច្បាប់ ហើយមានសុវត្ថិភាព ប៉ុន្តែនៅទីបំផុតវានឹងរលំដូចជាអគារដ៏ធំ ហើយទូលាយនោះ ហើយបំផ្លាញអ្នកដែលស្វែងរកភាពសុខសាន្តនៅក្នុងអគារនោះ ។
សេចក្ដីពិតមាននៅក្នុងចម្រៀងមួយបទរបស់កុមារ ៖ « សម្ដីព្យាការី ៖ ចូររក្សាបញ្ញត្តិ ! នាំឲ្យមាន សុវត្ថិភាពសុខសាន្ត »។
ជំហានទីបី ៖ « ដើរក្នុងភាពស្លូតបូតនៃព្រះវិញ្ញាណរបស់យើង »
ទោះជាយើងឃ្លាតចេញពីផ្លូវនេះឆ្ងាយប៉ុណ្ណាក្ដី ព្រះអង្គសង្គ្រោះអញ្ជើញយើងឲ្យត្រឡប់មកវិញ ហើយដើរនឹងទ្រង់ ។ ការអញ្ជើញឲ្យដើរនឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាការអញ្ជើញមួយឲ្យរួមដំណើរនឹងទ្រង់ទៅច្បារគែតសេម៉ានី ហើយពីច្បារគែតសេម៉ានីទៅកាលវ៉ារី ហើយពីកាលវ៉ារីទៅសួនផ្នូរ ។ វាជាការអញ្ជើញមួយដើម្បីគោរពតាម ហើយអនុវត្តពលិកម្មធួនដ៏ធំរបស់ទ្រង់សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងជាដរាបតទៅ ។ វាជាការអញ្ជើញឲ្យប្រែចិត្ត ឲ្យខិតទៅជិតព្រះចេស្ដាលាងសម្អាតរបស់ទ្រង់ ហើយចាប់ព្រះហស្ដទ្រង់ដែលពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់ ។ វាជាការអញ្ជើញឲ្យទៅនៅទីសុខសាន្ត ។
ពេលខ្លះយើងគ្រប់គ្នាទទួលនូវអារម្មណ៍ឈឺចាប់ និងការខូចចិត្តដែលកើតឡើងដោយសារតែអំពើបាប និងអំពើរំលងនៅក្នុងជីវិតយើង ពីព្រោះ « បើសិនជាយើងថា យើងគ្មានបាបសោះ នោះឈ្មោះថាយើងបញ្ឆោតដល់ខ្លួនឯង ហើយសេចក្តីពិតមិនស្ថិតនៅក្នុងយើងទេ » ។ ប៉ុន្តែ « ទោះបើអំពើបាបរបស់[ យើង ]ដូចជាពណ៌ក្រហមទែងក៏ដោយ » នៅពេលយើងអនុវត្តដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយដើរនឹងទ្រង់ដោយមានការប្រែចិត្តពិត « គង់តែនឹងបានសដូចហិមៈ » ។ ទោះជាយើងផ្ទុកទៅដោយកំហុសក្ដី ក៏នឹងទទួលបានភាពសុខសាន្តដែរ ។
អាលម៉ាជាកូនត្រូវបានបង្ខំឲ្យប្រឈមនឹងអំពើរបស់លោក កាលទេវតានៃព្រះអម្ចាស់បានមកជួប ។ លោកបានរៀបរាប់ពីបទពសោធន៍របស់លោកក្នុងពាក្យទាំងនេះ ៖
« ព្រលឹងឪពុកត្រូវកើតទុក្ខជាអតិបរមា ហើយត្រូវញាំញីដោយអស់ទាំងអំពើបាបរបស់ឪពុក ។
« … មែនហើយ ឪពុកបានឃើញថា ឪពុកបានបះបោរទាស់នឹងព្រះរបស់ឪពុក ហើយថា ឪពុកមិនបានកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់សោះ » ។
ដោយអំពើបាបរបស់លោកមានភាពធ្ងន់ធ្ងន់ ហើយស្ថិតនៅក្នុងការល្បងនេះ នោះលោកបន្តថា ៖
« ឪពុកក៏នឹកឃើញថា ធ្លាប់បានឮបិតារបស់ឪពុក ព្យាករទៅកាន់ប្រជាជនអំពីការយាងមកនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដើម្បីមកធ្វើឲ្យធួននឹងអំពើបាបទាំងឡាយនៃមនុស្សលោក ។
« … ឪពុកបានយំនៅក្នុងចិត្តថា ៖ ឱព្រះយេស៊ូវអើយ ព្រះអង្គជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ សូមព្រះអង្គមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាមកលើទូលបង្គំផង »។
« ហើយ រហូតដល់ឪពុកបានអំពាវនាវ ដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ សូមសេចក្ដីមេត្តាករុណា ទើបឪពុកបានទទួលការផ្ដាច់បាបទាំងឡាយរបស់ឪពុក ។ ប៉ុន្តែមើលចុះ ឪពុកបានអំពាវនាវដល់ទ្រង់ ហើយឪពុកបានសេចក្ដីសុខសាន្តដល់ព្រលឹងឪពុក » ។
ដូចជាអាលម៉ាដែរ យើងនឹងរកឃើញភាពសុខសាន្តដល់ព្រលឹងយើង នៅពេលយើងដើរនឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រែចិត្តពីអំពើបាបយើង ហើយអនុវត្តព្រះចេស្ដានៃការព្យាបាលរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតយើង ។
ភាពសុខសាន្តដែលយើងគ្រប់គ្នាស្វែងរកវាតម្រូវឲ្យមានលើសពីបំណងប្រាថ្នាទៅទៀត ។ វារកតម្រូវឲ្យយើងធ្វើសកម្មភាព—តាមរយៈការរៀនអំពីទ្រង់ ការស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលទ្រង់ និងការដើរនឹងទ្រង់ ។ យើងប្រហែលជាគ្មានសមត្ថភាពដើម្បី គ្រប់គ្រងរឿងគ្រប់យ៉ាងដែលកើតឡើងនៅជុំវិញយើងបានឡើយ ប៉ុន្តែយើងអាចគ្រប់គ្រងរបៀបដែលយើងអនុវត្តតាមលំនាំសម្រាប់ភាពសុខសាន្តដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានឲ្យ—ជាលំនាំមួយដែលធ្វើឲ្យងាយគិតឃើញពីព្រះយេស៊ូវជារឿយៗ។
ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត និងជាជីវិត » ហើយមានតែតាមរយៈទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទើបយើងអាចទទួលបានភាពសុខសាន្តពិតនៅក្នុងជីវិតនេះ និងជីវិតអស់កល្បនៅក្នុងលោកខាងមុខ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។