Προσεύχομαι να μας χρησιμοποιήσει
Μικρές συλλογικές προσπάθειες έχουν μεγάλο αντίκτυπο και μεγαλύνουν τα τόσα πράγματα που κάνουμε ατομικώς ως μαθητές του Ιησού Χριστού.
Αυτό το μπισκότο, φτιαγμένο από φύλλο και φιστίκια Αιγίνης, είναι ένα ευχαριστώ. Το έφτιαξε η οικογένεια Καντάντο, η οποία επί δεκαετίες είχε τρία αρτοπωλεία στη Δαμασκό της Συρίας. Όταν άρχισε ο πόλεμος, ο αποκλεισμός σταμάτησε την προμήθεια τροφίμων και εφοδίων προς το δικό τους τμήμα της πόλης. Οι Καντάντο άρχισαν να λιμοκτονούν. Στο αποκορύφωμα αυτής της απελπιστικής κατάστασης, οι Φιλανθρωπικές Οργανώσεις των Αγίων των Τελευταίων Ημερών και κάποιοι πολύ θαρραλέοι από το προσωπικό του Rahma Worldwide [Παγκόσμια οργάνωση Ράχμα] άρχισαν να προσφέρουν καθημερινά ένα ζεστό γεύμα, μαζί με γάλα για τα μικρά παιδιά. Ύστερα από μια δύσκολη περίοδο, η οικογένεια ξεκίνησε ξανά τη ζωή της –όπως επίσης και το αρτοποιείο της– σε μια νέα χώρα.
Προσφάτως, ένα κουτί με μπισκότα έφθασε στα γραφεία της Εκκλησίας με το ακόλουθο μήνυμα: «Για περισσότερο από δύο μήνες καταφέραμε να πάρουμε φαγητό από την κουζίνα Rahma-Latter-day Saint [Charities]. Χωρίς αυτό θα πεθαίναμε από την πείνα. Παρακαλώ δεχθείτε αυτό… το δείγμα από το κατάστημά μου ως ένδειξη ευχαριστίας. Ζητώ από τον Παντοδύναμο Θεό να σας ευλογεί… σε όλα όσα κάνετε»1.
Ένα μπισκότο ευγνωμοσύνης και ενθύμησης. Προορίζεται για εσάς. Για όλους εκείνους που προσευχήθηκαν, αφού είδαν μια ιστορία στις ειδήσεις, για όλους εκείνους που προσφέρθηκαν εθελοντικά, όταν δεν ήταν βολικό ή ευγενικά δώρισαν χρήματα στο ταμείο ανθρωπιστικής βοήθειας, ευελπιστώντας ότι θα έκαναν κάποιο καλό, σας ευχαριστούμε.
Θεία ευθύνη η μέριμνα για τους φτωχούς
Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού είναι υπό τη θεία προσταγή να μεριμνά για τους φτωχούς2. Αυτός είναι ένας από τους πυλώνες του έργου σωτηρίας και υπερύψωσης3. Αυτό που ίσχυε στην εποχή του Άλμα ισχύει ασφαλώς και για εμάς: «Και έτσι, στις συνθήκες τους της ευημερίας, δεν απέπεμπαν κανέναν που να ήταν γυμνός ή που να ήταν πεινασμένος ή που να ήταν διψασμένος ή που να ήταν ασθενής ή που να μην είχε διατραφεί. Και δεν είχαν την καρδιά τους επάνω στα πλούτη. Κι γι’ αυτό ήταν γενναιόδωροι προς όλους, τόσο στους ηλικιωμένους όσο και στους νέους, τόσο στους δέσμιους όσο και στους ελεύθερους, τόσο στους άρρενες όσο και στις θήλεις, είτε εκτός εκκλησίας είτε εντός εκκλησίας, χωρίς διάκριση σε αυτούς που είχαν ανάγκη»4.
Η Εκκλησία ανταποκρίνεται σε αυτό το καθήκον με πολλούς τρόπους, μεταξύ άλλων:
-
Τέλεση διακονίας, που κάνουμε μέσω της Ανακουφιστικής Εταιρείας, των απαρτιών ιεροσύνης και των τάξεων.
-
Νηστεία και διάθεση των προσφορών νηστείας.
-
Αγροκτήματα προνοίας και κονσερβοποιεία.
-
Κέντρα υποδοχής μεταναστών.
-
Προγράμματα για φυλακισμένους.
-
Ανθρωπιστικές δράσεις της Εκκλησίας.
-
Και την εφαρμογή JustServe, όπου είναι διαθέσιμη, η οποία αντιστοιχίζει εθελοντές με ευκαιρίες υπηρέτησης.
Όλοι αυτοί είναι τρόποι που οργανώνονται μέσω της ιεροσύνης, όπου μικρές συλλογικές προσπάθειες έχουν μεγάλο αντίκτυπο, και μεγαλύνουν τα τόσα πράγματα που κάνουμε ατομικώς ως μαθητές του Ιησού Χριστού.
Οι προφήτες έχουν την επιστασία ολόκληρης της γης
Οι προφήτες έχουν ευθύνη για όλη τη γη, όχι μόνο για τα μέλη της Εκκλησίας. Μπορώ να αναφέρω από δική μου εμπειρία πόσο προσωπικά και με πόση αφοσίωση παίρνει αυτή την ευθύνη η Πρώτη Προεδρία. Η Πρώτη Προεδρία μάς έχει αναθέσει να αυξάνουμε σημαντικά την ανθρωπιστική μας προσφορά όσο αυξάνουν οι ανάγκες. Ενδιαφέρονται για τις σημαντικότερες τάσεις και τις παραμικρές λεπτομέρειες.
Προσφάτως, τους φέραμε μία από τις προστατευτικές ιατρικές ποδιές που έραψε η οργάνωση Beehive Clothing [Ενδύματα Mέλισσα] για χρήση στα νοσοκομεία κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ως ιατρός, ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον ενδιαφέρθηκε πολύ. Δεν ήθελε απλώς να δει την ποδιά. Ήθελε να την φορέσει – να ελέγξει τις μανσέτες και το μήκος και τον τρόπο που έδενε στο πίσω μέρος. Μας είπε αργότερα, με συγκίνηση στη φωνή του: «Όταν συναντάτε ανθρώπους στις αναθέσεις σας, να τους ευχαριστείτε για τη νηστεία, τις προσφορές τους και την τέλεση διακονίας τους στο όνομα του Κυρίου».
Ανθρωπιστική Αναφορά
Κατόπιν οδηγιών του Προέδρου Νέλσον, θα σας αναφέρω πώς η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών ανταποκρίνεται σε τυφώνες, σεισμούς, σε εκτοπισμό προσφύγων –ακόμα και σε πανδημία– χάρη στην καλοσύνη των Αγίων των Τελευταίων Ημερών και πολλών φίλων. Μολονότι το σημαντικότερο σημείο εστίασης της αρωγής της Εκκλησίας κατά τους τελευταίους 18 μήνες σίγουρα απετέλεσαν τα πάνω από 1.500 έργα για τον COVID-19, η Εκκλησία ανταποκρίθηκε επίσης σε 933 φυσικές καταστροφές και κρίσεις προσφύγων σε 108 χώρες. Όμως οι στατιστικές δεν τα λένε όλα. Επιτρέψτε μου να αναφέρω τέσσερα σύντομα παραδείγματα για να πάρετε μια ελάχιστη γεύση του έργου που γίνεται.
Αρωγή για τον COVID στη Νότιο Αφρική
Η δεκαεξάχρονη Ντίκε Μπούτι από τη Βέλκομ της Νοτίου Αφρικής έχασε τους γονείς της πριν από χρόνια, κι απέμεινε να φροντίζει μόνη τα τρία μικρότερα αδέλφια της. Ήταν ανέκαθεν δύσκολο να βρει αρκετά τρόφιμα, αλλά η έλλειψη προμηθειών εξαιτίας του COVID και της απαγόρευσης κυκλοφορίας, το έκαναν σχεδόν αδύνατο. Συχνά πεινούσαν, τα έβγαζαν πέρα με δυσκολία και μόνο χάρη στη γενναιοδωρία των γειτόνων.
Μια ηλιόλουστη ημέρα του Αυγούστου του 2020, η Ντίκε ξαφνιάστηκε από ένα χτύπημα στην πόρτα της. Την άνοιξε και είδε δύο ξένους – έναν εκπρόσωπο της Εκκλησίας από το γραφείο περιοχής στο Γιοχάνεσμπουργκ και έναν άλλον αξιωματούχο από το Τμήμα Κοινωνικής Ανάπτυξης της Νοτίου Αφρικής.
Οι δύο οργανώσεις είχαν συνεργασθεί για να φέρουν φαγητό σε οικογένειες που κινδύνευαν. Πόση ανακούφιση ένιωσε η Ντίκε, όταν είδε τον σωρό από αραβοσιτάλευρο και άλλα βασικά είδη διατροφής, που αγοράσθηκαν με ανθρωπιστικά κεφάλαια της Εκκλησίας. Αυτά θα την βοηθούσαν να θρέψει την οικογένειά της για αρκετές εβδομάδες, έως ότου θα δικαιούταν ένα πακέτο βοήθειας από την κυβέρνηση.
Η ιστορία της Ντίκε είναι μία ανάμεσα από χιλιάδες τέτοιες που λαμβάνουν χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID, χάρη στις αφιερωμένες συνεισφορές σας.
Αρωγή για τους Αφγανούς στο Ράμσταϊν
Όλοι έχουμε δει πρόσφατα τις εικόνες στις ειδήσεις: χιλιάδες πρόσφυγες να εγκαταλείπουν το Αφγανιστάν. Πολλοί έφθασαν σε αεροπορικές βάσεις ή σε άλλες προσωρινές τοποθεσίες στο Κατάρ, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γερμανία και την Ισπανία, προτού συνεχίσουν προς τους τελικούς προορισμούς τους. Οι ανάγκες τους ήταν άμεσες, και η Εκκλησία ανταποκρίθηκε με προμήθειες και εθελοντές. Στην αεροπορική βάση Ράμσταΐν στη Γερμανία, η Εκκλησία έκανε μεγάλες δωρεές σε πάνες, βρεφικές τροφές, τρόφιμα και παπούτσια.
Μερικές από τις αδελφές της Ανακουφιστικής Εταιρείας παρατήρησαν ότι πολλές Αφγανές χρησιμοποιούσαν τα πουκάμισα των συζύγων τους για να καλύψουν τα κεφάλια τους, επειδή είχαν σχιστεί τα παραδοσιακά καλύμματα κεφαλής που φορούσαν μέσα στην κοσμοσυρροή στο αεροδρόμιο της Καμπούλ. Ως ένδειξη φιλίας που ξεπερνούσε οποιαδήποτε θρησκευτικά ή πολιτιστικά όρια, οι αδελφές του Πρώτου Τομέως στο Ράμσταϊν συγκεντρώθηκαν για να ράψουν παραδοσιακό μουσουλμανικό ρουχισμό για τις Αφγανές. Η αδελφή Μπέθανι Χωλς είπε: «Ακούσαμε ότι οι γυναίκες χρειάζονταν ενδύματα προσευχής, και τους τα ράβουμε, ώστε να νιώθουν [άνετα] για προσευχή»5.
Αρωγή για τον σεισμό της Αϊτής
Το επόμενο παράδειγμα δείχνει ότι δεν χρειάζεται να είστε πλούσιοι ή μεγάλοι για να γίνετε όργανα για το καλό. Η δεκαοκτάχρονη Μαρί «Tζατζού» Ζακ είναι από τον κλάδο Καβαγιόν στην Αϊτή. Όταν ο καταστρεπτικός σεισμός έπληξε κοντά στην πόλη της τον Αύγουστο, το σπίτι της οικογένειάς της ήταν ένα από τα δεκάδες χιλιάδες κτήρια που κατέρρευσαν. Είναι σχεδόν αδύνατον να φαντασθείτε τι απελπισία είναι να χάσετε το σπίτι σας. Όμως αντί να παραδοθεί σε τέτοια απελπισία, η Τζατζού –παραδόξως– έγινε εξωστρεφής.
Associated Press
Είδε μία ηλικιωμένη γειτόνισσα να δυσκολεύεται και άρχισε να την φροντίζει. Βοήθησε να απομακρυνθούν τα συντρίμμια. Παρά την εξάντλησή της, πήγε μαζί με άλλα μέλη της Εκκλησίας για να διανείμει τρόφιμα και κυτία υγιεινής. Η ιστορία της Τζατζού είναι ένα από τα πολλά εξαιρετικά παραδείγματα υπηρέτησης που δίνουν οι νέοι και οι νέοι ενήλικοι, καθώς προσπαθούν να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Ιησού Χριστού.
Αρωγή μετά τις πλημμύρες στη Γερμανία
Μόνο λίγες εβδομάδες πριν από τον σεισμό, μια άλλη ομάδα νέων ενηλίκων προσέφερε παρόμοια υπηρεσία στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Οι πλημμύρες που σάρωσαν τη δυτική Ευρώπη τον Ιούλιο ήταν οι πιο σοβαρές εδώ και δεκαετίες.
Όταν τελικά υποχώρησαν τα νερά, ένας καταστηματάρχης στην παραποτάμια περιοχή Αρβάιλερ της Γερμανίας εξέτασε τη ζημιά και συγκλονίστηκε απολύτως. Ο ταπεινός αυτός άνθρωπος, ένας αφοσιωμένος καθολικός, προσευχήθηκε ψιθυριστά ώστε ο Θεός να στείλει κάποιον για να τον βοηθήσει. Ακριβώς το επόμενο πρωί, στον δρόμο του έφτασαν ο Νταν Χάμμον, Πρόεδρος της Ιεραποστολής Φρανκφούρτης στη Γερμανία, μαζί με μια μικρή ομάδα ιεραποστόλων φορώντας τα κίτρινα γιλέκα των Χειρών Βοηθείας. Το νερό είχε φθάσει τα τρία μέτρα ύψος στους τοίχους του καταστήματος, αφήνοντας πίσω του ένα παχύ στρώμα λάσπης. Οι εθελοντές φτυάρισαν τη λάσπη, έβγαλαν το χαλί και τη γυψοσανίδα, και στοίβαξαν τα πάντα στον δρόμο για απομάκρυνση. Ο ενθουσιασμένος καταστηματάρχης εργάστηκε δίπλα τους επί ώρες, έκπληκτος που ο Κύριος είχε στείλει μια ομάδα υπηρετών Του ως απάντηση στην προσευχή του – και μάλιστα εντός 24 ωρών!6
«Λοιπόν, προσεύχομαι να μας χρησιμοποιήσει»
Μιλώντας για τις ανθρωπιστικές δράσεις της Εκκλησίας, ο Πρεσβύτερος Τζέφρυ Χόλλαντ κάποτε σχολίασε: «Οι προσευχές απαντώνται… τις περισσότερες φορές… από τον Θεό που χρησιμοποιεί άλλους ανθρώπους. Λοιπόν, προσεύχομαι να μας χρησιμοποιήσει. Προσεύχομαι να είμαστε η απάντηση στις προσευχές των ανθρώπων»7.
Αδελφοί και αδελφές, μέσω της διακονίας, των δωρεών, του χρόνου και της αγάπης σας, ήσασταν η απάντηση σε τόσες πολλές προσευχές. Και όμως υπάρχουν τόσα πολλά ακόμη να γίνουν. Ως βαπτισμένα μέλη της Εκκλησίας, έχουμε συνάψει διαθήκη να φροντίζουμε όσους έχουν ανάγκη. Οι ατομικές προσπάθειές μας δεν απαιτούν απαραιτήτως χρήματα ή μακρινές τοποθεσίες8.. Απαιτούν όμως την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και μια πρόθυμη καρδιά που θα πει στον Κύριο: «Nάμαι, εγώ, απόστειλέ με»9.
Ο αποδεκτός χρόνος του Κυρίου
Στο Κατά Λουκάν 4 καταγράφεται ότι ο Ιησούς ήρθε στη Ναζαρέτ, όπου είχε ανατραφεί, και σηκώθηκε να διαβάσει στη συναγωγή. Αυτό συνέβη στην αρχή της θνητής διακονίας Του, και Εκείνος παρέθεσε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ησαΐα:
«Πνεύμα Kυρίου είναι επάνω μου· γι’ αυτό με έχρισε· με απέστειλε για να φέρνω τα χαρμόσυνα νέα στους φτωχούς, για να γιατρέψω τούς συντετριμμένους στην καρδιά, για να κηρύξω ελευθερία στους αιχμαλώτους, και ανάβλεψη στους τυφλούς, να αποστείλω τούς ψυχικά τσακισμένους σε ελευθερία,
»για να κηρύξω ευπρόσδεκτο χρόνο τού Κυρίου…
»…Σήμερα εκπληρώθηκε στα αφτιά σας αυτή η γραφή»10.
Καταθέτω μαρτυρία ότι η γραφή εκπληρώνεται επίσης και στον δικό μας χρόνο. Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθε για να θεραπεύσει τους συντετριμμένους. Το Ευαγγέλιό Του είναι για να αναβλέψουν οι τυφλοί. Η Εκκλησία Του είναι για να κηρύξει ελευθερία στους αιχμαλώτους, και οι μαθητές Του σε όλον τον κόσμο προσπαθούν να αποστείλουν σε ελευθερία τους τσακισμένους.
Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω επαναλαμβάνοντας την ερώτηση που έκανε ο Ιησούς στον Απόστολο Του, Σίμωνα Πέτρο: «Με αγαπάς;»11 Η ουσία του Ευαγγελίου περιέχεται στον τρόπο που εμείς απαντάμε σε αυτήν την ερώτηση και στον τρόπο που «ποιμ[αίνουμε] τα πρόβατά [Του]»12. Με μεγάλη ευλάβεια και αγάπη για τον Ιησού Χριστό, τον Διδάσκαλο μας, καλώ τον καθέναν απο εμάς να γίνει μέρος της μεγαλειώδους διακονίας Του και προσεύχομαι να μας χρησιμοποιήσει. Στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.