Αντιμετωπίζοντας τους πνευματικούς μας τυφώνες με πίστη στον Χριστό
Αντιμετωπίζουμε καλύτερα τους πνευματικούς μας τυφώνες, όταν πιστεύουμε στον Χριστό και τηρούμε τις εντολές Του.
Τα τελευταία έξι χρόνια, η αγαπημένη μου Ανν κι εγώ ζούμε στο Τέξας κοντά στις ακτές του Κόλπου του Μεξικού, όπου κάποιοι από τους μεγαλύτερους τυφώνες έχουν χτυπήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, αφήνοντας πίσω τους τεράστιες καταστροφές ακόμη και νεκρούς. Δυστυχώς, τέτοια καταστροφικά γεγονότα έχουν συμβεί αρκετές φορές τους τελευταίους μήνες. Στέλνουμε την αγάπη και τις προσευχές μας σε όλους όσοι έχουν επηρεασθεί με οποιονδήποτε τρόπο. Το 2017 βιώσαμε προσωπικώς τον τυφώνα Χάρβεϋ, ο οποίος έριξε ρεκόρ βροχόπτωσης έως και 150 εκατοστά.
Οι φυσικοί νόμοι καθορίζουν τη δημιουργία των τυφώνων. Η θερμοκρασία του ωκεανού πρέπει να είναι τουλάχιστον 27 βαθμοί Κελσίου, και να φτάνει σε βάθος 50 μέτρων κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού. Καθώς ο άνεμος συναντά το θερμό νερό του ωκεανού, κάνει το νερό να εξατμίζεται και να ανεβαίνει στην ατμόσφαιρα, όπου υγροποιείται. Στη συνέχεια, σχηματίζονται σύννεφα, και οι άνεμοι δημιουργούν μια κλειστή περιστροφική κυκλοφορία επάνω από την επιφάνεια του ωκεανού.
Οι τυφώνες είναι κολοσσιαίοι σε μέγεθος, φθάνουν σε ύψος 15,240 μέτρα ή και παραπάνω στην ατμόσφαιρα και εκτείνονται τουλάχιστον 200 χιλιόμετρα κατά πλάτος. Είναι ενδιαφέρον ότι καθώς οι τυφώνες συναντούν ξηρά, αρχίζουν να αποδυναμώνονται, επειδή δεν είναι πλέον επάνω από τα θερμά νερά που απαιτούνται για να τροφοδοτήσουν τη δύναμή τους1.
Μπορεί να μην αντιμετωπίσετε ποτέ έναν καταστροφικό φυσικό τυφώνα. Ωστόσο, καθένας από εμάς έχει υποστεί και θα υποστεί πνευματικούς τυφώνες που απειλούν τη γαλήνη μας και δοκιμάζουν την πίστη μας. Στον σημερινό κόσμο, φαίνεται να αυξάνονται σε συχνότητα και ένταση. Ευτυχώς, ο Κύριος μας παράσχει έναν αλάνθαστο τρόπο για να τους υπερνικούμε με θετική στάση. Ζώντας το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, είμαστε βέβαιοι ότι «όταν έρχονται σύννεφα θλίψης κι απειλούν τη γαλήνη της ζωής, στην καρδιά μια ελπίδα ανθίζει»2.
Ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον εξήγησε:
«Οι Άγιοι μπορούν να είναι ευτυχισμένοι κάτω από κάθε περίσταση. Μπορούμε να αισθανόμαστε χαρά ακόμη κι όταν έχουμε μία κακή ημέρα, μία κακή εβδομάδα ή ακόμη κι έναν κακό χρόνο!
»…Η χαρά που αισθανόμαστε εξαρτάται λιγότερο από τις συνθήκες της ζωής μας και απολύτως από το σημείο εστίασης της ζωής μας.
»Όταν το σημείο εστίασης της ζωής μας είναι στον Ιησού Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του, μπορούμε να νιώσουμε χαρά άσχετα από το τι συμβαίνει –ή δεν συμβαίνει– στη ζωή μας»3.
Όπως ακριβώς οι φυσικοί νόμοι καθορίζουν τους φυσικούς τυφώνες, οι θεϊκοί νόμοι καθορίζουν πώς μπορούμε να αισθανόμαστε χαρά κατά τη διάρκεια των πνευματικών μας τυφώνων. Η χαρά ή η δυστυχία, που αισθανόμαστε όταν αψηφούμε τις καταιγίδες της ζωής, είναι συνδεδεμένη με τους νόμους που έχει θέσει ο Θεός. Ο Πρόεδρος Νέλσον έχει πει: «Ονομάζονται εντολές, αλλά είναι εξίσου αληθινές όπως ο νόμος της ανώσεως, ο νόμος της βαρύτητας, [και] ο νόμος που ελέγχει τον ρυθμό της καρδιάς».
Ο Πρόεδρος Νέλσον συνέχισε: «Ανάγεται σε έναν πολύ απλό τύπο: Αν θέλετε να είστε ευτυχισμένοι, τηρείτε τις εντολές»4.
Η αμφιβολία είναι εχθρός της πίστης και της χαράς. Ακριβώς όπως το θερμό νερό του ωκεανού είναι το σημείο σχηματισμού των τυφώνων, η αμφιβολία είναι το σημείο σχηματισμού των πνευματικών τυφώνων. Ακριβώς όπως η πίστη είναι επιλογή, το ίδιο είναι και η αμφιβολία. Όταν επιλέγουμε να αμφιβάλλουμε, επιλέγουμε να αφήνουμε άλλους να ενεργούν επάνω μας, παραχωρώντας δύναμη στον ενάντιο, αφήνοντάς μας έτσι αδύναμους και ευάλωτους5.
Ο Σατανάς επιζητεί να μας οδηγήσει στο σημείο σχηματισμού της αμφιβολίας. Επιζητεί να σκληρύνει την καρδιά μας, ώστε να μην πιστεύουμε6. Το σημείο σχηματισμού της αμφιβολίας μπορεί να φαίνεται δελεαστικό, επειδή τα φαινομενικώς ειρηνικά, θερμά νερά του δεν απαιτούν από εμάς να ζούμε «με κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα του Θεού»7. Σε τέτοια νερά ο Σατανάς μας βάζει στον πειρασμό να χαλαρώσουμε την πνευματική μας εγρήγορση. Αυτή η απροσεξία μπορεί να προξενήσει πνευματική αδιαφορία, οπότε δεν είμαστε «ούτε ψυχρ[οί]… ούτε ζεστ[οί]»8. Εάν δεν επιστηριζόμαστε στον Χριστό, η αμφιβολία και τα θέλγητρά της θα μας παρασύρουν σε απάθεια, όπου δεν θα βρούμε ούτε θαύματα, ούτε ευτυχία που να διαρκεί, ούτε «ανάπαυση μέσα στις ψυχές [μας]»9.
Ακριβώς όπως οι τυφώνες αποδυναμώνονται στην ξηρά, η αμφιβολία αντικαθίσταται από την πίστη εφόσον οικοδομούμε το θεμέλιό μας στον Χριστό. Τότε είμαστε σε θέση να δούμε τους πνευματικούς τυφώνες στη σωστή τους διάσταση, και η ικανότητά μας να τους υπερνικήσουμε μεγαλώνει. Έπειτα «όταν ο διάβολος στείλει τους ισχυρούς του ανέμους, μάλιστα, τα κοντάρια του στον ανεμοστρόβιλο, δεν θα [μας] εξουσιάσει για να [μας] σύρει κάτω στο χάσμα της δυστυχίας και αιώνιων δεινών, λόγω του βράχου επάνω στον οποίο έχ[ουμε] οικοδομηθεί, που είναι γερό θεμέλιο»10.
Ο Πρόεδρος Νέλσον έχει διδάξει:
«Η πίστη στον Ιησού Χριστό είναι το θεμέλιο κάθε πιστεύω και το μέσον θείας δυνάμεως…
»Ο Κύριος δεν απαιτεί τέλεια πίστη για να έχουμε πρόσβαση στην τέλεια δύναμή Του. Όμως μας ζητεί να πιστεύουμε»11.
Από τη γενική συνέλευση Απριλίου, η οικογένειά μου και εγώ επιζητούμε να ενδυναμώσουμε την πίστη μας στον Ιησού Χριστό και την Εξιλέωσή Του για να μας βοηθήσουν να «μετατρέψ[ουμε] τις δυσκολίες σε απαράμιλλη ανάπτυξη και ευκαιρία»12.
Η εγγονή μας Ρούμπυ έχει ευλογηθεί με ισχυρή, υπεύθυνη θέληση. Όταν γεννήθηκε, ο οισοφάγος της δεν ήταν συνδεδεμένος με το στομάχι της. Ακόμη και ως βρέφος, η Ρούμπυ, με τη βοήθεια των γονέων της, αντιμετώπισε αυτήν τη δοκιμασία με ασυνήθιστη αποφασιστικότητα. Η Ρούμπυ είναι τώρα πέντε ετών. Αν και είναι ακόμη πολύ μικρή, δίνει το καλό παράδειγμα ότι δεν αφήνει τις περιστάσεις να καθορίσουν την ευτυχία της. Είναι πάντοτε ευτυχισμένη.
Τον περασμένο Μάιο, η Ρούμπυ αντιμετώπισε έναν ακόμα τυφώνα στη ζωή της με πίστη. Γεννήθηκε επίσης με ένα όχι σωστά ανεπτυγμένο χέρι που χρειαζόταν επανορθωτική χειρουργική. Πριν από αυτήν την αρκετά πολύπλοκη εγχείρηση, την επισκεφθήκαμε και της δώσαμε ένα σχέδιο που απεικονίζει όμορφα το χέρι ενός παιδιού να κρατά θερμά το χέρι του Σωτήρος. Όταν την ρωτήσαμε αν είχε άγχος, απάντησε: «Όχι, είμαι χαρούμενη!»
Έπειτα την ρωτήσαμε: «Ρούμπυ, πώς κι έτσι;»
Η Ρούμπυ είπε με σιγουριά: «Επειδή ξέρω ότι ο Ιησούς θα κρατά το χέρι μου».
Η ανάρρωση της Ρούμπυ ήταν θαυμαστή, και αυτή εξακολουθεί να είναι χαρούμενη. Πώς η αγνότητα της πίστης ενός παιδιού έρχεται σε αντίθεση με την ανοησία της αμφιβολίας που μπορεί συχνά να μας βάζει σε πειρασμό καθώς μεγαλώνουμε!13 Όμως μπορούμε όλοι να γίνουμε σαν τα μικρά παιδιά και να επιλέξουμε να παραμερίσουμε την έλλειψη πίστης. Είναι μια απλή επιλογή.
Ένας στοργικός πατέρας παρακάλεσε επιμελώς τον Σωτήρα, λέγοντας: «Αν μπορείς κάτι, βοήθησέ μας»14.
Ο Ιησούς του είπε κατόπιν:
«Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ’ αυτόν που πιστεύει.
»Κι αμέσως ο πατέρας… κράζοντας με δάκρυα, έλεγε: Πιστεύω, Κύριε· βοήθα με στην απιστία μου»15.
Αυτός ο ταπεινός πατέρας με σοφία επέλεξε να εναποθέσει την πίστη του στον Χριστό παρά τη δική του αμφιβολία. Ο Πρόεδρος Νέλσον είπε: «Μόνον η έλλειψη πίστεως εκ μέρους σας θα αποτρέψει τον Θεό να σας ευλογήσει με θαύματα ώστε να κινείτε βουνά στη ζωή σας»16.
Πόσο ευσπλαχνικός είναι ο Θεός μας, ώστε να θέσει τον πήχυ για εμάς στο επίπεδο της πίστης και όχι στο επίπεδο της γνώσης!
Ο Άλμα διδάσκει:
«Ευλογημένος είναι εκείνος που πιστεύει στον λόγο του Θεού»17.
«[Επειδή] ο Θεός είναι πολυεύσπλαχνος προς όλους όσοι πιστεύουν στο όνομά Του. Γι’ αυτό, εκείνος επιθυμεί πρώτα απ’ όλα να πιστεύετε»18.
Ναι, κατ’ αρχάς, ο Θεός επιθυμεί να πιστεύουμε σε Εκείνον.
Αντιμετωπίζουμε καλύτερα τους πνευματικούς μας τυφώνες, όταν πιστεύουμε στον Χριστό και τηρούμε τις εντολές Του. Η πίστη και η υπακοή μας μάς συνδέουν με δύναμη πέρα από τη δική μας για να υπερνικήσουμε «[οτιδήποτε] συμβαίνει –ή δεν συμβαίνει– στη ζωή μας»19. Ναι, ο Θεός «αμέσως [μας] ευλογεί» για την πίστη και την υπακοή μας20. Στην πραγματικότητα, με τον καιρό η υπόστασή μας αλλάζει σε ευτυχία και «γινόμαστε ζωντανοί εν Χριστώ», όταν ασκούμε πίστη σε Εκείνον και τηρούμε τις εντολές Του21.
Αδελφοί και αδελφές, είθε να επιλέξουμε σήμερα να «μην αμφιβάλλ[ουμε], αλλά να πιστεύ[ουμε]»22. «Ο σωστός δρόμος είναι να πιστεύετε στο Χριστό»23. Είμαστε «ζωγρ[αφισμένοι] επάνω στις παλάμες των χεριών [Του]»24. Ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας είναι αυτός που στέκεται έξω από την πόρτα μας και κτυπά25. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.