Ένα τοις εκατό καλύτερα
Κάθε προσπάθεια που κάνουμε για να αλλάξουμε –άσχετα από το πόσο μικρή φαίνεται σε εμάς– μπορεί απλώς να κάνει τη μεγαλύτερη διαφορά στη ζωή μας.
Για περισσότερο από έναν αιώνα, οι εθνικές ομάδες ποδηλασίας της Μεγάλης Βρετανίας ήταν ο περίγελος του κόσμου της ποδηλασίας. Βυθισμένοι στη μετριότητα, οι Βρετανοί ποδηλάτες είχαν κατακτήσει μόνο λίγα χρυσά μετάλλια σε 100 χρόνια ολυμπιακών αγώνων και τα είχαν πάει ακόμα χειρότερα στην πιο ανεγνωρισμένη διοργάνωση ποδηλασίας, τον διαρκείας τριών εβδομάδων Γύρο της Γαλλίας – όπου κανένας Βρετανός ποδηλάτης δεν είχε επικρατήσει σε 110 χρόνια. Τόσο αξιοθρήνητη ήταν η κατάσταση των Βρετανών ποδηλατών, που ορισμένοι κατασκευαστές ποδηλάτων αρνήθηκαν ακόμη και να πωλήσουν ποδήλατα στους Βρετανούς, φοβούμενοι ότι αυτό θα κατέστρεφε για πάντα τη φήμη τους, την οποία είχαν αποκτήσει με πολύ κόπο. Και παρ’ όλο που αφιέρωναν τεράστιους πόρους σε εργαλεία τεχνολογίας αιχμής και σε νέα εκπαιδευτικά προγράμματα, τίποτε δεν είχε αποτέλεσμα.
Τίποτε, μέχρι το 2003, όταν συνέβη μία μικρή αλλαγή, που πέρασε ουσιαστικά απαρατήρητη, αλλά που θα άλλαζε για πάντα την τροχιά της βρετανικής ποδηλασίας. Αυτή η νέα προσέγγιση θα αποκάλυπτε επίσης μία αιώνια αρχή –μαζί με μία υπόσχεση– που αφορά στη συχνά περίπλοκη επιδίωξη της αυτοβελτίωσης σε αυτήν τη ζωή. Επομένως, τι συνέβη στη βρετανική ποδηλασία που έχει μεγάλη σχέση με την προσωπική μας αναζήτηση, ώστε να γίνουμε καλύτεροι υιοί και θυγατέρες του Θεού;
Το 2003 προσελήφθη ο Σερ Ντέιβ Μπρέιλσφορντ. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους προπονητές οι οποίοι επιχειρούσαν τεράστιες και απότομες αλλαγές, ο Σερ Μπρέιλσφορντ δεσμεύτηκε σε μια στρατηγική στην οποία αναφερόταν ως «συσσώρευση επιμέρους κερδών». Αυτή απαιτούσε την εφαρμογή μικρών βελτιώσεων σε όλα. Σήμαινε συνεχή μέτρηση των κύριων στατιστικών και επικέντρωση σε συγκεκριμένες αδυναμίες.
Μοιάζει κατά κάποιο τρόπο με την αυτό που ανέφερε ο προφήτης Σαμουήλ ο Λαμανίτης ως «βαδίζουν προσεκτικά»1. Με αυτή την ευρύτερη, πιο ολοκληρωμένη εικόνα αποφεύγουμε την παγίδα της μυωπικής προσκόλλησης μόνο στο προφανές πρόβλημα ή στην παρούσα αμαρτία. Είπε ο Μπρέιλσφορντ: «H γενική αρχή προήλθε από την ιδέα ότι αν κάποιος σκεφθεί όσα σχετίζονται με την ποδηλασία και βελτιώσει καθένα χωριστά κατά 1 τοις εκατό, όταν τα αθροίσει όλα αυτά μαζί, το αποτέλεσμα θα είναι αισθητά καλύτερο»2.
Η προσέγγισή του ευθυγραμμίζεται με εκείνη του Κυρίου, ο οποίος μας δίδαξε την κρισιμότητα του ενός τοις εκατό – ακόμη και εις βάρος του 99 τοις εκατό. Φυσικά, ο Κύριος δίδασκε την προσταγή του Ευαγγελίου να αναζητούμε τα άτομα που έχουν ανάγκη. Όμως τι θα συνέβαινε, αν εφαρμόζαμε την ίδια αρχή στην πολύ γλυκόπικρη δεύτερη αρχή του Ευαγγελίου, τη μετάνοια; Αντί να απογοητευόμαστε από τη διαδικασία και τις απότομες εναλλαγές μεταξύ αμαρτίας και μετάνοιας στη ζωή μας, τι θα γινόταν αν η προσέγγισή μας ήταν να περιορίσουμε την εστίασή μας – ακριβώς όπως την διευρύναμε; Αντί να προσπαθούμε να τελειοποιήσουμε τα πάντα, τι θα συνέβαινε αν βελτιώναμε απλώς ένα πράγμα;
Για παράδειγμα, τι θα συνέβαινε εάν από τη νέα σας οπτική γωνία, ανακαλύπτατε ότι έχετε παραμελήσει την καθημερινή ανάγνωση του Βιβλίου του Μόρμον; Λοιπόν, τι θα γινόταν αν αντί να προσπαθήσετε να διαβάσετε απεγνωσμένα και στις 531 σελίδες μέσα σε ένα βράδυ, δεσμευόσασταν να διαβάσετε μόνο το 1 τοις εκατό από αυτές –δηλαδή πέντε σελίδες την ημέρα– ή θέτατε έναν άλλο διαχειρίσιμο στόχο; Θα μπορούσε η συσσώρευση μικρών αλλά σταθερών επιμέρους κερδών στη ζωή μας να είναι τελικά o δρόμος προς τη νίκη επί των πιο ενοχλητικών προσωπικών μας αδυναμιών; Έχει πραγματικά αποτέλεσμα μία εστιασμένη προσέγγιση πολύ μικρών βελτιώσεων στα ελαττώματά μας;
Λοιπόν, ο διακεκριμένος συγγραφέας Τζέιμς Κλήαρ λέει ότι αυτή η στρατηγική θα αποβεί με μαθηματική ακρίβεια προς όφελός μας. Υποστηρίζει ότι «οι συνήθειες είναι το “σημείο προσαυξήσεως” της αυτοβελτίωσης. Εάν μπορείτε να βελτιώνεστε σε κάτι κατά ένα τοις εκατό κάθε ημέρα, μέχρι το τέλος του έτους… θα είστε 37 φορές καλύτεροι»3.
Τα μικρά οφέλη του Μπρέιλσφορντ άρχισαν από τα προφανή, όπως τον εξοπλισμό, τα υφάσματα που χρησιμοποιούνταν στις στολές των ποδηλατών και τον τρόπο προπόνησης. Αλλά η ομάδα του δεν σταμάτησε εκεί. Συνέχισαν να επιζητούν βελτιώσεις του 1 τοις εκατό και σε άλλους παραμελημένους και μη αναμενόμενους τομείς, όπως η διατροφή, ακόμη και διαφοροποιήσεις στη συντήρηση των ποδηλάτων. Με τον καιρό, αυτές οι αμέτρητες μικροβελτιώσεις έφεραν εκπληκτικά αποτελέσματα, που ήρθαν γρηγορότερα από ό,τι θα μπορούσε κανείς να φαντασθεί. Πράγματι, βασίζονταν στην αιώνια αρχή «γραμμή επάνω στη γραμμή, δίδαγμα επάνω στο δίδαγμα, λίγο εδώ και λίγο εκεί»4.
Θα επιφέρουν οι μικρές προσαρμογές τη «μεγάλη αλλαγή»5 που επιθυμείτε; Εάν εφαρμοστούν σωστά, είμαι 99 τοις εκατό βέβαιος ότι θα την επιφέρουν! Όμως η μόνη προϋπόθεση, όσον αφορά σε αυτή την στρατηγική, είναι ότι για να συσσωρευθούν μικρά κέρδη απαιτείται συνεπής, καθημερινή προσπάθεια. Αν και πιθανότατα δεν θα γίνουμε τέλειοι, πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να δείξουμε τόσο επιμονή όσο και υπομονή. Κάντε το αυτό και η γλυκιά ανταμοιβή της αυξημένης χρηστότητας θα σας φέρει τη χαρά και την ειρήνη που επιζητείτε. Όπως έχει διδάξει ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον: «Τίποτε δεν είναι πιο απελευθερωτικό, πιο εκλεπτυσμένο ή πιο ζωτικής σημασίας στην ατομική μας πρόοδο απ’ ό,τι είναι η τακτική, καθημερινή εστίαση στη μετάνοια. Η μετάνοια δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός· είναι μία διαδικασία. Είναι το κλειδί της ευτυχίας και της ψυχικής ηρεμίας. Όταν συνδυάζεται με την πίστη, η μετάνοια ανοίγει την πρόσβασή μας στη δύναμη της Εξιλεώσεως του Ιησού Χριστού»6.
Όσον αφορά στο προαπαιτούμενο της πίστης, οι γραφές είναι ξεκάθαρες. Το μόνο που απαιτείται αρχικά είναι μόνο «ελάχιστη πίστη»7. Και αν καταφέρουμε να επιστρατεύσουμε αυτόν τον «σπόρο σιναπιού»8, θα μπορέσουμε κι εμείς να αναμένουμε απροσδόκητες και εξαιρετικές βελτιώσεις στη ζωή μας. Όμως θυμηθείτε, όπως ακριβώς δεν θα επιχειρούσαμε να αλλάξουμε από Αττίλας ο Ούννος σε μητέρα Τερέζα εν μία νυκτί, έτσι επίσης θα πρέπει σταδιακά να επαναπροσανατολίσουμε τα πρότυπα της βελτίωσής μας. Ακόμα κι αν οι αλλαγές που χρειάζονται στη ζωή σας είναι μεγάλες, αρχίστε σε μικρή κλίμακα. Αυτό ισχύει ιδιαιτέρως, αν αισθάνεστε καταβεβλημένοι ή απογοητευμένοι.
Αυτή η διαδικασία δεν συντελείται πάντα γραμμικά. Ακόμη και για τους πιο αποφασισμένους μπορεί να υπάρξουν εμπόδια. Έχοντας βιώσει τέτοια απογοήτευση στη δική μου ζωή, ξέρω ότι μερικές φορές μπορεί να φαίνεται σαν 1 τοις εκατό εμπρός και 2 τοις εκατό πίσω. Ωστόσο, αν παραμείνουμε απτόητοι στην απόφασή μας να αποσπάσουμε σταθερά αυτό το 1 τοις εκατό κέρδος, Εκείνος που έχει «φέρει τις λύπες μας»9 σίγουρα θα μας βοηθήσει.
Προφανώς, αν έχουμε εμπλακεί σε σοβαρές αμαρτίες, ο Κύριος είναι σαφής και κατηγορηματικός. Πρέπει να σταματήσουμε αμέσως, να λάβουμε βοήθεια από τον επίσκοπό μας και να απόσχουμε από τέτοιες πρακτικές. Αλλά όπως πρόσταξε ο Πρεσβύτερος Ντέιβιντ Μπέντναρ: «Μικρές, σταθερές, βαθμιαίες πνευματικές βελτιώσεις είναι τα βήματα που ο Κύριος θα ήθελε να κάνουμε. Η προετοιμασία μας για να βαδίσουμε άμεμπτοι ενώπιον του Θεού είναι ένας εκ των πρωταρχικών σκοπών της θνητότητος και η επιδίωξη μιας ολόκληρης ζωής· δεν είναι αποτέλεσμα σποραδικών εκρήξεων έντονης πνευματικής δραστηριότητος»10.
Επομένως, αυτή η βαθμιαία προσέγγιση της μετάνοιας και της ουσιαστικής αλλαγής πράγματι λειτουργεί; Έχει αποδειχθεί ήδη στο πετάλι, να το πούμε έτσι; Αναλογισθείτε τι συνέβη στη βρετανική ποδηλασία τις τελευταίες δύο δεκαετίες, από τότε που εφαρμόστηκε αυτή η φιλοσοφία. Οι Βρετανοί ποδηλάτες έχουν πλέον κερδίσει τον Γύρο της Γαλλίας εντυπωσιακά έξι φορές. Στις προηγούμενες τέσσερεις Ολυμπιάδες, η Μεγάλη Βρετανία ήταν η πιο επιτυχημένη χώρα σε όλα τα αγωνίσματα ποδηλασίας. Και στους πρόσφατους Ολυμπιακούς του Τόκιο, η Μεγάλη Βρετανία κέρδισε περισσότερα χρυσά μετάλλια στην ποδηλασία από οποιαδήποτε άλλη χώρα.
Φωτογραφίες Βρετανών ποδηλατών (δεξιόστροφα από επάνω αριστερά) Φρίντμαν Βόγκελ, Τζων Γκάιλς και Γκρεγκ Μπέικερ/Getty Images
Επισκιάζει όμως κατά πολύ και το εγκόσμιο ασήμι ή το χρυσάφι, η πολύτιμη υπόσχεση που μας έχει δοθεί στον δρόμο προς την αιωνιότητα, ότι πράγματι θα «θριαμβεύσουμε διαμέσου του Χριστού»11. Και καθώς δεσμευόμαστε να κάνουμε μικρές αλλά σταθερές βελτιώσεις, μας έχει δοθεί η υπόσχεση για το «αμαράντινο στεφάνι της δόξας»12. Για να βρεθείτε μέσα σε αυτή την άσβεστη λάμψη, σας καλώ να εξετάσετε τη ζωή σας και να δείτε τι σας επιβραδύνει ή σας κρατά στάσιμους στο μονοπάτι της διαθήκης. Κατόπιν κοιτάξτε πιο πέρα. Επιζητήστε μικρές αλλά εφικτές διορθώσεις στη ζωή σας, που θα μπορούσαν να σας προσφέρουν τη γλυκιά χαρά της βελτίωσης.
Θυμηθείτε, ο Δαβίδ χρησιμοποίησε μόνο μία μικρή πέτρα για να γκρεμίσει έναν φαινομενικά ανίκητο γίγαντα. Όμως είχε άλλες τέσσερεις πέτρες έτοιμες. Ομοίως, η κακή συμπεριφορά και ο αιώνιος προορισμός του Άλμα του νεότερου άλλαξαν από μία απλή, σαφή σκέψη – την ενθύμηση των διδασκαλιών του πατέρα του για τη σωτήρια χάρη του Ιησού Χριστού. Το ίδιο συνέβη και με τον Σωτήρα, ο οποίος αν και αναμάρτητος «δεν έλαβε από την πληρότητα στην αρχή, όμως εξακολουθούσε από χάρη σε χάρη, μέχρι που έλαβε την πληρότητα»13.
Εκείνος, ο οποίος γνωρίζει ακόμη και πότε πέφτει ένα σπουργίτι, ομοίως επικεντρώνεται στις ασήμαντες καθώς και στις σημαντικές στιγμές της ζωής μας, και είναι έτοιμος τώρα αμέσως να σας βοηθήσει σε οποιαδήποτε βελτίωση του ένα τοις εκατό θελήσετε να κάνετε μετά από αυτήν τη συνέλευση. Γιατί η κάθε προσπάθεια που κάνουμε προς μετάνοια, άσχετα από το πόσο μικρή φαίνεται σε εμάς, μπορεί απλά να κάνει τη μεγαλύτερη διαφορά στη ζωή μας.
Για τον σκοπό αυτόν ο Πρεσβύτερος Νηλ Μάξουελ δίδαξε: «Κάθε δήλωση ενάρετης επιθυμίας, κάθε πράξη υπηρέτησης και κάθε πράξη λατρείας, όσο μικρή και βαθμιαία κι αν είναι, προστίθεται στην πνευματική μας δυναμική»14. Αληθινά, είναι από τα μικρά, τα απλά και, ναι, ακόμη και από το 1 τοις εκατό των πραγμάτων που σπουδαία πράγματα μπορούν να πραγματοποιηθούν15. Η τελική νίκη είναι 100 τοις εκατό σίγουρη, «ύστερα από όλα όσα μπορούμε να κάνουμε»16 μέσω της ισχύος, της αξίας και της ευσπλαχνίας του Κυρίου και Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού. Δίδω μαρτυρία για αυτό στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.