Видете повеќе за Исус Христос во нашите животи
Да ни се помогне да останеме и насочуваме во права насока, Спасителот не поканува да ги видиме нашите животи преку Него, со цел да видиме повеќе од Него во нашите животи.
Браќа и сестри, колку сум понизена да стојам пред вас ова утро. Јас го плетам моето срце со вашето во благодарност што сме собрани, кога и да сте преку светот, да слушнете пораки од пророци, апостоли, јасновидци, откровители, и лидери во Божјото царство. Ние фигуративно стануваме како народот на Цар Венјамин, поставувајќи шатори и имајќи соби кон пророкот на Бог на земјата,1 Претседател Расел М. Нелсон.
Лошо сум гледал колку што се сеќавам и секогаш ми требаше помош за препишивање на леќи да се поправи мојот вид. Кога ги отварам моите очи секое утро, светот изгледа многу изгубен. Се е енадвор од фокус, како жито и искривено. Дури и мојот драг сопруг се сеќава на посбстрактен потрет отколку добро љубената и утешителна фигура која е тој! Мојата рефлексивна потреба пред да направам било што други на почетокот на денот, е да се стигне до моите очила да се помогне за мојата околина да ужива во поенергично искуство додека ми помагаат низ денот.
Преку годините, сватив дека ова искуство илусртрира дневно зависност на две нешта: прво, една алатка која ми помага да разјаснам, фокусирам, и приземјам светот околу мене; и второ, потрба за опиплива насока кој апостојана покажува на мене во правилна насока. Толку едноставно, без рутина за вежби за значајно набљудување за нашата врска со нашиот Спасител, Исус Христос.
Во нашите животи често сме исполнети со прашања, грижи, притисоци, и можности, нашиот Спасител и неговата љубов за нас се индивидуални и како Негови заветени деца, заедно со Неовите учења и закони, се достапни дневни ресурси на кои можеме да зависиме да бидете светлина која сјае, Просветлува (наши) очи (и) забрзува наше разбирање.2 Додека настојуваме да бараме благослови на Духот во нашите животи, ние ќе можеме како што Јаков поучуваше, да видиме „нештата какви што се навистина, и Какви што навистина ќе бидат.”3
Како заветени деца на Бог, ние сме биле уникатно благословени со богати залихи на божествено назначени алатки да напредуваме во духовната визија. Зборовите и учењата на Исус Христос се запишани во светите писма и пораки од Неговите родени пророци, и Неговиот Дух прима преку дневна молитва, регулано присуство во храмот, и преку неделните обреди на сакраментот може да се помогне замир и да се обезбеди неопходен дар на спознавање кој го носи Исус и неговата светлина и Неговото разбирање до ќошињата на нашите животи иако светот е облачен. Спасителот може да биде компас и наш пилот низ мирните и турбулентни води на животот. Тој може да го разјасни правилниот пат што нè води до нашата вечна дестинација. Па, што би сакал тој да видиме, и каде би сакал да одиме?
Нашиот драг пророк поучуваше дека „нашиот фокус мора да бидте фиксиран на Спасителот и Неговото евангелие“ и дека ние мораме да „се стремиме да се угледаме на Него во секоја мисла.“4 Претседателот Нелсон исто така вети дека „ништо не го поканува Духот повеќе од насочување на фокусот на Исус Христос. Тој ќе води и насочи вас во вашиот личен живот ако вие одвоите време за Него во вашиот живот—секој еден ден.5 Пријатели, Исус Христос е исто и целта на фокусот и намера на дестинацијата. Да ни се помогне да останеме и насочуваме во права насока, Спасителот не поканува да ги видиме нашите животи преку Него со цел да видиме повеќе од Него во нашите животи. Дојдов да дознаам повеќе за оваа специфична покана преку моето проучување на Стариот Завет.
Законот на Мојсеј беше даден на раните Израелити како подготвително евангелие, спремно да го подготви народот за поголем завет и врска со Бог преку Исус Христос.6 Законот, богатиот симболизам со верувачи „да гледаат напред“ и Помирувањето на Исус Христос,7 беше наменето да му помогне на народот на Израел да се фокусираат на Спасителот со вера во Него. Неговата жртва, и Неговите закони и заповеди на нивните животи8—намерувајќи да ги доведе до поголемо разбирање со нивниот Иксупител.
Да ни се помогне да останеме и насочуваме во права насока, Спасителот не поканува да ги видиме нашите животи преку Него со цел да видиме повеќе од Него во нашите животи. Но преку времето на служење на Спасителот, Израелитите беа изгубиле поглед на Христос во нивното запазување, поставувајќи го настрана и додавајќи на законот неовластени практикувања кои немаат инструктивни симболизам покажувајќи на вистинскиот и единствен избор на спасение и искупување—Исус Христо.9
Секојдневниот свет на Израелитите беше станал изгубен и мрачен. Децата на Израел, во оваа состојба, веруваат дека орактикувањата и ритуалите беа на патот за лично спасение и дел од намален закон на Мојсеј на еден сет на протоколи послужуени да се владее со цивилен живот.10 За ова е потребно Спасителот да го поврати фокусот на Неговото евангелие.
На крајот голем дел од Израелитите го одбиле Неговото порака, дури и одејќи толку далеку да го обвинат Спасителот—Тој што го даде законот и го објави дека Тој беше “законот, и светлината”11—да се крши. Сепак Исус е Неговата проповед на Планината, зборувајќи го законот на Мојсеј, објавувајќи, „Не мислете дека Јас доаѓам да го уништам законот, или пророците: Јас не сум дошол да уништам туку да исполнам.”12 Тогаш Спасителот, низ Неговиот вечно Помирување, заврши со кодовите, регулациите, и церемониски практикувања набљудувани од народот на Израел во тоа време. Неговата финална жртва ја носеше приносот за жртвување на нашето давање на „едно скршено срце и покајнички Дух,”13 од обредите на жртвување до обредот за сакраментот.
Претседателот М. Расел Балард, поучива на темата, кажа, „Во една смисла жртвата се менува од приносот до понудувачот.”14 Кога го носиме нашето принос на Спасителот, ние сме поканети да виидме повеќе од Исус Христос во нашите животи, додека понизно се покоруваме на нашата волја на Него во признавање и разбирање на Неговиот совршен покорување на волјата на Отецот. Кога се насочуваме нашиот поглед кон Исус Христос, ние признаваме и ние разбираме дека Тој е единствениот извор и начин да се прими прошка и искупивање, дури и до вечен живот и возвишување.
Како ран следбеник на евенгелието, Јас сретнав многу кои ги запазуваа и согледуваа моите промени во моето однесување, практикување, и изборите откако се придружив на Црквата. Тие беа упорни поради зошто од тоа што го гледаат—зошто одбрав да се крстам и да се придружам на ова собир на верувачи, дури и Црквата на Исус Христос на Светците од Подоцнежните Дни, зошто се воздржувам од одредени практикувања на Сабатот, зошто сум верен при доржување на Словото на Мудроста, зошто ја читам Книгата на Мормон, зошто верувам и ги вклучувам учењата на модерните пророци и апостоли во мојот живот, зошто присуствувам на неделни Црковни средби, зошто поканувам други да „дојдат и видат, дојдат и помогнат, … дојдат и останат,”15 и „дојдат и припаѓаат.“16
На времето, тие прашања беа тешки и трабнспарентно, понекогаш обвинувачки. Но додека јас се порев со обвинувањата на народот, Јас сватив дека нивното побување беше всушност, мојата прва покана да се крене и делот на духовни леќи да се разјасни, фокусира, и зацврсти тоа што мотивира моето придрување во практикувањето на евангелието и стандардите. Што беше изворот на моето сведочење? Бев ли јас едниствениот што носеше „надворешни изведби поврзани со законот на Бог за да се “зацврсти мојата вера во Христо,”17 или да се демонстрира разбирање кое исус Христос е единствениот избор на моќ во моето запазување?
Преку ругорозни ефекти да се гледа таму ваму Исус Христос во секое мое мисла и дело, моите очи беа просвертлени, а моето разбирање се забрза да се препознае дека Исус Христос беше повикан за да „дојде при Него.“18 Од ова рана сезона на учеништво во мојата младост, Јас се сеќавам на поканата која ми беше врачена на мене преку мисионерите да им се придружам додека тие поучуваа евангелието на група млади девојки на моја возраст. Една ноќ, седнавме со мојата фамилија на една од овие убави жени, нивното нежно прашање на „зошто јас верувам“ го пробиоде моето срце, и и дозволи да сведочам на нив со длабоко разбирање за визијата на Господ за духовните мотивации на моето учеништво, и ги прочистив моето сведоштво одејќи напред.
Јас научив дека, како што Јас знам, дека нашиот Спасител, Исус Христос, на упатува нашите стапала секоја недела да земаме од сакраментот, во домот ма Господ да направиме завети со Него, на светите писма на прорците да научат од Неговите зборови. Тој ги води нашоте усни да сведочиме за Него, нашиѕте раце, да се кренеме и да служиме како што Тој би сакал, нашите очи да го видиме светот едни со други како што Тој го гледа—„како што тие навистина се … како што тие навистина ќе бидат”19 И како што му дозволуваме да не упатува во сите нешта, ние добивам сведотшво дека „сите неѓшта посочуваат дека постои Бог,”20 поради што ние го бараме Него ќе го најдеме Него21—секој еден ден. За ова јас сведочам, во светото име на Исус Христос, амин.