Een stem van vreugde
Dit is onze opdracht, dit is onze kans: onze kinderen ijverig te onderwijzen in de waarheid van het evangelie van Jezus Christus.
Ik houd van uitroeptekens! Ik gebruik ze vaak als ik iets aan mijzelf of aan anderen schrijf. Je kunt op die manier enthousiasme en toewijding betonen. Aan het eind van één van mijn lievelingsteksten is een uitroepteken aangebracht:
‘Nu, wat horen wij in het evangelie, dat wij hebben ontvangen? Een stem van vreugde!’ Er staan verder nog elf uitroeptekens in de rest van deze afdeling.
‘Een stem van genade van de hemel, een stem van waarheid uit de aarde; (…) blijde tijdingen van grote vreugde.
‘(…) Hoe heerlijk is de stem, die wij uit de hemel horen, en die in onze oren heerlijkheid en zaligheid (…) verkondigt!’1 —met een uitroepteken.
We kunnen een stem van vreugde horen die uitroepen van hoop en vreugde in ons leven brengt. De vreugde van ons getuigenis van de Heiland kan ieder aspect van ons leven accentueren bij ons streven om tot Christus te komen.
En onze kinderen? Horen zij uitroepen van vreugde en hoop in het evangelie? Aan het einde van een jeugdwerkles over het eerste visioen van Joseph Smith werd een klas gevraagd om een tekening te maken. Die tekening mochten ze dan meenemen om thuis te laten zien. De kinderen hadden ook gehoord van de duisternis die over Joseph was gekomen vóór de verschijning van de Vader en de Zoon. Een meisje van zes pakte een zwart krijtje en begon te tekenen. Ze kleurde de onderkant en een van de zijkanten van het vel zo donker mogelijk. Toen haar leerkracht haar vroeg wat ze tekende, zei ze dat ze Joseph Smith in het donker tekende.
Haar leerkracht vroeg: ‘Weet je dat het donker moest verdwijnen toen onze Vader in de hemel en Jezus verschenen? Onze Vader in de hemel en Jezus zijn altijd machtiger dan Satan, en zij zullen je beschermen.’ Het kind ging verder met de tekening. In de bovenhoek maakte ze een schets van twee personen. Vervolgens ruilde ze haar zwarte krijtje voor een gele en vulde toen het hele verdere vel met licht.
Ouders kunnen ervoor zorgen dat hun kinderen dat licht, het licht van het herstelde evangelie — de ‘stem van vreugde’ — leren kennen. De tegenstander bestaat echt, maar kinderen kunnen de vrede en vreugde voelen die hun deel zijn wanneer zij geloof in Jezus Christus oefenen. Onze kinderen zullen dat licht niet ervaren, tenzij wij hen in het evangelie onderwijzen.
De Heer heeft de ouders opgedragen hun ‘kinderen in licht en waarheid groot te brengen.’2 Hij heeft ons ook geboden dat wij onze kinderen ‘leren te bidden en oprecht voor de Here te wandelen’,3 en ‘onderwijzen in de leer van bekering, geloof in Christus, de Zoon van de levende God, en van doop, en de gave des Heiligen Geestes.’4 Als we in de waarheden van het evangelie onderwijzen, zorgen we dat zij hun oren, verstand en hart kunnen afstemmen om de ‘stem van vreugde’ te herkennen en eeuwige vreugde te verwerven.
We vinden hiervan voorbeelden in het Boek van Mormon. De vader van Enos onderwees hem ‘in de lering en vermaning van de Heer.’ Vanwege die zegen verkondigde Enos: ‘Gezegend zij de naam mijns Gods daarvoor!’5 En dan legt hij uit: ‘de woorden, die ik mijn vader dikwijls had horen spreken aangaande het eeuwige leven en de vreugde der heiligen had ik ter harte genomen.’6
Een vriendin heeft me een ervaring verteld die zij als klein kind had gehad in een gemeente van de kerk waar zij de enige op jeugdwerkleeftijd was. Week in week uit hield haar moeder op dezelfde dag en tijd jeugdwerk bij haar thuis. Ze zag er echt naar uit om met haar moeder op de bank te zitten en het evangelie van Jezus Christus te leren kennen en te bespreken hoe ze het na kon leven. De verslagen zijn netjes door haar moeder in een aantekenboek bijgehouden en we kunnen daarin lezen dat de bijeenkomst altijd uit gebeden, liedjes en een les bestond.
Die moeder verlangde met heel haar hart dat haar dochtertje een getuigenis van Jezus Christus zou ontwikkelen en de vreugde van het evangelie zou voelen. Ze voorzag haar dochter van datgene wat voor haarzelf als kind ook belangrijk was geweest. Dit meisje, nu een vrouw vol geloof die verbonden heeft gesloten, kijkt op haar kinderjaren terug met diepe waardering voor het enthousiasme en de toewijding van haar moeder om haar over de Heiland te leren. De vreugde van die moeder werd de blijdschap van haar dochter — met een uitroepteken.
De levende profeten zijn heel duidelijk in hun uitspraken over onze heilige plicht om onze kinderen te onderwijzen.7 In een brief van het Eerste Presidium hebben zij ons aangeraden ‘de hoogste prioriteit te geven aan gezinsgebed, gezinsavond, evangeliestudie en -onderwijs, en opbouwende activiteiten. Zelfs als andere werkzaamheden en bezigheden waardevol en nuttig zijn, moet men niet toestaan dat die de plaats gaan innemen van de taken die God heeft toegewezen aan ouders en gezin.’8
Ja, het leven van ouders kan in een heel hoog tempo verlopen en dat geldt voor kinderen ook steeds meer. We zouden gemakkelijk kunnen zeggen dat niet alles meer in de beschikbare tijd past. Terugkijkend op een tijd die maar al te snel voorbij is gegaan, zie ik nu dat elke dag gevuld was met kostbare momentjes die ons de kans boden onze kinderen de ‘stem van vreugde’ in het evangelie te laten horen. Kinderen leren altijd van ons. Ze leren wat van belang is door waar we voor kiezen en ook door waar we niet voor kiezen. Zo nu en dan een gezinsgebed, schriftstudie en gezinsavond volstaat niet als we onze kinderen willen versterken. Waar moeten de kinderen nog het evangelie en normen als kuisheid, integriteit en eerlijkheid leren kennen, als ze dat thuis niet doen? Die waarden kunnen in de kerk versterkt worden, maar de ouders kunnen ze hun kinderen het beste en meest effectief bijbrengen.
Begrip van wie deze kinderen zijn en van hun mogelijkheden in Gods koninkrijk, kunnen in ons het verlangen doen groeien die uitdagingen met meer geduld tegemoet te treden — met meer liefde. De Heer zal ons bijstaan in ons onderwijs aan onze kinderen als wij alles doen wat in ons vermogen ligt. Het gezin is eeuwig, en de Heiland wil dat we succes hebben. Als we naar leiding van de Geest streven, kunnen we de troost, leiding en geruststelling ontvangen die we nodig hebben om onze taken te vervullen en de zegeningen van het ouderschap te ontvangen.
De door God geïnspireerde programma’s van de kerk en de mensen die zijn geroepen om onze kinderen geestelijk te steunen, kunnen ons helpen. Mijn man en ik zijn dankbaar voor bisschoppen, leiders in de priesterschap en hulporganisaties, huisonderwijzers en –bezoeksters die ons tot steun waren bij het versterken van ons gezin. Of we nu zelf thuis kinderen hebben of niet, we kunnen allen een belangrijke rol spelen in de steun aan ouders.
Kinderen zijn heel goed in staat de belangrijke zaken van het koninkrijk te leren begrijpen. Als we naar hen luisteren, begrijpen we beter hoe zij toepassen wat ze in het evangelie leren. Een vader legde aan zijn vierjarige dochtertje uit dat het hele gezin het grootste deel van de dag had besteed aan het schoonmaken van het huis, en dat alle kamers nu schoon waren op een na.
‘Weet je welke kamer nog niet netjes is?’ vroeg hij haar.
‘De mijne’, antwoordde ze snel.
‘Weet je misschien iemand die zou kunnen helpen met jouw kamer?’ vroeg hij, in de verwachting dat ze zichzelf zou noemen.
In plaats daarvan antwoordde ze: ‘Papa, altijd als je bang of bezorgd bent, of hulp nodig hebt, moet je op je knieën gaan en onze hemelse Vader om hulp vragen.’
Het is interessant dat onze kinderen ons ook wat kunnen leren, als we naar hen luisteren. Een vader liet mij delen in een ervaring die hij met zijn achtjarig dochtertje had gehad. Hij zei: ‘Toen ik overwoog wat ik tijdens de avondmaalsdienst zou zeggen in mijn toespraak over “als kleine kinderen worden”, vroeg ik mijn dochtertje waarom het nodig is dat we als kleine kinderen worden. Ze antwoordde zonder aarzelen: “Omdat we vergeleken bij Jezus allemaal kleine kinderen zijn, en omdat kleine kinderen veel fantasie hebben.”’
Door haar antwoord verrast vroeg hij waarom we veel fantasie nodig hebben. Ze antwoordde: ‘Zodat we ons kunnen voorstellen hoe Jezus in de hof van Getsemane bad en aan het kruis hing, en dan tijdens het avondmaal aan Hem kunnen denken.’
Zoals in alles gaf de Heiland ons het voorbeeld van hoe we onze kinderen moeten liefhebben en onderwijzen. Toen Hij op dit continent aan de Nephieten verscheen, sprak Hij tot het volk, zo zegt de Schrift, en ‘weende Hij (…) en Hij nam hun kinderen één voor één, en zegende hen, en bad voor hen tot de Vader.’9
Over die gebeurtenis heeft president Hinckley gezegd: ‘Er is geen tederder en mooier voorbeeld in de hele heilige Schrift, waarin de liefde van de Heiland voor kleine kinderen op eenvoudiger wijze wordt beschreven.’10
De sleutel tot effectief evangelieonderricht thuis is de Geest van de Heer bij ons uitnodigen. Een van de beste adviezen die mijn man en ik hebben gekregen in turbulente tijden tijdens de opvoeding van onze kinderen was dat we alles in het werk moesten stellen om de Geest bij ons thuis uit te nodigen en te houden. Kinderen kunnen geen ervaring met geestelijke zaken opdoen zonder leiding van de Geest.
Als ouders kunnen we ons getuigenis van Jezus Christus vaak aan onze kinderen geven. Getuigenis geven, tijdens de gezinsavond of een ander geschikt ogenblik, is een uitnodiging voor de Geest. President Boyd K. Packer heeft ons ook als volgt geadviseerd: ‘Leer onze jeugd dat zij hun getuigenis moeten geven — hun getuigenis dat Jezus de Christus is, dat Joseph Smith een profeet van God is, dat het Boek van Mormon waar is.’11
President Hinckley stelt ons gerust met de woorden: ‘Van alle vreugden die het leven ons verschaft, evenaart er niet een de vreugde van gelukkig ouderschap. Van alle plichten waarvoor we ons inspannen, is er niet een die belangrijker is. Kinderen grootbrengen in een liefdevolle, veilige en gelovige omgeving is de lonendste van alle uitdagingen.’12
Ik weet — met een uitroepteken — dat kinderen een getuigenis van de Geest kunnen ontvangen waardoor zij overtuigd en toegewijd van hart worden. Ik getuig dat wij de opdracht hebben, dat wij in de gelegenheid zijn, onze kinderen ijverig te onderwijzen in de waarheid van het evangelie van Jezus Christus en ervan te getuigen zodat zij de ‘stem van vreugde’ ook mogen horen. In de naam van Jezus Christus. Amen.