Ouderling Spencer V. Jones
van de Zeventig

Laten we allemaal gaan. Laten we ervoor zorgen dat de bisschop flauwvalt. Laten we allemaal ons getuigenis geven.’ Dat was de uitdaging die de jonge Spencer V. Jones zijn medediakenen gaf. Het was tevens een cruciaal moment in de ontwikkeling van zijn getuigenis. ‘De maand daarvoor zat ik nog te grinniken om mensen die huilden bij het geven van hun getuigenis, want dat begreep ik eigenlijk niet, maar toen ik die dag zelf mijn getuigenis gaf, brak ook ik in tranen uit’, herinnert ouderling Jones zich. ‘Ik ben dat moment nooit vergeten omdat er iets heel bijzonders gebeurt als de ene geest tot de andere geest spreekt.’

Ouderling Jones, die onlangs is gesteund als lid van het Tweede Quorum der Zeventig, is op 17 september 1945 geboren in Safford (Arizona), in het gezin van Virgil Jones en Nellie Baker Jones. Hij groeide als boerenzoon op in de kleine kerkelijke gemeenschap Virden (New Mexico), waar het kerkgebouw het centrum van alle activiteiten was. ‘We noemden bijna iedereen in het dorp tante en oom — zelfs als ze geen familie waren — en iedereen zorgde voor iedereen alsof ze het wél waren.’

Na zijn zending in het zendingsgebied Argentinië-Noord ging ouderling Jones naar de Brigham Young University, waar hij na een studie aan de agrarische faculteit een graad haalde. Op een dansavond die de Arizona Club op de campus hield, maakte hij kennis met Joyce Elizabeth Mathews. Ze traden op 3 juni 1968 in het huwelijk. Toen hij afgestudeerd was, verhuisden ze naar Gallup (New Mexico). Ouderling Jones heeft voor veel verschillende bedrijven gewerkt, waaronder een meubelbedrijf en een veehouderij. Ouderling Jones en zijn vrouw hebben drie kinderen en acht kleinkinderen.

Ouderling Jones legt uit dat elke taak hem tot zegen is geweest en hem heeft voorbereid op verdere taken in het koninkrijk van de Heer. Hij heeft veel van elke roeping geleerd, of dat nu was als jongemannenpresident, raadgever van de bisschop, bisschop, seminarieleerkracht, zendingspresident, gebiedssecretaris, of als een van de gebiedszeventigen. ‘Elke roeping is een springplank en een ervaring waar je wat van leert’, zegt hij. ‘Je groeit stap voor stap.’