Kan ik ooit weer praten?
Ik was enkele maanden op zending in mijn vaderland, Peru, toen ik kennismaakte met Santiago. Hij ging naar een zondagsschoolklas voor nieuwe leden, maar had zich nooit laten dopen. Hij had ook de zendelingenlessen niet gevolgd. Ik vernam dat hij een spraakgebrek had waardoor hij zich onzeker voelde en moeite had met communiceren.
Santiago had het grootste deel van zijn leven geen moeite met spreken gehad en was bovendien gezegend met een prachtige zangstem. Maar toen kreeg hij een beroerte. Na een lang verblijf in een revalidatiecentrum had hij weer leren lopen, maar hij had nog steeds moeite met spreken.
We vonden het fantastisch toen Santiago toestemde in een bezoek. Bij dat eerste bezoek probeerde hij te praten en probeerden wij hem te begrijpen. Hij vond het vooral fijn om hardop voor te lezen uit het Boek van Mormon. We hadden hem lief en bewonderden hem.
Op een dag zei Santiago tijdens een bespreking van de evangelieverordeningen dat hij klaar was om zich te laten dopen en bevestigen. Na de les stond hij op en zei, met glanzende ogen maar met grote moeite: ‘Broeders, kan ik na mijn doop weer gewoon praten?’
Ik was even geschokt en wist aanvankelijk niet wat ik moest antwoorden. Maar gedreven door de Geest zei ik vol vertrouwen: ‘Ja, als je genoeg geloof hebt, zal de Heer je wens inwilligen.’
Toen Santiago op zijn doopdag gevraagd werd om zijn getuigenis te geven, moest ik denken aan die vraag die hij gesteld had. Ik besefte dat sommige beloften van de Heer niet onmiddellijk vervuld worden en vroeg me af of Santiago teleurgesteld zou zijn als zijn spraakvermogen niet onmiddellijk verbeterde. In de daaropvolgende dagen had hij nog steeds moeite met spreken, maar het leek hem niet dwars te zitten.
Ik werd kort daarna overgeplaatst en zag Santiago pas weer aan het eind van mijn zending terug, toen ik afscheid ging nemen alvorens naar huis te gaan. Mijn collega en ik troffen hem niet thuis en begonnen weg te gaan, toen we plotseling een krachtige stem hoorden die ons riep. Het was Santiago!
We gingen naar binnen en hij vertelde hoe blij hij was als lid van de kerk. Na enkele minuten besefte ik dat hij bijna foutloos sprak. Verbaasd zei ik: ‘Santiago, je spreekt nu heel goed!’
Hij zei dat hij had geweten dat de Heer zijn wens zou vervullen. Daarom had hij zijn geloof getoond en had zijn deel gedaan door hardop uit het Boek van Mormon te lezen en de oefeningen te doen die zijn artsen hadden aanbevolen. ‘De Heer heeft gezien hoeveel moeite ik deed en heeft mij mijn stem teruggegeven’, zei hij. ‘En het duurt niet lang meer tot Hij mij weer zegent met het vermogen om te zingen.’
Ik kon mijn tranen niet bedwingen. Die dag leerde Santiago mij een grote les. De beloften van de Heer worden niet altijd snel vervuld, maar komen altijd uit.