Verscheidenheid in de kerk rekent af met stereotiep beeld

In Harlem gaat een Afro- Amerikaanse bisschop zijn gemeente voor in gebed. In Miami komen de buren een geel kerkgebouw binnen en begroeten elkaar in het Haïtiaans. In Salt Lake City geeft een leerkracht in het Chinees les uit de Bijbel. Ondertussen zingt een hele gemeente in Florida een lofzang in gebarentaal. En in Californië geeft een jong kind zijn eerste toespraak in het jeugdwerk in het Spaans.

Deze beschrijving staat lijnrecht tegenover het stereotiepe beeld dat veel mensen van de kerkleden in de Verenigde Staten hebben — blanke middenklassengezinnen uit Utah. Maar het is een nauwkeurige beschrijving van de verandering die nu in de kerk plaatsvindt, die steeds verscheidener wordt, de weerspiegeling van de vele verschillende culturen en belevingen in de kerk.

Deze verscheidenheid is niet onopgemerkt gebleven in de media, met krantenkoppen als ‘Mormonen groeien in de binnensteden: Kerk trekt meer Afro- en Latijns-Amerikanen aan’ in de Philadelphia Inquirer; ‘Mormoonse kerk volgt leden naar de binnensteden’ in de Denver Post, ‘Kleurenblind geloof’ in de Chicago Reporter en ‘Mormonen in Harlem hebben meer ruimte nodig’ in de New York Times.

Jan Shipps, emeritus hoogleraar geschiedenis en godsdienst aan de Indiana University, zegt dat ze geregeld door verslaggevers gebeld wordt, die verbaasd zijn over de groei van de kerk in de binnensteden. ‘“Waar zijn de mormonen?” vragen ze. “Overal”, zeg ik dan.’

In de Verenigde Staten zijn er bijvoorbeeld ruim 150 gemeenten van de kerk waar in totaal twintig verschillende talen worden gesproken, waaronder Pools, Navajo, Russisch, Spaans en Duits.

Veel van de groei van de kerk wordt toegeschreven aan het wereldwijde zendingsprogramma, het grootste programma op dat gebied in de wereld. Ruim 52 duizend zendelingen in 347 zendingsgebieden geven in meer dan 140 landen les.

‘We werken hard om een hoopvolle boodschap te verkondigen’, zegt ouderling Earl C. Tingey van het Presidium der Zeventig. ‘We verkondigen boodschappen om gezinnen te helpen. We vertellen hoe een vader een vader kan zijn, en een moeder een moeder — en dat alles gebaseerd op de leringen van Jezus Christus.’

Tegelijkertijd maakt ouderling Tingey duidelijk hoe de heiligen der laatste dagen zich in de christelijke wereld onderscheiden. Hij zegt dat de kerk niet katholiek of protestant is, maar de herstelling van de oorspronkelijke kerk van Jezus Christus.

De kerk krijgt steeds meer een internationaal gezicht. Ruim de helft van alle kerkleden woont buiten de Verenigde Staten, een mijlpaal die in februari 1996 werd bereikt.

Het wereldwijde ledental van bijna 13 miljoen heiligen der laatste dagen is aanzienlijk groter dan de zes leden in april 1830, toen Joseph Smith de kerk in de staat New York stichtte.

Die groei in verscheidene culturen en landen is de grootste uitdaging waar de kerk voor staat. Om daaraan het hoofd te bieden, vertaalt de kerk Schriftuur, conferentietoespraken, satellietuitzendingen, lesboeken, tijdschriften, software, websites en ander materiaal in meer dan honderd talen. Het vertaalnetwerk van de kerk is een van de grootste in de wereld.

In 2000 heeft president Gordon B. Hinckley tegen de National Press Club in Washington, D.C., gezegd dat de groei van de kerk tot enkele zwaarwegende aandachtspunten geleid heeft. ‘De eerste is de opleiding van plaatselijke leiders’, sprak president Hinckley. ‘De tweede (…) is de bouw van kerken nu we zo snel groeien.’

Er worden jaarlijks over de hele wereld honderden kerken gebouwd om in de behoefte van meer vergaderruimte te voorzien.

Maar de opleiding van de leiders in gemeenten waar iedereen nog maar net lid van de kerk is, is een uitdaging op zich. In sommige landen waar de kerk pas gevestigd is, krijgen sommige leden al een leiderschapspositie als ze nog maar een paar maanden lid van de kerk zijn. Deze nieuwe leiders hebben maar weinig rolmodellen op het gebied van leiderschap.

De kerk erkent dat probleem en heeft over de hele wereld gebiedskantoren gevestigd, die onder toezicht van algemene autoriteiten staan. Zij vergaderen geregeld met nieuwe plaatselijke leiders om ze op te leiden.

Maar de enorme groei brengt ook de uitdaging met zich mee om de heiligen der laatste dagen van verschillende culturen te verenigen. Ouderling Dallin H. Oaks van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd dat de toenemende verscheidenheid onder de leden slechts een omstandigheid is, geen doel van de kerk. Het werkelijke doel is eenheid, niet verscheidenheid. ‘Wij verkondigen eenheid onder de heiligen en verdraagzaamheid ten opzichte van de persoonlijke verschillen die onvermijdelijk zijn in de overtuigingen en het gedrag van een gevarieerde bevolking.’

Daarom worden de heiligen der laatste dagen over de hele wereld de leerstellingen van de kerk bijgebracht en worden de plaatselijke leiders opgeleid zonder de Amerikaanse cultuur op te dringen.

‘Soms zijn er grote verschillen tussen onze cultuur en de westerse cultuur,’ zegt Seung Hwun Ko, lid van de kerk uit Seoul (Korea), ‘maar als we het over het evangelie van Jezus Christus hebben, zijn we het met elkaar eens.’