De grootste toets van haar leven … tot dan toe
Terwijl ze zich op haar grootste toets voorbereidde, leerde Andrea wat er nodig is om voor de uiteindelijke toets te slagen.
Als tiener in Santiago (Chili) had Andrea González nooit veel meer dan een droom: een universitaire graad waardoor ze zo nodig in het onderhoud van haar familie zou kunnen voorzien.
Om dat te bereiken, wilde ze haar seminariediploma halen, goede cijfers op school halen en hoog genoeg scoren op haar toelatingsexamen voor de universiteit om daar werktuigbouwkunde te studeren.
Maar toen ze aan haar laatste jaar op de middelbare school was begonnen en zich op het toelatingsexamen voorbereidde, vroeg ze zich af of het allemaal wel mogelijk was. ‘Al mijn doelen leken onmogelijk’, herinnert ze zich.
Geen gemakkelijke doelen
Andrea probeerde een concurrerend en door mannen gedomineerd studiegebied te betreden. Vanwege de concurrentie keken de beste universiteiten naar de hoogste scores op het wiskundegedeelte van het toelatingsexamen, die meestal behaald werden door leerlingen van privé-scholen.
Om deze belemmeringen te overwinnen, volgde Andrea tijdens haar laatste jaar een veeleisend schema. Ze stond vroeg op en studeerde tot ’s avonds laat. Ze at wanneer ze even tijd had en vier avonden per week laste ze een pauze in om naar het seminarie te gaan.
‘Het was soms ontmoedigend’, zegt ze. ‘Ik moest veel opofferen. Ik weet niet hoe vaak ik tegen mijn vriendinnen heb moeten zeggen: “Nee, ik moet studeren.” En ik ben ook vaak gepest omdat ik hoge cijfers haalde.’
Maar ze wist dat ze niet mocht opgeven als ze een goede toekomst wilde hebben.
Voor de toets slagen
Haar offers wierpen vruchten af. Op het wiskundegedeelte van het toelatingsexamen was Andrea een van de tweehonderd leerlingen in het hele land die bij de toets geen enkele fout maakten, en een van de twee meisjes van een openbare school die dat voor elkaar kregen.
Ze behaalde ook haar seminariediploma, haalde de goede cijfers waar ze zo hard voor gestudeerd had en werd door haar klasgenoten als de ‘beste vriendin’ van het jaar gekozen omdat ze zoveel anderen had geholpen.
Maar Andrea is van mening dat haar succes niet zozeer een gevolg is van wat ze weet, maar van wat ze weet dat ze moet doen. Met andere woorden, we worden gezegend als we de raad van de Heer volgen, en niet onze eigen denkbeelden (zie 2 Nephi 9:28–29). ‘Als we God negeren, hebben we er niets aan intelligent te zijn’, zegt ze. ‘We moeten altijd God op de eerste plaats zetten.’
De andere toets
Het leren van dat beginsel tijdens haar studie voor het toelatingsexamen was essentieel voor de andere toets die Andrea moet doorstaan — de levenstoets die iedereen moet doorstaan.
De Heer zelf legt deze toets in de Schriften uit: ‘Wij zullen hen hiermee beproeven om te zien of zij alles zullen doen wat de Heer, hun God, hun ook zal gebieden’ (Abraham 3:25).
‘Onze hemelse Vader beproeft ons om te zien wat we zullen doen’, zegt Andrea, terwijl ze terugkijkt op het moeilijke schema dat ze moest volgen en de pesterijen die ze soms moest doorstaan. ‘Om de levenstoets te doorstaan, moeten we gehoorzaam zijn’, zegt Andrea.
En niet alleen als alles goed gaat, maar ook in moeilijke tijden.
President Henry B. Eyring, eerste raadgever in het Eerste Presidium, heeft gezegd: ‘De grote levenstoets is zien of we te midden van de levensstormen gehoor geven en gehoorzaam zijn aan Gods geboden.’1
Voor Hem is geen toets te moeilijk
Haar twee toetsen kwamen vaak in botsing. Op die momenten leerde Andrea dat het grote geheim is om God op de eerste plaats te zetten.
Ze moest vaak kiezen tussen kerkactiviteiten en schoolactiviteiten, tussen schoolwerk en evangeliestudie. Ze zegt dat ze al vroeg geleerd had dat het beter is om eerst voor de kerk te kiezen. Haar getuigenis werd sterker toen ze besefte dat onze hemelse Vader haar met haar problemen zou helpen als zij eerst voor Hem zou kiezen.
Daardoor heeft Andrea ook een andere belangrijke les geleerd. ‘Hij is in staat om me te helpen met de toetsen die Hij me geeft’, zegt ze.
Of, zoals een van haar helden, Nephi, zegt: ‘Ik weet dat de Heer geen geboden aan de mensenkinderen geeft zonder een weg voor hen te bereiden, zodat zij kunnen volbrengen wat Hij hun gebiedt.’
Andrea weet dat, hoewel ze voor haar eerste toets is geslaagd, ze nog veel moet leren voordat ze klaar is om voor de volgende te slagen.
Maar ze weet dat als ze God op de eerste plaats zet, Hij haar zal helpen om ook voor die toets te slagen.