Dienen in de kerk
De waarde van een leerkracht
Uit ‘Alleen maar leerkracht’, De Ster, oktober 1990, pp. 3–8.
Een tijdje terug bespraken drie jongens hun vaders. Een van hen zei: ‘Mijn vader is groter dan jouw vader’, waarna een ander reageerde met: ‘Maar mijn vader is veel slimmer dan jouw vader.’ De derde jongen zei: ‘Mijn vader is dokter.’ Toen keerde hij zich met spot in zijn stem tot een van de andere jongens: ‘En jouw vader is alleen maar leerkracht.’
Er is een leraar wiens leven alle andere in de schaduw stelt. Hij leefde niet om Zich te laten dienen, maar om te dienen; niet om te ontvangen, maar om te geven, niet om zijn leven te behouden, maar om het voor anderen neer te leggen. Hij beschreef een liefde die aangenamer is dan begeerte, een armoede die meer rijkdom verschaft dan een schat. Hij onderwees als gezaghebbende, en niet als de schriftgeleerden. Ik heb het over de Meesterleraar, namelijk Jezus Christus, de Zoon van God, de Heiland en Verlosser van alle mensen.
Als toegewijde leerkrachten ingaan op zijn zachtmoedige uitnodiging ‘Kom, leer van Mij’ hebben zij deel aan zijn goddelijke macht.
Toen ik nog klein was, kwam ik in de invloedssfeer van zo’n lerares. In onze zondagsschoolklas gaf ze ons les in de schepping van de wereld, de val van Adam en het zoenoffer van Jezus. Zij liet ons in haar klas kennismaken met hooggeëerde gasten als Mozes, Jozua, Tomas, Paulus en uiteraard Christus. Hoewel we ze niet zagen, leerden we ze lief te hebben, te eren en na te doen.
Toen de jongen werd bespot met zinnen als: ‘Mijn vader is groter dan jouw vader’, ‘Mijn vader is slimmer dan jouw vader’ of ‘mijn vader is dokter’, had hij heel goed kunnen antwoorden: ‘Je vader mag dan groter zijn, je vader mag dan slimmer zijn, je vader mag dan piloot, ingenieur of dokter zijn, maar mijn vader is leerkracht.’
Mogen wij allemaal zo’n goed en oprecht compliment altijd hoogachten!
Carl Heinrich Bloch, De bergrede, met dank aan het Nationaal Historisch Museum Frederiksborg in Hillerød (Denemarken). Kopiëren niet toegestaan.