Een taak in de kerk

Kinderen een kans geven om dienstbaar te zijn

Jenny Baker

Ieder die een taak in het jeugdwerk heeft kan u vertellen dat kinderen het vaak moeilijk vinden naar het jeugdwerk te gaan en dan rustig te gaan zitten om iets te leren. Hoe goed een leidster ook is, hoeveel een lerares haar leerlingen ook liefheeft, de kinderen misdragen zich soms.

Maar als heiligen der laatste dagen weten we dat alle nieuwe leden van de kerk een taak nodig hebben.¹ Met een taak hebben ze het gevoel erbij te horen en krijgen ze de kans om te leren en te groeien. Kinderen kunnen diezelfde zegeningen krijgen als we ze de kans geven om zich dienstbaar te maken.

Kinderen krijgen geen roeping, maar jeugdwerkleidsters kunnen wel onder gebed op zoek gaan naar mogelijkheden waarop zelfs de kleinste kinderen zich dienstbaar kunnen maken. Hier zijn enkele voorbeelden:

• Laat een ouder kind een jonger kind helpen bij de participatieperiode.

• Vraag een kind dat vroeg gekomen is om bij de deur te staan en de andere kinderen bij binnenkomst te begroeten.

• Geef een ouder kind de taak om te controleren of de microfoon aan staat.

• Vraag enkele oudere kinderen om bordkrijt, een bordenwisser, vetkrijt of andere artikelen uit de mediatheek te halen.

• Laat een kind dat piano speelt een preludium of postludium spelen.

• Geef twee vrienden of vriendinnen opdracht om bij een bezoeker of een nieuw lid te gaan zitten en die het gevoel te geven dat hij of zij welkom is.

• Laat een kind helpen met dirigeren.

• Laat enkele kinderen helpen om stoelen klaar- of weg te zetten.

• Vraag een kind en zijn of haar familie om een bezoek te brengen aan een kind dat nieuw is in de wijk of gemeente.

• Laat een kind een plaat omhoog houden.

• Laat iemand een eenvoudige krijttekening maken op het bord die bij uw les past.

• Vraag enkele klasleden om gebaren te verzinnen bij een nieuw liedje dat de kinderen aan het leren zijn.

• Help een elfjarige om een activiteitendag te plannen. Dat is een van de vereisten voor de onderscheiding Geloof in God.

Hoe groot of klein hun taak ook is, denk eraan dat u de kinderen bedankt voor wat zij doen.

Ik heb het altijd fijn gevonden om de kinderen te leren zich dienstbaar te maken. Het is fijn om ze te zien groeien en ze in de jongemannen en jongevrouwen vaardigheden te zien gebruiken waar ze in het jeugdwerk een begin mee hebben gemaakt.

Noot

1. Zie president Gordon B. Hinckley, ‘Converts and Young Men’, Ensign, mei 1997, p. 47.

Wat werkelijk belangrijk is

Ouderling Kenneth Johnson van de Zeventig vertelt dat hij een keer de buitenkant van zijn huis aan het schilderen was en dat zijn zoontje van vijf vroeg of hij mocht helpen: ‘[Toen ik hem] een van mijn oude overhemden had gegeven dat hem volledig bedekte, bijna de grond raakte en waarvan de mouwboorden meerdere malen waren omgeslagen, gingen we aan de slag met de voordeur. Hij schilderde de onderkant terwijl ik de bovenkant deed. Ik merkte dat hij vanwege zijn leeftijd en gestalte niet in staat was om de verf gelijkmatig aan te brengen en dat er druppels in de verflaag kwamen. Elke keer dat hij zich bukte om nieuwe verf op zijn kwast te doen, gleed ik snel de verf op de onderhelft van de deur glad en ging dan weer verder met mijn deel zodat hij niet zou merken wat ik deed. Na een tijdje besloot ik echter dat de kans om iets samen met mijn zoon te doen belangrijker was dan een goed geschilderde voordeur. Toen ik erover nadacht, zag ik in dat hij het goed deed. Sindsdien werd ik er elke keer dat ik de deur en de aparte schilderwijze zag aan herinnerd wat er werkelijk belangrijk is in ons leven.’

Uit ‘We All Have a Father in Whom We Can Trust’ Ensign, mei 1994, p. 30.

Rechts: foto-illustratie Robert Casey