Anaa Siya
“Kami mibu-bu sa among mga kalag diha sa pag-ampo ngadto sa Dios, nga siya molig-on kanamo” (Alma 58:10).
Sa dihang usa sa among anak nga lalaki 11 anyos pa, siya mibangon nga naglabad pag-ayo ang iyang ulo. Sa sinugdanan nagtuo ko nga siya naglangay-langay lang nga moeskwela, apan dali kong nakamatikod nga siya adunay taas nga hilanat. Gidala nako siya sa doktor, ug sa wala madugay gidali namo siya ngadto sa ospital. Didto siya nadayagnos nga may spinal meningitis, usa ka seryoso nga sakit.
Sa dihang ang iyang kondisyon nagkagrabe, adunay mga pag-ataki. Ang doktor mihangyo kanako sa paggawas sa kwarto. Samtang naglakaw ko sa hawanan, nahadlok ko ug misugod sa paghilak. Usa ka babaye nga wala ko makaila migakos kanako. Kusog kong nag-ampo nga ang Langitnong Amahan motabang sa akong anak nga lalaki ug ang tanan mamaayo ra. Nakahinumdom ko nga mibati og hilabihang kalinaw.
Ang akong anak nga lalaki gioperahan ug daghang semana sa pagpaayo. Karon siya himsog, naminyo, ug usa ka amahan sa duha ka maanyag nga mga babaye. Kini nga kasinatian usa ka ehemplo alang kanako sa gahum sa pag-ampo.
Adunay kanta sa Primary nga giulohan og “Ampo sa Usa ka Bata.” Kini nangutana, “Amahan namo, naa ba gyud ka? Sa pag-ampo sa bata naminaw ka ba?” (Songbook sa mga Bata, 6).
Ug ang tubag klaro gayud: oo, anaa Siya.
Kon kamo nagduha-duha kon ang Langitnong Amahan buhi ba, nan kini ang panahon sa pagluhod ug pagpangutana sa, “Langitnong Amahan, anaa ba gyud Ka? Nagpuyo ba gayud ko uban Kanimo sa wala pa ko moanhi sa yuta? Makapuyo ba ko og balik uban Kanimo pag-usab?”
Siya motubag sa inyong pag-ampo. Siya mopahibalo kaninyo nga anaa Siya. Kamo wala gayud mag-inusara. Nagkinahanglan ta Kaniya matag oras, ug anaa Siya para kanato.
Paghulagway pinaagi ni Keith Larson