Seminarie in de jungle van Ecuador
Het seminarie maakt een wereld van verschil voor deze jongeren die in een afgelegen jungle wonen.
Ten oosten van Quito, voorbij de vulkanen en het Andesgebergte, gaat het landschap al snel over in de jungle van het Amazonegebied. Daar vind je dichte wouden, grote rivieren, apen, toekans en zelfs roze dolfijnen.
Ook vind je er een stad die Puerto Francisco de Orellana heet. En die ligt ver van, nou ja, van al het andere in Ecuador. Vijftien jaar geleden woonden hier relatief weinig mensen. Maar toen er aardolie werd gevonden, kwamen er industrieën, en daarmee banen, en leden van de kerk.
Seminarie in een kleine gemeente
Een paar van de jongeren, zoals Oscar R., waren al lid toen de gemeente werd gesticht, maar de meesten zijn recent tot de kerk toegetreden. En er brandt een vuur in hun hart. ‘We zijn sterk’, zegt Oscar.
In september 2010, slechts een jaar na stichting, werd in de gemeente het seminarie opgestart. ‘Toen we een paar jaar geleden met bijeenkomsten begonnen’, zegt Oscar, ‘waren we met weinigen. ‘Ik was de enige jongere. Maar we bleven groeien. Al snel hadden we zes, toen tien, en nu zelfs nog meer jongeren.’
Omdat sommige jongeren ’s morgens naar school gaan en andere ’s middags, hebben we twee seminarielessen op een dag, een in de morgen van acht tot negen en een in de middag van half vijf tot half zes.
Misschien doen er niet veel jongeren mee aan het seminarie, maar de jongeren die komen, zijn door het seminarie veranderd.
Waarom gaan?
‘Het seminarie is een grote zegen voor me’, zegt Luis V., die nog maar pas lid is van de kerk. ‘Het is een goede voorbereiding op mijn zending. Ik heb sinds ik lid ben geworden van de kerk veel problemen en verleidingen voor mijn kiezen gekregen, maar ik heb stand gehouden, omdat ik weet dat ik het juiste doe.’
En het is niet alleen Luis die er zo over denkt. ‘Ik ben nog niet zo heel lang lid van de kerk’, zegt Ariana J., ‘maar ik bezoek het seminarie al vanaf mijn doop. Ik ben blij als ik er ben, want dan leer ik vele waarheden over het evangelie van Jezus Christus, die mijn hart met hoop vullen en mijn verstand met begrip.’
Het seminarie heeft Ariana in het evangelie verankerd. ‘Voor mij is het een zegen om aan de lessen deel te nemen’, zegt Ariana. ‘Ik word er sterker van en het bereidt mij voor, zodat ik op een goede dag een goede echtgenote, moeder, leidster in de kerk, en misschien een voltijdzendelinge kan zijn.’
Ariana’s broer, Gerardo, denkt er net zo over. ‘Ik ben dankbaar dat het seminarie een belangrijk deel van mijn leven is gaan uitmaken’, zegt hij. ‘Het bereidt mij voor op een voltijdzending. Op het seminarie heb ik geleerd hoe het heilsplan in elkaar steekt, dat God voor mij heeft opgesteld. Elke les die ik bijwoon, geeft mij de hoop dat ik het celestiale koninkrijk kan beërven en geeft mij de zekerheid dat ik het evangelie van Jezus Christus heb gevonden.
Gerardo is soms behoorlijk moe op het seminarie. Eerst brengt hij zijn kleine broertje naar school en dan gaat hij terug naar huis om zijn zus op te halen, zodat ze samen naar het seminarie kunnen gaan. Maar hij vindt het niet erg.
‘Het is allemaal zo nieuw voor mij, maar ik ben erg gelukkig’, zegt Gerardo. Ik weet dat ik op de juiste weg ben, die mij in staat stelt om weer bij mijn hemelse Vader terug te keren. De Heilige Geest fluistert mij dat in. Ik moet mij er wel voor inspannen en volharden tot het einde.’
Je hoeft niet bang te zijn
Aanvankelijk was het seminarie voor Walter A. een beetje angstaanjagend. ‘Ik was heel nerveus toen ik voor het eerst ging’, zegt hij. ‘Maar toen ik de klas binnenkwam, voelde ik mij bijzonder, want ik voelde de liefde die je voelt als je de Schriften bestudeert. En naderhand voelde ik mij gesterkt door het geluk dat ik in mijn hart voelde en om wat ik geleerd had. Eén van de grootste zegeningen die onze hemelse Vader voor de jongeren heeft, is het seminarie.’
‘De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen heeft mijn leven veranderd’, zegt Abel A., die zich ook op een zending aan het voorbereiden is. ‘Ik raak bekend met de leringen van de profeten. Ik heb Joseph Smith lief. Hij heeft, hoewel hij daardoor heel veel problemen kreeg, op heldhaftige wijze de ware kerk hersteld. Ik wil net zo heldhaftig zijn als hij.’
Veel jongeren brengen offers om het seminarie bij te wonen. Het is niet altijd makkelijk, maar voor de jongeren in Puerto Francisco de Orellana is het de moeite waard.
‘Als ik nadenk over voorwaarts streven, zoals dat in de Schriften wordt genoemd,’ legt Abel uit, ‘denk ik dat het betekent dat je prioriteiten stelt. En het seminarie is er één van. Het heeft mijn leven ten goede veranderd, en dat kan het ook voor andere jongeren doen.’
Zelfs in de afgelegen delen van de jungle in Ecuador gaat het de Kerk van Jezus Christus en haar seminarieprogramma’s voor jongeren goed, en veranderen die het leven van hen die daarvoor openstaan.
Het seminarie sterkt jongeren, zoals deze in Ecuador, van wie er velen nog maar pas lid van de kerk zijn
Foto’s Joshua J. Perkey