Ang Ating Paniniwala

Ang Sakramento Pag-alaala sa Tagapagligtas

Ang sakramento ay isang sagradong ordenansa ng priesthood na isinasagawa bawat Linggo. Pinasimulan ni Jesucristo ang ordenansang ito noong narito Siya sa lupa at ipinanumbalik ito sa ating panahon sa pamamagitan ni Propetang Joseph Smith. “Ang ordenansa ng sakrament[o],” sabi ni Elder Dallin H. Oaks ng Korum ng Labindalawang Apostol, “ang nagpapabanal at nagpapahalaga nang lubos sa [sacrament meeting] sa Simbahan.”¹

Inutusan tayo ng Panginoon na magtipon at makibahagi sa sakramento sa bawat Linggo (tingnan sa D at T 20:75). Binabasbasan at ipinapasa ng mga mayhawak ng Aaronic Priesthood ang tinapay at tubig sa mga miyembro ng kongregasyon, na nakikibahagi sa sakramento bilang pag-alaala sa katawan at dugo ni Jesucristo. Sa paggawa nito, muli silang nangangakong sundin ang mga tipang ginawa nila sa Diyos nang binyagan sila. Lalo’t higit, ipinangako nila na laging alalahanin si Jesucristo, taglayin sa kanilang sarili ang Kanyang pangalan, at sundin ang Kanyang mga utos (tingnan sa D at T 20:77).

Kasama sa wastong paghahandang makibahagi sa sakramento ang pagsisisi, paghahangad na sundin ang Tagapagligtas, at pagkakaroon ng “bagbag na puso at nagsisising espiritu” (3 Nephi 9:20). Ang pakikibahagi ng sakramento ay isang lingguhang pagkakataong magnilay-nilay at muling mangako. Ang pagpipitagan at panalangin ay nagpapaganda sa karanasan. Ang mga taong nakagawa ng mabibigat na kasalanan ay hindi dapat makibahagi sa sakramento hanggang sa makapagsisi sila, kabilang na ang pagtatapat sa kanilang bishop o branch president (tingnan sa 3 Nephi 18:28–30).

Ang marapat na pakikibahagi sa sakramento ay naghahatid ng malalaking pagpapala, tulad ng kapatawaran ng mga kasalanan, patnubay ng Espiritu Santo, at pagpapabanal—ginagawang banal—sa pamamagitan ng Pagbabayad-sala.

1. Pinasimulan ni Jesucristo ang sakramento sa Kanyang Labindalawang Apostol noong gabi bago Siya ipinako sa Krus (tingnan sa Lucas 22:19–20).

2. Matapos ang Kanyang Pagkabuhay na Mag-uli, pinasimulan ng Tagapagligtas ang sakramento sa mga lupain ng Amerika (tingnan sa 3 Nephi 18:1–11).

3. Ang mga mayhawak ng Aaronic Priesthood ang naghahanda, nagbabasbas, at nagpapasa ng sakramento sa ilalim ng pamamahala ng bishop o branch president.

4. Sa sacrament meeting, nagtutuon tayo sa pagsamba at umiiwas tayong gumawa ng anumang makagagambala sa iba.

5. Inaalala natin ang buhay, halimbawa, mga turo, at Pagbabayad-sala ng Tagapagligtas habang mapitagan tayong nakikibahagi sa sakramento.

Tala

1. Dallin H. Oaks, “Ang Sakrament Miting at ang Sakrament,” Liahona, Nob. 2008, 17.

Para sa iba pang impormasyon, tingnan sa I Mga Taga Corinto 11:23–30; Doktrina at mga Tipan 27:2.

“Inaamin natin na lahat tayo ay nagkakamali. Bawat isa sa atin ay kailangang ipagtapat at talikuran ang ating mga kasalanan at pagkakamali sa ating Ama sa Langit at sa ibang maaaring nasaktan natin. Ang Sabbath ay nagbibigay sa atin ng mahalagang pagkakataong ihandog ito—na ating mga sakramento—sa Panginoon.”

Elder L. Tom Perry ng Korum ng Labindalawang Apostol, “Ang Sabbath at ang Sakramento,” Liahona, Mayo 2011, 8.

Pagsagot sa mga Tanong

Yaong mga hindi pamilyar sa mga pulong natin tuwing Linggo ay maaaring iniisip kung maaari bang dumalo ang mga miyembro ng ibang relihiyon sa ating mga serbisyo sa pagsamba at makibahagi sa sakramento. Lahat ay maaaring magsimba sa atin. Ang sakramento ay nilayong tulungan ang mga miyembro na mapanibago ang kanilang mga tipan, ngunit kung nakatutulong ang pakikibahagi sa sakramento sa pagsamba ng mga bisita, maaari nilang gawin iyon.

Ibaba: Ang Huling Hapunan, ni Simon Dewey; kanan: Ang Huling Hapunan, ni Carl Heinrich Bloch, ginamit sa pahintulot ng National Historic Museum at Frederiksborg sa Hillerød, Denmark, hindi maaaring kopyahin; larawang ipininta ni Del Parson; mga paglalarawan nina Edwin Redrino, Robert Milne, at Christina Smith