2013
Hugot nga Pagtuo Nag-una sa mga Milagro
Agosto 2013


Hugot nga pagtuo Nag-una sa mga Milagro

Cheenee Lagunzad, Bulacan, Philippines

Gusto ko nga mahimong usa ka misyonaryo sukad sa gamay pa ko. Nagsugod kini sa usa ka yano nga tinguha ug nagpadayon sa pagtubo. Apan ang kinabuhi sa Pilipinas lisud. Ang akong amahan ug igsoong lalaki walay trabaho, mao nga ako ra ang bugtong tawo nga makatabang sa akong inahan sa pagsuporta sa akong pamilya. Tungod kay nagtabang ko sa akong pamilya sa pinansyal, hinay akong makatigum alang sa akong misyon.

Wala ko makasiguro unsaon pagsulbad kini nga problema. Usa ka gabii niana nagbasa ko sa Ether 12:12: “Kay kon wala ang hugot nga pagtuo taliwala sa mga katawhan ang Dios dili makahimo og milagro taliwala kanila; busa, siya wala mopakita sa iyang kaugalingon hangtud human sa pagsulay sa ilang hugot nga pagtuo.” Dayon mibasa ko gikan sa mensahe ni Presidente Spencer W. Kimball (1895–1985) kabahin sa hugot nga pagtuo: “Nagkinahanglan kini og hugot nga pagtuo—hugot nga pagtuo nga walay pagsabut—alang sa mga batan-on aron paghimo diha-diha dayon sa ilang mga responsibilidad sa pamilya bisan naglisud sa kwarta. … Nagkinahanglan kini og hugot nga pagtuo sa pag-adto og full-time nga misyon. Apan hibaloi kini—nga kining tanan mao ang pagtanom, samtang ang matinud-anon, matinguhaon nga mga pamilya, espirituhanon nga kasiguroan, kalinaw, ug kinabuhing dayon mao ang maani.”1

Kini nga mga pagtulun-an nakatabang nako nga makasabut nga ako nagkinahanglan og dugang nga hugot nga pagtuo sa pagsumiter sa akong mga papeles sa misyon ug mahimong usa ka full-time nga misyonaryo. Ako nasayud nga bisan tuod kini lisud, ang Dios motabang nako.

Ang akong presidente sa branch miinterbyu nako ug miingon pagkahuman nga ang katapusang butang nga akong buhaton mao ang pagbayad sa pasiuna nga bayad ug dayon interbyuhon sa presidente sa misyon. Nalipay kaayo ako ug naghinam-hinam. Makuha nako ang sweldo nianang semanaha, ug akong mahatag ang gikinahanglan nga kantidad. Bisan pa niana, sa akong pagpauli, akong nahibaloan nga ang akong amahan naospital. Gibati nako nga nabug-atan sa dihang akong nahibaloan nga kinahanglan mobayad kami sa ospital sa eksaktong kantidad nga gikinahanglan alang sa akong misyon.

Apan ang Langitnong Amahan miandam og paagi. Nakakuha kami og tabang gikan sa mga paryente ug mga miyembro sa Simbahan, lakip na sa akong presidente sa branch. Milagro nga ang akong amahan nakagawas gikan sa ospital human sa usa ka semana, ug ako nakahimo sa akong bayad. Duha ka semana human ako nag-22, akong nadawat ang akong call sa misyon sa Philippines Olongapo Mission.

Nasayud ko nga ang Langitnong Amahan mihimo niini nga posible alang nako sa pagsumiter sa akong mga papeles sa misyon. Nasayud ko nga kon ako mopadayon sa pagsalig Kaniya ug sa paglihok pinaagi sa hugot nga pagtuo, Iyang himoon ang imposible nga mga butang nga posible. Siya motubag sa tanang pag-ampo, ug Siya magpadayon sa paggiya nato kon kita mopadayon sa pagsunod Kaniya.

Mubo nga sulat

  1. Spencer W. Kimball, Faith Precedes the Miracle (1972), 11; tan-awa usab sa Mga Pagtulun-an sa mga Presidente sa Simbahan: Spencer W. Kimball (2006), 178.

Iprinta