Tan-awa ang Sulod!
Sa wala pa ang Pasko ang akong mga ginikanan mipalit og usa ka kahon nga puno sa mga kopya sa Basahon ni Mormon aron ihatag ngadto sa mga tawo. Mao kadto sa dihang nakaideya ako sa pagdala og pipila ngadto sa eskwelahan ug ihatag kini isip regalo ngadto sa tulo nako ka mga magtutudlo.
Sa dihang miabut ko sa klasrom sa musika, akong nakita ang akong magtutudlo sa musika ug naghunahuna, “Sige, Sophia. Ihatag ang usa ngadto kaniya!” Hinay akong milakaw paingon sa akong magtutudlo. Apan wala akoy kaisug sa paghatag kaniya sa libro.
Miadto ko sa daplin sa kwarto ug hilom nga miampo. “Langitnong Amahan, mohangyo ko Nimo sa pagtabang nako sa paghatag niini nga libro ngadto sa akong magtutudlo.” Sa dihang nahuman ako sa pag-ampo, akong gibati nga kinahanglang akong ihatag ang libro ngadto kaniya. Sa kalit nakabaton ako og kaisug.
Miduol ako kaniya. Mitan-aw siya nako, ug akong gihatag niya ang Basahon ni Mormon ug miingon, “Teacher, gimahal ko ikaw gikan sa kahiladmang bahin sa akong kasingkasing, ug gusto kong mohatag niining Basahon ni Mormon!”
Iya kining gikuha ug gitan-aw ang hapin. “Tan-awa ang sulod!” miingon ko. Iyang nakita nga misulat ko og pipila ka mga pulong.
Gigakos ko niya ug miingon, “Oh, Sophia, salamat sa paghatag niini kanako!”
Human ako makalingkod, iyang gisultihan ang klase, “Tan-awa unsay gihatag ni Sophia kanako. Basahon nako kini atol sa mga holiday!”
Sa dihang nakauli na ko, midagan ko paingon sa akong inahan ug miingon, “Tag-ana unsa! Gihatagan nako ang akong magtutudlo og Basahon ni Mormon.”
Mipahiyom siya ug miingon, “Nindot kana! Usa ka ka nindot nga ehemplo kanako, Sophia.”
Nakahukom kami nga mag-ampo aron magpasalamat sa Langitnong Amahan sa paghatag nako og kaisug sa paghatag sa akong magtutudlo sa Basahon ni Mormon.