Unsaon sa Pagpangandam alang sa Ikaduhang Pag-anhi

Ni Elder Dallin H. Oaks

Sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles

Gikan sa pakigpulong sa Abril 2004 nga kinatibuk-ang komperensya.

“Kini nga kinabuhi mao ang panahon alang sa mga tawo sa pagpangandam sa pagsugat sa Dios” (Alma 34:32). Nangandam ba kita?

Unsa kaha kon moabut Siya ugma? Kon kita nahibalo nga makigkita kita sa Ginoo ugma—pinaagi sa atong kamatayon nga wala sa oras o pinaagi sa Iyang kalit nga pag-abot—unsa may atong buhaton karon? Unsa man nga mga pagkumpisal ang atong buhaton? Unsa nga mga binuhatan ang atong undangon? Unsa nga mga problema ang atong husayon? Unsa nga pagpasaylo ang atong ihatag? Unsa nga mga pagpamatuod ang atong ipaambit?

Kon kita mobuhat niining mga butanga, nganong dili man karon? Nganong dili man mangita og kalinaw samtang maangkon pa ang kalinaw?

Ang dautan nga kaniadto diha ra sa usa ka dapit ug tinabonan sama sa usa ka hubag karon gihimo na nga legal ug giparada sama sa usa ka bandera. Ang pinaka batakang sukaranan ug depensa sa sibilisasyon gikadudahan o giataki. Ang kanasuran misalikway sa ilang relihiyosong kapanulundan. Ang kaminyoon ug mga responsibilidad sa pamilya gipadaplin ingon nga babag sa personal nga kalipay. Ang mga salida sa sine ug mga magasin ug mga telebisyon nga moumol sa atong kinaiya napuno sa mga istorya o mga imahen nga nagpakita sa mga anak sa Dios ingon nga matukubon nga mga hayop o, samot pa, isip mga walay hinungdan nga mga nilalang nga nangita og labaw lang og gamay sa personal nga katagbawan. Ug daghan kaayo kanato midawat niini isip kalingawan.

Ang buotan, ang tinuod, ug ang maayo giilisan sa walay ayo, sa “bahala na” ug sa walay hinungdan nga hulhog sa personal nga kagustohan. Dili ikatingala, kadaghanan sa atong kabatan-onan ug mga dagko nasugamak sa pornograpiya, pagano nga pagpatusok sa mga lawas, hinakog nga buhat sa pagtagbaw sa kaugalingon, bakakon nga mga binuhatan, hilas nga sinul-uban, mahugaw nga sinultihan, ug makapakubos nga mga pagpatuyang sa lawasnong kalipay.

Kining tanan mangil-ad sa mata sa atong Langitnong Amahan, kinsa nagmahal sa tanan Niyang mga anak ug nagdumili sa tanang binuhatan nga makababag ni bisan kinsa sa pagbalik ngadto sa Iyang atubangan.

Unsa ang kahimtang sa atong personal nga pagpangandam para sa kinabuhing dayon? Ang mga tawo sa Dios kanunay gayud nga mga tawo sa pakigsaad, lakip na sa sagrado nga mga saad nga gihimo nato sa mga tubig sa bunyag, sa pagdawat sa balaan nga priesthood, ug sa sulod sa mga templo sa Dios. Kita ba mga tigsaad pero dili motuman ug mga tumutuo pero dili mohimo?

Nagsunod ba kita sa sugo sa Ginoo, “Barug kamo sa balaan nga mga dapit, ug ayaw pagbalhin, hangtud ang adlaw sa Ginoo moabut; kay tan-awa, kini moabut sa labing madali”? (D&P 87:8).

Gipalibutan kita sa mga hagit sa tanang paagi (tan-awa sa 2 Mga Taga-Corinto 4:8–9). Pero uban sa hugot nga pagtuo sa Dios, kita misalig sa mga panalangin nga Iyang gisaad niadtong kinsa mosunod sa Iyang mga kasugoan. Masaligon kita sa kaugmaon, ug kita nangandam alang sa umaabot.

Detalye gikan sa Ang Ikaduhang Pag-anhi, ni Harry Anderson.

“Busa,” ang Manluluwas misulti nato, “pagmatinud-anon, mag-ampo kanunay, nga ang inyong mga lampara maandam ug magsiga, ug ang lana anaa kaninyo, nga kamo andam sa pag-anhi sa Pamanhonon—

“Kay tan-awa, sa pagkatinuod, sa pagkatinuod, Ako moingon nganha kaninyo, nga Ako moabut sa labing madali” (D&P 33:17–18).