Het parkeerkaartje
De auteur woont in Baja California (Mexico).
Fátima!
Illustratie Bryan Beach
Ik ging met vrienden van de kerk naar de bioscoop. Toen we in het winkelcentrum aankwamen, kregen we een parkeerkaartje. Na de film beseften we dat we het parkeerkaartje kwijt waren geraakt. Eerst dachten we dat we alleen voor het kaartje hoefden te betalen, maar we hadden geen van allen de 180 pesos bij ons voor de boete.
Maar niet voor het parkeren betalen, zou betekenen dat de auto werd weggesleept, wat nóg duurder zou zijn. Mijn vrienden werden wanhopig, vooral degene die had gereden, want de auto was van zijn vader. Ik zonderde me af om een gebed uit te spreken. Ik vroeg met al mijn geloof en nederigheid of hemelse Vader ons een oplossing voor ons probleem wilde bieden zodat we veilig terug naar huis konden gaan. Ik zal nooit vergeten wat er slechts enkele seconden na mijn gebed gebeurde.
Onderweg terug naar de auto riep iemand achter mij mijn naam. Het was Francisco, een vriend van de middelbare school. Hij vroeg wat ik aan het doen was, en ik vertelde hem wat er was gebeurd. Zonder aarzelen trok hij zijn portemonnee en gaf me genoeg geld om voor het kwijtgeraakte parkeerkaartje te betalen. Die goede daad was een onmiddellijk antwoord op mijn smeekbeden tot mijn hemelse Vader.
Francisco zal misschien nooit beseffen hoe behulpzaam hij was, maar ik weet dat ik de rest van mijn leven erg dankbaar zal zijn.
Soms verhoort onze hemelse Vader onze gebeden op verbazingwekkende manieren, maar toeval bestaat niet. Onze hemelse Vader en Jezus Christus kennen ons door en door, en bemoeien zich met ons leven.
Ik weet dat we door een rechtschapen leven talloze zegeningen krijgen die alleen onze hemelse Vader ons kan verlenen, inclusief zijn belofte dat als we dat doen, we ‘ten laatsten dage zullen worden verhoogd’ (Alma 37:37).