Onder heiligen der laatste dagen
Huisbezoek, familiegeschiedenis en moeders
Ik werd lid van de kerk toen ik 20 was. Kort daarna trouwde ik met een man uit de wijk en verhuisden we vanwege zijn werk. Toen ik 22 was, werd onze eerste zoon geboren. In die tijd begonnen mijn huisbezoeksters me regelmatig te bezoeken, hoewel we heel afgelegen woonden.
Omdat ik net moeder was geworden, fluisterde mijn geweten me in om contact op te nemen met mijn eigen moeder. Maar ik had acht jaar daarvoor bij de scheiding van mijn ouders al het contact met haar verbroken. Elke keer dat mijn huisbezoeksters langskwamen, hadden we het erover, en ik had het gevoel dat de Geest me aanspoorde om deze moeilijke stap te zetten.
We bespraken hoe ik onze band opnieuw kon opbouwen, aangezien mijn moeder geen lid van de kerk is. In de acht jaar dat we geen contact hadden gehad, was mijn leven enorm veranderd. Door de sterke ingevingen van de Geest besloot ik eerst contact op te nemen met mijn moeders moeder. Mijn oma was blind, dus mijn post werd doorgestuurd naar mijn tante, die voor haar zorgde.
Ik kreeg een hele fijne brief terug, waarop we besloten een paar dagen bij mijn oma en tante door te brengen. Mijn oma was aangenaam verrast en vroeg alleen maar dat ik op de terugweg even bij haar dochter — mijn moeder — zou langsgaan. Ze was heel blij.
Mijn oma was luthers en hield van de Heiland. Tijdens ons verblijf bij hen las mijn man haar elke ochtend uit het Boek van Mormon voor. Ze vond dat heel fijn. Na een paar ochtenden voelden mijn man en mijn oma zich zo vervuld van de Geest dat mijn oma naar haar bureautje liep en er een boek met familiegeschiedenis uithaalde dat van mijn overleden opa was geweest en liet het mijn man zien. Er waren keurig netjes acht generaties in opgeschreven, met zelfs hun beroep. Mijn oma was heel gelukkig tijdens ons verblijf bij haar, en ik beloofde haar dat ik op weg naar huis bij mijn moeder zou langsgaan. Dat deed ik ook.
Vijf weken na ons bezoek aan mijn oma kreeg ze een beroerte en overleed ze. Twee jaar later deed ik met de gegevens van mijn oma het tempelwerk voor mijn voorouders.
Ik heb nu een goede band met mijn moeder. We wonen in dezelfde stad en soms helpt ze me met mijn kinderen.
Zonder de regelmatige bezoeken van mijn huisbezoeksters, die me in deze periode aanspoorden en ondersteunden, had ik het nooit aangedurfd om deze stap te nemen om de relatie met mijn moeder te herstellen. Niet alleen ik maar ook vele generaties zijn erdoor gezegend.