Magkalagyo, apan Nagkahiusa Gihapon
Ni Elder Joni L. Koch
Sa Seventy
Sa Simbahan, bisan pa sa atong panaglahi, gilauman sa Ginoo nga maghiusa kita!
Niadtong Hunyo 1994, mahinamon kong nag-drive pauli gikan sa trabaho aron motan-aw sa TV sa among national soccer team nga magdula sa World Cup. Sa pagsugod nako sa akong biyahe, sa layo nakita nako daplin sa karsada ang tawong bakul kusog nga mipadagan sa iyang wheelchair, nga nabantayan nakong nagbutang og bandila sa among Brazil. Nasayud pud ko nga mopauli siya aron motan-aw sa dula!
Dihang nag-abut ang among panan-aw; segundos lang, gibati dayon nako nga nahiusa sa maong tawo! Managlahi ang among padulngan, dili mi kaila, ug klarong managlahi ang sosyal ug pisikal nga kahimtang, apan ang pareho namong kahilig sa soccer ug gugma sa among nasud naghimo namong sama nga usa ra niadtong higayuna! Wala na ko kakita niadtong tawhana sukad niadto, apan karon, mga dekada nang milabay, makita gihapon nako kadtong mga mata ug gibati ang lig-ong koneksyon niadtong tawhana. Ang importante, midaug gyud kami sa dula ug sa World Cup nianang tuiga!
Sa Simbahan, bisan pa sa atong panaglahi, gilauman sa Ginoo nga maghiusa kita! Miingon Siya sa Doktrina ug mga Pakigsaad, “Paghiusa; ug kon kamo dili magkahiusa kamo dili akò.”1
Sa atong pagsulod sa chapel o sa pagsimba sa templo nga grupo, kalimtan nato ang atong panaglahi, lakip ang kaliwatan, social status, politikal nga pagpili, akademik ug propesyunal nga mga kalampusan, ug tutukan ang atong komon nga espirituhanong mga katuyoan. Dungan kitang manganta og himno, mamalandong sa samang mga pakigsaad atol sa sakrament, magdungan sa pagtubag og kusog nga “amen” human sa pakigpulong, sa mga leksyon, ug sa mga pag-ampo—nagpasabut nga miuyon kitang tanan sa unsay gipaambit.
Kining tiningub natong gipangbuhat nagmugna og lig-ong pagbati sa paghiusa diha sa kongregasyon.
Hinoon, ang magtino gayud, makalig-on, o makaguba sa atong pagkahiusa mao ang atong mga lihok kon lagyo kita sa atong isigka-miyembro sa Simbahan. Sigun sa nasayran natong tanan, dili kapugngan og normal lang nga mahisgutan nato ang usag-usa.
Depende kon unsay pilion natong isulti mahitungod sa usag-usa, ang atong mga pulong mobugkos sa atong kasingkasing “diha sa pagkahiusa,”2 sama sa gitudlo ni Alma sa Katubigan sa Mormon, modaot kini sa gugma, pagsalig, ug pagbinatiay nga unta anaa kanato.
Dunay mga komentaryo nga ingon og makaguba sa paghiusa sama sa “Oo, maayo siya nga bishop; ah, apan ambut kon nakakita ka pa lang sa batan-on pa siya!”
Ang mas maayong bersyon tingali mao kini “Maayo kaayo ang bishop, ug milambo ra gyud siya sa kahingkod ug kaalam sulod sa katuigan.”
Kasagaran gud magbutang ta og pernamenting tatak sa tawo pinaagi sa pag-ingon “Ambut lang niining among Relief Society president lisud kaayo!” Sa sukwahi, pwede ra kitang moingon, “Ang Relief Society president sa karon maglisud gyud og adjust; tingali may mga giatubang siyang lisud karon. Tabangan nato siya ug suportahan!”
Mga kaigsoonan, wala kitay katungod sa paghulagway ni bisan kinsa, lakip sa mga kaubanan nato sa Simbahan, isip ngil-ad nga miyembro! Kay ang atong mga pulong mahitungod sa atong isigkatawo makita sa atong pagtuo kang Jesukristo ug sa Iyang Pag-ula ug, Kaniya ug pinaagi Kaniya, mas momaayo kita!
Ang uban magsugod sa pagpanaway uban sa magkalahi nga pagtan-aw sa mga lider ug miyembro sa Simbahan sa gagmay kaayong butang.
Ingon niana ang sitwasyon sa tawo nga ginganlan og Simonds Ryder, kinsa namiyembro sa Simbahan niadtong 1831. Human makabasa og pinadayag bahin kaniya, wala siya katuo nga sayop nga letrang i diin Rider, ang nasulat sa iyang ngalan imbis letrang y. Ang iyang reaksyon niining hitaboa midugang sa iyang pagduhaduha sa propeta ug sa katapusan miresulta sa iyang paglutos ni Joseph ug pagkahimulag sa Simbahan.3
Lagmit kitang tanan usab makasinati og pipila ka pagkorihir gikan sa eklesyastikal nga mga lider, diin kini usa ka testing kon nahiusa kita kanila.
11 anyos pa lang ko adto, apan nahinumdom ko 44 ka tuig nang milabay, ang meetinghouse nga gitambungan sa among pamilya i-remodel. Sa wala pa kadto sugdi, dunay miting diin ang lokal ug area leaders naghisgot unsaon sa pagpaapil ang mga miyembro sa pagtrabaho niana nga paningkamot. Ang akong amahan, nga nag-preside niana nga unit sulod na sa katuigan, mihatag niining maayo kaayong opinyon nga ipatrabaho kini og kontraktor ug dili adtong dili mga hanas.
Wala lang gi-reject ang iyang opinyon, apan among nadunggan ang grabe kaayong mga pagsaway ngadto kaniya niana nga okasyon. Karon, kining tawhana mapahinunguron kaayo sa Simbahan ug beterano usab sa Ikaduhang Gubat sa Kalibutan, anad sa pagsagang ug pagdapig sa unsay iyang gituohan! Makaingon gyud ka unsa kahay iyang reaksyon human niini nga insidente. Barugan ba niya ang iyang opinyon ug padayong mosupak sa nahimo nang desisyon?
Nakakita kami og mga pamilya sa among ward nga nagkahuyang sa ebanghelyo ug wala na motambong og mga miting tungod kay dili sila uyon sa mga nangulo. Mismo ako usab nakasaksi og daghan sa akong mga higala gikan sa Primary nga dili na matinud-anon sa ilang kabatan-on tungod kay ang ilang mga ginikanan kanunayng mangita og sayop sulod sa Simbahan.
Hinoon, ang akong papa padayong nakighiusa sa among isigka-Santos. Paglabay sa pipila ka adlaw dihang nagkapundok na ang mga Santos sa pagtabang sa konstruksyon, “gidapit” niya ang among pamilya nga mokuyog kaniya ngadto sa meetinghouse aron motrabaho.
Gilainan ko. Daw gusto nako siyang pangutan-on, “Pa, nganong motabang man ta sa konstruksyon kon supak ka nga ang mga miyembro ang mobuhat niini?” Apan ang iyang panagway miwagtang sa akong tinguha sa paghimo niana. Gusto kong maayo ang akong pagbati alang sa balik nga pagpahinungod. Maayo na lang, kay nakahukom kong maghilum na lang ug mokuyog ug motabang sa building!
Wala na makakita ang akong amahan sa nakompleto nga chapel, kay namatay siya sa dayon nang pagkahuman niini nga trabaho. Apan kami sa pamilya, nga gipangulohan na karon sa akong mama, padayon nga mihimo sa among bahin hangtud nahuman kini, ug naghimo kana nga nahiusa ako sa akong amahan, uban sa mga miyembro, uban sa mga lider, ug, labing importante, uban sa Ginoo!
Mga gutlo lang sa wala pa ang lisud kaayong kasinatian sa Getsemani, dihang nag-ampo si Jesus sa Amahan para sa Iyang mga Apostol ug sa tanan kanato, nga mga Santos, miingon Siya, “Aron silang tanan ma-usa; maingon nga ikaw, Amahan, ania kanako ug ako anaa kanimo.”4
Mga kaigsoonan, mopamatuod ko nga kon modesisyon kitang makighiusa sa mga miyembro ug sa mga lider sa Simbahan—sa panagpundok man, ug ilabi na kon magkalagyo kita—bation usab nato ang hingpit nga pagkahiusa sa atong Langitnong Amahan ug sa Manluluwas. Sa pangalan ni Jesukristo, amen.