Kanunay nga Maayo ang Paghinulsol

Ni Stephen W. Owen

Kinatibuk-ang Presidente sa Young Men

Sa gutlo nga maghinulsol kita, atong gidapit ang matubsanong gahum sa Manluluwas sa atong kinabuhi.

Mga tuig ang milabay, mitambong og college football game si Presidente Gordon B. Hinckley. Didto siya aron ipahibalo nga ang stadium tawagon sa ngalan sa dugay nang pinalanggang coach sa team, nga hapit na moretiro. Gusto gayud nga modaug ang team sa dula isip pasidungog sa ilang coach. Gidapit si Presidente Hinckley nga moadto sa locker room para modasig. Nadasig sa iyang mga pulong, kana nga team nakadaog nianang adlawa sa dula ug mitapos sa season nga nga dunay rekord sa kadaugan.

Karon, mamulong ko niadtong mga nabalaka nga dili sila magmadaugon sa kinabuhi. Ang tinuod mao, “nakasala kitang tanan, ug nakabsan sa himaya sa Dios.”¹ Bisan og posibling may mga season nga walay pildi sa football, sa kinabuhi dili. Apan mopamatuod ko nga nahimo sa Manluluwas nga si Jesukristo ang hingpit nga Pag-ula ug gihatagan kita og gasa sa paghinulsol—sa dalan balik sa hingpit nga kahayag sa paglaum ug malampusong kinabuhi.

Makahatag og Kalipay ang Paghinulsol

Kasagaran isipon nato nga dakong kasubo ug makaluya ang paghinulsol. Apan ang plano sa Dios mao ang plano sa kalipay, dili plano sa kasubo! Makabayaw ug makapalambo ang pahinulsol. Ang sala hinoon magdala og kasub-anan.² Ang paghinusol maoy paagi sa paglingkawas! Sama sa gipasabut ni Elder D. Todd Christofferson: “Kon walay paghinulsol walay tinuoray nga pag-uswag o paglambo sa kinabuhi. … Pinaagi lamang sa paghinulsol atong maangkon ang maulaong grasya ni Jesukristo ug kaluwasan. Ang paghinulsol … motultul kanato sa kagawasan, ug kalinaw.”³ Ang akong mensahe sa tanan—labi na sa mga batan-on—kanunay nga maayo ang paghinulsol.

Kon hisgutan nato ang paghinulsol, dili lang paningkamot sa kaugalingong paglambo ang atong hisgutan. Ang tinuorayng paghinulsol mas labaw pa niana—dinasig kini sa pagtuo ni Ginoong Jesukristo ug sa Iyang gahum nga mopasaylo sa atong mga sala. Sama sa gitudlo ni Elder Dale G. Renlund kanato, “Kon wala ang Manunubos, … ang paghinulsol mahimo lang nga miserable nga pag-usab sa kinaiya.”⁴ Mahimong kita ray mosulay og usab sa atong kinaiya, apan ang Manluluwas lamang ang makatangtang sa mansa ug mopagaan sa atong palas-anon, aron makapadayon kita sa dalan sa kamasulundon uban sa pagsalig ug kalig-on. Ang kalipay sa paghinulsol mas labaw kay sa desenting pagpakabuhi. Kini ang kalipay nga napasaylo, nalimpyo og balik, ug maduol sa Dios. Kon masinati ninyo kana nga kalipay, walay mas ubos nga ikahulip niini.

Ang tinuod nga paghinulsol magdasig kanato nga himoong komitment ang kamasulundon—pakigsaad, sugod sa bunyag ug bag-uhon matag semana pinaagi sa Panihapon sa Ginoo, sa sakrament. Diha atong madawat ang saad nga kita “kanunay makabaton sa iyang Espiritu uban [kanato],”⁵ uban sa tanang kalipay ug kalinaw nga moabut pinaagi sa padayon Niyang pakig-uban. Bunga kini sa paghinulsol, ug mao kini ang naghimo sa paghinulsol nga makalipay!

Nagkinahanglan og Lahutay ang Paghinulsol

Ganahan ko sa sambingay sa nawala nga anak.⁶ Dunay kahulugan ang pagdesisyon dihang “nahiulian [nakaamgo]” ang nawala nga anak. Sa may tangkal sa baboy, nangandoy siyang “mabusog bisan sa ginakaon sa baboy,” nakamatngon ra siya nga giusikan niya dili lang ang kabilin sa iyang amahan apan ang iyang kinabuhi mismo. Uban sa pagtuo nga dawaton ra siya sa iyang amahan—kondili man isip anak bisan lang sulugoon—gikalimtan niya ang iyang pagrebelde ug mipauli.

Naghunahuna ko kanunay sa layo nga gibaktas sa anak nga mipauli. Duna kahay mga panahon nga nagpanuko ug nakaingon siya, “Dawaton ba kaha ko sa akong amahan?” Tingali miatras siya’g gamay balik sa tangkal. Unsa kaha ang kalainan sa istorya kon wala siya mopadayon. Apan ang pagtuo midasig niya, ug ang pagtuo maoy nakapadayon sa iyang amahan sa pagbantay ug paghulat nga mapailubon, hangtud nga:

“Samtang didto pa siya sa halayo, nakita siya sa iyang amahan, ug kini giabut og kalooy, ug midagan, ug migakos kaniya, ug gihagkan siya.

“Ug ang anak miingon kaniya Amahan, nakasala ako batok sa langit, ug sa imong atubangan, ug dili na ako takus pagatawgon pa nga imong anak.

“Apan ang amahan miingon sa iyang mga ulipon, Dad-a ninyo dinhi sa madali ang labing maayong kupo, ug isul-ob kini kaniya; ug butangig singsing ang iyang kamot, ug sapatosi ang iyang mga tiil: …

“Kay kining akong anak namatay na, apan karon nabuhi siya pag-usab; siya nawala na, apan karon hingkaplagan siya.”

Para sa Tanan ang Pahinulsol

Mga kaigsoonan, sama kita sa nawala nga anak. Tanan kita kinahanglang, “makaamgo”—kasagaran kapin sa kausa—ug mopili sa dalan nga modala nato pauli. Pagpili kini nga buhaton nato kada adlaw sa tibuok natong kinabuhi.

Sa kasagaran grabing mga sala ang atong hinulsulan nga nagkinahanglan og “dako nga kausaban.”⁷ Apan ang paghinulsol maoy para sa tanan—sa nahisalaag “sa gidili nga mga dalan ug nangawala”⁸ mao sab niadtong “makasulod [sa] higpit og pig-ot nga dalan” ug karon kinahanglang “mopadayon.”⁹ Ang paghinulsol mobutang kanato sa hustong dalan ug ipabilin kita sa hustong dalan. Para kini niadtong nagsugod pa lang sa pagtuo, niadtong mituo gayud niini, ug niadtong nagkinahanglang mosugod na usab sa pagtuo. Sigun sa gitudlo ni Elder David A. Bednar: “Kadaghanan nato klaro nga nakasabut nga ang Pag-ula alang sa mga makasasala. Wala lang ko kasiguro, hinoon, nga kita nakahibalo ug nakasabut ba nga ang Pag-ula alang usab sa mga santos—alang sa buotang mga lalaki ug babaye kinsa masulundon, takus,ug … naningkamot nga mas momaayo.”¹⁰

Bag-o lang mibisita ko og missionary training center dihang nangabut ang bag-ong mga misyonaryo. Natandog kaayo ko samtang nagtan-aw nila ug nakabantay sa kahayag sa ilang mga mata. Ingon og sanag kaayo sila ug malipayon ug madasigon. Dayon nakahunahuna ko: “Nasinati nila ang pagtuo nga misangput sa paghinulsol. Mao nga napuno sila sa kalipay ug paglaum.”

Di ko makaingon nga nagpasabut kana nga tanan sila may grabing mga sala kaniadto, apan nagtuo ko nga nasayud sila unsaon sa paghinulsol; nakat-unan nila nga maayo ang paghinulsol; ug andam ug dasig silang mopaambit sa kalibutan niining malipayong mensahe.

Mao ni mahitabo kon bation nato ang kalipay gumikan sa paghinulsol. Hunahunaa ang ehemplo ni Enos. May kaugalingon siyang panahon nga “nakaamgo”, ug human ang iyang ”kasaypanan nakuha,” diha dayon gibati sa iyang kasingkasing ang kaayohan para sa uban. Gigahin ni Enos ang tibuok niyang kinabuhi sa pagdapit sa tanan sa paghinulsol ug “nagmalipayon niini labaw pa kay sa kalibutan.”¹¹ Ang paghinulsol maoy mohimo niana; mopabati kini sa atong kasingkasing ngadto sa atong isigkatawo, kay nahibalo kita nga ang atong gibati para gyud sa tanan.

Tibuok Kinabuhi nga Paningkamot ang Paghinulsol

May higala kong nagtubo sa pamilyang dili kaayo aktibong Santos sa Ulahing mga Adlaw. Sa na-young adult na siya, “nakaamgo” siya ug mihukom nga mag-andam para sa misyon.

Nahimo siyang maayo kaayong misyonaryo. Sa katapusang adlaw sa wala pa siya mouli, giinterbyu siya sa mission president ug gihangyo siya nga mopamatuod. Gibuhat niya, ug human sa may luhang paggakos, miingon ang president, “Elder, makalimtan o ilimud ra nimo kining tanang bag-o lang nimong gipamatuod sulod lang sa usa ka bulan kon dili nimo ipadayon ang mga butang nga nagpalig-on una sa tanan sa imong pagpamatuod.”

Giingnan ko sa akong higala nga matag adlaw nag-ampo ug nagbasa siya sa kasulatan sukad nauli siya sa iyang misyon. Ang padayon nga “maamumahan pinaagi sa maayo nga pulong sa Dios” nagpakanunay kaniya “sa matarung nga agianan.”¹²

Kamo nga nag-andam para sa full-time nga misyon ug kamo nga mopauliay na, timan-i! Dili igo ang pag-angkon lang og pagpamatuod, kinahanglan nimong ipadayon ug lig-unon kini. Sa nahibaloan sa tanang misyonaryo, kon hunungan ninyo og sikad ang bisiklita, matumba kini, ug kon hunungan ninyo og pagpalig-on ang inyong pagpamatuod, mohuyang kini. Kini gihapon nga baruganan ma-apply sa paghinulsol—tibuok kinabuhi kini nga tinguha, dili kausa ra nga kasinatian sa kinabuhi.

Sa tanang nagtinguha og kapasayloan—kabatan-onan, mga young single adult, ginikanan, mga apohan, ug gani mga apohan sa tuhod—modapit ko pauli kamo. Karon ang panahon sa pagsugod. Ayaw ilangay ang inyong adlaw sa paghinulsol.¹³

Dayon, kon mahimo na ninyo kana nga desisyon, ipadayon ang pagsubay sa dalan. Naghulat ang atong Amahan, naghandom sa pagdawat kaninyo. Gitunol ang mga bukton “sa adlaw nga tanan” para kaninyo.¹⁴ Igo ang ganti sa paningkamot.

Hinumdumi kining mga pulong ni Nephi: “Kamo kinahanglan gayud mopadayon sa unahan uban ang pagkamakanunayon kang Kristo, magbaton sa usa ka hingpit nga kahayag sa paglaum, ug usa ka gugma sa Dios ug sa tanan nga mga tawo. Busa, kon kamo mopadayon sa unahan, magbusog sa pulong ni Kristo, ug molahutay hangtud sa katapusan, tan-awa, sa ingon miingon ang Amahan: Kamo makabaton og kinabuhi nga dayon.”¹⁵

Usahay daw taas kaayo ang panaw—apan, panaw kini padulong sa kinabuhing dayon. Makalipay kini nga panaw kon ipadayon nato kini uban sa pagtuo kang Jesukristo ug paglaum sa Iyang Pag-ula. Mopamatuod ko nga sa gutlo nga maghinulsol kita, atong gidapit ang matubsanong gahum sa Manluluwas sa atong kinabuhi. Kana nga gahum molig-on sa atong mga tiil, mopalapad sa atong panan-aw, ug mopalambo sa atong pagdesisyon nga mopadayon, anam-anam, hangtud sa mahimayaong adlaw nga mobalik na kita sa langitnon natong panimalay ug madungog ang atong Amahan sa Langit sa pag-ingon kanato, “Maayong pagkabuhat.”¹⁶ Sa pangalan ni Jesukristo, amen.