Moroni en de monteur
Ouderling Claudio R. M. Costa
van de Zeventig
‘En een kleine jongen zal ze leiden’ (2 Nephi 30:12).
Jaren geleden reden we als gezin naar ons huis in São Paulo (Brazilië) nadat we familieleden hadden bezocht. Toen we op een steile weg reden, kregen we autopech.
We probeerden de auto verscheidene malen te starten. Maar dat lukte niet. Er reden veel andere auto’s voorbij. Niemand stopte om te helpen.
Uiteindelijk zei ik dat we als gezin moesten bidden. Mijn zesjarige zoon, Moroni, zei: ‘Maak je geen zorgen, papa. Ik heb al gebeden.’
‘Waar heb je dan om gebeden?’ vroeg ik.
‘Ik heb onze hemelse Vader gevraagd om de juiste persoon te laten stoppen om ons te helpen’, zei hij.
Vlak daarna verschenen er twee heldere lampen achter onze auto. Het was een sleepwagen. De bestuurder was monteur.
‘U hebt geluk’, zei hij. ‘Ik was na mijn werkdag net op weg naar huis.’
Hij repareerde onze auto. Toen volgde hij ons naar huis om er zeker van te zijn dat we veilig thuiskwamen.
Ik vroeg Moroni of hij wist hoe bijzonder die ervaring was. ‘Natuurlijk’, zei hij. ‘Onze hemelse Vader heeft mijn gebed verhoord. Nu heb ik mijn eigen getuigenis! Nu heb ik jouw getuigenis niet meer nodig, papa.’ Ik werd diep geraakt door het getrouwe voorbeeld van Moroni.
Moroni is nu volwassen, maar ik kan me zijn goede voorbeeld van jaren geleden nog steeds herinneren. Zelfs als kind kun je een voorbeeld voor familie en vrienden zijn.