Was dit het einde van mijn leven?

Samson Ho, Hongkong (China)

Ik was de vader van twee prachtige kinderen en de man van een lieve, hardwerkende vrouw. Ik had een goede baan met een vast inkomen. Mijn leven liep op rolletjes. Maar mijn wereld stortte in toen bij mij nasofaryngale kanker werd vastgesteld, een zeldzame vorm van hoofd-halskanker.

Ik was destijds raadgever van de bisschop. Tijdens ons jaarlijkse basketbaltoernooi in de kerk begon ik me erg ziek te voelen. Ik ging naar de dokter, die me na uitgebreid onderzoek moest meedelen dat ik hoofd-halskanker stadium 4 had. Ik maakte me grote zorgen en was ook bang. Ik vroeg me af of dit het einde van mijn leven was en wat er met mijn gezin zou gebeuren als ik er niet meer zou zijn. Het enige waar ik leiding en troost in vond, was gebed tot mijn hemelse Vader.

Na drie dagen onafgebroken gebed was het alsof een zachte stem fluisterde: ‘Wees niet bang’.

Vanaf dat moment dacht ik niet meer aan mijn angst voor de dood. Het was nog wel moeilijk. Er waren momenten dat ik mijn eten niet kon doorslikken en dat ik te ziek was om te slapen, maar ik gaf het nooit op en keerde me ook niet van God af. En Hij heeft mij geholpen.

Ik ben nu al meer dan 18 jaar kankervrij. Ik weet niet hoelang God mij zal laten leven, maar ik ben blij dat ik mijn broeders en zusters nog steeds kan dienen. Ik weet dat onze hemelse Vader ons nooit verlaat of de rug toekeert. Als wij Gods zegeningen willen, moeten wij Hem dus ook niet verlaten of de rug toekeren.