Αισθανόμενη σαν στο σπίτι ξανά

Τζούντυ Ράσερ, Κολοράντο, Η.Π.Α.

Δεν ήμουν προετοιμασμένη για την τηλεφωνική κλήση του αδελφού μου. «Η μαμά μόλις απεβίωσε» είπε εκείνος. «Έπεσε και χτύπησε το κεφάλι της».

Σοκαρίστηκα. Η μαμά μου έφυγε και της είχα μιλήσει μόλις τη νύκτα πριν. Αναρωτιόμουν γιατί είχε συμβεί αυτό. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί έπρεπε να με αφήσει. Ήμουν θυμωμένη! Κόλλησα με τον θυμό μου για πολλές εβδομάδες.

Τελικώς, απεφάσισα ποιος έφταιγε. Έφταιγε ο Θεός. Την πήρε από μένα πάρα πολύ σύντομα. Η μαμά μου έχασε πολλά ορόσημα της ζωής μου και νόμιζα ότι ήταν εξαιτίας Του. Δεν ήμουν μέλος της Εκκλησίας τότε, αλλά ήμουν ευλαβής χριστιανή. Αντί να βασισθώ στον Θεό για δύναμη, στράφηκα μακριά από Εκείνον και Τον απέκλεισα από τη ζωή μου.

Μου έλειπε η μαμά μου τόσο πολύ. Καθώς μεγάλωνα, το σπίτι μου με τους γονείς μου ήταν ένα ασφαλές μέρος. Όπου κι αν ήμουν ή ό,τι κι αν έκανα, κάθε φορά που μιλούσα με τη μαμά μου ή περνούσα χρόνο μαζί της, ένιωθα σαν στο σπίτι μου. Τώρα εκείνο το συναίσθημα «σαν στο σπίτι», που αγαπούσα, είχε χαθεί.

Τα χρόνια πέρασαν και έχασα την πίστη μου σχεδόν τελείως. Προσπάθησα να καταλάβω γιατί έπρεπε να πεθάνει η μαμά μου, αλλά τίποτε δεν μου έφερνε γαλήνη. Τότε, για περίπου μία εβδομάδα, η ακόλουθη σκέψη ερχόταν επανειλημμένως στον νου μου: έπρεπε να κοιτάξω προς τους ουρανούς για κατανόηση. Το είπα αυτό στην αγαπητή φίλη μου, η οποία ήταν μέλος της Εκκλησίας. Ρώτησε αν ήθελα να μάθω περισσότερα για το δόγμα της.

Δεν το συνειδητοποίησα αμέσως, αλλά το Πνεύμα ξύπνησε την ψυχή μου από βαθύ ύπνο. Όσο περισσότερα μάθαινα για το Ευαγγέλιο, τόσο περισσότερο ένιωθα ότι είχα βρει ένα ασφαλές μέρος ξανά. Το συναίσθημα ότι ήμουν «σαν στο σπίτι μου» επέστρεψε.

Βαπτίστηκα τον Μάιο του 2013. Είμαι ευγνώμων που επέστρεψε η πίστη μου. Δεν γυρίζω πλέον την πλάτη μου στον Θεό. Αντιθέτως, Τον ασπάζομαι. Ακόμη με λυπεί η ξαφνική εκδημία της μαμάς μου, αλλά λόγω της πίστης μου στον Θεό, ξέρω ότι κάποια μέρα θα είμαι «σαν στο σπίτι μου» με τη μαμά μου και την οικογένειά μου για πάντα.