«Πήδα στο ποτάμι!»

Έλνιν Τζερόμ Λεϊσέντα

Παμπάνγκα, Φιλιππίνες

Μία ημέρα η γιαγιά μου μού ζήτησε να πάρω κάποιο φαγητό που είχε προετοιμάσει στη θεία μου. Ήταν ένα θερμό απόγευμα Σαββάτου και υπήρχαν πολλά άλλα πράγματα που ήθελα να κάνω αντί να κάνω ένα θέλημα για τη γιαγιά μου. Της είπα να ζητήσει από ένα από τα ξαδέλφια μου να πάει αντί για μένα, αλλά επέμενε ότι θα έπρεπε να είμαι εγώ.

Μία ώρα πέρασε και άρχισα να αισθάνομαι ότι θα έπρεπε να κάνω αυτό που μου είχε ζητήσει η γιαγιά μου. Πήρα το φαγητό και άρχισα να περπατώ προς το σπίτι της θείας μου. Ήταν μακριά και όταν έφτασα δεν σχεδίαζα να μείνω πολύ.

Βρήκα τη θεία μου και το πέντε μηνών μωρό της σε μία αιώρα που ήταν δεμένη σε δύο μικρά δένδρα μάνγκο. Τα δένδρα ήταν δίπλα από ένα ποτάμι που κυλούσε πίσω από το σπίτι. Περπάτησα προς αυτούς για να παραδώσω το φαγητό. Ξαφνικά τα σχοινιά της αιώρας έσπασαν. Η θεία μου και το μωρό της κύλισαν στο ποτάμι. Φόβος με κατακυρίευσε. Δεν ήξερα κολύμπι και κανείς δεν ήταν γύρω να βοηθήσει. Δεν ήξερα τι να κάνω.

Αμέσως, άκουσα τη φωνή του Πνεύματος: «Πήδα στο ποτάμι!»

Χωρίς δεύτερη σκέψη, πήδηξα. Ευτυχώς βρήκα το μωρό σε μερικά μόλις δευτερόλεπτα και η θεία μου κατάφερε να βγει από το ποτάμι. Όταν βγήκα από το νερό με το μωρό, δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που μόλις είχε συμβεί. Πήδηξα σε ένα ποτάμι όταν δεν γνώριζα πώς να κολυμπήσω, αλλά επειδή άκουσα το Πνεύμα, το ξαδελφάκι μου και εγώ σωθήκαμε από πνιγμό.

Συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι να αναγνωρίζεις και να ακούς την κατεύθυνση και την έμπνευση που ο Θεός μας δίνει μέσω του Αγίου Πνεύματος. Είμαι ευγνώμων που τελικώς έκανα αυτό που μου ζήτησε η γιαγιά μου και πήγα το φαγητό στο σπίτι της θείας μου. Γνωρίζω ότι πρέπει να κάνουμε προσπάθειες να είμαστε ευαίσθητοι στις πνευματικές προτροπές, ώστε να μπορούμε να είμαστε τα χέρια του Θεού για να βοηθήσουμε τα τέκνα Του.