Η πραγματικότητα της Αναστάσεως

Από τον Πρεσβύτερο Τοντ Κριστόφερσον

Της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων

Από μία ομιλία δοθείσα στη γενική συνέλευση Απριλίου 2014.

Ο Ιησούς Χριστός είναι στην πραγματικότητα το μόνο όνομα ή η μόνη οδός διά της οποίας μπορεί να έλθει η σωτηρία στην ανθρωπότητα.

Σκεφθείτε μια στιγμή τη σπουδαιότητα της αναστάσεως στην επίλυση μια για πάντα της αληθινής ταυτότητας του Ιησού από τη Ναζαρέτ και των μεγάλων φιλοσοφικών συναγωνισμών και ερωτημάτων της ζωής. Αν ο Ιησούς όντως στην κυριολεξία ανέστη, έπεται απαραιτήτως ότι είναι θείο ον. Κανένας απλός θνητός δεν έχει τη δύναμη μέσα του να έλθει ξανά στη ζωή, αφού πεθάνει. Επειδή ανέστη, ο Ιησούς δεν μπορεί να ήταν μόνον ξυλουργός, διδάσκαλος, ραββίνος ή προφήτης. Επειδή ανέστη, ο Ιησούς έπρεπε να είναι Θεός, δηλαδή ο Μονογενής Υιός του Πατέρα.

Συνεπώς, ό,τι δίδαξε είναι αληθινό. Ο Θεός δεν μπορεί να ψεύδεται.

Συνεπώς, ήταν ο Δημιουργός της γης, όπως είπε.

Συνεπώς, ουρανοί και κόλαση είναι αληθινά, όπως δίδαξε Εκείνος.

Συνεπώς, υπάρχει κόσμος πνευμάτων τον οποίον επισκέφθηκε μετά τον θάνατό Του.

Συνεπώς, θα έλθει ξανά, όπως είπαν οι άγγελοι και «θα βασιλεύσει αυτοπροσώπως επάνω στη γη» [Άρθρα της Πίστης 1:10].

Συνεπώς, υπάρχει ανάσταση και τελική κρίση για όλους.

Δοθείσης της πραγματικότητας της αναστάσεως του Χριστού, αμφιβολίες για την παντοδυναμία, πανσοφία και καλοσύνη του Θεού Πατέρα –ο οποίος έδωσε τον Μονογενή Του Υιό για τη λύτρωση του κόσμου– είναι ανεδαφικές. Αμφιβολίες για το νόημα και τον σκοπό της ζωής είναι αθεμελίωτες. Ο Ιησούς Χριστός είναι στην πραγματικότητα το μόνο όνομα ή η μόνη οδός διά της οποίας μπορεί να έλθει η σωτηρία στην ανθρωπότητα. Η χάρη του Χριστού είναι αληθινή, διαθέτοντας τόσο συγχώρηση όσο και καθαρμό στον μεταμελημένο αμαρτωλό. Η πίστη αληθώς είναι περισσότερο από φαντασία ή ψυχολογική επινόηση. Υπάρχει τελική και παγκόσμια αλήθεια και υπάρχουν αντικειμενικά και αμετάβλητα ηθικά πρότυπα όπως διδάσκονται από Εκείνον.

Δοθείσης της πραγματικότητας της αναστάσεως του Χριστού, η μετάνοια για οιανδήποτε παραβίαση του νόμου και των εντολών Του είναι τόσο δυνατό, όσο και επιτακτικό ζήτημα. Τα θαύματα του Σωτήρος ήταν αληθινά, όπως είναι η υπόσχεσή Του στους μαθητές Του ότι θα μπορούσαν να κάνουν τα ίδια, ακόμη και μεγαλύτερα έργα. Η ιεροσύνη Του είναι απαραιτήτως μία αληθινή δύναμη που «χορηγεί το ευαγγέλιο και κρατεί το κλειδί των διακονιών τής βασιλείας, το κλειδί τής γνώσεως τού Θεού. Γι’ αυτό, κατά τις διατάξεις της, η δύναμη της θεϊκότητας φανερώνεται» [Δ&Δ 84:19-20]. Δοθείσης της πραγματικότητας της αναστάσεως του Χριστού, ο θάνατος δεν είναι το τέλος μας και μολονότι «ύστερα από το δέρμα μας, αυτό το σώμα θα φθαρεί, πάλι με τη σάρκα μας θα δούμε τον Θεό» [Ιώβ 19:26].