Κλασικά του Ευαγγελίου
Εκείνο το λαμπρό κυριακάτικο πρωινό
Από μία ομιλία γενικής συνέλευσης τον Οκτώβριο του 2006.
Εκείνη την ημέρα, ο ανεστημένος Κύριος έσπασε τα δεσμά του θανάτου. Ανελήφθη από τον τάφο και εμφανίστηκε θριαμβευτικά, ένδοξος ως ο Σωτήρας όλων των ανθρώπων.
Ξέρουμε τι είναι η Ανάσταση – η επανένωση του πνεύματος με το σώμα στην τέλεια μορφή του…
Μπορείτε να το φανταστείτε αυτό; Ζωή στην εκλεκτότερη μορφή της; Ποτέ άρρωστοι, ποτέ με πόνο, ποτέ βεβαρημένοι από τις ασθένειες που τόσο συχνά μας βασανίζουν στη θνητότητα;
Η ανάσταση είναι στο επίκεντρο των πιστεύω μας ως χριστιανών…
…Όταν ο Σωτήρας εγέρθηκε από τον τάφο… έκανε κάτι που κανένας άλλος δεν μπορούσε ποτέ να κάνει. Έσπασε τα δεσμά του θανάτου, όχι μόνον για τον Εαυτό Του, αλλά για όλους όσοι έζησαν ποτέ – τους δικαίους και τους αδίκους…
…Έκανε εκείνο το δώρο διαθέσιμο για όλους. Και με εκείνη την υπέρτατη πράξη, μαλάκωσε την εξοντωτική, βασανιστική θλίψη που κατατρώγει τις ψυχές εκείνων οι οποίοι έχουν χάσει πολύτιμους, αγαπημένους ανθρώπους.
Συλλογίζομαι πόσο σκοτεινή ήταν εκείνη η Παρασκευή, όταν ύψωσαν τον Χριστό επάνω στον σταυρό…
…Η γη εσείσθη και έγινε σκότος…
Οι άνομοι εκείνοι συνωμότες που επιζήτησαν τη ζωή Του, αγαλλίασαν…
Εκείνη την ημέρα, το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη.
Η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία, η μητέρα του Ιησού, είχαν κατακλυσθεί από θλίψη… Ο υπέροχος άνθρωπος που είχαν αγαπήσει και τιμήσει, κρεμόταν άψυχος επάνω στον σταυρό…
…Οι Απόστολοι ήταν συντετριμμένοι. Ο Ιησούς, ο Σωτήρας τους – ο άνθρωπος ο οποίος είχε περπατήσει επάνω στο νερό και αναστήσει τον νεκρό – ήταν, ο Ίδιος, στο έλεος άνομων ανθρώπων…
Ήταν μία Παρασκευή γεμάτη συντριπτική, καταστροφική θλίψη…
Νομίζω πως από όλες τις ημέρες από την αρχή της ιστορίας αυτού του κόσμου, η Παρασκευή εκείνη ήταν η πιο σκοτεινή.
[Όμως] η απελπισία δεν παρέμεινε, διότι την Κυριακή ο ανεστημένος Κύριος έσπασε τα δεσμά του θανάτου. Ανελήφθη από τον τάφο και εμφανίστηκε θριαμβευτικά, ένδοξος ως ο Σωτήρας όλων των ανθρώπων.
Και σε μία στιγμή, τα μάτια που είχαν γεμίσει με ασταμάτητα δάκρυα, στέγνωσαν. Τα χείλη που είχαν ψιθυρίσει προσευχές θλίψης και πένθους, γέμιζαν τώρα τον αέρα με υπέροχες δοξολογίες, διότι ο Ιησούς ο Χριστός, ο Υιός του ζώντος Θεού, στεκόταν εμπρός τους ως… απόδειξη ότι ο θάνατος είναι απλώς η αρχή μίας νέας και θαυμαστής ύπαρξης.
Ο καθένας μας θα έχει τις δικές του Παρασκευές – τις ημέρες εκείνες όπου το σύμπαν το ίδιο δείχνει κατακερματισμένο και τα συντρίμμια του κόσμου μας κείτονται τριγύρω μας…
Όμως καταθέτω μαρτυρία σε εσάς, στο όνομα του Ενός, ο οποίος νίκησε τον θάνατο – η Κυριακή θα έρθει. Στο σκοτάδι της θλίψης μας, η Κυριακή θα έρθει
…Ασχέτως με τη θλίψη μας, η Κυριακή θα έρθει. Σε αυτήν τη ζωή ή στην επόμενη, η Κυριακή θα έρθει.
Καταθέτω μαρτυρία σε εσάς, ότι η Ανάσταση δεν είναι ένας μύθος. Έχουμε τις προσωπικές μαρτυρίες εκείνων που Τον είδαν. Χιλιάδες στον Παλιό και τον Νέο Κόσμο στάθηκαν μάρτυρες του ανεστημένου Σωτήρος. Ψηλάφισαν τις πληγές στα χέρια Του, τα πόδια και τα πλευρά…
Μετά την Ανάσταση, οι μαθητές αναζωογονήθηκαν. Ταξίδεψαν σε όλον τον κόσμο… διακηρύσσοντας με θάρρος τον Ιησού τον Χριστό, τον ανεστημένο Υιό του ζώντος Θεού.
Πολλοί από αυτούς… πέθαναν ως μάρτυρες, με τη μαρτυρία του αναστάντος Χριστού στα χείλη τους, πεθαίνοντας.
Η Ανάσταση μετέβαλε τη ζωή εκείνων που στάθηκαν μάρτυρες αυτής. Δεν θα πρέπει να μεταβάλει και την δική μας;
Όλοι θα αναστηθούμε από τον τάφο…
Χάρη στη ζωή και την αιώνια θυσία του Σωτήρος του κόσμου, θα επανενωθούμε με εκείνους που έχουμε αγαπήσει πολύ.
Την ημέρα εκείνη θα αγαλλόμεθα, διότι ο Μεσσίας υπερνίκησε τα πάντα, ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε παντοτινά.
Χάρη στις ιερές διατάξεις που λαμβάνουμε στους άγιους ναούς, η αποχώρησή μας από αυτήν τη σύντομη θνητότητα δεν μπορεί να χωρίσει επί μακρόν σχέσεις οι οποίες δέθηκαν μαζί με παντοτινά δεσμά.
Αποτελεί επίσημη μαρτυρία μου ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος της ύπαρξης…
Είθε να κατανοήσουμε και να ζούμε με ευχαριστίες για τα ανεκτίμητα δώρα που έρχονται σε εμάς, ως υιοί και θυγατέρες ενός στοργικού Επουράνιου Πατέρα και για την υπόσχεση εκείνης της λαμπρής ημέρας όπου όλοι θα αναστηθούμε θριαμβευτές από τον τάφο.
…Ασχέτως πόσο σκοτεινή είναι η Παρασκευή μας, η Κυριακή θα έρθει.