Van pestkop tot dopeling
Ouderling Hugo Montoya
van de Zeventig
Jouw vriendschap en voorbeeld kunnen je vrienden, vriendinnen en toekomstige generaties tot zegen zijn.
Illustraties Brooke Smart
Toen ik 17 was, werd ik op de middelbare school erg gepest. Mijn vrienden hadden andere normen en waarden. We deden samen veel goede dingen, zoals basketballen of voetballen. Maar ze dronken alcohol en rookten – daar deed ik niet aan mee.
Op een dag studeerden we buiten de school voor een proefwerk. Mijn twee beste vrienden, Juan en Francisco (namen veranderd), waren er ook. Iemand haalde een aansteker en sigaretten uit zijn zak. Ik dacht dat mijn vrienden geen zin meer in studeren hadden en waren vergeten dat ik er ook was. Ik merkte mijn vergissing op toen ze tegen mij zeiden: ‘Nu is Hugo aan de beurt om te leren roken.’
Voordat ik de kans had om te reageren, pakten Juan en Francisco mijn armen beet. Ze hielden mijn armen vast terwijl iemand anders een sigaret tussen mijn lippen drukte. Ik wilde er niets van weten en spuugde de sigaret ver weg op de grond. Meteen daarna werd ik met een vuist op mijn jukbeen geslagen. Ze dreigden me met de woorden: ‘We steken die sigaret opnieuw aan, en jij gaat nu leren roken. Spuug hem niet meer op de grond. Als je dat weer doet, zijn de gevolgen niet te overzien.’
Op dat moment besefte ik dat ik in de problemen zat. Ik deed mijn ogen dicht en vroeg in gebed om hulp. Onmiddellijk na mijn gebed parkeerde onze leerkracht zijn auto vlakbij ons. Hij stapte uit en vroeg wat er aan de hand was. Mijn vrienden lieten me los. ‘We bereiden ons voor op het proefwerk’, zeiden ze. We liepen de school in en maakten het proefwerk. De situatie was voorbij.
Hoewel dat een moeilijk moment voor me was, vergaf ik mijn vrienden. Ik wist dat ze mijn normen en mijn beslissing om het woord van wijsheid na te leven niet begrepen. Ik vergaf ze en nam me voor om niet boos op ze te zijn. Na de middelbare school ging ik op zending. Ik bleef in contact met Juan en Francisco. Ik schreef ze geregeld een brief waarin ik van het evangelie en Jezus Christus getuigde. Ik moedigde ze aan om zich te bekeren en naar de kerk te gaan. Tot mijn grote verbazing ging een van hen ook echt naar de kerk.
Ik had mijn vrienden al vaker uitgenodigd om op zondag mee naar de kerk te gaan, maar dat hadden ze tot dan toe nooit gedaan. Hoewel ik niet met Juan mee naar de kerk kon gaan, waren mijn broers en mijn vader daar om hem te helpen en te begeleiden. Mijn familieleden accepteerden hem, en Juan voelde zich thuis in de kerk. Hij begon langzaam maar zeker te veranderen, totdat hij de beslissing nam om zich te laten dopen. Ik was zo blij voor hem. En ik was vooral blij toen hij me vertelde dat hij door mijn brieven Jezus Christus was gaan liefhebben. Toen ik van mijn zending thuiskwam, bleef ik ook in contact met Francisco. Na verloop van tijd lieten hij en zijn vrouw zich ook dopen. Juan en Francisco zijn nog steeds twee van mijn beste vrienden.
Mijn leven is door die gebeurtenissen gekenmerkt. Ik heb geleerd dat we anderen het best kunnen beïnvloeden als we zelf rechtschapen leven, anderen liefhebben en ze de helpende hand toesteken. In het boekje Voor de kracht van de jeugd staat: ‘Om goede vrienden te hebben, moet je zelf eerst een goede vriend(in) zijn. Toon oprechte belangstelling voor anderen, glimlach en laat hen weten dat je er voor hen bent.’1 Met de hulp van de Heer heb ik dat voor Juan en Francisco kunnen doen. Daardoor heb ik twee geweldige vrienden. En nu werken we als leden van de kerk samen om het koninkrijk van God op te bouwen.
Houd je altijd aan de normen van de kerk, ook als je net als ik in de problemen raakt. In Voor de kracht van de jeugd staat: ‘Pas ervoor je normen te verlagen om iemands vriend(in) te worden. Als vrienden je aansporen om iets te doen wat verkeerd is, wees jij dan degene die pal staat voor het goede.’2 Ook als iedereen de geboden van de Heer overtreedt, moeten wij pal staan, want ons voorbeeld kan heel belangrijk zijn. Wees een goed voorbeeld voor je vrienden, zodat ze zich daar op moeilijke momenten aan vast kunnen houden. In sommige gevallen, zoals het mijne, kan je vriendschap de aanleiding zijn waardoor ze leren en zich bekeren.