In mijn eentje, maar dankbaar met Kerstmis
Illustratie Daria Kirpach
In mijn jeugd was Kerstmis de beste tijd van het jaar – niet alleen vanwege de cadeautjes, maar ook omdat Kerstmis een tijd was om met de belangrijkste mensen in mijn leven door te brengen: mijn familie.
Niemand is belangrijker voor me dan mijn familie. In de loop der jaren heeft mijn familie altijd veel plezier beleefd aan kersttradities, en ik koester de vele fijne herinneringen daaraan.
Maar afgelopen Kerstmis was anders. Ik moest voor een nieuwe baan met Kerstmis van huis. Tot dan toe had ik nog maar twee keer Kerstmis met mijn familie moeten missen – allebei toen ik op zending was. Al voor het begin van mijn zakenreis was ik terneergeslagen en had ik heimwee. Op kerstdag dacht ik voortdurend: Wat een tijdverspilling! Geen enkele baan is dit waard!
Ik besloot in mijn hotelkamer op tv naar een film te kijken. In de film zei één van de personages dat het belangrijk is om dank te zeggen. Het was geen opvallende of ontroerende scène, maar niets had mij dieper kunnen raken.
Op dat moment besefte ik dat ik nog nooit op kerstdag op mijn knieën was gegaan om mijn hemelse Vader voor het geschenk van zijn Zoon, Jezus Christus, te bedanken. In al die jaren dat ik Kerstmis had gevierd, had ik me eigenlijk alleen maar geconcentreerd op mijn familieleden, cadeautjes en spelletjes. Hoewel mijn ouders en grootouders echt hun best hadden gedaan om mij dit te leren, had ik nooit werkelijk gewaardeerd wat het belang van de Heiland voor het kerstfeest was. We lazen thuis altijd het verhaal van zijn geboorte in de Schriften, maar ik had nooit met Kerstmis over het belang van zijn geboorte nagedacht.
Toen ik tot mijn hemelse Vader bad, welden er tranen op. Ik dankte Hem voor het offer dat Hij had gebracht door zijn eniggeboren Zoon naar de aarde te laten gaan, en voor het geweldige leven vol opoffering en barmhartigheid dat zijn Zoon geleid had. Ik was nog steeds verdrietig dat ik alleen was, en dat ik met Kerstmis niet bij mijn familie kon zijn, maar hierdoor kon mijn hemelse Vader mij een les leren die ik in de schoot van mijn familie nooit had kunnen krijgen: dat de Heiland de reden is dat ik familie heb!
Ik ben dankbaar dat ik door Kerstmis in mijn eentje door te brengen een beter begrip heb gekregen van de liefdevolle en oneindige gave van de Zoon van mijn hemelse Vader.