Als chronische ziekte op uw pad komt

Norman C. Hill

Door dagelijks met tegenslag om te gaan kunnen we in mededogen, empathie en veerkracht groeien.

Voordat ze aan een slopende ziekte overleed, glimlachte mijn moeder vaak en zei ze: ‘Niemand van ons brengt het er hier levend vanaf, dus we kunnen er net zo goed het beste van maken.’

Dat zei ze op haar goede dagen. En gedurende haar leven had ze veel goede dagen.

Maar ze had ook dagen waarop ze niet zo opgewekt was. Op die dagen zei ze: ‘Grijp met beide handen je kansen aan en kijk of je nog wat goeds in de wereld kunt doen.’

Wereldwijd leven mensen veel langer dan vroeger.¹ Maar hoewel we langer leven, hebben we ook meer kans op een chronische ziekte: diabetes, parkinson, kanker, depressie, alzheimer en de lijst gaat maar door. Dus hoe moeten we reageren als we met chronische ziekte te maken krijgen?

In geloof voorwaarts gaan

‘Beklim je berg van tegenspoed, ook al lijk je er de kracht niet voor te hebben of kun je de andere kant van de berg niet zien’, zegt een broeder die noodgedwongen arbeidsongeschikt thuis zit, waardoor zijn vrouw weer aan het werk is om hun gezin te onderhouden. Volgens hem doen we te vaak alsof alles goed met ons gaat, en dat weerhoudt ons ervan om onze gevoelens te verwerken of ons perspectief te veranderen. ‘In plaats van in geloof voorwaarts te gaan, staan we stil op een wonder te wachten of klagen we wanneer het uitblijft’, zegt hij. Naar de Schriften en conferentietoespraken luisteren en met vrienden en familieleden bellen is zijn manier om met zijn situatie om te gaan.

‘Het is de dagelijkse sleur waar ik het soms benauwd van krijg’, zegt een zuster met een chronisch zieke echtgenoot. ‘Mijn man wordt nooit meer beter. Dat accepteer ik. Maar iedere dag weer van vooraf aan beginnen is mentaal, lichamelijk en geestelijk uitputtend.’ Ze waardeert de bezoekjes van haar dienende zusters. ‘Hun bezoekjes fleuren mijn dag echt op.’

‘Soms vergeten mijn vrouw en ik dingen en worden we kribbig naar elkaar toe’, zegt een oudere broeder. ‘Onze vergeetachtigheid frustreert ons. Achteraf hebben we spijt van de onaardige woorden die we tegen elkaar hebben gezegd.’ Ze hebben geleerd om dingen te noteren zodat ze niks vergeten, en ze geven elkaar de tijd om rustig te worden voordat ze iets zeggen. ‘En,’ zegt hij, ‘we hebben nog meer het belang geleerd van de woorden “Dank je wel” en “Ik hou van je”.’

Een ander ouder echtpaar kwam rond van een vast inkomen tot de prijs van hun medicijnen werden verdubbeld. Dankzij familieleden en hun wijk werden zij in hun behoeften voorzien. ‘In eerste instantie schaamden we ons om hulp te vragen, vooral aan onze kinderen’, zei de broeder. ‘Maar iedereen wilde graag helpen.’

Detail, Hij genas velen van allerlei ziekten, J. Kirk Richards, kopiëren niet toegestaan

Suggesties en bevindingen

Hier zijn enkele suggesties en bevindingen van mensen die met chronische ziekte te maken hebben:

Wie zich tot de Heiland wendt, zal hoop vinden. ‘Ik dacht dat niemand begreep wat ik doormaakte’, zegt een broeder met het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS). ‘Toen ik op een zondag aan het avondmaal deelnam, besefte ik dat de Heiland mijn pijn begreep. Ik wist dat ik kon volharden als ik dichter tot Hem kwam.’ (Zie ook Alma 7:11–12; Leer en Verbonden 121:8; 122:8.)
Wie ‘het goed doorstaat’ (Leer en Verbonden 121:8), neemt toe in mededogen. ‘Naar wie gaan we in dagen van verdriet en rampspoed om hulp en troost? […] We gaan naar de mannen en vrouwen die zelf geleden hebben en die door hun lijden een overvloed aan sympathie en medeleven bezitten tot zegen van hen die daar behoefte aan hebben. Zouden zij dat kunnen als zij zelf niet geleden hadden?’²
Leef van dag tot dag. ‘Enkele jaren geleden was de pijn zo hevig dat ik niet wist hoeveel langer ik die nog kon verdragen. Ik begon suïcidale gedachten te krijgen’, vertelt een zuster met multiple sclerose (MS). Ze liet zich opnemen in de geestelijke gezondheidszorg. Tijdens haar therapie werd haar doel niet alleen ‘tot het einde volharden’ (1 Nephi 22:31), maar ‘tot het einde van de dag volharden’.
Ontwikkel nieuwe interesses en vind nieuwe manieren om te dienen. In plaats van te blijven hangen bij de dingen die niet meer kunnen, kunt u nieuwe interesses ontdekken. Een zuster met MS kon bepaalde hobby’s, zoals paardrijden of softbal, niet langer uitoefenen. In plaats daarvan heeft ze kalligrafie ontdekt. Nu gebruikt ze haar nieuwe talent om passages uit het Boek van Mormon te kalligraferen voor haar familieleden.

Het is inderdaad een beproeving wanneer chronische ziekte deel van uw leven uitmaakt. Maar met geloof, hoop in Christus en het verlangen om te blijven dienen, kunnen we door onze dagelijkse tegenspoed groeien in mededogen, empathie en veerkracht.

De auteur woont in Utah (VS).