Is er wel plek voor mij in het plan van onze hemelse Vader?

Jeff Bennion

Ik stelde mezelf die vraag vroeger vaak, maar ik besefte dat er in het koninkrijk van God voor iedereen plek is.

Toen ik vrijgezel was en naar een wijk voor jonge alleenstaanden ging, kregen veel van mijn vrienden en ik met moeilijkheden te maken bij het streven naar de zegeningen van een eeuwig huwelijk en gezin waar we in het evangelie van Jezus Christus over leren. Sommige van die vrienden waren veel langer ongehuwd dan ze wilden zijn, andere waren getrouwd, maar waren plots weer alleen door het overlijden van hun partner of door een scheiding, en weer andere ondervonden ernstige gezondheidsproblemen die hun kansen op een huwelijk of het krijgen van kinderen in gevaar brachten.

We hadden op verschillende manieren moeite om ondanks de verloren hoop en verstoorde dromen ons geloof te behouden.

Toen ik na mijn zending thuiskwam, hoopte ik dat ik spoedig zou trouwen. Ik had onlangs geaccepteerd dat ik op mannen viel, en had besloten dat ik de moed niet zou opgeven, maar trouw op het verbondspad zou blijven en optimistisch over mijn toekomst in het evangelie zou zijn. Maar vrouwen daten, was nog steeds problematisch. De jaren na mijn zending verstreken, en mijn hoop op een huwelijk nam af. Het leek praktisch onmogelijk.

Ik had een getuigenis van de leer in de proclamatie over het gezin,¹ maar het was soms pijnlijk om te lezen hoe daarin een fijn eeuwig gezin werd beschreven, omdat dit voor mij gewoon niet mogelijk leek.

Ik vroeg me af hoe mijn vrienden en ik in het plan van onze hemelse Vader pasten.

De Heer kent ons

Toen ik het op een avond moeilijk had met mijn beproevingen, kreeg ik een droom. In die droom voelde ik een uitstorting van liefde. Ik droomde dat God me uitnodigde Hem om voedsel te vragen. Toen droomde ik dat ik naar bed ging, en toen ik wakker werd, was dat voedsel op wonderbaarlijke wijze verschenen. De droom was zo levendig dat ik, toen ik wakker werd, bijna verbaasd was dat ik aan het voeteneind van mijn bed geen voedsel aantrof. Na de droom was ik er absoluut van overtuigd dat God mij had gevoed en dat zou blijven doen.

De droom bleef me de hele dag bij, en ik herinnerde me vaag een verhaal over een uitgeputte profeet in het Oude Testament die ging slapen en toen hij wakker werd een maaltijd van een engel kreeg, maar ik kon me niet herinneren wie hij was. Ik wilde het verhaal die avond in de Schriften opzoeken, maar ik kreeg de ingeving om eerst de Ensign te pakken en erdoorheen te bladeren. Toen ik het tijdschrift opensloeg, zag ik op de binnenzijde van de achteromslag een prachtig schilderij.

Het schilderij heette Een engel komt bij Elia, van Walter Rane, en het beeldde precies het verhaal uit het Oude Testament uit dat ik me probeerde te herinneren.

Ik was stomverbaasd. Hoe groot was die kans?

Het verhaal dat ik zocht, staat in 1 Koningen 19. De profeet Elia is uitgeput omdat hij voortdurend op de vlucht is. Hij staat op het punt om het op te geven en vraagt de Heer om zijn leven te beëindigen. Hij gaat dan onder een bremstruik liggen slapen (zie vers 4). Als hij ontwaakt, ziet hij water en warm brood. Hij eet het op en gaat weer slapen. Vervolgens wekt een engel hem voor de tweede keer en zegt: ‘Sta op, eet, want de weg zou te zwaar voor u zijn’ (vers 7). Hij doet dat en uiteindelijk ‘liep [hij] door de kracht van dat voedsel veertig dagen en veertig nachten’ (vers 8).

Tot mijn grote verbazing stond er in hetzelfde tijdschrift een geloofsversterkend artikel over gevoelens voor mensen van hetzelfde geslacht hebben.²

Ik stond versteld van de zorg van de Heer voor mij. De Heilige Geest bevestigde dat deze geïnspireerde woorden van anderen perfect getimed en voor mij bedoeld waren. Ik kon niet ontkennen dat God aan mij dacht en dat Hij in mijn behoeften zou voorzien als ik Hem bleef volgen.

Jezus Christus volgen is essentieel

Net als Elia vond ik mijn reis soms te zwaar om die vol te kunnen houden. Maar ik voelde me op dat moment zo geliefd en begrepen door de Heer. Ik wist dat Hij mijn omstandigheden begreep en dat mijn lijden er voor Hem toe deed. En als ik van de geestelijke voeding nam die alleen Hij kon bieden, zou ik de kracht krijgen om mijn reis voort te zetten.

Ik heb door beproevingen en geestelijke ervaringen geleerd dat de vele omleidingen en hobbels in de weg ons er niet van weerhouden om een plek in het plan van onze hemelse Vader te hebben.

Ik heb geleerd dat leven uit geloof in Jezus Christus het ultieme levensplan is! Als we in geloof wandelen en onze verbonden naleven, ongeacht onze persoonlijke of gezinssituatie, gaan we voorwaarts in zijn plan.

Met Christus wandelen

Net zoals ik en veel van mijn vrienden in mijn jonge-alleenstaandenwijk het soms moeilijk vonden om geloof in de toekomst te hebben, ken ik veel mensen die zich nu in unieke omstandigheden bevinden en het gevoel hebben dat ze niet in Gods heilsplan thuishoren. Maar doordat mijn vrienden en ik onze toewijding aan het evangelie hebben vergroot en bij onze plannen voor ons leven op de Heiland hebben vertrouwd, hebben we zijn liefde, leiding en wonderen gevoeld en gezien.

Zoals Paulus zegt in 2 Korinthe 5:7: ‘Want wij wandelen door geloof, niet door aanschouwen.’ Welke teleurstellingen, onvervulde verwachtingen of moeilijkheden ook op ons pad komen, als we in geloof wandelen en onze verbonden koesteren, passen we niet alleen perfect in zijn plan voor zijn kinderen, maar worden we ook ‘voor eeuwig in de armen van zijn liefde gesloten’ (2 Nephi 1:15).

Hoewel we gedreven Christus kunnen volgen en zijn werk doen (zie Leer en Verbonden 58:27), is het niet de bedoeling dat zijn plan ons verontrust wanneer ons leven niet zo loopt als gepland. In plaats daarvan wil Hij dat we op Hem vertrouwen, verbonden met Hem sluiten, elkaar terug naar Hem leiden, en vreugde en groei ondervinden door onze unieke ervaringen in het sterfelijk leven.

Dat is de kern van Gods plan: ons over het verbondspad leiden en ieder van ons weer in zijn liefdevolle armen verwelkomen. En als we Hem volgen, kunnen we inzien dat er voor ieder van ons zeker plek is in zijn plan.