‘Mishandeling, adoptie en genezing’, Liahona, januari 2023.
Jongvolwassenen
Mishandeling, adoptie en genezing
Het gezin waarin ik opgroeide was niet bepaald veilig, ik werd mishandeld. Maar dankzij Christus heb ik nu hoop voor mijn toekomstige gezin.
Foto geënsceneerd
Ik ben in een onveilige omgeving opgegroeid. Mijn biologische ouders mishandelden en verwaarloosden me. Daardoor kreeg ik met allerlei problemen te maken. Ik worstelde met angst, een negatief zelfbeeld, anorexia en situationele depressie; problemen die mij jarenlang in hun greep hielden.
Mijn biologische ouders waren in de tempel aan elkaar verzegeld, maar kort nadat ik me met 8 jaar had laten dopen, begonnen ze langzaamaan van de kerk af te dwalen. En hoe verder zij van hun verbonden verwijderd raakten, hoe erger onze situatie werd.
Toen ik 14 was, moest ik voor mijn autistische broertje en mijn moeder zorgen. Ik was de weg kwijt en losgeslagen. Ik haatte mezelf en mijn situatie en geloofde dat mijn leven nooit zou veranderen.
Maar toen gebeurde er een wonder. Mijn biologische moeder besefte dat ze niet voor me kon zorgen en belde haar broer in Singapore op om te vragen of hij me wilde adopteren. Met mijn koffers gepakt en tranen in mijn ogen stapte ik op het vliegtuig naar een nieuw leven – een leven zonder mishandeling. Maar het was moeilijk om aan mijn adoptiegezin en de nieuwe cultuur te wennen, en ik vond het moeilijk om verder te gaan.
Mijn adoptieouders deden hun uiterste best om me te helpen. Ik ging naar therapeuten en artsen. Ik ging ook weer naar de kerk, maar het kostte mij moeite om na alles wat ik had meegemaakt in een hemelse Vader te geloven die van me houdt en een doel voor me heeft.
Ik was niet gelukkig. Ik wist niet of al die schrijnende wonden wel konden genezen en voelde me nog steeds hopeloos over de toekomst.
Verlangen te genezen
Op een dag bedacht ik hoe kort het sterfelijk leven is. Ik wilde geen ongelukkig leven leiden. Ik moest van mijn beproevingen leren, de evangeliebeginselen die ik had geleerd toepassen en Christus in mijn leven uitnodigen.
Ik nam een stap in geloof, knielde elke dag neer en vroeg mijn hemelse Vader om de kracht om mijn biologische ouders te vergeven, mijn angst in geloof te veranderen, genezing en geluk te vinden, en liefde in mijn leven te herkennen. Ik ging naar het instituut, begon de Schriften te bestuderen en evangeliebeginselen toe te passen.
Ik streefde echt naar de genezende kracht van Jezus Christus en zijn verzoening. En na verloop van tijd begon mijn leven te veranderen. Doordat ik geduldig was, therapie en medicijnen kreeg en mijn leven elke dag met de Geest vulde, begon ik te genezen: ik was minder teruggetrokken en voelde me meer mezelf. Ik voelde me veilig. Ik diende anderen. Ik hield van mezelf, vergaf mezelf en aanvaardde mezelf. Ik begon gezonde liefdevolle relaties op te bouwen. Ik ging de liefde van mijn hemelse Vader voor mij voelen. En voor het eerst in mijn leven voelde ik ware vreugde.
Christus biedt hoop op een mooiere toekomst
Ik kan mijn verleden niet veranderen, maar zoals in Leer en Verbonden 122:7 staat, ‘Al deze dingen [zullen mij] ondervinding geven en [zullen] voor [mijn] bestwil zijn’. Ik weet nu dat de Heiland me tijdens mijn moeilijkheden heeft gesteund. Ondanks die moeilijkheden ben ik enorm gegroeid omdat ik wilde veranderen en me tot Hem blijf wenden.
Als jij je in een moeilijke gezinssituatie bevindt, weet dan dat je een Vader in de hemel hebt die je kent en van je houdt, en dat Hij de deur naar een stralende toekomst zal openen. Voordat ik geadopteerd werd, zei ik tegen mezelf dat mijn omstandigheden nooit zouden veranderen, en dat ik nooit zou trouwen of kinderen zou krijgen, omdat ik bang was dat ze net zo erg als ik zouden lijden. Maar ik heb geleerd dat we, als we Christus zoeken, ons toekomstige thuis en ons eeuwige gezin met hoop, evangeliebeginselen en liefde kunnen opbouwen, ongeacht onze eerdere familieproblemen.
Ouderling Clark G. Gilbert van de Zeventig heeft gezegd: ‘We […] beginnen [allemaal] op verschillende plekken met verschillende levensgaven. Sommige mensen worden op een hoog snijpunt met veel kansen geboren. Anderen staan […] voor moeilijke omstandigheden. […] Vervolgens gaan we langs een helling van persoonlijke vooruitgang voorwaarts. Onze toekomst wordt veel minder door ons beginpunt bepaald dan door onze hellingsgraad. Jezus Christus ziet goddelijk potentieel in ons, waar we ook beginnen. […] ‘Hij [doet] al wat Hij kan om ons te helpen onze helling in de richting van de hemel te laten wijzen.’1
Wat je omstandigheden ook zijn, door Jezus Christus kun je hoop en genezing vinden! Hij is bij je en Hij zal je naar gemoedsrust en vreugde leiden als je Hem altijd zoekt.