Digitaal thema-artikel
Vijf boodschappen die we allemaal moeten horen
De twee grote geboden zijn de kern van het evangelie van Jezus Christus. Zij zijn het fundament van wie wij als zijn volgelingen zijn.
Hoewel onze omstandigheden anders zijn, zijn onze harten dat niet. Daarom zijn er bepaalde boodschappen die alle kinderen van God moeten horen. Ik wil graag vijf van deze boodschappen met u delen: waarheden en raadgevingen die ons allemaal aangaan.
1. Ga naar het licht toe.
Als piloot vloog ik soms met mijn Boeing 747 van Duitsland naar de westkust van de Verenigde Staten. Op die vluchten naar het westen leek er nooit een einde te komen aan het daglicht. We stegen om 13.00 uur op in Duitsland en tien uur later kwamen we in Californië aan om 14.00 uur op dezelfde dag! De zon ging voor ons nooit onder.
Als we naar het oosten vlogen, gebeurde het tegenovergestelde. De zonsondergang kwam sneller dan normaal. Als we om 13.00 uur vertrokken, hield dat in dat we een paar uur later al in de donkere nacht terechtkwamen. Maar door onze richting en snelheid baadden we enkele uren later alweer in fel en vaak verblindend licht.
Of ik nu naar het westen of het oosten reisde, de zon veranderde nooit haar koers. Ze bleef op haar positie, standvastig in de hemel, en verschafte de aarde warmte en licht.
Mijn toegang tot die warmte en dat licht was afhankelijk van mijn locatie, richting en snelheid.
Zo is God ook in zijn hemel. Hij verandert nooit, maar wij wel.
We hebben allemaal Gods licht nodig, maar toch hebben we allemaal periodes waarin we het gevoel hebben dat we in duisternis verkeren.
Als die tijden aanbreken, kunnen we er zeker van zijn dat God er, net als de zon, altijd is. Als we ons hart op Hem richten, omarmt Hij ons en vervult Hij onze ziel met warmte, kennis en leiding.
2. U bent beter dan u denkt.
De Heer heeft altijd de kleine en zwakke dingen van de wereld gebruikt om zijn heerlijke doeleinden tot stand te brengen (zie Alma 26:12; 37:6).
Jeremia dacht dat hij te jong was om profeet te zijn (zie Jeremia 1:6–7).
Mozes twijfelde aan zichzelf omdat hij niet goed kon spreken (zie Exodus 4:10–12).
Henoch voelde zich ongeschikt om bekering te prediken omdat, zoals hij zei, ‘alle mensen mij haten’ (Mozes 6:31).
De Heer bereikt vaak het meeste met hen die zich het minst bekwaam voelen. Hij nam een jonge herder en maakte hem machtig in het doden van een indrukwekkende reus en het grootmaken van een beginnende natie (zie 1 Samuel 17).
Een ongeschoolde boerenjongen werd de grote profeet in de laatste dagen die een wonderbaar werk en een wonder begon.
De verlangens van mijn hart, Walter Rane
In onze bedeling nam God een jonge, ongeschoolde boerenjongen en onderwees hem tot hij de grote profeet in de laatste dagen werd die een wonderbaar werk en een wonder begon dat nu naar alle landen van de wereld voortrolt.
Wellicht zien we onszelf allemaal als iets minder dan we zijn. Onwaardig. Talentloos. Niets bijzonders. Met een gebrek aan moed, verstand, middelen, charisma of aanzien om God van dienst te kunnen zijn.
U bent niet volmaakt? Wie wel? Misschien bent u precies de persoon die God zoekt.
De Heer kiest voor de nederigen en zachtmoedigen – deels omdat ze nederig en zachtmoedig zijn. Op die manier worden er nooit vraagtekens geplaatst bij de reden voor hun succes. Deze geweldige, gewone mensen bereiken grote dingen, niet door wie zij zijn, maar door wie God is! Want ‘de dingen die onmogelijk zijn bij de mensen, zijn mogelijk bij God’ (Lukas 18:27; zie ook Markus 10:27).
U hoeft van God niet uitzonderlijk te zijn, laat staan volmaakt.
Hij zal uw talenten en vaardigheden nemen en ze vermenigvuldigen, ook al lijken ze net zo gering als maar een paar broden en vissen. Als u op Hem vertrouwt en getrouw bent, zal Hij uw woorden en daden grootmaken en ze gebruiken om menigten tot zegen te zijn en te dienen! (Zie Johannes 6:8–13.)
God heeft geen mensen nodig die volmaakt zijn.
Hij zoekt mensen die hun hart en een gewillige geest te bieden hebben (zie Leer en Verbonden 64:31–34), en Hij zal hen in Christus vervolmaken (Moroni 10:32–33).
Hebben we onze familieleden, vrienden en naasten lief?
De barmhartige Samaritaan, Walter Rane
3. Leer God en elkaar liefhebben.
Toen een Farizeeër Jezus vroeg wat het grootste gebod was, stelde de Heiland eens en voor altijd vast wat onze prioriteiten als personen en als kerk moeten zijn:
-
God liefhebben (zie Mattheüs 22:37).
-
Uw naaste liefhebben (zie Mattheüs 22:39; zie ook vers 34–40).
Dat is het middelpunt van het evangelie. Daarop moeten wij ook al onze inspanningen als kerk en als discipelen van Jezus Christus richten.
Het evangelie is zo veelomvattend dat we het ons leven lang kunnen bestuderen en onze kennis ervan nog steeds oppervlakkig blijft. We hebben allemaal onderwerpen of beginselen die ons meer interesseren dan andere. Natuurlijk zijn dat de dingen waar we ons bij het dienen in de kerk op richten, waarover we praten en wat we benadrukken.
Zijn die beginselen belangrijk? Zeker.
Maar we zouden er goed aan doen om te overwegen of ze het belangrijkst zijn.
De Farizeeën vanouds stelden honderden regels en geboden op uit heilige geschriften. Ze deden veel moeite om ze te rangschikken, zich eraan te houden en af te dwingen dat anderen ze nauwgezet naleefden. Ze geloofden dat exacte gehoorzaamheid aan de kleinste van deze procedures mensen naar God zou leiden.
Waar gingen zij de fout in?
Ze verloren het middelpunt uit het oog.
Ze vergaten wat voor hun eeuwige doel de grootste waarde had.
Ze zagen de vele regels als doel op zich, in plaats van als middelen om een doel te bereiken.
Zijn we tegenwoordig vatbaar voor dezelfde fout? Als we brainstormden, zouden we vast een lijst kunnen opstellen van verwachtingen in de laatste dagen die gelijk is aan of zelfs groter is dan de lijst regels van weleer.
Het is niet zo dat die regels en evangelieonderwerpen niet belangrijk of waardevol zijn. Ze hebben een doel. Ze maken deel uit van het geheel.
Ze kunnen ons naar het middelpunt leiden, maar ze zijn niet zelf het middelpunt.
Het zijn takken van de boom, maar niet de boom zelf. En als ze ooit van de boom worden afgescheiden, zullen ze geen leven meer hebben. Ze zullen verdorren en sterven. (Zie Johannes 15:1–12.)
Als we de Heiland bij het laatste oordeel ontmoeten, zullen we rekenschap afleggen over de mate waarin we de twee grote geboden hebben nageleefd.1
Hebben we God werkelijk gezocht? Hebben we Hem met heel ons hart, met al onze macht, ons verstand en onze sterkte liefgehad?
Hebben we onze familieleden, vrienden en naasten liefgehad? Hoe hebben we die liefde getoond?
We koesteren alle evangeliebeginselen. We ‘leven naar ieder woord dat uit de mond van God uitgaat’ (Leer en Verbonden 84:44). En toch moeten we altijd bedenken dat ‘heel de Wet, en de Profeten’ naar de twee grote geboden wijzen (Mattheüs 22:40).
Dat is de kern van het evangelie van Jezus Christus. Het is het fundament van wie wij als zijn volgelingen zijn.
Terwijl anderen met Hem redetwistten, sprak Jezus de eenvoudige waarheid – niet in toorn, maar in kalme majesteit.
De Heer beschuldigd voor Kajafas, Frank Adams
4. Onenigheid is onvermijdelijk; twist is een keuze.
Soms bedenken we hoe aangenaam het leven zou zijn als we niet zoveel tegenstand hadden.
Het leven van Jezus Christus, ons volmaakte voorbeeld, was niet vrij van onenigheid. Hij werd gedurende zijn hele bediening tegengewerkt, en in zijn laatste uren werd Hij verraden door een vriend, beschuldigd door valse getuigen, belasterd, geslagen, verwond en gekruisigd.
Wat was zijn reactie daarop?
Tegen sommigen zei Hij niets.
Tot anderen sprak Hij de eenvoudige waarheid – niet in toorn, maar in kalme majesteit.
Terwijl anderen met hem redetwistten, was Hij standvastig – vertrouwend op zijn Vader, kalm in zijn getuigenis, onwrikbaar in de waarheid.
Onenigheid is onvermijdelijk. Het hoort bij het sterfelijk leven. Het maakt deel uit van deze proeftijd.
Twist is echter een keuze. Twist is een van de manieren waarop mensen op onenigheid kunnen reageren. En wij kunnen voor een betere manier kiezen.
Onze wereld loopt over van twist. We hebben er 24/7 toegang toe: in het nieuws, op sociale media – soms zelfs in onze omgang met onze dierbaren.
We kunnen niet met een volumeknop verandering in de verbittering, toorn of woede van anderen brengen.
We kunnen echter wel kiezen hoe we daarop reageren.
Ik weet dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is.
Het vergt veel discipline om niet met kijfzieke mensen te twisten. Maar dat is wat het inhoudt om een discipel te zijn. Jezus heeft gezegd: ‘Hij die de geest van twisten heeft, is niet van Mij, maar van de duivel, die de vader van twisten is. […] Dit is […] mijn leer: dat zulke zaken moeten worden weggedaan’ (3 Nephi 11:29–30).
Als God spreekt – zelfs als Hij ons tot bekering oproept – zal zijn stem waarschijnlijk geen ‘stem van de donder [zijn], en evenmin een stem van daverend rumoer, maar […] een zachte stem van een volmaakte mildheid, als een fluistering, [die doordringt] tot in het diepste van de ziel’ (Helaman 5:30).
Als volgelingen van Jezus Christus volgen we dit voorbeeld. We vallen anderen niet aan en brengen ze niet in verlegenheid. Wij streven ernaar God lief te hebben en onze naasten te dienen. We proberen Gods geboden vreugdevol te onderhouden en de evangeliebeginselen na te leven. En we moedigen anderen aan om dat ook te doen.
We kunnen niemand dwingen om te veranderen. Maar we kunnen wel van ze houden. We kunnen door ons voorbeeld laten zien waar het herstelde evangelie van Jezus Christus om draait. En we kunnen iedereen uitnodigen om te komen en erbij te horen.
Als anderen ons beledigen, vuren wij dan ook beledigingen op hen af?
Er is een betere manier.
Tegen sommigen zeggen we niets. Anderen vertellen we met ingetogen waardigheid wie we zijn, wat we geloven en waarom we geloven. We zijn zeker van ons geloof in God en vertrouwen erop dat Hij ons in onze beproevingen zal steunen.
Laten we ons met de dingen van onze Vader bezighouden.
We hebben genoeg werk te doen om Christus na te volgen. Dat doen we door te leren God lief te hebben en anderen tot zegen te zijn.
Ja, er zal nog steeds onenigheid zijn. Maar onze almachtige Vader in de hemel heeft beloofd dat Hij onze strijd voor ons zal voeren (zie Exodus 14:13–14; Deuteronomium 3:21–22; Psalmen 20:6; 34:17; Spreuken 20:22).
Christus in Gethsémané, Harry Anderson
5. Onze hemelse Vader is een God van een nieuw begin.
Zolang wij stervelingen op deze geweldige, prachtige planeet leven, zullen we fouten maken. Maar dat is geen verrassing voor God.
Daarom heeft Hij zijn eniggeboren Zoon gezonden om uit een sterfelijke vrouw geboren te worden, een volmaakt leven te leiden en een groots, eeuwig offer te brengen dat ons van zonde reinigt en de deur naar eeuwige heiligheid, vrede en heerlijkheid opent als wij ons bekeren en geloof in Hem hebben.
Dankzij Jezus Christus kunnen onze fouten, onze zonden – zelfs ons alledaagse verdriet, onze pijn, teleurstellingen en frustraties – worden genezen. Dankzij onze Heiland hoeven zulke dingen ons er niet van te weerhouden om onze goddelijke bestemming te vervullen!
De Heiland heeft gezegd: ‘Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven’ (Mattheüs 11:28). Hij biedt vergeving en kracht om vooruitgang te maken. Dankzij Jezus Christus kunnen we onze lasten achter ons laten en elke dag besluiten om Hem beter te volgen.
Onze hemelse Vader is de God van een nieuw begin. Elke dag, elk uur, kan een frisse start zijn – een gelegenheid om onszelf door de Heilige Geest te hernieuwen en beter als ware en getrouwe discipelen van de Heiland te gaan wandelen. Zijn evangelie is het goede nieuws dat we opnieuw kunnen beginnen: we kunnen nieuwe schepselen in Christus worden (zie 2 Korinthe 5:17).
Ik wil niet zeggen dat we onze zonden en fouten moeten bagatelliseren. We stoppen ze niet in de doofpot en proberen ze niet te verbergen.
Integendeel, om vergeving van God te ontvangen, moeten we onze zonden belijden. Alleen als we onze zwakheden volledig en eerlijk erkennen, kunnen we ervan leren en ze overwinnen. We moeten nederig evalueren waar we zijn voordat we van koers kunnen veranderen en vooruitgang kunnen maken naar waar we willen zijn.
Met andere woorden: we moeten ons bekeren!
Als we aan het avondmaal deelnemen, gedenken we het verbond dat we bij onze doop hebben gesloten om de naam van de Heiland op ons te nemen en het pad van het discipelschap te bewandelen. We benaderen God, leggen onze zonden nederig voor Hem als offerande en smeken om zijn barmhartigheid. We verbinden ons er opnieuw toe Hem lief te hebben en te dienen, en anderen lief te hebben en te dienen. We vragen zijn zegen als we onze gedachten en daden aan het dienen van Hem wijden.
Als u dat doet, zult u voelen dat God zijn hand over u uitstrekt. De God van het heelal zal u de kracht en motivatie geven om het beter te doen.
Er zullen in de toekomst fouten en struikelingen voorkomen. Maar net zoals elke zonsopkomst aangeeft dat er een nieuwe dag is begonnen, maken we elke keer dat we ons bekeren een nieuwe start op ons pad van discipelschap.
We kunnen opnieuw beginnen.
God verlangt dat wij tot Hem komen. Zijn barmhartigheid is voldoende om onze wonden te genezen, ons te inspireren om voorwaarts te gaan, ons van zonde te reinigen, ons voor komende beproevingen te sterken, en ons met hoop en vrede te zegenen.
Als we dat met heel ons hart verlangen, zal God ons door dit sterfelijk leven leiden en zal Hij ons met open armen opwachten om ons bij de opstanding te omarmen.
Wat onze tekortkomingen ook zijn, wat onze gebreken ook zijn, God kan ons genezen, inspireren en reinigen.
Hij is de God van een nieuw begin.
Net als u ben ik een arme pelgrim die er onvolmaakt naar streeft om het pad van het discipelschap te bewandelen en die hoopt het grote verlangen van onze hemelse Vader te vervullen – om bij Hem terug te keren en met u ‘in een staat van nimmer eindigend geluk’ te leven (Mosiah 2:41).
Ik bid dat u op uw reis hoop, kracht en vreugde mag vinden, dat u God zult vinden en Hem met heel uw hart zult liefhebben, terwijl u ernaar streeft anderen tot zegen te zijn.
Uit een toespraak gehouden tijdens de onderwijsweek van de BYU op 17 augustus 2021, met de titel ‘Five Messages That All of God’s Children Need to Hear’.