De taal van de Geest

Alison Wood, kerktijdschriften

Ik heb geleerd dat de Geest ons kan helpen om de liefde van onze hemelse Vader over te brengen, zelfs als we daarin tekortschieten.

Ik reisde vroeger in de zomer met een dansgezelschap door Europa. Ons publiek, onze uitvoeringen en ons energieniveau verschilden, maar we hadden één traditie die altijd hetzelfde bleef: we sloten elk optreden af door ‘God zij met u tot w’u wederzien’¹ te zingen in de taal van het land dat we bezochten. Omdat het grootste deel van mijn dansgezelschap lid was van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, waren we dol op deze traditie. Het was een geweldige manier om contact te leggen met ons publiek en de liefde van onze hemelse Vader over te brengen.

Tegen het einde van een van die reizen waren we net Duitsland binnengereden en oefenden we het lied in het Duits voor de komende optredens. Maar toen we aankwamen, ontdekten we dat in dat gedeelte van Duitsland Sorbisch werd gesproken, een dialect dat weinig overeenkomst vertoonde met het lied dat we net zo ijverig hadden ingestudeerd.

Tijdens de busreis naar ons optreden was ik uitgeput en wilde ik het liefst de hele rit slapen. Maar onze leiders hadden andere ideeën. Ze hadden onze reisleiders gevraagd om de lofzang in het Sorbisch te vertalen. Nu wilden ze dat de hele bus soezende dansers het lied enkele uren voor ons optreden zou leren.

We deden ons best. Aan het eind van het optreden stonden we samen op het podium en begonnen we te zingen. Ik weet nog hoe ik verbaasd was dat ik me de onbekende woorden die ik een paar uur eerder had leren uitspreken, makkelijk kon herinneren. Toen ik op de Geest vertrouwde om me aan de woorden te herinneren, verdwenen mijn eerdere twijfels of we wel klaar waren om het te zingen.

dansend koppel — Toen we klaar waren met dansen en begonnen te zingen, bracht de Geest mij de woorden van het lied in herinnering.

Het publiek keek verbaasd en toen opgetogen. Toen het lied eindigde, viel er een stilte over de menigte. Toen stonden ze op en begonnen ze een lied voor ons te zingen. Later legden ze uit dat dit een danklied was dat ze normaal gesproken voor bijzondere gelegenheden bewaarden.

Ik voelde de Geest op dat moment zo sterk, ook al begreep ik niet wat ze zongen. Ik was zo dankbaar dat de Heer me had geholpen om zijn liefde over te brengen, hoewel ik mij tekort voelde schieten. Ik werd eraan herinnerd dat de liefde van onze hemelse Vader een universele boodschap is. Hoe verschillend we ook zijn, we kunnen allemaal de taal van de Geest begrijpen.