‘Tiende betalen: uiting van ons geloof’, Liahona, februari 2024.
Tiende betalen: uiting van ons geloof
Ik was er kapot van toen mijn tempelaanbeveling niet werd verlengd, maar mijn geloof om de wet van tiende weer na te leven, bracht grote zegeningen en gemoedsrust.
Jaren geleden, toen mijn kinderen nog klein waren, ging ik naar mijn priesterschapsleider om mijn tempelaanbeveling te laten verlengen. Maar toen hij vroeg of ik een volledige tiende betaalde, moest ik toegeven dat ik dat niet deed. Dat wilde ik wel, maar ik had moeite om tiende te betalen omdat ik een verkeerde investering had gedaan.
Toen hij naar mijn problemen had geluisterd en naar onze financiële toestand had gevraagd, herinnerde hij me er vriendelijk en medelevend aan dat het belangrijk was geloof in de Heer te oefenen en een volledige tiende te betalen. Daarna lazen we samen Maleachi 3:10: ‘Beproef Mij toch hierin, zegt de Heere van de legermachten, of Ik niet de vensters van de hemel voor u zal openen, en zegen over u zal uitgieten, zodat er geen schuren genoeg zullen zijn.’
‘Ik begrijp dat het pijnlijk voor je is dat ik je tempelaanbeveling nu niet kan verlengen’, zei hij. ‘Maar je zult veel meer vreugde voelen en zegeningen ontvangen als je een eerlijke tiende betaalt. Laten we over drie tot zes maanden nog eens een tempelaanbevelingsgesprek inplannen.’
Na dat gesprek praatten en baden mijn vrouw en ik over deze kwestie. We waren ervan overtuigd dat onze hemelse Vader wist hoe graag we weer in de tempel aan heilige verordeningen wilden deelnemen. Naar de tempel gaan is heel belangrijk voor ons. In het huis des Heren kunnen we niet alleen onze overleden dierbaren helpen, maar voelen we ook grote vreugde, vrede en rust. Dat zijn allemaal kostbare zegeningen die we kunnen ontvangen als we tempelverbonden sluiten en nakomen, en als we heilige verordeningen verrichten. We kwamen tot de slotsom dat tiende niet zozeer om geld gaat maar eerder om geloof oefenen in onze hemelse Vader en Jezus Christus. En we stelden ons ten doel om een volledige tiende te betalen en weer naar de tempel te gaan.
Zodra we dat hadden gedaan, kregen we de ingeving om onze auto te verkopen. Onze auto was de enige manier om ons gezin comfortabel te vervoeren, maar we vertrouwden erop dat de Heer ons zou zegenen als we dit offer brachten. We wisten dat het moeilijk zou worden om telkens de bus te nemen, waarbij ik voor onze drie dochtertjes zorgde en mijn vrouw zich over onze tassen ontfermde, maar we wisten ook dat het de beste manier was om ons doel te bereiken. We begonnen een volledige tiende te betalen.
Na drie maanden had ik een vervolggesprek met mijn priesterschapsleider. Hij vroeg naar mijn getuigenis van tiende, en ik kon zeggen dat ik een volledige tiende betaalde.
Mijn vrouw en ik kregen eindelijk weer een tempelaanbeveling, en we gingen meteen naar de tempel. We hadden ons doel bereikt om naar de tempel terug te keren, zodat we verbonden konden sluiten en verordeningen verrichten ten behoeve van onze voorouders. De vensters van de hemel gingen open. De zegeningen werden over ons uitgegoten. Ik kan amper beschrijven hoe gelukkig en vredig ik me voelde.
We namen nog steeds de bus en misten soms onze halte omdat we in slaap waren gevallen, maar lichamelijke ongemakken wegen niet op tegen de vreugde van een volledige tiende betalen, en de zegeningen van tempelbezoek.
De zegeningen bleven maar komen. Na zes maanden kreeg ik promotie, waardoor ik niet alleen een hoger salaris maar ook een wagen van de zaak kreeg. Na zes maanden gaf de Heer ons een nieuwe auto, en konden we ons gezin nog comfortabeler vervoeren dan met onze oude auto.
De Heer hield zijn beloften aan mij, en door zijn geboden te onderhouden, kwam ik mijn beloften aan Hem na.
De auteur woont in Laguna (Filipijnen).