‘Het getuigenis van een moeder: een gave van God’, Liahona, juni 2024.
Het getuigenis van een moeder: een gave van God
Bij de familie van mijn man vond ik een thuis, verbondenheid en bovenal, een getuigenis van onze hemelse Vader.
Ik ben als enig kind door een alleenstaande moeder opgevoed. We verhuisden vaak. Ik weet nog dat ik het gevoel had dat ik geen stabiliteit of thuis had. Toen ik in het laatste jaar van de middelbare school zat, verhuisde mijn moeder naar Californië en bleef ik achter in Utah, in de hoop wat stabiliteit te vinden.
Ik trok bij familieleden in. Ik kon doen wat ik wilde en hoefde nooit verantwoording aan iemand af te leggen. Dat klinkt toch als de droom van elke tiener? Voor mij was het geen droom en ook niet de stabiliteit waarop ik had gehoopt. Ik had nog steeds het gevoel dat ik nergens thuishoorde. Ik voelde me alleen.
Overdag hield ik me flink en deed ik vrolijk, maar ’s avonds zat ik vaak op de parkeerplaats van de kerk in tranen naar kerkmuziek te luisteren. Ik kreeg een wanhopig verlangen om te weten of God echt bestond.
‘Hemelse Vader, ik wil weten dat U bestaat. Ik ben verloren. Ik voel me eenzaam. Ik wil het zelf weten. Ik wil het zo graag weten.’
Stilte. Ik hoorde alleen maar stilte.
De gemoedsrust en troost bleven uit. Ik voelde me naderhand altijd terneergeslagen, alsof ik met mijn gebed tijd had verspild. De gebeden die ik die avonden in mijn auto uitsprak, leken altijd onbeantwoord te blijven. Er leek altijd alleen maar stilte te zijn.
De daaropvolgende jaren voelde ik me nog steeds eenzaam, maar ondanks de schijnbaar onbeantwoorde gebeden geloofde ik nog steeds dat God bestond.
Het gevoel erbij te horen
Toen ik de man ontmoette die uiteindelijk mijn echtgenoot zou worden, kreeg ik eindelijk het gevoel dat ik ergens bij hoorde – het gevoel dat ik een thuis had. Zijn familie heette me hartelijk welkom. Dat vond ik erg belangrijk omdat ik al zo lang naar die gevoelens had verlangd. Toen we in de tempel trouwden, was ik blij dat ik bij een familie kon horen die op het evangelie gericht was.
Het was fijn om te zien hoe thuis priesterschapszegens werden gegeven, in mijn schoonmoeders wijk naar de kerk te gaan en daarna samen in haar tuin te eten en te praten, terwijl we naar de muziek vanuit haar keukenraam zaten te luisteren. Deze ervaringen nestelden zich in mijn hart en begonnen een leegte te vullen die hoognodig opgevuld moest worden. Deze familie was precies wat ik nodig had, en God wist dat. Maar Hij was nog niet klaar met het beantwoorden van de gebeden die ik laat op al die avonden had uitgesproken.
Op een ochtend zat ik met mijn schoonmoeder op de veranda. Ze zei iets wat me erg raakte. Voor het eerst in mijn leven hoorde ik de Geest tot me getuigen dat mijn hemelse Vader echt bestond.
‘Als je weet dat onze hemelse Vader er echt is,’ zei ze, ‘verandert alles.’
Vanaf toen veranderde alles inderdaad! Mijn getuigenis nam toe en ik wilde meer leren. Nu weet ik wanneer de Geest tot mij spreekt. Ik herken dat fijne gevoel wanneer Hij nabij is.
Een antwoord van mijn hemelse Vader
Op een dag las ik op sociale media deze inspirerende vraag: ‘Waar zul je de Heer vandaag tegenkomen?’
Ik ‘kwam Hem tegen’ door een geestelijke ingeving die ik kreeg toen ik enkele jaren na ons huwelijk bij ons in de buurt wandelde. Ik bleef staan en schreef de ingeving op. Ik zag mezelf, al die jaren geleden, alleen op de parkeerplaats van de kerk zitten, en begreep dat God in die tijd zag wat ik niet kon zien.
Ik wist toen niet dat God me op een dag door mijn toekomstige schoonmoeder, die ik toen nog niet kende, zou laten zien wie Hij was. Hij wist dat ik een band met haar zou krijgen die mij zou opbouwen en sterken op manieren die ik niet eerder had meegemaakt.
Hij had me al die tijd geleden wel een antwoord gegeven, maar ik hoorde het toen niet. Hij zag het totaalbeeld, ik niet. Ik kon zijn plannen voor mij niet zien. Op dat moment tijdens mijn wandeling liet Hij me mildelijk weten wat Hij al die tijd al voor mij in petto had.
Als ik mijn schoonmoeder hoor bidden of over haar onwrikbare liefde voor de Heiland hoor spreken, kan ik haar getuigenis voelen. Het is een bijzondere gave van God om een van haar dochters te mogen zijn. Haar getuigenis is ook een gave van God die ons allemaal tot zegen is. Ik weet dat mijn Heiland leeft, omdat zij haar hele leven dichter tot Hem is gekomen. Ze straalt aan iedereen uit dat Hij bestaat.