Mensen moeten het weten

Inaê Leandro, São Paulo (Brazilië)

De kennis dat het gezin eeuwig kan zijn, heeft mijn leven voorgoed veranderd.

Mijn moeder overleed toen ik 12 was. Toen begon ik me af te vragen wat er na dit leven met een gezin gebeurt. De priester in onze kerk vertelde me dat we na de dood geen deel van een gezin uitmaken. Hij zei dat ik mijn moeder wel zou zien, maar dat ik haar niet als mijn moeder zou herkennen en dat zij mij niet als haar dochter zou herkennen.

Dat was niet het antwoord waarop ik had gehoopt. Ik bleef met ons gezin naar de kerk gaan, maar ik had nog steeds vragen. Ik vroeg me ook af waar de profeten en apostelen waren.

Toen ik 14 was, zocht ik op internet naar ‘Jezus Christus’. Ik kwam toen op de website van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen terecht. Niet lang daarna kwamen er twee zendelingen bij ons aan de deur. Ze wilden iets over Jezus Christus vertellen. Ik liet ze binnenkomen en vroeg mijn vader om erbij te komen zitten.

De eerste vraag die de zendelingen me stelden, was: ‘Weet je dat het gezin eeuwig kan zijn?’

Ik antwoordde: ‘Nee, dat kan niet.’ Toen vertelde ik wat ik van mijn priester had geleerd. Na ons gesprek vond ik de zendelingen op Facebook. Ik keek naar video’s waarin ze afscheid van hun familie namen. Ik wilde weten waarom ze hun familie hadden achtergelaten om naar mijn land te komen en waarom ze dat allemaal geloofden. Ik belde het telefoonnummer dat ze hadden achtergelaten en zei: ‘Ouderlingen, ik wil zondag naar jullie kerk komen.’

Twee jaar lang ging ik naar de kerk en sprak ik met de zendelingen af. De andere gezinsleden stonden echter niet open voor de kerk. Toen ik 18 werd, zei ik thuis dat ik me wilde laten dopen. Ik probeerde ze over het evangelie te vertellen, maar ze waren er niet klaar voor.

Voorbereiding op een zending

In 2015 liet ik me plaatsvervangend dopen in de São Paulotempel (Brazilië). Toen ik daar was, vroeg een man of ik me op een zending voorbereidde. Ik zei dat ik dat ooit hoopte te doen. Toen zei hij: ‘Ik denk dat je je moet voorbereiden om op zending te gaan en Frans te leren.’

Ik dacht: Waarom Frans? Ik kom uit Brazilië. Hoe kan ik een Franstalige zending vervullen? Maar dankzij die ervaring in de tempel begon ik Frans te leren.

Een paar maanden later zat ik op een busstation in São Paulo het Boek van Mormon in het Frans te lezen. Toen de vrouw naast me de omslag van het boek zag, begon ze in het Frans tegen me te praten. Ik was nog maar een paar maanden bezig om de taal te leren, maar ik kon haar verstaan!

Tot mijn verbazing kende ze het Boek van Mormon omdat ze de zendelingen in haar woonplaats, Parijs, had ontmoet. Ze stelde me veel vragen over de Nephieten en het bezoek van de Heiland aan Amerika. Op onverklaarbare wijze kon ik met haar praten alsof ik in mijn moedertaal sprak. Ik gaf haar met plezier mijn exemplaar van het Boek van Mormon.

Begin 2020 ging ik via een uitwisselingsprogramma naar Engeland om Engels te leren. Ik ontmoette daar een meisje uit Marokko. Ze vroeg me waarom ik geen alcohol dronk, en dat leidde tot een gesprek over het woord van wijsheid, de kerk en het Boek van Mormon. Ik liet haar mijn exemplaar van het Boek van Mormon in het Frans zien en ik kon opnieuw vragen over het evangelie in het Frans beantwoorden.

Ik besefte dat mensen het evangelie en dit bijzondere boek in hun eigen taal moeten leren kennen, en dat ik het Boek van Mormon kon gebruiken om anderen te helpen.

Inaê Leandro (rechts) met een van haar collega’s, zuster Wongsin Elisaia, toen ze op Temple Square in Salt Lake City (Utah, VS) diende.

De gave van talen

Toen ik later mijn zendingsoproep kreeg, las ik dat ik naar Temple Square in Salt Lake City ging en Portugees zou spreken.

Echt? dacht ik. Iedereen daar kent de kerk al, en ze spreken niet eens Frans in Utah.

Toen ik het aan mijn familie vertelde, vroeg mijn vader: ‘Je laat je baan als leerkracht op de middelbare school, je thuis, je baan als leerkracht – eigenlijk alles – achter om op zending te gaan? Hoeveel betalen ze je daarvoor?’ Hij was verbaasd toen ik hem vertelde dat ik mijn zending zelf zou betalen.

Eerst wist ik niet waarom ik naar Utah was geroepen, maar onze hemelse Vader wist waar ik moest zijn. Op Temple Square kwam ik er al snel achter dat als je tien talen spreekt – of slechts twee of drie – je daar in alle tien talen kunt lesgeven. Mijn collega’s en ik gaven op Temple Square en in het Centrum voor humanitaire diensten op Welfare Square rondleidingen in het Spaans, Portugees en Engels. Via de website ComeuntoChrist.org gaven we ook online in verschillende talen les.

Ik heb de gave van talen aan den lijve ondervonden. Als we het verlangen en enthousiasme hebben om een taal te leren en als we hard werken, zegent God ons zodanig dat we die kunnen spreken en begrijpen.

zendelingzusters met geopende boeken — ‘Als we het verlangen en enthousiasme hebben om een taal te leren en als we hard werken,’ zegt Inaê, ‘zegent God ons zodanig dat we die kunnen spreken en begrijpen.’

Ik lees graag het Boek van Mormon in andere talen. Zo verbeter ik mijn taalvaardigheden, en groeit mijn getuigenis en begrip van de evangeliebeginselen.

Eeuwige gezinnen

Wanneer ik op de voorbereidingsdag naar huis belde, vertelde ik over zendingssuccessen en -ervaringen. Ik richtte me op de dingen die ik met mijn familieleden gemeen had, en zij vertelden me over hun reizen en de dingen die er thuis gebeurden. Ze vertelden me zelfs dat ze met de voltijdzendelingen pizza hadden gegeten, omdat ze hadden gehoord dat vriendelijke mensen in Salt Lake City goed voor mijn collega en mij zorgden.

Het is zestien jaar geleden dat mijn moeder overleed. Dat was een moeilijke dag, maar ik weet dat ons gezin eeuwig kan zijn. Ik weet dat ik mijn moeder weer zal zien. Ik weet dat ze mij als haar dochter zal herkennen. Veel mensen hebben die kennis niet.

Daarom ben ik op zending gegaan. Daarom heb ik nieuwe talen geleerd. En daarom probeer ik anderen nog steeds zelf antwoord op hun evangelievragen te helpen vinden.