« ការងារបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ប្រធានបទ និង សំណួរ ( ឆ្នាំ ២០២៣ )
មគ្គុទ្ទេសក៍សិក្សាដំណឹងល្អ
ការងារបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
« ហើយទ្រង់នឹងត្រូវបានហៅថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ » ។ ( ម៉ូសាយ ៣:៨ )
បុត្រវិញ្ញាណដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ គឺជាព្រះរាជបុត្រាច្បងរបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ មុនកំណើតលើផែនដីរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានគេស្គាល់តាមរយៈព្រះបរមងារជាច្រើន ដូចជាព្រះយេហូវ៉ាដ៏មហិមា និងព្រះអម្ចាស់ដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដា ។ ព្រះ វរបិតាបានបញ្ជូនព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់មករស់នៅលើផែនដី ហើយប្រទានព្រះអង្គជាពលិកម្មធួនដ៏គ្មានទីបញ្ចប់ ដើម្បីធ្វើឲ្យការប្រោសលោះអាចធ្វើទៅបានសម្រាប់បុត្រាបុត្រីទាំងអស់របស់ព្រះ ។ ក្នុងអំឡុងពេលជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្រៀនដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ បានធ្វើអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យ ហើយបានបង្កើតសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។ ចេញពីដំណើររឿងព្រះគម្ពីរនៃព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ យើងរៀនថាទ្រង់បានគោរពប្រតិបត្តិព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់យ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានព្យាបាលអ្នកឈឺ និងបានរងទុក្ខ បានផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់អស់អ្នកដែលរងទុក្ខ បានបង្រៀនអំពីសារៈសំខាន់នៃការប្រែចិត្ត ហើយបានធ្វើឲ្យការអភ័យទោសអាចកើតឡើងបាន ។ ជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់បានធ្វើជាគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយសម្រាប់បុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ទាំងអស់ដើម្បីធ្វើតាម ។
តើការងារបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអ្វី ?
ព្រះវរបិតាទ្រង់បានបញ្ជូនព្រះរាជបុត្រាសំណព្វរបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទៅកាន់ផែនដីដើម្បីធ្វើជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ និងជាព្រះប្រោសលោះនៃពិភពលោក ។ តាមរយៈបទពិសោធន៍ក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ និងពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់បានដឹង និងយល់យ៉ាងល្អឥតខ្ចោះនូវអ្វីដែលយើងម្នាក់ៗជួបប្រទះនៅលើផែនដីនេះ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រទានគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះសម្រាប់យើងដើម្បីធ្វើតាម ។
ទិដ្ឋភាពទូទៅនៃប្រធានបទ ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
មគ្គុទ្ទេសក៍សិក្សាដំណឹងល្អដែលជាប់ទាក់ទង ៖, ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ, ការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ, ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ, ការរស់ឡើងវិញ
ផ្នែកទី ១
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតែងតែធ្វើតាមព្រះរាជបំណងរបស់ព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់ជានិច្ច
ព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អព្ភូតហេតុនៅជុំវិញការប្រសូត្ររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានគេកត់ត្រាទុកយ៉ាងល្អនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ( សូមមើលឧទាហរណ៍ លូកា ២:១-១៩ ) ។ ទាក់ទងទៅនឹងកុមារភាពរបស់ទ្រង់ ព្រះគម្ពីរបានចែកចាយតែ « ឯព្រះឱរស ក៏កាន់តែមានវ័យចម្រើនធំឡើង មានកំឡាំងខាងវិញ្ញាណរឹតតែច្រើនឡើង ប្រកបដោយប្រាជ្ញាដ៏ពោរពេញ ហើយព្រះគុណនៃព្រះក៏សណ្ឋិតលើទ្រង់ផង » ហើយថា « ព្រះយេស៊ូវក៏កាន់តែធំ ប្រកបដោយប្រាជ្ញារឹតតែច្រើនឡើង ហើយជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះ និងចិត្តមនុស្សផង » ( លូកា ២:៤០, ៥២ ) ។
នៅពេលព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្ម ១២ ព្រះវស្សា ទ្រង់បានធ្វើដំណើរជាមួយគ្រួសាររបស់ទ្រង់ទៅកាន់ក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីរម្លឹ្កកដល់ពិធីបុណ្យរំលង ។ នៅពេលធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅផ្ទះទៅកាន់ស្រុកណាសារ៉ែត វិញ ម៉ារា និងយ៉ូសែបបានដឹងថាព្រះយេស៊ូវមិនស្ថិតក្នុងចំណោមសមាជិកគ្រួសារដែលធ្វើដំណើរជាមួយពួកគេទេ ។ នៅទីបំផុតពួកគេបានរកឃើញទ្រង់នៅឯព្រះវិហារបរិសុទ្ធក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ដោយកំពុងបង្រៀនមនុស្ស និងឆ្លើយសំណួររបស់ពួកគេ ( សូមមើល ការបកប្រែរបស់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ លូកា ២:៤៦ [ នៅក្នុង លូកា ២:៤៦, លេខយោង គ ] ) ។ នៅពេលម៉ារាសម្តែងការព្រួយបារម្ភចំពោះអវត្តមានរបស់ទ្រង់ នោះព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា « អ្នកម្តាយរកខ្ញុំធ្វើអី តើមិនជ្រាបថា គួរឲ្យខ្ញុំនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះវរបិតានៃខ្ញុំទេឬអី ? » ( លូកា ២:៤៦ ) ។ ទោះជានៅក្នុងយុវវ័យក្ដី ក៏ព្រះយេស៊ូវបានផ្ដោតទៅលើការធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់ដែរ ។
ក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់ ហើយបានបម្រើព្រះជាព្រះវរបិតា ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា « ពីព្រោះខ្ញុំបានចុះពីស្ថានសួគ៌មក មិនមែននឹងធ្វើតាមចិត្តខ្ញុំទេ គឺតាមបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវិញ ដែលទ្រង់ចាត់ឲ្យខ្ញុំមក » ( យ៉ូហាន ៦:៣៨ ) ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទសព្វព្រះទ័យចង់ឲ្យយើងម្នាក់ៗធ្វើដូចគ្នា ។ ទ្រង់បានសន្យាថា « អស់អ្នកដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតា ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌វិញទេតើ » គឺជាអ្នកដែលនឹងចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ( ម៉ាថាយ ៧:២១ ) ។
រឿងទាំងឡាយដែលត្រូវពិចារណា
-
សូមអាន យ៉ូហាន ៨:២៥-៣០ កន្លែងដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានពន្យល់ថា « ខ្ញុំចេះតែធ្វើការ ដែលគាប់ដល់ព្រះហឫទ័យ [ ព្រះវរបិតា ] ជាដរាប » ( ខទី ២៩ ) ។ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីកាន់តែយល់ និងធ្វើតាមឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតាក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ?
សកម្មភាពសម្រាប់ការរៀនសូត្រជាមួយអ្នកដទៃ
-
សូមអញ្ជើញសមាជិកក្រុមរបស់អ្នកឲ្យអាន និងជញ្ជឹងគិតអំពីសំណួរដែលបានលើកឡើងដោយប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន នៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមនេះ ៖
« តើ បងប្អូន ស្ម័គ្រចិត្តទុកឲ្យព្រះឈ្នះនៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូនដែរឬទេ ? តើ បងប្អូន ស្ម័គ្រចិត្តទុកឲ្យព្រះមានឥទ្ធិពលខ្លាំងបំផុតនៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូនដែរឬទេ ? តើបងប្អូននឹងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ បទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ និងសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់ មានឥទ្ធិពលលើអ្វីដែលបងប្អូនធ្វើរាល់ថ្ងៃដែរឬទេ ? តើបងប្អូននឹងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះសូរសៀងរបស់ទ្រង់មានអាទិភាពលើសសំឡេងដទៃទៀតដែរឬទេ ? តើបងប្អូន ស្ម័គ្រចិត្ត ទុកឲ្យអ្វីក៏ដោយដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យបងប្អូនធ្វើ មានអាទិភាពជាងមហិច្ឆិតាផ្សេងទៀតដែរឬទេ ? តើបងប្អូន ស្ម័គ្រចិត្ត ដើម្បីដាក់ឆន្ទៈរបស់ខ្លួនទៅក្នុងព្រះហឫទ័យទ្រង់ដែរឬទេ ? »
តើយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលតែងតែធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះបិតាតាមរបៀបណា ?
ស្វែងយល់បន្ថែមទៀត
-
« ជំពូកទី ២៤ ៖ Reflections on the Mission of Jesus Christ » eachings of Presidents of the Church: Lorenzo Snow ( ឆ្នាំ ២០១២ ), ទំព័រ ២៧៧–២៨៤
ផ្នែកទី ២
ជីវិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាគំរូមួយសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់
នៅជិតការចាប់ផ្ដើមនៃការងារបម្រើជាសាធារណៈរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវបានយាងមករក យ៉ូហាន បាទីស្ទ ហើយបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅក្នុងទន្លេយ័រដាន់ ។ ទោះបីជាទ្រង់មិនដែលធ្វើបាបក៏ដោយ ក៏ព្រះយេស៊ូវបានពន្យល់ថាទ្រង់ត្រូវតែធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក « ដើម្បីសម្រេចតាមគ្រប់ទាំងសេចក្តីសុចរិត » ។ នៅពេលព្រះយេស៊ូវចេញពីទឹក ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាព្រះវរបិតាបានមានបន្ទូលថា « នេះជាកូនស្ងួនភ្ងារបស់យើង ជាទីពេញចិត្តយើងណាស់ » ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានយាងចុះមកលើព្រះយេស៊ូវ ដូចដែលបានបង្ហាញដោយសញ្ញានៃសត្វព្រាប ។ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ៣:១៣–១៧ ) ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានដឹកនាំជីវិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយ ។ បន្ទាប់ពីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់បានតមអាហារអស់រយៈពេល ៤០ ថ្ងៃ និង ៤០ យប់ ដើម្បីទូលជាមួយនឹងព្រះ ( សូមមើល ការបកប្រែរបស់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ម៉ាថាយ ៤:២ [ នៅក្នុង ម៉ាថាយ ៤:២, លេខយោង គ ] ) ។ ក្រោយមកសាតាំងបានមកល្បួងទ្រង់ ។ ប៉ុន្ដែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានទប់ទល់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់នឹងការល្បួងទាំងនោះ ។ ជីវិតគ្មានបាបរបស់ទ្រង់បានរៀបចំព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះអង្គទ្រង់ធួនចំពោះអំពើបាបទាំងអស់របស់បុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ ។ ក្នុងនាមជាអង្គដ៏ល្អឥតខ្ចោះតែមួយគត់ក្នុងចំណោមបុត្ររបស់ព្រះ នោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាគំរូដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់យើងម្នាក់ៗនៅក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់យើងដើម្បីធ្វើតាមព្រះ ( សូមមើល ពេត្រុស ទី១ ២:២១–២២ ) ។
រឿងទាំងឡាយដែលត្រូវពិចារណា
-
សូមអាន ម៉ាថាយ ៤:១-១១ រួមទាំងលេខយោងនៃការបកប្រែរបស់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ដែលពិពណ៌នាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅពេលសាតាំងព្យាយាមល្បួងព្រះយេស៊ូវ ។ តើអ្នកអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពីគំរូរបស់ព្រះគ្រីស្ទសម្រាប់ការដោះស្រាយជាមួយនឹងការល្បួង ? តើការតមអាហារ ការអធិស្ឋាន និងចំណេះដឹងអំពីព្រះគម្ពីរអាចរៀបចំឲ្យអ្នកយកឈ្នះការល្បួងបានដោយរបៀបណា ?
-
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបានបង្រៀនពួកសិស្សសាសន៍នីហ្វៃដប់ពីរនាក់អំពីតួនាទីរបស់ពួកគេក្នុងនាមជាចៅក្រមរបស់ប្រជាជន ។ សូមអាន នីហ្វៃទី៣ ២៧:២៧ ដើម្បីមើលបទបញ្ញត្តិដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រទានដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ។ ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់សម្រាប់សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទាំងអស់ដើម្បីឲ្យបានដូចជាទ្រង់ ?
សកម្មភាពសម្រាប់ការរៀនសូត្រជាមួយអ្នកដទៃ
-
សូមឲ្យសមាជិកក្រុមរបស់អ្នកពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលចាំបាច់សម្រាប់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដើម្បីដកពិសោធន៍នូវការល្បួង ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យស្វែងរកចម្លើយនៅក្នុង ហេព្រើរ ២:១៧-១៨; ៤:១៥-១៦ ។ ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់សម្រាប់យើងដើម្បីដឹងថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានឆ្លងកាត់ការល្បួងដូចដែលយើងឆ្លងកាត់សព្វថ្ងៃនេះ ?
ស្វែងយល់បន្ថែមទៀត
-
យ៉ូហាន ១៤:៦; នីហ្វៃទី២ ៣១:៤-១០; គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៩៣:១២-២០
-
« Chapter 1: Jesus Christ—Our Only Way to Hope and Joy » Teachings of Presidents of the Church: Howard W. Hunter ( ឆ្នាំ ២០១៥ ) ទំព័រ ៣៩-៤៨
ផ្នែកទី ៣
ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនយើងឲ្យស្រឡាញ់ ហើយបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្រៀនថាមានព្រះបញ្ញត្តិដ៏អស្ចារ្យធំពីរ ។ ព្រះបញ្ញត្តិទីមួយនៃព្រះបញ្ញត្តិទាំងនេះគឺឲ្យស្រឡាញ់ព្រះដោយអស់អំពីចិត្ត អស់អំពីព្រលឹង ហើយអស់អំពីគំនិតរបស់យើងទាំងអស់គ្នា ។ ទីពីរគឺឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង ។ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២២:៣៦–៣៩ ) ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនសេចក្ដីពិតទាំងនេះជាញឹកញាប់នៅក្នុងទេសនកថា និងរឿងប្រៀបធៀបទាំងឡាយ ( ឧទាហរណ៍សូមមើល ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៤៦; លូកា ១០:២៥-៣៧ ) ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតែងតែជាគំរូមួយអំពីរបៀបធ្វើតាមព្រះ ហើយស្រឡាញ់អ្នកដទៃជានិច្ច ។ ទ្រង់ផ្ទាល់បានបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីអាណិតអាសូររបស់ទ្រង់ចំពោះអ្នកដទៃនៅពេលដែលទ្រង់បានបម្រើដោយអំណាចដ៏អស្ចារ្យក្នុងចំណោមបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ ព្យាបាលអ្នកឈឺ និងសម្តែងនូវអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យជាច្រើន ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១១:៤–៥; ម៉ូសាយ ៣:៥-៦ ) ។
ផ្នែកសំខាន់មួយនៃការបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ព្រះគ្រីស្ទ គឺដើម្បីបង្កើតសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ឡើង ។ ក្នុងការធ្វើដូច្នេះ ទ្រង់បានហៅពួកសិស្សដប់ពីរនាក់ បានផ្តល់សិទ្ធអំណាចដល់ពួកគេដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយបានផ្ដល់អំណាចដល់ពួកគេដើម្បីព្យាបាលអ្នកឈឺ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១០:១–៨ ) ។ សិស្សទាំងនេះបានធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់បន្ទាប់ពីទ្រង់បានសុគត ហើយរស់ឡើងវិញនៅពេលដែលពួកគេបានបង្រៀនឲ្យមានការប្រែចិត្ត ហើយបានអញ្ជើញអ្នកដទៃឲ្យធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ( សូមមើល កិច្ចការ ២:២២-២៤, ៣៧-៤៧ ) ។ ការប្រើអំណាចបព្វជិតភាពដើម្បីព្យាបាល នោះពួកគេបានបម្រើដល់អ្នកដទៃ ហើយបានបង្កើតឱកាសដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល កិច្ចការ ៣:១-១១ ) ។
រឿងទាំងឡាយដែលត្រូវពិចារណា
-
ព្រះបញ្ញត្តិធំទីពីរគឺត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនយើងដែរ ។ ប្រធានរ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនថា ៖ « ក្នុងនាមជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងត្រូវធ្វើជាគំរូពីរបៀបប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយអ្នកដទៃ—ជាពិសេស នៅពេលយើងមានទស្សនៈខុសគ្នា ។ វិធីដ៏ងាយបំផុតមួយដើម្បីស្គាល់ អ្នកដើរតាមដ៏ពិត របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺមើលថា តើបុគ្គលនោះប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សដទៃដោយចិត្តអាណិតអាសូរប៉ុនណា » ។ តើការចងចាំគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយអ្នកបានយ៉ាងដូចម្ដេចពេលវាពិបាកដើម្បីស្រឡាញ់អ្នកដទៃ ?
សកម្មភាពសម្រាប់ការរៀនសូត្រជាមួយអ្នកដទៃ
-
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន ៖
« សូមកុំចុះចាញ់ឲ្យសោះ—ប៉ុន្តែទោះជាព្រលឹងបងប្អូនរងរបួសធ្ងន់ ទោះជាវាមានប្រភពមកពីណា ទោះជាកន្លែងណា ឬពេលណាដែលវាកើតឡើង និងទោះជារយៈពេលខ្លី ឬវែងក្ដី បងប្អូននឹងមិនត្រូវវិនាសខាងវិញ្ញាណឡើយ ។ បងប្អូនត្រូវរស់រានខាងវិញ្ញាណ និងរីកចម្រើនក្នុងសេចក្ដីជំនឿព្រមទាំងទុកចិត្តលើព្រះ ។
« ព្រះពុំបានបង្កើតវិញ្ញាណរបស់យើងដោយមិនឲ្យពឹងផ្អែកលើទ្រង់នោះទេ ។ តាមរយៈអំណោយទានមិនអាចគណនាបាននៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ នោះព្រះអម្ចាស់ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃយើងពុំគ្រាន់តែសង្គ្រោះយើងចេញពីសេចក្ដីស្លាប់ និងប្រទានការអភ័យទោសដល់អំពើបាបរបស់យើងតាមរយៈការប្រែចិត្តប៉ុណ្ណោះទេ តែទ្រង់ថែមទាំងត្រៀមព្រះកាយដើម្បីសង្គ្រោះយើងពីទុក្ខព្រួយ និងការឈឺចាប់នៃព្រលឹងដែលរងរបួសរបស់យើងថែមទៀតផង » ។
ពិភាក្សាអំពីអំណាចដែលយើងមានដោយសារតែសមត្ថភាពរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីព្យាបាល ។ សូមអញ្ជើញសមាជិកក្រុមឲ្យពិចារណាអំពីការចែកចាយបទពិសោធន៍បើសមរម្យ នៅគ្រាដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ថាមានអំណាចនៃការព្យាបាលរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។
ស្វែងយល់បន្ថែមទៀត
-
នែល អិល អាន់ឌើរសិន « Wounded » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៨ ទំព័រ ៨៣-៨៦
-
« The Greatest Commandment » ( វីដេអូ ) នៅលើបណ្ណាល័យដំណឹងល្អ
ផ្នែកទី ៤
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រទានជីវិតរបស់ទ្រង់ដើម្បីប្រោសលោះបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ
ព្យាការីនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន អ័ប៊ីណាដៃ បានព្យាករថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងចុះមកពីស្ថានសួគ៌ ហើយត្រូវគេចំអកឡកឡឺយ វាយ បណ្ដេញចេញ ត្រូវឆ្កាង ហើយធ្វើគត—ទាំងអស់ដើម្បីឲ្យទ្រង់អាចប្រោសលោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ១៥:១-៧ ) ។ តម្រូវការដ៏ធំបំផុតនៅក្នុងលោកិយសព្វថ្ងៃនេះគឺដើម្បីឲ្យមនុស្សទាំងអស់បានរៀន និងយល់ពីបេសកកម្មនៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់ព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់យើង អំពីរបៀបដែលទ្រង់បានរងទុក្ខ និងបង់ថ្លៃសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើងដើម្បីយើងអាចបានសង្គ្រោះ ។
ព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់ៗមួយចំនួនក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រផែនដីបានកើតមានឡើងក្នុងអំឡុងពេលចុងក្រោយនៃព្រះជន្មរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ នៅពេលដែលពិធីបុណ្យរំលងរបស់ជនជាតិយូដាបានមកដល់ នោះព្រះយេស៊ូវបាននាំពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ទៅកាន់គែតសេម៉ានី ជាសួនច្បារនៃដើមអូលីវនៅខាងលើ ឬនៅជិតភ្នំអូលីវដែលនៅខាងក្រៅជញ្ជាំងក្រុងយេរូសាឡិម ។ នៅទីនេះហើយដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានអធិស្ឋាន ហើយបានចាប់ផ្ដើមលើកដាក់លើព្រះអង្កទ្រង់នូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលបានទាមទារសម្រាប់ការប្រោសលោះរបស់យើង ។ ស្តេចបេនយ៉ាមីនបានព្យាករថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងមានអារម្មណ៍នៃ « ការឈឺចាប់នៃរាងកាយ សេចក្ដីស្រេកឃ្លាន និងការនឿយហត់ » និង « សេចក្ដីបារម្ភរបស់ព្រះអង្គចំពោះអំពើទុច្ចរិត និងអំពើគួរខ្ពើមឆ្អើមទាំងឡាយនៃរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ » ( ម៉ូសាយ ៣:៧ ) ។ យើងមិនអាចយល់ពីកម្រិត និងវិសាលភាពនៃការឈឺចាប់របស់ទ្រង់នៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានីបានទេ ប៉ុន្តែការឈឺចាប់នេះបានធ្វើឲ្យព្រះយេស៊ូវស្រក់ញើស « ជាដំណក់ឈាមដ៏ធំៗ ស្រក់ទៅដី » ( លូកា ២២:៤៤ សូមមើលផងដែរ គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៩:១៨ ) ។
បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូវត្រូវបានក្បត់ដោយសិស្សម្នាក់របស់ទ្រង់ ត្រូវបានចាប់ខ្លួន សើចចំអក និងចោទប្រកាន់ខុសឆ្គងពីពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាយូដា ។ ទ្រង់ត្រូវបានគេចាប់ខ្លួន សួរចម្លើយ និងវាយដំដោយជនជាតិរ៉ូម ។ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២៦:៤៧-៦៨; ២៧:១–៣១ ) ។ ពួកទាហានបាននាំព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយឆ្កាងទ្រង់ មានន័យថាព្រះហស្ដ និងព្រះបាទារបស់ទ្រង់ត្រូវបានដំដែកគោលទៅលើឈើឆ្កាង ( សូមមើល លូកា ២៣:៣៣-៣៨ ) ។ នៅពេលដែលទ្រង់ត្រូវបានលើកឡើង ហើយព្យួរលើឈើឆ្កាងនោះ ការឈឺចាប់ និងការរងទុក្ខចំពោះអំពើបាបរបស់យើងបានបន្ត ។ ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរួមបញ្ចូលទាំងការបង់ថ្លៃដែលទ្រង់បានធ្វើនៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី និងនៅលើឈើឆ្កាងដើម្បីយកឈ្នះលើផលប៉ះពាល់នៃអំពើបាប សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ដែលប្រែចិត្ដពីអំពើបាបរបស់ពួកគេ ( សូមមើល អាលម៉ា ៥:៤៨; នីហ្វៃទី៣ ៩:២២; គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៩:១៧ ) ។
បន្ទាប់ពីទ្រង់សោយទីវង្គតទៅ ព្រះសពរបស់ទ្រង់ត្រូវបានគេដាក់ក្នុងផ្នូរមួយ ( សូមមើល យ៉ូហាន ១៩:៣៨-៤២ ) ។ នៅថ្ងៃទីបីបន្ទាប់ពីព្រះអង្គត្រូវគេឆ្កាងរួច ព្រះគ្រីស្ទទ្រង់បានលើកព្រះកាយរបស់ទ្រង់ឡើងវិញ ហើយបានក្លាយជាបុគ្កលទីមួយដែលបានរស់ឡើងវិញ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២៨:១-៨ ) ។ មនុស្សជាច្រើនបានមើលឃើញព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ហើយបានធ្វើទីបន្ទាល់អំពីដំណឹងដ៏រុងរឿងនេះ ។ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ វិញ្ញាណបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះទាំងអស់នឹងរួបរួមគ្នាជាមួយនឹងរូបកាយរបស់ពួកគេ ហើយទទួលពរជ័យនៃអមតៈភាព ( សូមមើល កូរិនថូស ទី១ ១៥:២១-២២; អាល់ម៉ា ១១:៤៤-៤៥ ) ។ គ្រាប់ការណ៍ទាំងអស់ដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានស៊ូទ្រាំក្នុងអំឡុងពេលជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ ត្រូវបានធ្វើឡើងដោយសារសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ទាំងអស់ ( សូមមើល នីហ្វៃទី១ ១៩:៩; គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៣៤:៣ ) ។
រឿងទាំងឡាយដែលត្រូវពិចារណា
-
មុននឹងទៅកាន់សួនច្បារគែតសេម៉ានី ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានណែនាំពិធិបរិសុទ្ធនៃពិធីសាក្រាម៉ង់ទៅកាន់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ។ សូមអាន ម៉ាថាយ ២៦:២៦–៣០ ។ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជញ្ជឹងគិតបន្ថែមទៀតអំពីជីវិត និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅពេលដែលអ្នកបានចូលរួមក្នុងពិធីសាក្រាម៉ង់ ? តើបទពិសោធន៍របស់អ្នកអាចធ្វើឲ្យការទទួលទានសាក្រាម៉ង់បង្កើនសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សកម្មភាពសម្រាប់ការរៀនសូត្រជាមួយអ្នកដទៃ
-
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ៖
« ការយាងចុះមកផែនដីជាបុត្រាស្ងួនភ្ញារបស់ព្រះវរបិតានៅក្នុងសាច់ឈាម នោះទ្រង់ត្រូវបានគេស្អប់ ចំអក ស្ដោះទឹកមាត់ដាក់ និងវាយនឹងរំពាត់យ៉ាងឃោរឃៅ ។ នៅក្នុងសួនច្បារគែតសាម៉ានីព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងបានលើកដាក់មកលើអង្គទ្រង់នៅ រាល់ ការឈឺចាប់ រាល់ អំពើបាបព្រមទាំង រាល់ ការបារម្ភ និង រាល់ ការរងទុក្ខដែលបងប្អូន និងខ្ញុំព្រមទាំងមនុស្សគ្រប់រូបដែលធ្លាប់រស់នៅ ឬនឹងរស់នៅបានដកពិសោធន៍ ។ នៅក្រោមទម្ងន់នៃបន្ទុកដ៏ឈឺចាប់ នោះទ្រង់បានហូរ ព្រះលោហិតចេញពីគ្រប់រន្ធញើស ។ ការរងទុក្ខទាំងនេះកាន់តែមានភាពខ្លាំងឡើងនៅពេលទ្រង់ត្រូវបានគេឆ្កាងនៅលើឈើឆ្កាងត្រង់កាលវ៉ារីយ៉ាងឃោរឃៅ ។
តាមរយះបទពិសោធន៍ដ៏ឈឺចាប់ទាំងនេះ និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់នៅពេលក្រោយមក—ដង្វាយធួនដ៏និរន្ដររបស់ទ្រង់—នោះទ្រង់បានប្រទានអមតភាពដល់មនុស្សគ្រប់រូប ហើយបានបង់ថ្លៃជំនួសយើងម្នាក់ៗឲ្យរួចផុតពីឥទ្ធិពលនៃអំពើបាបយោងតាមលក្ខខណ្ឌនៃការប្រែចិត្តរបស់យើង » ។
សូមពិភាក្សាជាមួយក្រុមថា ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ក្នុងការរៀនអំពីការឈឺចាប់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងសួនច្បារគែតសាម៉ានី និងនៅលើឈើឆ្កាង ការសុគតរបស់ទ្រង់ និងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ។ តើការយល់កាន់តែច្បាស់អំពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានបទពិសោធន៍ធ្វើឲ្យអ្នកកាន់តែខិតជិតទ្រង់ដោយរបៀបណា ?
ស្វែងយល់បន្ថែមទៀត
-
យ៉ូហាន ៦:៥១; នីហ្វៃទី១ ១១:១៤-២៣; អាលម៉ា ៣៤:៧–១៤; គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៨៨:៦
-
ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « ត្រូវគេលើកឡើងលើឈើឆ្កាង » លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២២ ទំព័រ ៧៧-៧៩
-
រ៉ូណល អេ រ៉ាសបាន « ហូសាណាដល់ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត » លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២៣ ទំព័រ ១០៨-១១១
-
« Why We Need a Savior » ( វីដេអូ ) នៅលើបណ្ណាល័យដំណឹងល្អ