រ៉ូម ២–៣
ការរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈសេចក្តីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
ប៉ុលស្រឡាញ់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងរ៉ូម ហើយចង់ជួយពួកគេឲ្យរួបរួមគ្នាតាមរយៈសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ទាំងអ្នកប្រែចិត្តជឿជាសាសន៍យូដា និងសាសន៍ដទៃត្រូវការជំនួយឲ្យយល់ពីការពឹងផ្អែករបស់ពួកគេលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនិងរបៀបទទួលយកពរជ័យនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។ មេរៀននេះអាចជួយអ្នកឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់ពីតម្រូវការដែលយើងទាំងអស់គ្នាមាន ដើម្បីទទួលបានការលើកលែងទោសពីអំពើបាបរបស់យើង ឬបានរាប់ជា សុចរិតតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ការផ្តោតលើបុគ្គលម្នាក់ៗ ។ បញ្ហាប្រឈមមួយនៃការបង្រៀនគឺការបំពេញតាមតម្រូវការរបស់សិស្សដែលមានប្រវត្តិ ចំណាប់អារម្មណ៍ សេចក្តីសង្ឃឹម និងការពុះពារខុសៗគ្នា ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចជួយអ្នកឲ្យសម្របមេរៀនស្របទៅនឹងតម្រូវការរបស់សិស្សទាំងអស់របស់អ្នក ។ សូមរកមើលវិធីដើម្បីដឹកនាំសិស្សទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលអាចជួយសិស្សម្នាក់ៗក្នុងកាលៈទេសៈពិសេសរបស់ពួកគេ ។
ការរៀបចំរបស់សិស្ស ៖ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាននិយមន័យដែលមាននៅក្នុងមេរៀនអំពី រ៉ូម ១–៦ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០២៣ ។ សូមឲ្យពួកគេត្រៀមខ្លួនដើម្បីចែកចាយជាពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេផ្ទាល់នូវនិយមន័យនៃពាក្យដូចជា ការរាប់ជាសុចរិត និង ព្រះគុណ ។
សកម្មភាពរៀនសូត្រដែលអាចមាន
យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យគូរព្រឹត្តិការណ៍ខាងក្រោមនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់ពួកគេ ( ឬនៅលើក្ដារខៀន ) កាលសិស្សអានវាឮៗ ។
សូមស្រមៃថា អ្នកកំពុងនៅលើផ្លូវទៅកាន់ទិសដៅដែលគួរឲ្យចង់ទៅយ៉ាងខ្លាំង ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលអ្នកធ្វើដំណើរតាមផ្លូវ អ្នកឃើញរបាំង ឬជញ្ជាំងបិទផ្លូវ ។ របាំងនោះរារាំងការបន្ដទៅមុខទៀត ហើយមិនអាចឆ្លងកាត់ដោយខ្លួនឯងបានទេ ។
សូមដាក់ស្លាកទិសដៅនោះថា វត្តមានរបស់ព្រះ ។
-
ហេតុអ្វីបានជាការត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមានរបស់ព្រះជាអ្វីដែលអ្នកប្រាថ្នាចង់បាន ?
សមាជិកសាសនាចក្រនៅជំនាន់របស់ប៉ុលមកពីវប្បធម៌ និងសាវតារខុសៗគ្នា ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ រឿងមួយដែលពួកគេទាំងអស់គ្នាមានដូចគ្នានោះគឺថាពួកគេបានធ្វើអំពើបាប ដូច្នេះហើយមិនស័ក្តិសមក្នុងការចូលទៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះនោះទេ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា រ៉ូម ២–៣ សូមព្យាយាមយល់ពីអ្វីដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះរាជបុត្រាដ៏ស្ងួនភ្ញារបស់ទ្រង់បានធ្វើ ដើម្បីឲ្យមនុស្សទាំងអស់អាចយកឈ្នះលើឧបសគ្គដែលរារាំងពួកគេមិនឲ្យត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមានរបស់ព្រះវិញបាន ។
ការឲ្យនិយមន័យទៅលើពាក្យទាំងឡាយ អាចជួយសិស្សឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់អំពីបរិបទ និងខ្លឹមសារនៃខគម្ពីរ ។ សូមពិចារណាបង្ហាញនិយមន័យទាំងនេះ ដែលសិស្សអាចយោងទៅនិយមន័យទាំងនោះបាន នៅពេលពួកគេអានខគម្ពីរនៅក្នុងគម្ពីររ៉ូម ។ វាប្រហែលជាមានប្រយោជន៍ក្នុងការអានខគម្ពីររួមគ្នា ហើយជំនួសនិយមន័យនៃពាក្យនេះនៅក្នុងខគម្ពីរ ។ សិស្សក៏អាចចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានរៀននៅក្នុងការរៀបចំរបស់សិស្សផងដែរ ។
ដើម្បីយល់កាន់តែច្បាស់អំពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុលទៅកាន់សាសន៍រ៉ូម និយមន័យខាងក្រោមអាចមានប្រយោជន៍ ៖
ការរាប់ជាសុចរិត រាប់ជាសុចរិត បានរាប់ជាសុចរិត ៖ « ដើម្បីឲ្យបានលើកលែងពីការដាក់ទោសចំពោះអំពើបាប ហើយរាប់ថាឥតមានទោស ។ មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត ដោយសារព្រះគុណនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ តាមរយៈសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ទ្រង់ ។ សេចក្ដីជំនឿនេះគឺបានបង្ហាញដោយសារការប្រែចិត្ត និងការគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យ និងពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ ។ ដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចនាំឲ្យមនុស្សលោកប្រែចិត្ត ហើយបានរាប់ជាសុចរិត ឬលើកលែងពីការដាក់ទោសដែលគេនឹងត្រូវទទួល » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ការរាប់ជាសុចរិត រាប់ ជាសុចរិត » នៅលើគេហទំព័រ scriptures.ChurchofJesusChrist.org ) ។
សេចក្តីជំនឿ ៖ « សេចក្ដីទុកចិត្ត និងទីទុកចិត្តដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលនាំជនណាម្នាក់ឲ្យគោរពតាមទ្រង់ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សេចក្តីជំនឿ » នៅលើគេហទំព័រ scriptures.ChurchofJesusChrist.org ) ។
ក្រឹត្យវិន័យ ៖ ពាក្យនេះសំដៅទៅលើក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ និងសកម្មភាពខាងក្រៅដែលទាក់ទងនឹងវា ឬ « កិច្ចការទាំងឡាយ » ( សូមមើល « ថ្ងៃទី ៧–១៣ ខែ សីហា ។ រ៉ូម ១–៦ ៖ ‹ ព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះ › » នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីឆ្នាំ ២០២៣; សូមមើលផងដែរ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេ » នៅលើគេហទំព័រ scriptures.ChurchofJesusChrist.org ) ។
ព្រះគុណ ៖ ពរជ័យ សេចក្ដីមេត្តាករុណា ជំនួយ និងកម្លាំងដែលមានសម្រាប់យើង ដោយសារដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ព្រះគុណ » ) ។
សូមអាន រ៉ូម ៣:១០–១២, ២០–២៣ ហើយរកមើលពីរបៀបដែលប៉ុលពិពណ៌នាអំពីរបាំងរវាងយើង និងព្រះ ។
-
តើឃ្លាអ្វីខ្លះមកពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុល ដែលជួយយើងឲ្យយល់ថាអ្វីជារបាំង ?
សូមសរសេរឃ្លាទាំងនេះនៅលើរបាំងនៅក្នុងគំនូររបស់អ្នក ។សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយប្រធាន ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ ដែលកាលនោះនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ ហើយស្វែងរកការយល់ដឹងបន្ថែមអំពីអ្វីដែលរបាំងតំណាងឲ្យ ៖
ដោយសារយើងទាំងអស់គ្នា « បានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ » [ រ៉ូម ៣:២៣ ] ហើយដោយសារតែ « គ្មានរបស់អ្វីដែលមិនស្អាតអាចនឹងចូលទៅក្នុងនគរព្រះបានទេ » [ នីហ្វៃ ទី១ ១៥:៣៤ ] នោះយើងគ្រប់គ្នាពុំស័ក្ដិសមដើម្បីត្រឡប់ទៅវត្តមានរបស់ព្រះវិញទេ ។
ទោះជាយើងបម្រើព្រះដោយអស់ពីព្រលឹងរបស់យើងក្ដី ក៏វាពុំគ្រប់គ្រាន់ដែរ ដ្បិតយើងនៅតែជា « បាវឥតប្រយោជន៍ » ដដែល [ ម៉ូសាយ ២:២១ ] ។ យើងពុំអាចរកវិធីរបស់យើងត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌ទេ ព្រោះតម្រូវការនៃយុត្តិធម៌ឈរជារបាំង ដែលយើងគ្មានអំណាចដើម្បីយកឈ្នះដោយខ្លួនឯងឡើយ ។
( ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ « The Gift of Grace » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១០៨ )
សិស្សក៏អាចបន្ថែម ការទាមទារនៃយុត្តិធម៌ ទៅនឹងរបាំងនៅក្នុងគំនូររបស់ពួកគេផងដែរ ។
សូមគិតអំពីផ្នែកដែលអ្នកខ្វះខាត ឬអំពើបាបដែលអ្នកកំពុងព្យាយាមយកឈ្នះ ។
វាអាចនឹងមានប្រយោជន៍នៅទីនេះដើម្បីចែកចាយសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដោយអែលឌើរ អុជដូហ្វ ក្នុងផ្នែក « វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង » ។
សូមអាន រ៉ូម ៣:២៤–២៨ ហើយរកមើលអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីវិធីតែមួយគត់ដែលយើងអាចត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត ឬអត់ទោសពីអំពើបាបរបស់យើងបាន ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយការយល់ដឹង ឬសំណួរដែលពួកគេអាចមានអំពីប្រធានបទនេះ ឬខគម្ពីរទាំងនេះ ។ ជាឧទាហរណ៍ សិស្សប្រហែលជាអាចមិនយល់ពាក្យ « ទីសន្តោសប្រោស » ( ខទី ២៥ ) ។ ពួកគេអាចប្រើលេខយោងដើម្បីជួយដល់ការណ៍នេះបាន ។ សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ពីសេចក្ដីពិតដ៏មុតមាំខាងក្រោមនេះ ដែលចេញមកពីខគម្ពីរទាំងនេះ ។
សេចក្តីពិតមួយដែលអ្នកអាចរៀនមកពីខគម្ពីរទាំងនេះគឺថា តាមរយៈការទទួលយកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយស្មោះត្រង់ នោះមនុស្សជាតិទាំងអស់អាចត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈព្រះគុណរបស់ទ្រង់ ។
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបង្ហាញវីដេអូ « Why We Need a Savior » ( ២:១៥ ) ដែលមាននៅក្នុងផ្នែក « វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង » ។ វាបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើអំពើបាប និងបញ្ហាប្រឈមរបស់យើង ។
-
តើអ្នកមានគំនិតអ្វីខ្លះ ឬមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរ ពេលអ្នកសញ្ជឹងគិតអំពីសេចក្ដីពិតនេះ ?
អែលឌើរ ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនពីរបៀបដែលដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចផ្លាស់ប្តូររបៀបដែលយើងមើលទៅអំពើបាប និងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់យើង ៖
ដង្វាយធួនដ៏និរន្ដររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះផ្លាស់ប្ដូរទាំងស្រុង នូវរបៀបដែលយើងអាចមើលទៅការរំលង និងភាពមិនឥតខ្ចោះរបស់យើង ។ ជំនួសឲ្យការបន្ដនៅក្នុងសភាពនេះ និងគ្មានអារម្មណ៍ថាបានប្រោសលោះ ឬអស់សង្ឃឹម នោះយើងអាចរៀនពីវា ហើយមានក្ដីសង្ឃឹមបាន ។ អំណោយទាននៃការប្រែចិត្តដែលសម្អាតអំពើបាបនេះ អនុញ្ញាតឲ្យយើងទម្លាក់អំពើបាបរបស់យើងចោល ហើយកើតជាថ្មី ។
ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះកំហុសរបស់យើងមិនកំណត់ពីយើងឡើយ ។ កំហុសនោះអាចបន្សុទ្ធយើងវិញ ។
( ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ « God among Us » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ៨–៩ )
សំណួរខាងក្រោមនេះអាចឆ្លើយបានល្អប្រសើរ នៅពេលសិស្សម្នាក់ៗឆ្លើយជាឯកជននៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សារបស់ពួកគេ ។
-
តើទស្សនៈរបស់អ្នកស្ដីពីកំហុស និងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់អ្នកផ្ទាល់មានលក្ខណៈយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ បើប្រៀបធៀបនឹងអ្វីដែលអែលឌើរ អុជដូហ្វ បានពិពណ៌នា ?
សូមបន្ថែមលើគំនូររបស់អ្នកដោយបង្ហាញពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើរបាំង ឬឧបសគ្គនេះ ។
-
តើការយល់ដឹងថា យើងទាំងអស់គ្នាធ្វើអំពើបាប ហើយខ្វះសេចក្ដីសង្គ្រោះអាចផ្លាស់ប្ដូររបៀបដែលយើងមើលទៅព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើអ្នកមានការយល់ដឹង មានអារម្មណ៍ ឬមានចំណាប់អារម្មណ៍អ្វីខ្លះ ដោយសារអ្វីដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុងមេរៀននេះ ?
វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
តើខ្ញុំអាចយល់កាន់តែច្បាស់អំពីការរាប់ជា សុចរិតដោយរបៀបណា ?
អែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យ ការរាប់ជាសុចរិត ដូចខាងក្រោមនេះ ៖
ដោយសារតែ « តម្លៃជានិរន្ដរនៃពលិកម្មធួនដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ » នោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចធ្វើឲ្យស្កប់ស្កល់ ឬ « ឆ្លើយតបនឹងចម្លើយចុងបំផុតនៃច្បាប់ » ជំនួសយើងបាន ។ ការលើកលែងទោសកើតឡើងដោយសារព្រះគុណរបស់ទ្រង់ដែលបានបំពេញតាមតម្រូវការនៃសេចក្ដីយុត្តិធម៌តាមរយៈការរងទុក្ខរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ។ … ទ្រង់បានដកយកការដាក់ទោសរបស់យើង ដោយពុំដកច្បាប់ចេញនោះទេ ។ យើងត្រូវបានអត់ទោស ហើយបានដាក់នៅក្នុងស្ថានភាពនៃសេចក្ដីសុចរិតជាមួយទ្រង់ ។ យើងប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ដោយគ្មានអំពើបាប ។ យើងត្រូវបានគាំទ្រ និងបានការពារដោយច្បាប់ ដោយសេចក្ដីយុត្តិធម៌ ។ និយាយឲ្យខ្លីទៅ យើងត្រូវ បានរាប់ជាសុចរិត ។
ហេតុដូច្នេះហើយ យើងអាចនឹងនិយាយដោយសមរម្យថាមនុស្សដែលត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតគឺជាមនុស្សដែលទទួលបានការអភ័យទោស គ្មានអំពើបាប ឬគ្មានកំហុស ។
( ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន « Justification and Sanctification » Ensign ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០០១ ទំព័រ ២០ )
ហេតុអ្វីបានជាពិភពលោកនេះត្រូវការព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
សូមមើលវីដេអូ « Why We Need a Savior » ( ២:១៥ ) ដែលមាននៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ។
តើអំពើបាបបានជ្រៀតជ្រែកផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដែរឬទេ ?
ប្រធាន ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ ដែលកាលនោះនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បានបង្រៀន ៖
ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងបានជ្រាបដឹង តាំងពីមុនពេលដែលយើងមកក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះម៉្លេះ ថាកម្លាំងនៃភាពអវិជ្ជមាននឹងល្បួងយើង ឲ្យរសាត់អណ្តែតចេញពីផ្លូវរបស់យើង « ពីព្រោះគ្រប់គ្នាបានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ » [ រ៉ូម ៣:២៣ ] ។ អញ្ចឹងហើយបានជាទ្រង់បានរៀបចំផ្លូវមួយសម្រាប់យើងធ្វើការកែប្រែ ។ តាមរយៈដំណើរការដ៏មានក្តីមេត្តាករុណានៃការប្រែចិត្តដ៏ពិត និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះអំពើបាបរបស់យើងអាចត្រូវបានអភ័យទោសឲ្យ ហើយយើងនឹង « មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ » [ យ៉ូហាន ៣:១៦ ] ។
( ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ « A Matter of a Few Degrees » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ៦០ )
តើប៉ុលចង់មានន័យយ៉ាងណា ពេលលោកមានប្រសាសន៍ថា « សាសន៍ដទៃ … គេបានប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យវិន័យពីបវេណី » ? ( រ៉ូម ២:១៤ )
« ប៉ុលបានទទួលស្គាល់ថាសាសន៍ដទៃមួយចំនួនបានរស់នៅដោយអព្ភន្ដរញ្ញាណប្រកបដោយសីលធម៌ ។ … សាសន៍ដទៃទាំងនេះបានដើរតាមពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទ ដែលជា ‹ ឥទ្ធិពលចំពោះអំពើល្អនៅក្នុងជីវិតនៃមនុស្សទាំងអស់ ( យ៉ូហាន ១:៩; គ. និង ស. ៨៤:៤៦–៤៧ ) › [ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ពន្លឺ ពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទ » នៅលើគេហទំព័រ scriptures.ChurchofJesusChrist.org ] ។ ទោះជាពួកគេមិនមានក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេក៏ដោយ ក៏ប៉ុលបាននិយាយថា ពួកគេមាន ‹ របៀបក្រឹត្យវិន័យបានកត់ទុកក្នុងចិត្តគេហើយ › ដែរ ( រ៉ូម ២:១៥ ) » ( « រ៉ូម ១–៣ » នៅក្នុង New Testament Student Manual [ ឆ្នាំ ២០១៨ ] ទំព័រ ៣៣៧ ) ។
សកម្មភាពរៀនសូត្របន្ថែម
គោរពប្រតិបត្តិចេញពីដួងចិត្ត
សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន រ៉ូម ២:២៨–២៩ ដោយជំនួសពាក្យ សាសន៍យូដា ដោយពាក្យ ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ និងពាក្យ កាត់ស្បែក ដោយពាក្យ សេចក្ដីសញ្ញា ។ តើការផ្លាស់ប្ដូរនេះបន្ថែមអ្វីខ្លះ ដល់ការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុល ? តើអ្វីជាគំរូនៃកិច្ចការដែលយើងធ្វើក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្រដ៏មានអត្ថន័យ និងមានអានុភាពកាន់តែខ្លាំងឡើង នៅពេលវាធ្វើឡើង « នៅក្នុងចិត្ត ខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ » ? ( រ៉ូម ២:២៩ ) ។ ( បានកែសម្រួលពី « ថ្ងៃទី ៧–១៣ ខែ សីហា ។ រ៉ូម ១–៦ ៖ ‹ ព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីឆ្នាំ ២០២៣ ) ។
គោលលទ្ធិនៃការរាប់ជាសុចរិតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរនៃការស្ដារឡើងវិញ
គោលលទ្ធិនៃការរាប់ជាសុចរិតក៏ត្រូវបានបង្រៀនផងដែរនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន និងព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ។ សិស្សអាចធ្វើការជាដៃគូ ហើយអាន នីហ្វៃ ទី២ ២:៥–៨ ក៏បានឬ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២០:២៩–៣១ ក៏បានដើម្បីស្វែងរកការយល់ដឹងអំពីការរាប់ជាសុចរិត ។
ជំនឿរបស់ពួកបរិសុទ្ធសាសន៍យូដាអំពីក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ
សាច់រឿងខាងក្រោមអាចតំណាងឲ្យជំនឿរបស់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងរ៉ូមមួយចំនួន ដែលប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រទៅ ។ សូមពិចារណាប្រើវាដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីគំនិតមិនត្រឹមត្រូវមួយចំនួន ដែលប៉ុលកំពុងលើកឡើង ។
អាស៊ើរមកពីគ្រួសារសាសន៍យូដាដ៏ស្មោះត្រង់មួយដែលបានរស់នៅក្នុងក្រុងរ៉ូមអស់ពីរជំនាន់ ។ ពេលធំឡើង គាត់ត្រូវបានបង្រៀនឲ្យរស់នៅតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម ។ គ្រួសារគាត់តែងតែជឿថា ពួកគេនឹងបានសង្គ្រោះដោយការរស់នៅតាមពិធីសាសនា ការសម្ដែងពីខាងក្រៅ និងពិធីបរិសុទ្ធនៃក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ។ ពេលគ្រួសាររបស់អាស៊ើរបានរៀនអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពួកគេបានជឿថាទ្រង់ជាព្រះមែស៊ី ដែលពួកគេបានរង់ចាំ ។ ពួកគេបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ប៉ុន្តែបានបន្តរស់នៅតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ដោយជឿថាការគោរពប្រតិបត្តិដ៏តឹងរ៉ឹងនឹងនាំមកនូវសេចក្ដីសង្គ្រោះដល់ពួកគេ ។
-
តើអាស៊ើរ និងគ្រួសាររបស់គាត់នៅត្រូវរៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ ?