Lekcja 10

Modlitwa i objawienie

Wprowadzenie

Modlitwa jest świętym przywilejem i przykazaniem, które pozwala nam komunikować się z kochającym Ojcem Niebieskim. On słucha naszych modlitw i odpowiada na nie. Ci, którzy pilnie poszukują Jego przewodnictwa, mogą być błogosławieni osobistym objawieniem. Lekcja ta podkreśli, co możemy zrobić, aby przygotować nasze serca i umysły na przyjęcie odpowiedzi na nasze modlitwy.

Dodatkowe źródła

Boyd K. Packer, „The Candle of the Lord”, Ensign, styczeń 1983, str. 51–56.
Richard G. Scott, „Jak otrzymywać objawienie i natchnienie w życiu osobistym”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 45–47.
David A. Bednar, „Duch objawienia”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 87–90.

Propozycje dotyczące nauczania

2 Nefi 32:8–9; 3 Nefi 14:7–11

Bóg wysłuchuje naszych modlitw

Poproś uczniów, aby wymienili kilka sposobów komunikowania się z innymi ludźmi za pośrednictwem urządzeń technicznych. Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy.

Dlaczego czasami trudno jest nam skutecznie komunikować się z naszym Ojcem Niebieskim, podczas gdy technika pozwala nam skontaktować się niemal z każdym, z kim chcemy?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: 3 Nefi 14:7–11, a reszta klasy niech poszuka, czego Zbawiciel nauczał na temat gotowości Ojca Niebieskiego do odpowiedzi na nasze modlitwy.

Jakiej zasady nauczał Zbawiciel na temat gotowości Ojca Niebieskiego do odpowiadania na nasze modlitwy? (Odpowiedzi uczniów powinny zawierać następującą prawdę: Ojciec Niebieski słyszy i odpowiada na nasze modlitwy, kiedy prosimy, szukamy i pukamy).

Aby pogłębić zrozumienie tej zasady przez uczniów, przeczytaj poniższą wypowiedź Prezydenta Jamesa E. Fausta (1920–2007) z Pierwszego Prezydium:

„Żadna ziemska władza nie może pozbawić nas bezpośredniego dostępu do naszego Stworzyciela. Żadna mechaniczna czy elektroniczna usterka nie może zakłócić naszej modlitwy. Nie istnieją żadne ograniczenia dotyczące tego, ile razy i jak długo wolno nam się modlić każdego dnia. Nie ma ustalonej liczby potrzeb, o zaspokojenie których możemy prosić w każdej modlitwie. Nie musimy kontaktować się z sekretarkami ani specjalnie umawiać na spotkanie, aby stanąć przed tronem łaski. On jest zawsze osiągalny o każdej porze i w każdym miejscu” („Modlitwa jako lina ratunkowa”, Ensign, lipiec 2002, str. 59).

Co moglibyście powiedzieć, aby pomóc ludziom, którzy nie modlą się często, ponieważ nie wierzą, że Bóg ich wysłuchuje czy odpowiada na ich modlitwy?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 2 Nefi 32:8–9, a pozostałych uczniów o odszukanie, czego Nefi nauczał na temat modlitwy. Możesz zadać pytania podobne do poniższych:

Jak sądzicie, co to znaczy „modlić się zawsze”?
Kogo znacie, kto zawsze się modli? W jaki sposób ta osoba jest błogosławiona dzięki tej praktyce?
Co to znaczy, że Pan „uświęci” wasze wysiłki dla dobra waszych dusz, kiedy będziecie modlić się o Jego pomoc? (Pomocne może być wyjaśnienie, że uświęcić coś oznacza poświęcić to szczególnemu lub świętemu celowi lub sprawić, że będzie to święte).

Zachęć uczniów, aby byli pilni w nieustannej modlitwie. Zapewnij ich, że Ojciec Niebieski naprawdę wysłuchuje ich modlitw i bardzo pragnie ich błogosławić.

1 Nefi 10:17–19; 15:1–3, 7–11; Jakub 4:6; Alma 26:22

Wszyscy naśladowcy Jezusa Chrystusa mogą otrzymać osobiste objawienie

Poproś uczniów, aby wymienili kilka pytań lub spraw, w odniesieniu do których młodzi dorośli mogliby pragnąć otrzymać objawienie od Boga.

Przypomnij uczniom o drzewie życia ze snu Lehiego i zwróć uwagę, że po tym, jak Nefi usłyszał o tym natchnionym śnie, zapragnął dowiedzieć się więcej na jego temat. Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: 1 Nefi 10:17–19. Niech reszta klasy poszuka, czego te wersety uczą na temat objawienia, łącznie z tym, kto jest upoważniony do jego otrzymania.

Czego te wersety uczą na temat osobistego objawienia? (Upewnij się, że rozpoznano następującą doktrynę: Bóg objawia prawdę mocą Ducha Świętego wszystkim, którzy pilnie chcą ją poznać).

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Duch objawienia […] nie ogranicza się do przewodniczących władz Kościoła; przynależy on […] i powinien być wykorzystywany w życiu każdego mężczyzny, każdej kobiety i dziecka, które osiąga wiek odpowiedzialności i zawiera święte przymierza. Szczere pragnienie i bycie godnym zaprasza do naszego życia ducha objawienia” („Duch objawienia”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 87).

Dlaczego przemyślenia Starszego Bednara stanowią dla was zachętę?

Wyjaśnij, że z powodu pragnienia Nefiego, jego godności i jego wiary, jemu też została ukazana wizja drzewa życia (zob. 1 Nefi 11–14). Zwróć też uwagę, że reakcja Lamana i Lemuela na wizję ojca całkowicie się różniła od reakcji Nefiego. Poproś dwóch uczniów o przeczytanie na głos wersetów: 1 Nefi 15:1–3, 7–9, a klasa niech śledzi tekst i zastanowi się, czego się z niego dowiedziała.

Co jest dla was najważniejsze w tych wersetach?

Poproś innego ucznia o przeczytanie na głos fragmentu: 1 Nefi 15:10–11. Zastanów się nad tym, by zwrócić uwagę uczniów na to, że werset 11. to przykład zdania warunkowego w pismach świętych typu: „jeśli–to”. Zapisz na tablicy poniższe słowa i zapytaj uczniów, w jaki sposób uzupełniliby puste miejsca w oparciu o to, co przeczytali w wersetach 10–11:

Jeśli , to .

Poproś uczniów, aby zapisali obok wersetu 11. odsyłacz: Alma 26:22, a następnie zapytaj:

Jak moglibyście wykorzystać to, czego dowiedzieliście się z wersetów: 1 Nefi 15:10–11 i Alma 26:22, podczas nauczania kogoś, kto chce otrzymać odpowiedź na swoje modlitwy?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Jakub 4:6, a reszta klasy niech poszuka, co, oprócz proszenia z wiarą, robił lud Jakuba celem otrzymania objawienia. Możesz wyjaśnić, że wyrażenie „badamy słowa proroków” odnosi się do słów proroków zawartych w pismach świętych.

Jak myślicie, dlaczego studiowanie słów zarówno starożytnych, jak i współczesnych proroków może prowadzić do otrzymania objawienia od Pana?

Pokaż i przeczytaj następującą wypowiedź Starszego Roberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów.

„Gdy chcemy rozmawiać z Bogiem, modlimy się. A kiedy chcemy, żeby On przemówił do nas, badamy pisma święte, ponieważ Jego słowa są wymawiane przez Jego proroków. Następnie będzie nas uczył, w miarę jak słuchamy podszeptów Jego Świętego Ducha.

Jeżeli ostatnio nie słyszeliście Jego głosu przemawiającego do was, powróćcie do pism świętych, patrząc na nie z nowej perspektywy i jakbyście słyszeli te słowa po raz pierwszy. Są one naszą duchową liną ratunkową” („Pisma święte: Mocą Bożą ku zbawieniu każdego” Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 26–27).

Poproś uczniów, aby pomyśleli o wyzwaniach lub decyzjach, które przed nimi stoją. Niech zastanowią się, czy pytali Pana w modlitwie i czy zwrócili się do pism świętych po odpowiedź.

Aby pomóc uczniom dostrzec przykłady tego, jak Pan daje nam osobiste objawienia, zapisz na tablicy następujące odsyłacze:

Przydziel każdy z fragmentów grupom składającym się z kilkorga uczniów. Poproś, aby przeczytali wyznaczone fragmenty i znaleźli jeden sposób, w jaki Bóg daje osobiste objawienia Swoim dzieciom. Poproś uczniów, by opowiedzieli o tym, co znaleźli. Kiedy zastanawiasz się nad potrzebami swoich uczniów, możesz przeczytać poniższe wypowiedzi Prezydenta Boyda K. Packera (1924–2015) i Starszego Richarda G. Scotta z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Duch nie przyciąga naszej uwagi krzykiem ani nie potrząsa nami ciężką ręką. Raczej szepcze. Pieści tak łagodnie, że jeśli jesteśmy czymś zajęci, możemy wcale Go nie poczuć […].

Czasami napiera na nas tak stanowczo, że zwracamy na niego uwagę. Jednak w większości przypadków, jeśli nie przywiązujemy wagi do łagodnych uczuć, Duch oddali się i będzie czekać, aż poszukamy Go, posłuchamy i własnymi słowami powiemy tak, jak powiedział Samuel w starożytnych czasach: ‘Mów [Panie], bo sługa twój słucha’ (I Ks. Samuela 3:10)” („The Candle of the Lord”, Ensign, styczeń 1983, str. 53).

„Jego odpowiedzi rzadko przyjdą, gdy będziecie na kolanach, modląc się, nawet jeśli będziecie prosić o natychmiastową odpowiedź. On raczej natchnie was w chwilach wyciszenia, gdy Duch może najskuteczniej poruszyć umysł i serce. Zatem powinniście znaleźć czas spokoju, aby rozpoznać chwile, gdy jesteście instruowani i wzmacniani” („Korzystanie z nadprzyrodzonego daru modlitwy”, Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 9).

Przypomnij uczniom, że to nie my wybieramy, w jaki sposób Bóg objawi nam prawdę, ale kiedy będziemy postępować z wiarą, lepiej przygotujemy nasze serca na otrzymanie objawienia. Poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli, w jaki sposób otrzymali osobiste objawienie, jeśli to doświadczenie nie jest zbyt osobiste lub święte.

1 Nefi 18:1–3; 2 Nefi 28:30; Alma 12:9–11

Otrzymywanie objawień i postępowanie zgodnie z nimi

Poproś uczniów, aby po cichu porównali wersety: 2 Nefi 28:30 i Alma 12:9–11 i znaleźli zasady, które mogą pomóc im w otrzymaniu osobistego objawienia w większym stopniu.

Czego te fragmenty uczą o tym, co pomoże nam w otrzymaniu osobistego objawienia? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następujące zasady: Pan objawia nam prawdę według naszej pilności w zważaniu na Jego słowo. Objawienie często przychodzi słowo po słowie).
Jak myślicie, dlaczego Pan wymaga od nas posłuszeństwa względem tego, co już nam objawił, zanim da nam dodatkową wiedzę?
Co to znaczy, że objawienie przychodzi „słowo po słowie”?

Jeśli czas na to pozwala, możesz przedyskutować z klasą wersety: 1 Nefi 18:1–3, aby zilustrować, w jaki sposób Nefi otrzymał więcej objawień, by dowiedzieć się, jak zbudować statek.

Pokaż poniższą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Najczęściej objawienie przychodzi stopniowo w małych porcjach i jest nam dawane zgodnie z naszym pragnieniem, godnością i przygotowaniem. Takie wiadomości od Ojca Niebieskiego osiadają stopniowo i delikatnie ‘na [naszej duszy] niczym rosa z nieba’ (NiP 121:45). Ten rodzaj objawienia należy raczej do tych bardziej powszechnych niż rzadkich” („Duch objawienia”, str. 88).

W jaki sposób Pan stopniowo kierował wami, kiedy mieliście do podjęcia jakąś decyzję lub chcieliście więcej zrozumieć? Odpowiedzcie na podstawie waszych wcześniejszych przeżyć.

Zakończ lekcję, pokazując poniższą wypowiedź Prezydenta Thomasa S. Monsona i prosząc jednego z uczniów o jej przeczytanie:

„Jeśli ktoś z nas ociąga się z posłuchaniem rady, by modlić się zawsze, nie ma lepszej okazji, by zacząć to robić od dziś. William Cowper oświadczył: ‘Szatan trzęsie się, kiedy widzi najsłabszego świętego na kolanach’ [‘Exhortation to Prayer’, w: Olney Hymns]” („Królewskie kapłaństwo”, Ensign lub Liahona, listopad 2007, str. 61).

Poproś uczniów, aby pomyśleli o wysiłkach, jakie obecnie wkładają w modlitwę w ich codziennym życiu. Zachęć ich, aby postępowali zgodnie z zasadami omawianymi podczas tej lekcji, aby uzyskać więcej osobistych objawień poprzez modlitwę i studiowanie pism świętych. Poproś uczniów, aby opowiedzieli, skąd wiedzą, że Ojciec Niebieski odpowiada na modlitwy. Podziel się swym świadectwem, że nasz kochający Ojciec Niebieski da nam zrozumienie i wskazówki, jeśli przygotujemy się na ich przyjęcie.

Materiały do studiowania dla uczniów

1 Nefi 10:17–19; 15:1–3, 7–11; 18:1–3; 2 Nefi 28:30; 32:8–9; Jakub 4:6; Alma 12:9–11; 26:22; 3 Nefi 14:7–11.
David A. Bednar, „Duch objawienia”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 87–90.