Lekcja 2

Zważanie na słowa proroków

Wprowadzenie

Bóg powołuje proroków, aby składali świadectwo o Jezusie Chrystusie, głosili pokutę oraz zapraszali wszystkich, aby przyszli do Zbawiciela. Księga Mormona naucza, że ci, którzy zważają na proroków, są błogosławieni, a ci, którzy się im sprzeciwiają, doświadczają żałości i smutku.

Dodatkowe źródła

Russell M. Nelson, „Popieranie proroków”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 74–77.
Claudio R. M. Costa, „Posłuszeństwo prorokom”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 11–13.
Carol F. McConkie, „Życie według słów proroków”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 77–79.
„Our Need for Living Prophets”, rozdział 1. w: Teachings of the Living Prophets Student Manual (podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2010), str. 4–13.

Propozycje dotyczące nauczania

1 Nefi 1:4–15, 18; Mosjasz 11:20–25; 13:33–35

Rola proroków

Zapytaj klasę:

W jaki sposób nasza wiara w istnienie żyjącego proroka odróżnia Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich od innych religii?
Dlaczego żyjący prorocy są potrzebni dzisiaj tak samo, jak we wcześniejszych okresach historii?

Niech kilkoro uczniów na zmianę czyta na głos fragment: 1 Nefi 1:4–15, 18, podczas gdy reszta klasy śledzi tekst, by dowiedzieć się, w jaki sposób Pan powołał i przygotował Lehiego, aby był prorokiem.

Czego doświadczył Lehi, co przygotowało go do bycia prorokiem? (Otrzymał świadectwo o Jezusie Chrystusie oraz przewidział zniszczenie niegodziwych oraz łaskę dla tych, którzy przyjdą do Boga).
Dlaczego lud Jerozolimy potrzebował takich proroków, jak Lehi? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, upewnij się, że rozpoznali następującą prawdę: Bóg powołuje proroków i objawia przez nich Swą wolę).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi Prezydenta Johna Taylora (1808–1887):

„Potrzebne jest nam drzewo życia — żywe źródło — żywa inteligencja, wypływająca z żywego kapłaństwa w niebie i przechodząca przez żywe kapłaństwo na ziemi […]. Od chwili, kiedy Adam po raz pierwszy otrzymał przesłanie od Boga, do czasu, gdy Jan na wyspie Patmos otrzymał swoje przesłanie czy kiedy przed Józefem Smithem otworzyły się niebiosa, ta komunikacja zawsze wymagała nowych objawień, dostosowywała się do określonej sytuacji, w jakiej znajdowały się kościoły lub poszczególne osoby.

Objawienia dane Adamowi nie nakazywały Noemu, by zbudował arkę, a objawienia dane Noemu nie mówiły Lotowi, że ma porzucić Sodomę, żadne z nich nie mówiło też o wyjściu dzieci Izraela z Egiptu. Wszyscy oni mieli własne objawienia i tak samo było z Izajaszem, Jeremiaszem, Ezechielem, Jezusem, Piotrem, Pawłem, Janem i Józefem. I tak samo musi być z nami” (Teachings of Presidents of the Church: John Taylor [2001], str. 158).

Dlaczego ważne jest, by wiedzieć, że Pan nadal objawia dzisiaj Swoją wolę poprzez żyjących proroków?
W jaki sposób studiowanie roli proroków z Księgi Mormona może pomóc nam w naszych czasach?

Napisz na tablicy poniższe odnośniki:

Mosjasz 11:20–25

Mosjasz 13:33–35

Wyjaśnij, że choć prorocy przekazują wiele specyficznych przesłań dla swoich czasów, są też przesłania, które przekazywane są przez wszystkich proroków. Poproś uczniów, aby znaleźli dwa takie przesłania, kiedy po cichu czytają fragmenty wypisane na tablicy. Niech zaznaczą w swoich pismach świętych główne przesłanie przekazane przez proroka Abinadiego w każdym z fragmentów. (Uwaga: Zaznaczanie fragmentów w pisma świętych jest umiejętnością, na którą możesz zwracać uwagę przez cały czas trwania tego kursu).

Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co odnaleźli, a ty podsumuj ich słowa, zwracając uwagę na następującą doktrynę: Wszyscy prorocy Boga głoszą pokutę i świadczą o Jezusie Chrystusie.

Zastanów się, czy dać uczniom kilka minut na znalezienie przykładu proroka z Księgi Mormona, który głosił pokutę lub świadczył o Jezusie Chrystusie. (Przykłady głoszenia pokuty przez Izajasza znajdują się w wersetach: 2 Nefi 16:9–11; Jakuba w rozdziałach: Jakub 2–3; Abinadiego w rozdziałach: Mosjasz 11–12; Samuela w rozdziałach: Helaman 13–16 i Mormona w rozdziale: Mormon 3. Przykłady nauczania o Jezusie Chrystusie przez Nefiego znajdują się w rozdziałach: 1 Nefi 19 i 2 Nefi 25; Almę w rozdziale: Alma 7 i Mormona w rozdziale: Mormon 7). Poproś uczniów o podanie swoich przykładów klasie.

Jak myślicie, dlaczego prorocy ciągle głoszą pokutę i świadczą o Jezusie Chrystusie.
W jaki sposób zważanie na te przesłania pomaga nam osiągnąć zbawienie?

Helaman 13:24–33; 3 Nefi 8:24–25; 9:10–11

Odrzucanie proroków Boga prowadzi do żalu

Pokaż poniższą wypowiedź Prezydenta Ezry Tafta Bensona (1899–1994) i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos.

„Gdy prorok mówi o grzechach świata, ludzie tego świata zamiast pokutować za swoje grzechy, chcą zamknąć mu usta lub postępują tak, jakby prorok nie istniał. Popularność nigdy nie jest wskaźnikiem prawdy […]. W miarę, jak zbliża się drugie przyjście Pana, możemy oczekiwać, że niegodziwość pośród ludzi na świecie będzie wzrastać, a prorok będzie wśród nich coraz mniej popularny” (Nauki Prezydentów Kościoła Ezra Taft Benson [2014], str. 159–160).

Jak myślicie, dlaczego niektórym ludziom nie udaje się zważać na słowa proroka?

Poproś klasę, aby po cichu przestudiowała słowa proroka Samuela w wersetach: Helaman 13:24–29 i poszukała powodów, dla których ludzie odrzucają ostrzeżenia proroka. Możesz znowu zachęcić uczniów, aby zaznaczyli to, co znaleźli.

Dlaczego, według Samuela, Nefici odrzucili proroków Boga?
W jaki sposób te wersety mogą być ostrzeżeniem dla nas, żyjących w dzisiejszych czasach, choć nie jesteśmy winni prześladowania proroków czy mordowania ich?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Helaman 13:30–33, a reszta klasy niech wyszuka, jakie konsekwencje, według proroctwa Lamanity Samuela, spotkają tych, którzy odrzucają słowa proroków. Następnie poproś klasę, aby przeczytała o wypełnieniu tego proroctwa w wersetach: 3 Nefi 8:24–25; 9:10–11.

Jaką prawdę możemy znaleźć w tych wersetach? (Uczniowie powinni określić następującą zasadę: Jeśli odrzucimy słowa proroków Pana, doświadczymy żalu i smutku. [Zob. też 3 Nefi 28:34]).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następujących wypowiedzi Prezydenta Ezry Tafta Bensona:

„Jeśli chcemy wiedzieć, jak On ocenia nas, zadajmy sobie pytanie, co o nas myśli Jego ziemski kapitan, w jakim stopniu nasze życie harmonizuje z namaszczonym przez Pana — żyjącym Prorokiem — Prezydentem Kościoła oraz z [Pierwszym Prezydium]” (Nauki: Ezra Taft Benson [2014], str. 158).

„To, w jaki sposób reagujemy na słowa żyjącego proroka, kiedy mówi nam to, co powinniśmy wiedzieć, a czego wolelibyśmy nie słyszeć, jest próbą naszej wierności” (Nauki: Ezra Taft Benson [2014], str. 159).

W jaki sposób wypowiedzi Prezydenta Bensona pomagają wam zmotywować się do pilniejszego stosowania się do rad żyjącego proroka?
Jakie prorocze przesłania uważacie za jedne z najważniejszych dla współczesnych świętych w dniach ostatnich?

Mosjasz 15:10–13; 3 Nefi 10:12; 12:1–2; Eter 7:23–27

Naśladowanie proroków Boga przynosi błogosławieństwa

Powiedz uczniom, że prorok Abinadi nauczał króla Noego i jego niegodziwych kapłanów o tym, jak ważne jest zważanie na słowa proroków. Poproś jednego ucznia, aby przeczytał wersety: Mosjasz 15:10–13, a reszta klasy niech zastanowi się, w jaki sposób podsumować je w formie zasady.

W jaki sposób podsumowalibyście słowa Abinadiego w formie zasady? (Uczniowie mogą podsumować je w następujący sposób: Ci, którzy zważają na słowa proroków, wierzą w odkupicielską moc Jezusa Chrystusa i pokutują za swoje grzechy, są dziedzicami królestwa Bożego).

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad przykładami z Księgi Mormona, przedstawiającymi wierne osoby i grupy, które zostały pobłogosławione dzięki zważaniu na słowa proroków. Niech uczniowie je podadzą. Oto niektóre przykłady: Rodzina Lehiego uciekła przed zniszczeniem, słuchając rady, by opuścić Jerozolimę (2 Nefi 1:4); Alma Starszy zważał na słowa Abinadiego i był w stanie nauczać wielu ludzi (Mosjasz 17:1–4; 18:1–3); armia dowódcy Moroniego dowiedziała się, gdzie się udać, by bronić się przed armią Lamanitów, po tym jak posłuchała rady Almy (Alma 43:23–24).

Zapisz poniższe odsyłacze do pism świętych na tablicy (nie zapisuj pogrubionych zasad):

3 Nefi 10:12 (Bezpieczeństwo wypływa z podążania za prorokami Boga).

3 Nefi 12:1–2 (Prorocy nauczają nas, w jaki sposób uzyskać odpuszczenie grzechów).

Eter 7:23–27 (Kiedy będziemy postępować zgodnie z radami proroków i pamiętać o Panu, On będzie nas błogosławił zgodnie z naszymi potrzebami).

Niech uczniowie przeczytają po jednym z fragmentów wypisanych na tablicy i podsumują je w formie zasady. Kiedy uczniowie podają zasady, zastanów się nad ich zapisaniem obok odsyłaczy.

Aby pomóc uczniom zrozumieć, że dodatkowe błogosławieństwa przychodzą w wyniku podążania za prorokiem, pokaż następującą wypowiedź Starszego M. Russella Ballarda z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś jednego z nich, aby przeczytał ją na głos:

„Moi bracia i siostry, wspaniałą rzeczą jest mieć proroka Boga pośród nas. Wielkie oraz cudowne są błogosławieństwa, które przychodzą do naszego życia, kiedy słuchamy słów Pana przekazanych nam przez niego […]. Kiedy słuchamy rad Pana wyrażanych słowami Prezydenta Kościoła, powinniśmy na nie pozytywnie i szybko reagować. Historia pokazała, że uzyskujemy bezpieczeństwo, spokój, pomyślność i szczęście, kiedy odpowiadamy na radę proroka” („Bo słowo jego przyjmiecie”, Liahona, lipiec 2001, str. 65).

Kiedy zostaliście błogosławieni po tym, jak pozytywnie i natychmiast zareagowaliście na radę proroka?
Jak myślicie, dlaczego ważne jest mieć proroka na ziemi, gdy mamy na względzie przyszłość?

Rzuć uczniom wyzwanie, aby zastanowili się, czy ich działania odzwierciedlają pragnienie wiernego stosowania się do słów proroków Pana. Poproś ich, aby zastanowili się, czego mogą potrzebować, aby pełniej cieszyć się błogosławieństwami obiecanymi wiernym.

Materiały do studiowania dla uczniów

1 Nefi 1:4–15, 18; Mosjasz 11:20–25; 13:33–35; 15:10–13; Helaman 13:24–33; 3 Nefi 8:24–25; 9:10–11; 10:12; 12:1–2; Eter 7:23–27.
Russell M. Nelson, „Popieranie proroków”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 74–77.