Κεφάλαιο 20º
«Ποίμαινε τα πρόβατά μου»
«Όλοι πρέπει να μάθουμε να γίνουμε αληθινοί ποιμένες. Πρέπει να εκδηλώνουμε την ίδια αγάπη στους άλλους την οποία ο Καλός Ποιμένας έχει για όλους εμάς. Κάθε ψυχή είναι πολύτιμη για Εκείνον».
Από τη ζωή του Έζρα Ταφτ Μπένσον
Ο Πρόεδρος Έζρα Ταφτ Μπένσον είπε για μία εμπειρία που είχε, όταν υπηρετούσε ως σύμβουλος σε μία προεδρία πασσάλου:
«Σε μία προεδρία πασσάλου στο Μπόιζι του Άινταχο, πριν από χρόνια, προσπαθούσαμε να επιλέξουμε έναν πρόεδρο για την πιο αδύναμη και μικρότερη απαρτία πρεσβυτέρων στον πάσσαλο. Ο γραφέας μας είχε φέρει έναν κατάλογο όλων των πρεσβυτέρων εκείνης της απαρτίας και στη λίστα ήταν το όνομα ενός ανδρός τον οποίον γνώριζα κάμποσα χρόνια. Προερχόταν από μία δυνατή οικογένεια Αγίων των Τελευταίων Ημερών, αλλά δεν έκανε πολλά πράγματα στην Εκκλησία.
»Αν ο επίσκοπος έκανε κλήση να εκτελέσει κάποιο έργο στην κυρίως εκκλησία, συνήθως ανταποκρινόταν και αν οι πρεσβύτεροι ήθελαν να παίξουν σόφτμπολ, ενίοτε τον έβρισκες έξω να παίζει μαζί τους. Είχε ηγετικές ικανότητες. Ήταν πρόεδρος μίας λέσχης εξυπηρέτησης και έκανε πολύ καλή δουλειά.
»Είπα στον πρόεδρο πασσάλου: “Με εξουσιοδοτείς να πάω και να συναντήσω αυτόν τον άνδρα και να τον παροτρύνω να αρχίσει να ακολουθεί πλήρως τα πρότυπα της Εκκλησίας και να πάρει την ηγεσία της απαρτίας του; Ξέρω ότι υπάρχει κάποιος κίνδυνος σε αυτό, αλλά έχει την ικανότητα”.
»Ο πρόεδρος πασσάλου είπε: “Προχώρησε και ο Κύριος να σε ευλογήσει”.
»…Πήγα στο σπίτι αυτού του άνδρα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα στο πρόσωπό του καθώς άνοιξε την πόρτα και είδε ένα μέλος της προεδρίας πασσάλου του να στέκεται εκεί. Μου είπε να μπω μέσα με ενδοιασμούς. Η σύζυγός του ετοίμαζε βραδινό και μπορούσα να μυρίσω το άρωμα του καφέ που ερχόταν από την κουζίνα. Του ζήτησα να έλθει η γυναίκα του μαζί μας και όταν καθίσαμε του είπα γιατί είχα έλθει. “Δεν πρόκειται να σου ζητήσω την απάντηση σήμερα” του είπα. “Αυτό που θέλω μόνο να κάνεις είναι να μου υποσχεθείς ότι θα το σκεφθείς, θα προσευχηθείς γι’ αυτό, θα το σκεφθείς όσον αφορά στο τι θα σημαίνει για την οικογένειά σου και κατόπιν θα επιστρέψω για να σε δω την επόμενη εβδομάδα. Αν αποφασίσεις να μην αποδεχθείς, θα εξακολουθήσουμε να σε αγαπούμε” προσέθεσα.
»Την επόμενη Κυριακή, μόλις άνοιξε την πόρτα, είδα ότι υπήρξε μία αλλαγή. Ήταν χαρούμενος που με είδε και γρήγορα μου είπε να μπω μέσα και κάλεσε τη σύζυγό του να είναι μαζί μας. Είπε: “Αδελφέ Μπένσον, έχουμε κάνει όπως είπες. Το σκεφθήκαμε και προσευχηθήκαμε γι’ αυτό και αποφασίσαμε να δεχθούμε την κλήση. Αν εσείς, οι αδελφοί, μου έχετε τόσο πολύ εμπιστοσύνη, είμαι πρόθυμος να αρχίσω να ακολουθώ τα πρότυπα της Εκκλησίας, κάτι που θα έπρεπε να είχα κάνει πριν από πολύ καιρό”.
»Είπε επίσης: “Δεν ήπια καθόλου καφέ από τότε που ήσουν εδώ την προηγούμενη εβδομάδα και δεν πρόκειται να πιω πια”.
»Ξεχωρίστηκε ως πρόεδρος απαρτίας πρεσβυτέρων και η προσέλευση στην απαρτία του άρχισε να αυξάνεται -- και συνέχισε να αυξάνεται. Πήγε έξω, έδειξε συμπόνια και ενδιαφέρον για τους λιγότερο ενεργούς πρεσβυτέρους και τους έφερε. Λίγους μήνες αργότερα μετακινήθηκα από τον πάσσαλο.
»Πέρασαν χρόνια και μία ημέρα στην Τεμπλ Σκουέαρ στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ, ένας άνδρας ήλθε κοντά μου, προέτεινε το χέρι του και είπε: “Αδελφέ Μπένσον, δεν με θυμάστε, έτσι δεν είναι;”
»“Ναι, σε θυμάμαι” είπα “αλλά δεν θυμάμαι το όνομά σου”.
»Είπε: “Θυμάστε που ήλθατε στο σπίτι ενός παραβάτη πρεσβυτέρου στο Μπόιζι πριν από επτά χρόνια;” Και μετά, ασφαλώς, τα θυμήθηκα όλα. Τότε είπε: “Αδελφέ Μπένσον, δεν θα ζήσω ποτέ αρκετά για να σας ευχαριστήσω που ήλθατε στο σπίτι μου εκείνο το απόγευμα της Κυριακής. Τώρα είμαι επίσκοπος. Νόμιζα ότι ήμουν ευτυχισμένος, αλλά δεν ήξερα τι ήταν η αληθινή ευτυχία”»1.
Έχοντας εμπνευσθεί από αυτήν την εμπειρία και άλλες, ο Πρόεδρος Μπένσον παρότρυνε πιστούς Αγίους των Τελευταίων Ημερών να προσεγγίζουν μέλη της Εκκλησίας, τα οποία ζούσαν «μακριά από την Εκκλησία και την επιρροή του Ευαγγελίου»2. Στη γενική συνέλευση Απριλίου 1984, είπε: «Είμαστε ευχαριστημένοι με την ενεργοποίηση πολλών εκ των αδελφών μας. Παροτρύνουμε ηγέτες της ιεροσύνης και των βοηθητικών οργανώσεων να συνεχίσουν αυτήν τη μεγάλη προσπάθεια»3. Εκείνη την ίδια εβδομάδα, μίλησε σε μία ομάδα ηγετών της ιεροσύνης σχετικώς με την ανάγκη να συντροφεύουν άνδρες στην Εκκλησία που δεν έχουν ακόμη χειροτονηθεί πρεσβύτεροι:
«Αισθάνομαι συμπόνια γι’ αυτούς τους άνδρες, την κεφαλή οικογενειών. …Δεν πιστεύω ότι έχουμε μεγαλύτερη δυσκολία στην Εκκλησία σήμερα από το να ενεργοποιήσουμε αυτούς τους άνδρες και να τους φέρουμε στο σημείο όπου να μπορούν να πηγαίνουν την οικογένειά τους στον οίκο του Κυρίου και να παράσχουμε σε αυτούς τις πιο πλούσιες ευλογίες γνωστές σε άνδρες και γυναίκες σε τούτον τον κόσμο και στον επόμενο.
»Αδελφοί, ελπίδα και προσευχή μας είναι να δείτε αυτήν την προσπάθεια ενεργοποίησης σαν κάτι περισσότερο από απλώς ένα παροδικό πρόγραμμα. Ελπίζουμε ότι όταν καταγραφεί αυτή η περίοδος της ιστορίας της Εκκλησίας μας, θα ειπωθεί ότι αυτό σημάδεψε μία εποχή κατά την οποία πολλές περιπλανώμενες και χαμένες ψυχές ανακτήθηκαν από την Εκκλησία του Θεού»4.
«Τώρα είναι ο καιρός να εφαρμόσουμε τη διδασκαλία του Σωτήρος για τον καλό ποιμένα».
Διδασκαλίες του Έζρα Ταφτ Μπένσον
1
Ως οπαδοί του Κυρίου, μέρος της αποστολής μας είναι να προσεγγίσουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας που έχουν απομακρυνθεί από την Εκκλησία.
Σκοπός της εκκλησίας του Κυρίου είναι να προάγει την πρόοδο κάθε υιού και θυγατέρας του Θεού προς τις υπέρτατες ευλογίες της αιώνιας ζωής…
Θα ήθελα να συζητήσω την αποστολή μας να τελειοποιήσουμε τους Αγίους, ειδικώς τη δυσκολία να ενεργοποιήσουμε όσους έχουν απομακρυνθεί από την πλήρη δραστηριότητα στην Εκκλησία. Αυτά τα μέλη, τα οποία είναι οι αδελφοί και οι αδελφές μας, ζουν προς το παρόν μακριά από την Εκκλησία και την επιρροή του Ευαγγελίου.
Σε αυτήν την ομάδα λιγότερο ενεργών μελών υπάρχουν πολλοί που δεν παρευρίσκονται στις συγκεντρώσεις της εκκλησίας και οι οποίοι μπορεί να είναι αδιάφοροι και να μη νοιάζονται. Συμπεριλαμβάνονται επίσης αυτοί που έχουν χαθεί παροδικώς, επειδή δεν γνωρίζουμε το μέρος όπου πιθανώς να βρίσκονται. Ορισμένοι εξ αυτών είναι νεοφώτιστοι οι οποίοι προφανώς δεν έλαβαν την προσοχή γαλούχησης και τις διδασκαλίες που θα τους είχαν κάνει να είναι «συμπολίτες των Αγίων». (Βλέπε Προς Εφεσίους 2:19.) Πολλοί είναι ανύπανδροι ενήλικοι.
Προς όλα αυτά τα άτομα, εμείς, ως μέλη της Εκκλησίας και οπαδοί του Κυρίου, πρέπει να δώσουμε και να ανανεώσουμε την αγάπη μας και μία εγκάρδια πρόσκληση να επιστρέψουν. «Ελάτε πίσω. Ελάτε πίσω και ευωχείσθε στην τράπεζα του Κυρίου και γευθείτε εκ νέου τους γλυκείς και ικανοποιητικούς καρπούς της συντροφιάς με τους Αγίους». (Ensign, Μάρτιος 1986, σελ. 88.)
Η δυσκολία ενώπιόν μας είναι μεγάλη. …Πρέπει να ασκήσουμε μεγάλη πίστη, ενέργεια και δέσμευση, αν θέλουμε να πλησιάσουμε αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές μας. Όμως πρέπει να το κάνουμε. Ο Κύριος αναμένει από εμάς να το κάνουμε. Και θα το κάνουμε5!
2
Καθώς επιζητούμε να γαλουχήσουμε όσους έχουν παρεκκλίνει της πορείας, πρέπει να εφαρμόσουμε τη διδασκαλία του Σωτήρος για τον καλό ποιμένα.
Τώρα είναι ο καιρός να εφαρμόσουμε τη διδασκαλία του Σωτήρος για τον καλό ποιμένα στη δυσκολία ενώπιόν μας να ανακτήσουμε τα χαμένα πρόβατα και τους άστατους αμνούς.
«Τι νομίζετε; Αν κάποιος άνθρωπος έχει 100 πρόβατα, και ένα απ’ αυτά πλανηθεί, δεν αφήνει τα 99, και, πηγαίνοντας επάνω στα βουνά, αναζητάει αυτό που πλανιέται;
»Και αν συμβεί να το βρει, σας διαβεβαιώνω ότι, χαίρεται γι’ αυτό περισσότερο παρά για τα 99, που δεν είχαν πλανηθεί». (Κατά Ματθαίον 18:12–13.)
Στην εποχή του Ιησού, ο ποιμένας από την Παλαιστίνη γνώριζε καθένα από τα πρόβατά του. Τα πρόβατα γνώριζαν τη φωνή του και τον εμπιστεύονταν. Δεν ακολουθούσαν έναν ξένο. Συνεπώς, όταν τα καλούσε, τα πρόβατα έρχονταν σε εκείνον. (Βλέπε Κατά Ιωάννην 10:1–5, 14.)
Τη νύκτα, οι ποιμένες οδηγούσαν τα πρόβατά τους σε μία μάνδρα ή σε μία στάνη. Υψηλοί τοίχοι περιέβαλλαν τη στάνη και είχαν τοποθετηθεί αγκάθια στο επάνω μέρος των τοίχων για να αποτρέπουν από άγρια ζώα και ληστές να σκαρφαλώσουν. Ωστόσο, ενίοτε ένα άγριο ζώο οδηγούμενο από την πείνα του, πηδούσε επάνω από τους τοίχους ανάμεσα στα πρόβατα, φοβίζοντας και απειλώντας τα.
Μία τέτοια κατάσταση διαχώριζε τον αληθινό ποιμένα --κάποιον που αγαπούσε τα πρόβατά του-- από τον μισθωτό ο οποίος εργαζόταν για να κάνει μόνο ό,τι έπρεπε και να πληρωθεί. Ο αληθινός ποιμένας ήταν πρόθυμος να δώσει τη ζωή του για τα πρόβατά του. Πήγαινε μέσα, ανάμεσα στα πρόβατα, και πολεμούσε για την ευημερία τους. Ο μισθωτός, από την άλλη, αξιολογούσε τη δική του προσωπική ασφάλεια υπεράνω των προβάτων και συνήθως έφευγε μακριά από τον κίνδυνο.
Ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτήν την κοινή εικόνα της εποχής Του για να δηλώσει ότι Εκείνος ήταν ο Καλός Ποιμένας, ο Αληθινός Ποιμένας. Λόγω της αγάπης Του για τους αδελφούς και τις αδελφές Του, προθύμως και εθελουσίως θα θυσίαζε την ίδια Του τη ζωή γι’ αυτούς. (Βλέπε Κατά Ιωάννην 10:11–18.)
Τελικώς, ο Καλός Ποιμένας έδωσε τη ζωή Του για τα πρόβατα -- για εσάς και για εμένα, για όλους εμάς.
Ο συμβολισμός του καλού ποιμένος έχει σημαντικούς παραλληλισμούς στην Εκκλησία σήμερα. Τα πρόβατα χρειάζονται να καθοδηγούνται από άγρυπνους ποιμένες. Πάρα πολλά περιπλανώνται. Ορισμένα παρασύρονται από στιγμιαίους περισπασμούς. Άλλα έχουν χαθεί πλήρως.
Συνειδητοποιούμε, όπως και σε περασμένες εποχές, ότι ορισμένα από τα πρόβατα επαναστατούν και είναι «σαν άγριο κοπάδι που ξεφεύγει από το βοσκό». (Μωσία 8:21.) Όμως τα περισσότερα προβλήματά μας προέρχονται από έλλειψη στοργικής και προσεκτικής ποίμανσης και πρέπει να αναπτυχθούν περισσότεροι ποιμένες.
Με τη φροντίδα του ποιμένος, τα νέα μέλη μας, όσοι έχουν προσφάτως γεννηθεί στο Ευαγγέλιο, πρέπει να γαλουχούνται με προσεκτική συντροφικότητα καθώς αυξάνουν στη γνώση του Ευαγγελίου και αρχίζουν να ζουν σύμφωνα με νέα πρότυπα. Τέτοια προσοχή θα βοηθήσει να διασφαλισθεί ότι δεν θα επιστρέψουν σε παλαιές συνήθειες.
Με τη στοργική φροντίδα του ποιμένος, οι νέοι μας, οι νέοι μας αμνοί, δεν θα έχουν τόση τάση να περιπλανώνται. Και αν περιπλανηθούν, η ποιμενική ράβδος --ο στοργικός βραχίονας και η καρδιά με κατανόηση-- θα βοηθήσουν στην ανάκτησή τους.
Με τη φροντίδα του ποιμένος, πολλοί από όσους τώρα είναι ανεξάρτητοι από το ποίμνιο, μπορούν ακόμη να επιστρέψουν στον ίσιο δρόμο. Πολλοί που έχουν παντρευτεί εκτός Εκκλησίας και έχουν επιλέξει να ζουν ένα εγκόσμιο στυλ ζωής, μπορεί να ανταποκριθούν στην πρόσκληση να επιστρέψουν στο ποίμνιο6.
Καθώς καλλιεργούμε φιλίες στους τομείς και τους κλάδους μας, βοηθούμε ο ένας τον άλλον να παραμείνει στο ποίμνιο του Καλού Ποιμένος.
3
Άγιοι των Τελευταίων Ημερών που έχουν παρεκκλίνει της πορείας τους χρειάζονται αληθινό, εγκάρδιο ενδιαφέρον από αληθινούς και στοργικούς ποιμένες.
Δεν υπάρχουν νέες λύσεις σε αυτό το παλαιό πρόβλημα των προβάτων που παρεκκλίνουν της πορείας τους αλλού για τροφή. Η εντολή που έδωσε ο Ιησούς στον Πέτρο, την οποία τόνισε, επαναλαμβάνοντάς την τρεις φορές, είναι η αποδεδειγμένη λύση: «Βόσκε τα αρνιά μου. Ποίμαινε τα πρόβατά μου. Ποίμαινε τα πρόβατά μου». (Βλέπε Κατά Ιωάννην 21:15–17.)
Όπως στην ένδοξη νουθεσία του Βιβλίου του Μόρμον, όσοι βαπτίσθηκαν στην Εκκλησία του Χριστού πρέπει συνεχώς «να τους θυμούνται και να τους τροφοδοτούν με τον καλό λόγο τού Θεού». (Μορόνι 6:4.)
Η απάντηση, τότε, βρίσκεται στην ποίμανση κατόπιν προσευχής και στην τροφοδότηση του ποιμνίου -- με άλλα λόγια, να τα προσέχουν προσωπικώς και να ενδιαφέρονται γι’ αυτά. Πρέπει να υπάρχει αληθινό, εγκάρδιο ενδιαφέρον από τον αληθινό και στοργικό ποιμένα, όχι απλώς το ρηχό ενδιαφέρον που θα μπορούσε να δείχνει ένας μισθωτός.
Καθώς συζητούμε την έννοια του αληθινού ποιμένος, αναγνωρίζουμε ότι ο Κύριος έχει δώσει αυτήν την ευθύνη σε φέροντες την ιεροσύνη. Όμως αδελφές έχουν κλήσεις «ποιμάνσεως» στην αγαθοεργή και στοργική υπηρέτηση που προσφέρουν η μία προς την άλλη και προς τους άλλους. Συνεπώς, όλοι πρέπει να μάθουμε να γίνουμε αληθινοί ποιμένες. Πρέπει να εκδηλώνουμε την ίδια αγάπη στους άλλους την οποία ο Καλός Ποιμένας έχει για όλους εμάς. Κάθε ψυχή είναι πολύτιμη για Εκείνον. Η πρόσκλησή Του γνέφει προς κάθε μέλος -- κάθε υιό και κάθε θυγατέρα του Θεού.
«Ιδέστε, στέλνει πρόσκληση σε όλους τους ανθρώπους, αφού οι βραχίονες τής ευσπλαχνίας απλώνονται προς αυτούς, και λέει: Μετανοήστε, και θα σας δεχτώ.…
»Ελάτε προς εμένα και θα φάτε από τον καρπό τού δέντρου τής ζωής…
»Μάλιστα, ελάτε σε εμένα και παράγετε έργα δικαιοσύνης». (Άλμα 5:33–35.)
Κανείς δεν στερείται την πρόσκλησή Του. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι όσοι θα λάβουν την ευγενική Του πρόσκληση να γίνουν κοινωνοί του Ευαγγελίου Του. Τα πρόβατα --ορισμένα αφηρημένα, ορισμένα αδιάφορα, ορισμένα απορροφημένα-- πρέπει να βρεθούν και να γυρίσουν πίσω στη δραστηριότητα μέσω της αγάπης. Κάθε μέσον ιεροσύνης και των βοηθητικών οργανώσεων πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει σε αυτήν την προσπάθεια.
Δεν θα ανταποκριθούμε σε αυτήν τη δυσκολία ποτέ έως ότου οι ηγέτες πασσάλου, τομέως και των βοηθητικών οργανώσεων και τα πιστά μέλη παντού ασκήσουν τη θέληση και την πίστη τους να φέρουν πίσω τους λιγότερο ενεργούς σε πλήρη δραστηριότητα στην Εκκλησία.
Καθώς προσπαθείτε με ζέση να επιτύχετε αυτόν τον άξιο στόχο, σας παροτρύνουμε να δώσετε ανανεωμένη έμφαση στην αποτελεσματική οικογενειακή διδασκαλία της ιεροσύνης και στην αποτελεσματική επίσκεψη διδασκαλισσών της Ανακουφιστικής Εταιρείας. Η οικογενειακή διδασκαλία και η επίσκεψη διδασκαλισσών είναι εμπνευσμένα προγράμματα. Έχουν σχεδιασθεί να προσεγγίζουν κάθε μέλος της Εκκλησίας κάθε μήνα, τόσο τα ενεργά όσο και τα λιγότερο ενεργά. Παρακαλώ, δώστε στην οικογενειακή διδασκαλία και στην επίσκεψη διδασκαλισσών αυξημένη έμφαση7.
4
Καθώς συνεχίζουμε να εκτελούμε διακονία προς τους αδελφούς και τις αδελφές μας, μπορούμε να τους βοηθήσουμε να λάβουν όλες τις ευλογίες και τις διατάξεις του Ευαγγελίου.
Οι προσευχές μας σήμερα πρέπει να έχουν την ίδια ένταση και ενδιαφέρον όπως είχαν οι προσευχές τού Άλμα καθώς επεδίωκε να επαναφέρει στον ίσιο δρόμο τους περιπλανώμενους Ζωραμίτες, οι οποίοι είχαν παρεκκλίνει της πορείας τους από τον Κύριο.
«Ω Κύριε, σε παρακαλώ, χάρισέ μας να έχουμε επιτυχία στο να τους φέρουμε πάλι προς εσένα με το Χριστό.
»Ιδές, ω Κύριε, οι ψυχές τους είναι πολύτιμες, και πολλοί από αυτούς είναι αδελφοί μας. Γι’ αυτό, χάρισέ μας, Κύριε, δύναμη και σοφία για να μπορέσουμε να φέρουμε αυτούς, τους αδελφούς μας, πάλι προς εσένα». (Άλμα 31:34–35. Η πλάγια γραφή προστέθηκε.)
Οι αρχές για την ενεργοποίηση ψυχών δεν αλλάζουν. Αυτές είναι:
1. Πρέπει να βρεθούν οι χαμένοι και οι λιγότερο ενεργοί και να υπάρξει επαφή μαζί τους.
2. Πρέπει να επιδεικνύεται στοργικό ενδιαφέρον. Πρέπει να νιώθουν την αγάπη μας.
3. Πρέπει να διδάσκονται το Ευαγγέλιο. Πρέπει να νιώσουν τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος μέσω των διδασκάλων.
4. Πρέπει να συμπεριληφθούν στη συντροφικότητά μας.
5. Πρέπει να έχουν σημαντικές ευθύνες στην Εκκλησία.
Με τα λόγια του Βιβλίου του Μόρμον, πρέπει να «εξακολουθήσ[ουμε] να τελ[ούμε] διακονία». (Νεφί Γ΄ 18:32.)
Ανησυχούμε ιδιαίτερα για την ένταξη των νεοφώτιστων σε πλήρη συντροφικότητα στην Εκκλησία. Πρέπει να είναι ευπρόσδεκτοι με ανοικτές αγκάλες.
Ας είμαστε ενωμένοι στις προσπάθειές μας να φέρουμε τους λιγότερο ενεργούς πίσω σε πλήρη δραστηριότητα στην Εκκλησία. Κάνοντάς το αυτό, όλοι θα είμαστε καταλληλότερα ενωμένοι μαζί στην επίτευξη της αποστολής της Εκκλησίας -- να φέρει το Ευαγγέλιο, με όλες τις ευλογίες και τις διατάξεις του, πληρέστερα στη ζωή όλων των μελών της Εκκλησίας. Η Εκκλησία «έχει ανάγκη από το κάθε μέλος» (Δ&Δ 84:110), και κάθε μέλος έχει ανάγκη το Ευαγγέλιο, την Εκκλησία και όλες τις διατάξεις της.
Είθε να επιζητήσουμε όλοι τις ευλογίες του Κυρίου για να μας ενδυναμώσουν και να μας δώσουν την απαραίτητη δύναμη και επιρροή που θα χρειασθούμε καθώς εργαζόμαστε μαζί σε αυτό το σπουδαίο έργο αγάπης8.
Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία
Ερωτήσεις
-
Ποια είναι τα συναισθήματά σας καθώς σκέπτεστε μέλη της οικογένειας και φίλους που «ζουν μακριά από την Εκκλησία και την επιρροή του Ευαγγελίου»; Τι μπορούμε να κάνουμε για να τους προσεγγίσουμε; (Βλέπε τμήμα 1.)
-
Συλλογισθείτε τις διδασκαλίες του Προέδρου Μπένσον για τις διαφορές μεταξύ ενός μισθωτού και ενός ποιμένος (βλέπε τμήμα 2). Τι μπορούμε να κάνουμε, προκειμένου να γίνουμε καλύτεροι ποιμένες;
-
Ο Πρόεδρος Μπένσον μάς υπενθύμισε ότι οι άνθρωποι χρειάζονται «αληθινό, εγκάρδιο ενδιαφέρον από τον αληθινό και στοργικό ποιμένα» (τμήμα 3). Πώς μπορούμε να αναπτύξουμε εγκάρδιο ενδιαφέρον για τους άλλους; Καθώς συλλογίζεστε αυτήν την ερώτηση, σκεφθείτε την υπηρέτησή σας ως οικογενειακού διδασκάλου ή επισκέπτριας διδασκάλισσας.
-
Τι νομίζετε ότι σημαίνει να «εξακολουθ[ούμε] να τελ[ούμε] διακονία»; (Νεφί Γ΄ 18:32). Σκεφθείτε τις πέντε αρχές που ανέφερε ο Πρόεδρος Μπένσον για να μας βοηθήσει να υπηρετούμε όσους χρειάζονται να επιστρέψουν στη δραστηριότητα της Εκκλησίας (βλέπε τμήμα 4). Με ποιους τρόπους μπορεί καθεμία από αυτές τις αρχές να βοηθήσει κάποιον να λάβει τις ευλογίες του Ευαγγελίου;
Σχετικές γραφές
Κατά Ματθαίον 9:10–12, Κατά Λουκάν 15, 22:32, Πέτρου Α΄ 5:2–4, Μορόνι 6:4, Δ&Δ 18:10–16, 84:106
Βοήθεια μελέτης
«Το διάβασμα, η μελέτη και ο συλλογισμός δεν είναι το ίδιο. Διαβάζουμε λέξεις και ενδεχομένως να παίρνουμε ιδέες. Μελετούμε και ενδεχομένως να ανακαλύπτουμε πρότυπα και συνάφειες στις γραφές. Όμως, όταν συλλογιζόμαστε, τότε προσκαλούμε την αποκάλυψη με το Πνεύμα. Ο συλλογισμός, για μένα, είναι η σκέψη και η προσευχή που κάνω, αφού διαβάσω και μελετήσω τις γραφές προσεκτικά» (Χένρυ Άιρινγκ, «Υπηρετήστε με το Πνεύμα», Ensign ή Liahona, Νοέμβρ. 2010, 60).